Alþýðublaðið - 30.09.1958, Blaðsíða 11

Alþýðublaðið - 30.09.1958, Blaðsíða 11
"Priðjudágur ’ou. sept. 1958 -=■ ijgpfeörœrVt -r-'"rr-"i' i;,--1 -< w>vw«- -f'.'g, y-'- ;a A 1 þ y Ö u «- - « i • II 'WÍ í1 ríjjiíiiu.i. 5 SÍ5\1. tímum v.ldi Víta ndUfor cíe:]; á kaffinu, þá' nýjupr 4í-ykk, áð-; ur en hann tæki það sem góða; og gilda vöru. Hann valái Þá glæpamennina, sem mi.pr.stur var skaðinn í þótt, ekkf ytðu lang-Íífir og lét þá þamba feikn in öll af .kaffi á „degi hV:er|um og var fáþgavöröum sérstak- lega fyrirskipað að látá hinar stórkostlegu kaffidrýkkj ur aldrei niður falla. Þessi tilraun éhdaði ó þann veg, að fanga- verðirnir dóu hver af öðrum, en fangarnir urðu allra karla elztir. Síðah hefur kaffið íagt undir sig lond og álfur og víða orð ð þjóðardrykkur. Núverandi framkvæmda. stjóri er Guðmundur Guöiaugs , son. í verksmiðjunni vinna um 10 manns að staðaldri. .■'Íjjifi-Si * _ _ . :* v wr. A mm ■ Orðstír .eyr aldre Yioíetta var frá barnæskm það, að Violetta litla tók for- í eftirtöldum stserðum. 1600 X 20 750 X 20 700 X 20 650 X 16 600 X 16 710 X 15 670 X 15 450 X 17 SKULAGOTU 40 og VARÐARHÚSIÐ við Tryggvagötu, Sími 14-131. BiíreiSasalan Bókhlöðustíg 7 Sími 19-168 SELJUM í DAG — Chevrolet ’58 Chevrolet ’55 Chevrolet ’54 Chevrolet ’53 Chevrolet frá 1941 íil ’52 Ford ’55 Ford Stavtion ’54 8 manna (orginal) Dodge ’57 Dodge ’55 með góðum kjörum, Plymouth ’50 ný- komnir til landsins. Buick frá ’47—’55 Oldsmohil ’56 De Soto ’54 Auk þess 6 manna bif- reiðar í stóru úrvali. Austin frá ’46—’53 Vauxhall ’55, ’57, ’58 Skoda ’52, ’55, ’56, ’57’ Renó frá ’47—’52 Opel frá ’39—’58 allar tegundir. Ford frá ‘46—‘55 Fiat frá ‘54—‘57 P70 ‘56, góð kjör selst ódýrí. Volkswagen ’55, ’56 ’57 Willis jeppar í miklu úrvali Höfum kaupendur að nýlegum vörubílum. mjög tónlistarelsk; var síraul andi lög fyrir munni sér þegar hún var ein, ög sem hún hafði þá oftast numið af, götu tók hún að afla sér frekari mennt unar á því sviði. Hóf fyrst nám í fiðluMk, en náði litlum ár- angri; hugði þá að slagharpan kynni að verða sér auðveldari viðfangs, en það fór svipaða leið, svo hún lét sér að lokum nægja dansnám. þar sem henni gafst kostur á aS túlka hrnjand ina 1 hreyfingum. Og þar tók hún líka skjótum framförum, 'enda stundaði hún bæði námið af kostgæfni og sótti mjög dansskemmtanir með Roy bróð ur sínum og ungum mönnum öðrum úr nágrenninu. Leiö ekki á löngu unz hún var orð- in svo frábær í þessari fögru, en vandlærðu íþrótt, að hún vakti hvarvetna hina mestu at hygli; það var mj ög títt að all- ir hættu að dansa og gerðust áhorfendur, þegar hún var komin út á gólfið. En þegar hún fór ekki út á kvöldin til að dansa, tók hún þátt í spil- um með móður sinni og nokkr ystuna ótrauð í sínar hendur, öllum til mikillar undrunar. Hún tók frænku sína upþ af mölinni, bar hana á örmum sér inn í húsið, þvoði meiðsl henn- ar og gerði að þeim, hitaði síð- an sterkt te og færði henni. ,,Þá bar það við um það bil þr-em vikum síðar1, segir Viol- et“, þegar við sátum úti í garð inum, að Violetta kom auga á haltan flækningskött úti á göt unni. Hún brá við skjótt, hand samaði kisu, hreinsaði loppusár hennar og bar í þau smyrsl, velgði síðan mjólk ofan í kött inn, þvoði honum og snurfus- aði“. Og eftir það kærði kisa sig lekki um að fara á flæking aftur, en tók tryggð við þær frænkur og dvaldist hjá Violet eftir Það. Slík var hjartagæzka Violettu og óeigingjörn sam- úð hennar með öllu lifandi. Segja má að æskan hafi ver ið Violettu hamingjurík, enda þótt hún eldist við þær aðstæð ur er höfðu oft í för með sér nokkra óvissu. Hún varð að vísu að taka hverja þá vinnu er bauðst, en þúsundir kyn- um kunningjakonum, en hafði systra hennar á Bretlandi, eink litla heppni með sér. „Ég hef hins vegar aldrei kynnst kven manni, sem taka kunni tapi með slíku jafnaðargeði“, seg- ir móðir hennar, „enda kom það sér sannarlega vel fyrir hana“. Violet Burkingham, frænka hennar, sem hafði mjög náin kunningsskap við hana, ein- mitt á þessum árum, lætur svo um mælt, að þrátt fyrir hina einstæðu danslist sína og frábæra íþróttasnilli, hafði Vi- oletta sloppið einkennilega vel að missa, nokkuð af kvenleg- um yndisþokka sínum í hreyf- ingum, vexti eða framkomu Hún hafi þvert á móti verið gædd hlédrægum, ljúfum töfr um og næmum kvenleika, sem meðal annars kom fram í því hve mjög hún vandaði klæðn- að si-nn og var smekkleg í klæðavali. Þó var það samúð hennar og viðkvæm hjarta- gæzka, samfara óbilandi kjarki og ró. þegar á reyndi, sem hreif alla mest, þá er henni kynnt- ust. Eitt sinn sm oftar heim- sótti hú-n Violet Burckingham frænku sína; kom þá hjólandi á -nýju og mjög vönduðu reið- hjóli, s’em hún hafði sparað fé fyrir langa tíð, og var hún vonum ákaflega stolt af þessu farartæki sínu. Frænku henn- ar langaði til að reyna bað, og var það vitanlega auc' ú mál, en svo illa tókst til -n.l hjólin runnu til á lausri mc'. Violet féll af baki og hrumlaö sig og marði á hnjákollunura, svo illa að hún gat ekki staðið á fætur en ]á hljóðandi af sárs-: auka á mölinni. Móðir hennar hljóp þegar af stað henni til hjálpar og kallaði fólk sér til aðstoðar, en alíir voru í upp- námi og enginn virtist hafa hugmýnd um það í fátinú, hvað éiginlega skyldi gera. Þá var um þó jafnöldrur hennar, urðu að búa við slíka óvissu; meiri hluti þeirra varð meira að segja að neita sér um flest og fjöldi leið skort á þessum erfiðu krepputímum. En Violetta var þeim öllum betur hæfileikum búin til að mæta erfiðleikun um og óvissan fékk ekki eins mikið á hana og aðrar fyrir það hve glöð og kát hún var, djörf og hugrökk, og hélt vöku sinni á hverju sem gekk. Glettni hennar og meinlausar ■brellur, sem höfðu einkennt hana frá því fyrsta, urðu og ekki eingöngu til þess að hún kættist sjálf, heldur gerði hún mörgum glatt í geði með tiltækj um srnum og uppáfinningum, þótt vitanlega kæmi fyrir að þeir reiddust snöggvast, sem glettni hennar bitnað; á. Hún laumaði hinu og þessu undi.r rekkjuvoðir bræðra sinna, svo þeim varð ekki alltaf notalega við þegar þeir hölluðu sér út af og gaman hafði hún af að lauma kláðadufti niður á bert bak þeirra frændum sínum, bræðrum Violet Buckingham. Það korn fyrir að þeim drengj- unum lá við að láta reiði sína í Ijós, en þar sem þeir vissú að einmitt til þess voru refirn ir skornir, stilltu þeir sig, rtg gerðu her/ni ekki til eftirlætis að láta hendur skipta, enda engum fært að sækja sigur í greipar henni ief 4 hart fór. Þótt Violetta sækti oft dans, þá var það eivki fyrr en hún var fullra sextán áva, að hún fór í fyrsta skipti á dansleik, en það var haustið 1937. Roy bróður hennar, sem hafði alltaf fast starf við Covoyengistihús- ið, var þá heimiluð þátttaka í árlegum dansleik starfsfólks- ins, og bauð systur sinni með sér. Þettá var mikíll merkisat- burður í lífi hennar, hún hlaklc aði líka mikið til og öll fjöl- skyldan tók iþátt í gleði henn- ar og eftirvæntmgu. Móðir hennar beittj snilli sinni sem saumakona og nú eignaðist Vi- oletta síðan samkvæmiskjcl í fyrsta skipti á ævinni. Hann var úr hvítu satíni, skreyttur gullnum leggingum. Gullna skó var'ð hún líka að fá sér, en þar siem peningaráðin voru þar með þrotin, hljóp dóttir húseigandans undir bakka og gaf hennj gullna hálsfesti. Bar öllum saman um að Violetta væri með afbrigðum fögur og glæsileg þegar hún var kom in í skrúðann, enda fór svo að hún vakti mikla athygli á dans leiknum fyrir fegurð sína. Hún blómgaðist um þetca leyti sem fullþroska stúlka, og hvar sem hún fór vakti hún óskipta aðdáun allra ungra manna. Þeir reyndu sem þeir gátu að fá hana til að líta til sín á götu; blístruðu eða köll- uðu á eftir henni ástleitnisorð, en hún lét sem hún heyrði ekki. í samkvæmum hópuðust þeir að henni.. og þótti öðrum stúlkum vitanliega meira en nóg um. Fjöldi fólks hafði orð á því við hana, að hún væri svo fögur og íturvaxin, að sjálf sagt væri fyrir hana að gerast Rvikmyndaleikkona, og það var nokkrum simnum þegar henni brást atvinna að hún tók að sér smáhlutverk í kvik- myndum. En þótt furðulegt kunni að virðast, þá var eins og hún fyndi ekki náð fyrir augum kyikmyndaistjóranna, sennilega hefur hlédrægni hennar valdið þar mestu um að enginn þeirra veitti því at- hygli hve mjög hún skar sig úr fjöldanum; að minnsta kosti gerði lenginn henni það boð að ■ veita henni fjárhagslegan styrk . til leiknáms, og sjálf var hún 'vitanlega lekki þeim efnum búin að hún gæti lagt út á þá braut, það var því ekki um annað að gera en ganga á hönd sviplausu hversdagsvald inu og gerast afgrieiðslustúlka í verzlun eða annað því slíkt. En samkvæmiskjólinn hag- nýtti hún sér dyggilega fyrst hún hafði á annað borð eignast hann. Hún fékk ýmist Roy bróður sinn, eða frændur sína, John o,g Charlas Bucking ham, bræður Violet, til þess að sækj-a með sér alla þá dans- ieiki. er hún mátti vfir kómast. ■Og marga ssnnuna háði hún við karl fögur sinn, um það, hvðrt kenn: væri leyfilegt að vera úti lengur e<a ti-1 ellefu á kvcldin, Hann var gamall í hettunni hvað það snerti, aö hann taldi stúlku ekki annao en krakka, þó hún væri orðm sextán ára„ Móðir hennar vi.ldi hvorugu þeirra veita lið, en sagði hins vegar að sér fynd- ist ekki nema eðlilegt að telp- una langað; til að sýna öllum hve vel henni, færi kjólinn. „Ég gat að minnsta kosti ekki láð henrii það“, sagði hún síð ar. Það brást ekki að hún skrapp til Frakklands á hverju sumri og var þar. nokkrar vikur. Og raunar var hún stödd hjá frænku sinni þar, Marguierite í Pont Rénny, i grennd vio LibbeviJle þegar Hitler lét þýzka herinn ráðast inn í Pól- land. þann 1. september 1939, en vegna samninga .sinna við Pólverja var Frakkland þar með orðinn styrjaldaraðili. Hún varð því að binda skjótan endi á clvöl sína þar í -það skipt ið eins og af líkum ræður. Hún hafði tekið yngsta bróður sinn með sér, Dickie, sem ekki var nema fiögurra ára. Það ætl aði ekki að ganga gneiðlega að komast aftur heim til Eng- lands, en Marguerite frænka gat haft mikla rödd og réði yf- ir miklum orðaforða, þegar svo um munaði í öngþveitinu og gauraganginum, sem ríkti um þessar mundir í Calais, og fyr ir bragðið fengu þau far með báti, sem var að leggja af stað. Þannig náðu þau til Bnetlands nokkrum stundum áður en Bretar gerðust styrjaldai'aðil- ar ÞRIÐJI KAFLI. Styrjöldin brýzt ut. Violetta var þá átján ára, er styrjöldin brauzt út. Skömmu eftir að hún kom hjeim frá Frakklandi fékk hún at- vinnu sem afgreiðslustúlka í mjög kunnr; verzlun, Bon Marché í Brizton, og afgreiddi hjón í ilmvatnadeildinni. Þetta var á þeim sama stað og hún hafði búið sem lítil telpa. Ekki mun hún þá hafa verið farin að hugsa um að taka að sér nein styrjaldarstörf enda þótt þrjú skipulögð samtök inn an hersins eða á hans vegum, leituðu þá mjög eftir stúlkum á hennar aldri. Og þótt undar legt megi virðast mun henni ekk; heldur hafa komið hugar að fórna þjóðinni þroti sínu og kröfum, með því að taka vinnu annað hvort í hiergagnaverk- smiðju eða sveitastörf. Ekki þar fyrir, að hún gerði sér ljósa grein fyrir styrjöldinni og hve mikið væri í húfi. Hún hafði ei-nmitt verið stödd í Frakklandi, þegar menn voru kallaðir í herinn. Roy bróðir hennar lét skrá sig í brezka fcerinn þegar í stað. Hann gerð ist hjúkrunarliði. En faðir ’þeir-ra, sem komi’nn var af her skyldualdri, tók starfa í flug- vélaverksmiðju að Norden í, Surrey. Og þótt næst elzti bróðurinn, John, væri ekki neir.a fimmtán ára lét hann taf arlau-st skrá sig til herskyldu- starfa. Yngstu bræðrunum tveim var komið fyrir upp í sveit hjá ættingjum sínum. Og vesalings móðirin, sem var frönsk, gat ekki um neitt hugs að nema stríðið og Frakk- land, sem átti nú öðru sinni í stórstýjöld síðan hiún mundi eftir sér. , ...

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.