Morgunblaðið - 14.11.1976, Qupperneq 16

48
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. NÓVEMBER 1976
Krartimi á gansi hittum við Fjólu
Rún, 9 ára, og kennarann hennar,
Katrínu Árnadóttur. Þær voru að fara í
fiðlutima og við fengum að fylgjast
með. Okkur brá heldur betur í brún
þegar við sáum kennslustofuna, því
hún var örlitið herbergi, sem skóla-
stjórinn hafði áður sagt að væri
geymsla og aðstaða til að fjölrita o.fl.
„Já, hér verðum við stundum að'
vera,“ sagði Katrín. „Þetta er náttúru-
lega alveg hræðileg aðstaða, en í annað
herbergi er ekki að venda.“
Síðan var tekið til við æfingarnar og
var greinilegt að Katrín leggur mikla
áherzlu á slökun og afslöppun. Við
spurðum hana um þetta:
„Já, það er rétt,“ sagði hún. „Ég var á
námskeiði í London og víðar í sumar og
lærði þar nýja aðferð við kennslu, þar
sem mikil áherzla er lögð á að losa
nemendur frá byrjun við alla óþarfa
líkamlega spennu og er ég nú að um-
skóla alla mína nemendur. Við gerum
t.d. ýmsar leikfimisæfingar til að liðka
um öll liðamót."
Þetta er kannski erfitt fyrir eldri
nemendur, sem ekki hafa iært þetta frá
byrjun, eins og Katrín sagði, en við
spurðum Fjólu Rún hvernig henni lik-
LJUFIR fiðlutónar streymdu á móti
okkur, þegar við opnuðum hurðina.
Verið var að leika tilbrigði af laginu
ABCD. Víð vorum stödd í einni
kennslustofu Barnamúsíkskólans og
það var hún Steinunn Thorlacius, sem
þandi fíðlubogann undir leiðsögn
Helgu Óskarsdóttur fiðlukennara.
Steinunn sagðist vera 10 ára og þetta
va'ri annað árið, sem hún lærði á fiðlu.
Steinunn er einn af tæplega 370 nem-
endum Barnamúsíkskólans, sem er er
til húsa í Iðnskölahúsinu í Reykjvík.
Þegar Mbl. menn bar að garði tók
skólastjörinn, Stefán Edelstein, á móti
okkur. Hann sagði okkur frá starfi
skólans um leið og við skoðuðum að-
stöðuna og fengum að fylgjast með
kennslu.
Þurfa að vísa
fjölda nemenda frá
„Þessi skóli var fyrst deild innan
Tónlistarskólans," sagði Stefán. Hann
þróaðist síðan í sjálfstæða stofnun um
1951—52 og hefur verið i þessu hús-
næði siðan 1956. Húsnæðið er ákaflega
óhentugt, bæði hvað þrengsli varðar og
einnig erum við hér innan um aðra
skóla, s.s. Málaraskölann og Bakara-
skólann. Hér er því stöðugur umgang-
ur, sem auðvítað leiðir til gagnkvæmra
óþa-ginda. Við þurfum að vísa fjölda
nemenda frá á hverju hausti vegna
þrengsla."
Hóptímar — einkatímar
„Börnin byrja hér í forskóla," hélt
Stefán áfram, „og eru þau yngstu sex
Katrín Árnadóttir leiðbeinir Fjólu Rún hvernig handleika eigi fiðlubogann.
ára þegar þau byrja. í forskólanum eru
hóptímar tvisvar í viku, þar sem aðal-
áherzlan er lögð á söng- og heyrnar-
þjálfun, þjálfun í skynjun hryns,
blokkflautuleik pg undirstöðuatriði í
nötnalestri og ritun.
Að forskólanum loknum er talið að
búið sé að leggja nægan grundvöll til
að nemendur geti valið sér hljóðfæri til
að læra á. Hljóðfæranámið byrjar því í
1. bekk og fer fram í einkatímum tvisv-
ar í viku, en jafnframt eru hóptímar
einu sinni í viku. Nemendur geta síðan
stundað her nám í fimm ár, eða alls í
sjö ár með forskólanum. Við vildum
gjarnan að þeir gætu verið hér lengur
en við neyðumst til að útskrifa nem-
endur vegna þrýstings neðan frá,
þ.e.a.s. hinni miklu ásókn nýrra nem-
enda."
„Ofsa gaman"
í forskólanum
Einmitt meðan á heimsókn okkar
stóð, voru 6 ára nemendur í forskóla I í
tíma hjá kennara sínum, Sigríði Pálma-
döttur. Þar var mikið líf og fjör, það
var sungið og farið í leiki.
„Nú skulum við koma í minnisleik
með nótur, ságði kennarinn. Hún skrif-
aði nú nótur að lagi á töfluna og krakk-
arnir sungu eftir nótunum: „Tittí, tittí,
ta, ta,“ o.s.frv. Þau voru sammála um
að þetta væri „ofsa gaman“ og sumir
höfðu jaínvel kennt pabba og mömmu
pað sem þau voru að læra í skólanum.
Kennstan I forskóla 1 er mjög
leikræn. Hef eru 6. ára nemendur
í „Köttur og mús„".
PíanóiS er alltaf langvinsælasta
hljóðfærið. Fiðlan skipar annað
sætið, en auk þess er kennt á
gitar, selló, klarinett, þverflautu,
blokkflautu og hörpu. Hér leikur
Bjarney Guðmundsdóttir á pianó
prelodíu eftir Bach.
Ný aðferð
í kennslu