Morgunblaðið - 26.06.1977, Qupperneq 21

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. JUNÍ 1977
21
4.30-04
i
Áttræður:
Sr. Þorsteinn B. Gíslason
fv. prófastur í Steinnesi
Mér eru minnisstæðar margar
athafnir frá þessum árum, þó ein
sé.mér minnisstæðust. Það var í
svartasta skammdeginu, að jarða
átti lítið barn framan úr Víðidal.
Hriðarveður var þennan dag, en
það átti að jarða upp úr hádeginu.
Sr. Þorsteinn var kominn, en veðr-
ið hafði tafið fyrir fólkinu. Rétt
fyrir rökkurbyrjun sást til manna-
ferða framan isa. Nokkru seinna
kom líkfylgdin í hlað, foreldrarnir
með litlu kistuna og ökumaður
sem stýrði sleðanum. Farið var i
kirkju. Ég reyndi að spila og
syngja sálm og presturinn fullur
samúðar talaði falleg orð og flutti
bæn við litlu kistuna. Sungið var
„Allt eins og blómstrið eina“. Þeg-
ar út í garðinn kom var komin
stórhrið, en sr. Þorsteinn lét sér
hvergi bregða. Við sungum við
gröfina ,,í friði látinn hvílir hér".
Ekkert mátti á vanta. Litla barnið
varð að fá sömu þjónustu og aðrir.
Mér er i minni hve glöð og þakklát
móðirin var þegar við komum úr
hriðinni inn í hlýjan bæinn. Hún
gat ekki blessað prestinn nógsam-
lega fyrir, hve vel honum tókst og
nú gat hún lagzt róleg úl svefns,
þegar heim kæmi.
Kona sr. Þorsteins er Ölína
Benediktsdóttir Helgasonar bónda
á Hrafnabjörgum í Svinadal. Ólst
frú Ólína upp í Asi i Vatnsdal hjá
móðurbróður sinum, Guðmundi
Ölafssyni alþm., og konu hans, Sig-
urlaugu Guðmundsdóttur. Giftust
þau 13. júlí 1922. Frú Ólína hefur
staðið dyggan vörð um heimili
þeirra og verið manni sinum sam-
hent í störfum. Þau hafa átt miklu
barnaláni að fagna, en börn þeirra
eru Sigurlaug, bankagjaldkeri i
Rvk., Guðmundur Ólafs, prestur
Árbæjarsafnaðar I Rvk., og Gisli
Ásgeir, læknir við Kleppsspítal-
ann. Allt er þetta merkisfólk.
Heimili prófastshjónanna í Stein-
nesi var alla tíð ákaflega vinsælt,
þangað áttu margir erindi og var
Framhald á bls. 31
lyndur og þakklátur. Oft hjálpaði
hann upp á sakirnar með sönginn,
því hann hafði ágæta rödd og vildi
ávallt úr öllu bæta, ef þess var
kostur.
Vorið 1923 bar fundum okkar sr.
Þorsteins fyrst saman. Ég flutti þá
heimilisfang mitt frá Akureyri að
Þingeyrum í A-Hvs. Sama ár flutti
sr. Þorsteinn með fjölskyldu sína
að Steinnesi í sömu sveit. Urðum
við eftir það nágrannar í tugi ára
eða þar til haustið 1967 að hann lét
af prestskap og flutti til Rvíkur
með allt sitt skyldulið. Kynni okk-
ar eiga sér því langan aldur og
ekki er nema góðs að minnast frá
þeim tíma. Varð mér strax hlýtt til
prestsins míns og hef metið hann
meira með hverju ári, segir það
sína sögu.
Þjóðhátíðardaginn bar upp á
sunnudag þetta vor, en þann dag
reið ég í hlað á Þingeyrum. Fátt
fólk var heima fýrir til að fagna
nýjum gesti, því fjölmennt hafði
verið á þjóðhátíðarfagnað á
Blönduósi, þar sem ungi prestur-
inn í Steinnesi átti að messa.
Stuttu seinna var messað á Þing-
eyrum og þá sá ég sr. Þorstein í
fyrsta skipti. Heimafólk fjöl-
mennti til kirkju og hlýddi messu
hjá unga prestinum og siðan hefur
mér þótt vænt um prestinn minn,
sem var sálusorgari minn í 44 ár,
skfrði, fermdi og gifti einkabarnið
mitt auk margra annarra prest-
verka, er hann innti af höndum
fyrir heimili mitt. Oft var mann-
margt og þar dvaldi fólk á öllunt
aldri, sem þurfti' margs konar
þjónustu. Ég hygg að bjartar vonir
hafi verið efst i huga okkar þessa
fyrstu vordaga i sveitinni, þó hafa
eflaust ýmsar áhyggjur steðjað að.
Það var ekki vandalaust fyrir ung-
an prest að setjast i sæti prófasts-
ins i Steinnesi, sr. Bjarna Pálsson-
ar, sem um tugi ára hafði þjónað
þessum sóknum og hafði jafnan
verið mikils virtur fyrir gáfur og
lærdóm. Auk þess hafði Steinnes-
heimilið verið rómað fyrir gest-
risni og myndarbrag. En sr. Þor-
steinn sigraði öll ljón, er á vegi
hans urðu og góð samvinna og
sambúð tókst brátt með honum og
sóknarbörnum hans. Sýndi það sig
bezt hve virtur hann var, er hann
kvaddi sóknir sínar haustið 1967
eftir 45 ára þjónustu.
Sr. Þorsteinn fæddist í Forsælu-
dal í Vatnsdal 26. júní 1897. For-
eldrar hans voru Gísli bóndi í For-
sæludal og siðar Koti í Vatnsdal
Guðlaugsson og s.k.h. Guðrún Sig-
urrós Magnúsdóttir bónda síðast á
Bergsstöðum i Miðfirði. Hann var
snemma fróðleiksfús og braust til
náms, tók stúdentspróf utanskóla
1918 og kandídatspróf í guðfræði
við H, ísl. 14. febr. 1922. Staðfest
aðstoðarprestsköllun til sr. Bjarna
Pálssonar að Steinnesi 12. mai
1922, vigður 14. s.m., settur sókn-
arprestur i Þingeyraklausturs-
prestakalli 9. júni sama ár, veitt
kallið 28. des. s.á. frá 1. júní 1923.
Fyrsta sumarið sem hann þjónaði
sat hann í Ási I Vatnsdal en um
veturinn var hann á Akri, þar til
hann flutti að Steinnesi sem fyrr
segir. Hann var skipaður prófastur
í Húnavatnsprófastdæmi frá 1. júlí
1951. Auk þess hafði hann auka-
þjónustu i Höskuldsstaðapresta-
kalli öllu frá ársbyrjun til septem-
berloka 1931, i Spákonufells- og
Hofssókn frá 1. okt. 1931 til 1. júní
1932, í Auðkúlu- og Svínavatns-
sókn frá 1. nóv. 1952 til 1. marz
1953, frá 1. júli 1959 til 1. okt. s.á.
og frá 1. júlí 1960 til 1. júní 1961.
Auk prestsstarfa var hann árum
saman i hreppsnefnd Sveins-
staðahr. og geghdi ótal trúnaðar-
störfum innan héraðsins. Þá ber
þess að geta, að hann hafði ungl-
ingaskóla i Steinnesi í fjöldamörg
ár. Kom það sér vel fyrir margt
ungmennið, sem vildi leita sér
frekari menntunar, að geta leitað
til sr. Þorsteins, þvi hann var af-
bragðskennari. Unglingaskólarnir
voru þá ekki komnir til að taka við
af barnaskólunum. Hann kenndi
einnig mörgum undir skóla.
Heyrði ég Sigurð Guðmundsson
skólameistara hafa orð á því, að
það brygðist ekki, að nemendur sr.
Þorsteins i Steinnesi væru vel
urtdirbúnir og stæðu sig með
prýði, þegar þeir settust á skóla-
bekk i M.A.
Þriðja hvern helgidag kom sr.
Þorsteinn að Þingeyrum til að
messa, það brást ekki. Hann kom
hvernig sem veður var. þvi hann
var með afbrigðum skyldurækinn.
Áður en bílarnir komu til sögunn-
ar fór hann riðandi milli kirkju-
staða. Margir erfiðleikar biðu
sveitaprestanna á fyrri árum,
kaldar kirkjur, litil söngmennt svo
erfitt var með kirkjusöng. Oft var
nær ókleift að fá organista. í nokk-
ur ár var ég organisti í Þingeyra-
kirkju og þvi samstarfsmaður sr.
Þorsteins. Það var gott að starfa
með honum, hann var umburðar-
2000
^glæsileg fjölskyldubifreið
í sérflokki með frábæra aksturseiginleika
AUÐBREKKU 44-46 - KOPAVOGI
- SIMI 42600
VÉL:
1962 cc, 4ra cyl, 140 hö SAE, tveir keðjudrifnir ofanáliggjandi knastásar.
Tveir tvöfaldir blöndungar. Vökvakæling. 5<0 watta (loftkældur) rafall
(alternator). Eyðsla 8.7 1/100 km við 100 km meðalhraða á klst.
Hámarkshraði yfir 200 km á klst.
HEMLAR — FJÖÐRUN:
Aflhemlar með diskum við öll hjól og sérstökum öryggisventli fyrir hemlun
á afturhjólum, sem hindrar læsingu (lock up). Tvöfalt bremsukerfi.
Gormafjöðrun við öll hjól.
YFIRBYGGING:
4ra dyra, fimm manna. Sérstök áhersla lögð á þægindi og
öryggi ökumanns og farþega t.d. með stillanlegum sætum
og höfuðpúðum, stillanlegu veltistýri, kraftmikilli þriggja
hraða miðstöð með ellefu útblástursopum fyrir ýmist kalt
eða heitt loft. Mjög rúmgóð farangursgeymsla (600 I).
Sérstök hljóðeinangrun, sérlega styrkt yfirbygging, full-
komið mælaborð, öryggisstuðarar, hiti á afturrúðu o.m.fl.
þaó er unun aó aka í alfa
Sérsta^kt kynningarveró
um kr. 3.000.000
GÍRKASSI:
5 gíra alsamhæfður, fimmti gir yfirdrif (overdrive).
Drif er á afturhjólum, girkassi, tengsli og drif er sambyggt til áherslu fyrlr
bætta aksturseiginleika með betri skiptingu þyngdar milli fram- og afturöxla.
\ JÖFUR hr