Morgunblaðið - 05.08.1977, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. AGUST 1977
21
I minningarskyni:
Finnbogi Líndal
Sigurðsson lög-
regluvarðstjóri
Fæddur. 22. júní 1918
Dáinn. 19. júlf 1977.
Sagt hefur veriö að líf okkar sé
undarlegt ferðalag og þegar dauð-
inn tekur með sér félaga okkar og
vini þá líkjum við stundum þess-
ari burtköllun við ferð og hugleið-
um ákvörðunarstaðinn, því öll er-
um við á biðlistanum.
Að standa eftir á ströndinni og
gera kveðju sína í þögn er sjálf-
sagt eins gott og að fá hana birta í
Morgunblaðinu, en þessi orð mín í
dagblaði eru framsett til þess að
reyna að segja hver maðurinn
var, hvaðan hann kom og hvert
lífshlaup hans var.
Finnbogi var fæddur að Gröf í
Víðidal og voru foreldrar hans
hjónin Kristbjörg Kristmunds-
dóttir og Sigurður Líndal
Jóhannesson. Frá Gröf fluttust
þau hjón að Hólabaki og sfðar að
Lækjarmóti og voru þar í vinnu-
mennsku, sem kallað var, en í
raun mun Sigurður hafa verið
ráðsmaður við bú merkismanns-
ins Jakobs Líndals, að Lækjar-
móti voru þau í fimm ár. Búskap
hófu þau að núju í Laufási og
þaðan fór Finnbogi úr foreldra-
húsum liðlega fermdur, á hinn
venjulega vinnumarkað sveit-
anna.
f vinnumennsku var Finnbogi í
Vatnsdal og lengst á Kornsá en
dalurinn og fólkið þar var jafnan
fyrst nefnt, þegar dregnar voru
fram gamlar minningar. Við bú-
störfin gat Finnbogi sér hið bezta
orð enda aðfaramaður til vinnu og
hlífði sér aldrei eins og fram kom
er nær dró lokum.
Margir hafa undrazt hvernig
mátti vera að dugnaðarfólk hvarf
úr sælu dalanna og til óskildrar
atvinnu við sjávarsíðuna, en þetta
var þróunin um efnalegt sjálf-
stæði og þungt á metunum var að
á þessu æviskeiði Finnboga, sem
hann vinnur öðrum f sveit er ekki
þumlengur lands laus vinnupilti.
Alla tíð var augljóst af orðfæri
og tungutaki Finnboga að hann
hafðn ungur dvalizt með menn-
ingarfólki, vinnusömu og kröfu-
hörðu við sjálft sig. Skapgerð
hans sjalfs kom mér þannig fyrir
að maðurinn væri ör í lund, með
öllu laus við tæpitungu i sam-
skiptum við félaga sfna og hið
veigamesta hve hann sótti á til
sátta ef úfar höfðu risið og manna
heitastur í vináttu, en stráði
gjarna yfir með þessum kaldrana,
sem er nauðsynlegur svo langvar-
andi samstarf karlmanna verði
ekki teprulegt.
A mótunar-árum Finnboga var
íslenzka glfman í öndvegi íþrótta
og ungmennafélögin hinn eini
nauðsynlegi félagsskapur, þar
brann hugsjónaeldur, sem kvikn-
að hafði í frelsisbaráttu þjóðar-
innar. Ungt fólk kom saman að
loknum löngum vinnudegi og
vann með ærslum að félagsmálum
sínum, en þau oftast tengd vel-
ferðar- og menningarmálum sveit-
arinnar. Og svona að auki þá var
undirtóninn í öllum málum ung-
mennafélagans Manndómur og
Drengskapur. Það var eins og
framhald hugsjónarinnar að um
tvítugsaldur fór Finnbogi til
náms að íþróttaskólanum í
Haukadal. Það vann hann að bú-
störfum með námi og kom þaðan
efldur maður til allra dáða, í
fremstu röð íslenzkra glfmu-
manna og í hópi hinna sterkustu
manna. Og þarna hafði hann eign-
ast leiðsagnara og vin þar sem var
skólastjórinn ungmennafélaginn
og maðurinn Sigurður Greipsson.
Glímunni hafði Finnbogi
kynnst ungur og dáði alla tíð. Það
var honum hvatning að bróðir
hans, Kristmundur, var lands-
þekktur glímumaður og glimdu
þeir bræður báðir í skjaldaglímu
Armanns 1942. Kristmundur bar
þarna sigurorð af mönnum og
varð glímukóngur íslands s.á.
Finnbogi varð í fjórða sæti með
Guðmundi Agústssyni, Kjartan
Bergmann annar og Jóhannes
Ólafsson þriðji. Tuttugu glímu-
menn reyndu þarna með sér og
sjá kunnugir af þessum nöfnum
að þar áttust karlmenni við.
Hin síðari glima, sem hér er
nefnd var íslandsglíman 1944.
Keppendur voru fjórtán og varð
Finnbogi þar annar að vinnninga-
tölu.
Þessa er getið til þess að sýna
að nokkru hvar Finnbogi stóð í
hópi íslenzkra glímumanna, en
hitt leiði ég hjá mér að ræða af
nákvæmni um glímuna, stöðu
hennar sem iþróttar fyrr og nú og
kappatal.
Þegar þessir hlutir gerðust var
ég drengur noröur i Hörgárdal en
kynni okkar Finnboga hófust árið
1956 og við lengi vaktarfélagar og
síðar báðir starfsmenn á lögreglu-
stöð Arbæjar- og Breiðholtshverf-
is.
1 lögreglulið Reykjavikur gekk
Finnbogi 1. febrúar 1942 og skip-
aður starfsmaður bæjarins frá 1.
júlí 1943. Eftir nýmæli i lögum
frá 1972 varð hann svo aftur
starfsmaður rikisins frá 1. jan.
1974. Arið 1964 var Finnbogi skip-
aður flokksstjóri, en þá voru, eftir
kjarasamninga, skipaðir fimm
flokkstjórar af hverri vakt, sem
taldi þá 33 liðsmenn.
Mnning—Hrefna
Kristtn Jónsdóttir
Fædd 29. júní 1976.
Dáin 26. júlf 1977.
Föstudaginn 5. ágúst var til
moldar borin litil yndisleg systur-
dóttir mín.
Þessi litli sólargeisli er horfinn
á braut, eftir aðeins eins árs dvöl
hér á jörð, hún lést á sjúkrahúsi í
London.
Hrefna Kristín var dóttir elsku-
Íegra foreldra Guðlaugar Kröyer
og Jóns Björnssonar að Irabakka
30, Reykjavík.
Þær mæðgur dvöldu hér á Hall-
ormsstað um hálfs mánaðar tíma í
júní í sól og blíðviðri og hún, þessi
litla, síbrosandi englatelpa, var
orðin svo sólbrún og hraustleg, já
við vorum sannarlega vongóð um
að aðgerðin mikla mundi takast,
en guð ræður, við skiljum ekki.
En minningarnar um þennan
hálfa mánuð, verður mér og
minni fjölskyldu ógleymanlegar.
Amma og afi biðja fyrir kveðju
og þakkir fyrir allar gleðistund-
irnar sem hún veitti þeim.
Ég bið góðan guð að styrkja
elskulega foreldrana í harmi
þeirra.
Blessuð sé minning Hrefnu
Kristinar. E. K.
Varðstjóri varð Finnbogi 1. jan.
1977.
Lögreglustarfið er og á að vera
hjálparstarf, en er viðkvæmt og
erilsamt í eðli sinu. Framvkæmd
og stjórnun er á hendi embættis-
manns en varðstjórar verkstjórar
í daglegri framkvæmd. Þó er það
svo að við hin vandamestu störf á
lögregluþjóninn ekki aðra að en
dómgreind sína, reynslu og mann-
dóm.
Finnbogi hóf lögreglustörf sin á
umrótatimum í þjóðfélaginu og
undir sjálfu hernáminu, gat sér
orð fyrir árverkni, reglufestu og
líkamsburði, gekk frá leik með
hreinan skjöld.
Hafandi unnið háifa ævina með
Finnboga Sigurðssyni og fjölda
annarra að löggæzlustörfum í
Reykjavík er ekki ljóst hvort
þyngra er á metunum, miklir at-
burðir eða amstur dægranna. Lög-
regluþjónum, sem lengi hafa unn-
ið saman, finnst félagsskapurinn
góður, sparka stundum frá sér og
sýna tennurnar en dragast hver
að öðrum, verða leiðir ef einn fer
' úr hópnum eins og hendir hesta,
sem svitnað hafa saman í lang-
ferð.
Finnbogi var maður tvíkvænt-
ur. Fyrri kona hans var Guðlaug
Guðlaugsdóttir og eignuðust þau
fimm syni, Gisla, Kristberg,
Stefán, Finnboga og Sævar, þeir
eru uppkomnir menn. Þau skildu.
Milli kvenna átti Finnbogi barn
með ráðskonu sinni, Kristínu
Eiríksdóttur, barnið hlaut ætt-
leiðslu ágætis hjóna.
Arið 1958 gekk Finnbogi að
eiga eftirlifandi konu sína, Þor-
gerði Finnbogádóttur, hún er
Mýrdælingur. Um árabil var Þor-
gerður forstöðukona hjá Mjólkur-
samsölunni. A heimili þeirra Þor-
gerðar og Finnboga kom ég oft og
dáðist að gestrisni þeirra og heim-
ilisbrag. Börn þeirra eru tvö: Már
Lindal fæddur 1961 og Sigrún
Gerður fædd 1962.
Hin siðari ár var heilsu Finn-
boga bruðgið. Okkur félögum
hans var þetta ljóst en hitt gat
villt sýn að sjúkur maðurinn gekk
óbugaður til allra verka og for-
fallalaust.
Finnbogi átti mörg áhugamál
og athyglisvert er það, að þar er
hann bar niður þar náði hann
umtalsverðum árangri.
I gleðinni var Finnbogi veitandi
og fjarri honum að hokra þar einn
að. Fjölskyldu sinni bjó hann allt
hið bezta og var bætandi að sjá
stoltið og mýktina í karlmannlegu
andlitinu, þegar hann virti fyrir
sér gersemar sinar, unga konuna
og börnin smá. Gott er að eiga
mold og grjót að fást við þótt ekki
sé í stóru. Sveitapilturinn að norð-
an keypti landspildu við Hafra-
vatn, bar á sjálfum sér grjót úr
landinu, ræsti fram og gjörði að
túni. Þarna byggðu þau Þorgerð-
ur bústað í fögru umhverfi og
varð þetta hans hlátraheimur.
Þar heitir Hafravík.
Við Finnbogi áttum okkur nöld-
ur og orðaleppa, en því stend ég á
ströndinni og reyni að veifa í
kveðjuskyni að sá er lagður í för,
sem var félagi minn. 1 næði velti
ég fyrir mér samræmi lifs og
dauða. — En dauðinn er óviss
tími, biðlistinn hefir ekki verið
birtur.
Björn Sigurðsson

KRISTJÁN Ó.
SKAGFJORÐ HE
Hólmsgata 4, Box 906,
slmi 24120. Reykjavlk
beímaslmi sölumanns 11 387