Morgunblaðið - 07.09.1977, Síða 19

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 7. SEPTEMBER 1977
19
Oiga Magnúsdóttir
fráFWgu -Minning
F. 2. febrúar 1921,
D. 23. ágúst 1977.
„Það verður ekki þys né ys
þröng eða fjölmennt erfi.
Þð aðlítið fölnað fis
fjúki burt og hverfi.
Svo mun og sannast við útför
Olgu Magnúsdóttur frá Flögu,
sem borin verður til hinztu hvíld-
ar í dag.
í mínum kynnum af henni og
þann tíma, sem við höfum starfað
saman, var hún ætið hljóðlát,
löngum fáskiftin um annarra
hagi, en hlustaði þó með athygli
eftir þeim röddum, sem uppi voru
hverju sinni, og galt þeim því
aðeins jáyrði, að þær féllu að lífs-
skoðun hennar. Hún vakti yfir
þvi, sem henni var falið, af svo
einskærri dyggð, að visvitandi
mun hún ekki hafa beygt stafkrók
í aðra átt en rétta, að eigin viti. Og
óvíða mun hún hafa mætt óvild
um ævina.
Olga fæddist á Blönduósi 7.
febr. 1921. Foreldrar hennar voru
hjónin Hólmfríður Zophanias-
dóttir, Hjálmssonar bónda á
Höfða í Þverárhlið, og Asgeir Þor-
valdsson, prests Asgeirssonar á
Hjaltabakka í Húnavatnsþingi.
Hólmfríður veiktist mjög við fæð-
inguna og var henni vart hugað
líf.
Þá bjuggu þar á Blönduósi
hjónin Helga Helgadóttir og
Magnús Stefánsson. Magnús rak
þá verzlun á Blönduósi, jafnframt
búskap á Flögu í Vatnsdal. Helga
brá á sitt ráð og sótti hvítvoðing-
inn tveggja nátta og var hún síðan
hjá þeim sem kjördóttir og ást-
fólgið barn. En vorið 1922 fluttu
þau hjón alfarið á Flögu eftir að
hús þeirra á Blönduósi brann til
kaldra kola. Olga ólst því upp á
þvi fágæta menningarheimili og
naut þar þeirrar umönnunar og
ástríkis, sem bezt varð á kosið. En
þar brá fyrr en skyldi.
Hún átti yfir þeirri vinhlýju að
ráða, sem aldrei breytti um svip
nema um það væri að ræða, að
henni virtist mál ekki flutt af
fullri drenglund. En drengskap
unni hún af fyllri heilindum en
almennt þekktist og helgaði
henni meira af orku sinni en al-
gengt er.
29. júní sumarið 1935, veiktist
Olga af lömunarveiki, sem tók
hana þeim heiftartökum, að lík-
ami hennar bar þess æ síðan
merki, en sálina fékk ekkert bug-
að.
Var henni leitað þeirrar hjálp-
ar, sem þá þekktist bezt, og lá hún
á Landsspítalanum heilt ár.
Haustið eftir tóku þau hjón Helga
og Magnús sig upp frá búi sínu og
dvöldu þann vetur í Reykjavík til
að geta búið henni heimili, og var
hún þó flutt daglega til læknis-
meðferðar allan þann vetur. Síð-
an var haldið heim að Flögu á ný.
Magnús dó 1940, og þær mæðg-
ur fluttust síðan til Reykjavíkur
árið 1942, þár sem Magnús hafði
séð þeim fyrir heimili af sinni
alkunnu fyrirhyggju og ráðdeild.
Þar bjuggu þær siðan, og reyndist
Olga móður sinni furðu mikil stoð
og stytta er elli sótti hana heim.
Helga andaðist 1964.
Prófessor Snorri Hallgrimsson
reyndist Olgu frábær mannkosta-
maður. Hann kom henni til Svi-
þjóðar til gervilimasmiðs, og bauð
henni síðar starf á lækningastofu
sinni að Sóleyjargötu 5, hér i
borg, og starfaði hún þar unz
hann hætti rekstri lækningastof-
unnar. Þannig kom hann henni af
næmum skilningi út i atvinnulifið
og þar með þess til sjálfstæðis er
öllum er svo nauðsynlegt. Alla
ævi var hún honum þakklát fyrir
þá hjálp, og taldi sig engum
vandalausum eiga meira að
þakka.
Síðan vann Olga hjá Otto A.
Michelsen í nokkur ár, en þaðan
fór hún til starfa hjá Búnaðarfé-
lagi Islands, og vann þar unz yfir
lauk.
Olga réði yfir frábærum
skapsmunum, sem einkennd’u
störf hennar og starfshætti.
Hún hvarf þaðan glöð og heil,
að svo miklu leyti að séð varð,
föstudaginn 19. ágúst. En sögu
hennar lauk þriðjudaginn 23. s.m.
Ég þakka kynnin og samstarfið,
og bið henni heilla og gleði.
Guðm. Jósafatsson.
Nú er hún Olga dáin og með
henni horfinn stórkostleg mann-
eskja, sem fáa átti sér líka. Þessi
hægláta, fatlaða kona setti mik-
inn svip á barnæsku mína, þar
sem við bjuggum í sama húsi, og
núna, þegar litið er til baka með
augum fullorðins, þá rennur upp
fyrir mér, hversu mikla virðingu
við krakkarnir í húsinu bárum
fyrir henni. Það var ekki vegna
þess að hún væri húseigandi,
heldur vegna þess að við börnin
skynjuðum einhverja yfirburði
hjá þessari konu. Hún, svo fötluð
sem hún var, gaf þeim heilbrigðu
ekkert eftir hvað afköst snerti.
Hún kunni alls ekki að hlífa sér
eða vildi það ekki. Hún vann
alltaf utan heimilis auk þess að
sjá um aldraða móður sína í mörg
ár. Það geislaði alltaf frá henni
hlýja og gleði, en biturð var ekki
til.
Mann hætti til að gleyma því, að
Olga var ekki eins létt á fæti og
hver annar, en það hlýtur að
þurfa að hafa mikla þrautseigju
og mikinn viljastyrk til að bera
svo þungan bagga, sem fötlunin
olli henni, án þess að kikna. Hve
oft skyldi hún ekki hafa fetað sig
upp erfiða stigana á Tjarnargöt-
unni, alltaf með bros á vör? Og
hve oft skyldi hún ekki hafa beðið
úti í bíl, þegar slæm færð var,
beðið eftir því að einhver kæmi
og styddi hana yfir hálkubletti,
heim að útidyrunum? Og þegar
við loksins urðum vör við hana og
hlupum út, mætti okkur hlæjandi
Olga, þó hún væri búin að bíða
lengi. Þannig mætti lengi telja, en
Olga kvartaði aldrei. Það var ekki
í hennar eðli.
Svo mikillar persónu, sem hún
var, gleymi ég aldrei og ég veit, að
næsti 7. febrúar, sem var sam-
eiginlegur afmælisdagur okkar
verður tómlegur.
Nú er hún horfin okkur jarð-
neskum mönnum en ég veit að
núna líður henni vel því að henn-
ar þunga krossi hefur verið létt af
henni. Nú getur hún aftur gengið
á heilbrigðum fótum eins og hún
gerði sem lítil stúlka í Vatnsdaln-
um fyrir 50 árum. Hafi hún þökk
fyrir allt. GMJ
Hvert göfugt hjarta á sér helgidöm.
Þar anga skínandi eilffðarblóm.
Hver hugans göfgi því blóm sín bar
og guð er daglega gestur þar.
Þessar fallegu ljóðlinur Stefáns
frá Hvitadal, koma mér í hug þeg-
ar ég hugsa til Olgu minnar frá
Flögu í Vatnsdal, sem nú hefir
flutzt yfir landamæri hins jarð-
neska lífs, inn til þess tilveru-
stigs, sem hvers eins bíður, að
lokinni jarðvist. Þar munu „bíða
vinir í varpa“, þeir sem á undan
voru farnir og veita henni mót-
töku. Olga fæddist á Blönduósi 2.
febrúar 1921. Aðeins tveggja daga
gömul kom hún til hjónanna
Helgu Helgadóttur og Magnúsar
Stefánssonar. Þau urðu henni
ekki aðeins ,,kjörforeldrar“, held-
ur ástríkir foreldrar. Magnús fað-
ir hennar rak umfangsmikla
verzlun á Blönduósi og einnig
stórbú á Flögu i Vatnsdal. Hvort
tveggja af þeim dugnaði og forsjá,
sem honum var svo eiginlegt.
, I byrjun árs 1922 varð sá at-
burður, að ibúðar- og verzlunar-
húsið, sem var stórt timburhús,
brann til kaldra kola á stuttri
stundu. íbúðin var á efri hæðinni
en verzlunin á þeirri neðri, með
Framhald á bls 18.
o
í
Á
» KLÆDNING
1
Alklæöning
á þök loft og veggi - úti og inni
Skoðið sýningarbás
okkar nr. 58
A/KLÆÐNING HENTAR ALLS STAÐAR!
( A/KLÆÐNINGU hefur verið hugsað fyrir hverjum
hlut, til að gera uppsetningu einfalda og spara þér
tíma og peninga. Framleiddir hafa verið ýmsir auka-
hlutir svo sem, gluggakarmar, mænir, vindskeiðar
o.fl. sem hefur þurft að sérsmíða fyrir aðrar tegundir
klæðninga.
A/KLÆÐNING er nýtískuleg lausn - í eitt skipti fyrir
öll á veggi, loft og þök. Margar gerðir og fjöldi lita.
Leitið upplýsinga. Sendið teikningar og við gefum
verðtilboð. Möguleikar A/KLÆÐNINGAR eru fleiri
en yður grunar.
FULLKOMIN KLÆÐNING TIL SÍÐASTA NAGLA.
Skoðið sýningarbás
okkar nr. 58
m
INNKAUP HE
ÆGISGÖTU 7, REYKJAVÍK - SÍMI 22000 - PÓSTHÓLF 1012.
r TELEX 2025 - SÖLUSTJÓRI: HEIMASÍMI 71400.