Morgunblaðið - 17.03.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 17. MARZ 1978
MK> sC'r>'
t, *>
MORöJK/- , V
WAff/nj 1
ZHAKV
LCPISK
kxm r'toh
ACRBrptTI
•TUc*>'°p'wse’
f' -'A
n

I
i»að <>r svo músik í þossu hjá
yúur læknir!
Dásamle/ít.
Kardínurnar
þi>; svo vel!
— Þú ok
- þetta klæðir
Er fluKa í súpunni yðar herra?1
\UPPLý5/NQKH
Ilvenær fer öry;K>íisv<)rður
hankans f kaffi?
Hvernig veistu að ánamaðkar
eru ekki bragðgóðir, úr því þú
hefur aldrei smakkað þá?
Er þetta
nauðsynlegt?
Mótmæla
skipulagi
Hallærisplans
MORGUNBLAÐINU hefur borizt
eftirfarandi fréttatilkynninK frá
Islendingum húsettum í Þránd-
heimi:
\ ið lýsum furðu okkar á tillöK-
unni um „glerhöllina" stóru á
Hallærisplaninu. Enn furðulegra
teljum við, að slík tillaga skuli
hljóta samþykkt skipulagsnefnd-
ar. Að okkar mati gereyðileggst
svipur miðbæjarins, ef af þessum
hreytingum verður, og mótmælum
við þeim harðlega. Við vonumst til
að sjá b;e með svip Reykjavíkur,
en ekki háhýsaborg við heimkomu
okkar.
Námskeið í
svæðameðferð
FIMMTUDAGINN 16. þessa mán-
aðar kemur hingað til lands
stjórnandi Naturopatisk Institut í
Þrándheimi, Harald Thiis. Mun
hann halda námskeið í svæðameð-
ferð, — zoneterapi — og í þrýsti-
nuddi, — akupressur —.
Tvær bækur hafa komið út á
íslenzku um svæðameðferð, en
þrýstinuddið byggir á svipuðum
hugmyndagrundvelli og nála-
stunguaðferðin og er það nær
óþekkt heilsuræktarleið hér á
landi. Harald Thiis er hér í boði
Rannsóknastofnunar vitundarinn-
ar.
(Fréttatilkynning)
766¥

© PIB
COPINMBCIN
w
COSPER
„Það kemur við hjartað í manni
þegar maður les blöðin eða hlustar
á útvarp eða sjónvarp og þau slá
upp með stórum fyrirsögnum eða
tala til ailra landsmanna þegar
dómar hafa verið uppkveðnir yfir
þeim ólánsömu mönnum, sem
brotið hafa lög þessa lands, hvort
sem um stórt brot eða lítið hefur
verið að ræða. Ég spyr, er þetta
nauðsynlegt? Hafa þeir menn, sem
fyrir þessu standa, gert sér grein
fyrir því hvaða áhrif þetta hefur
til dæmis á börn, foreldra eða aðra
aðstandendur þessara manna?
Væri nú ekki ráð að þeir menn,
sem völdin hafa, skoðuðu hug sinn
og létu nú staðar numið við þessa
iðju? Er ekki nóg sem þessir
ólánsömu menn taka út með langri
frelsisskerðingu og innilokun og
sálarkvölum, þótt aðstandendum
þeirra, og þá sérstaklega börnum
þeirra, sé hlíft með því að úthrópa
þá, æpa nöfn þeirra á götum og
gatnamótum og í fjölmiðlum, í
hefðbundnum æsifregnastíl, svo
sem nú tíðkast? Er þetta ef til vill
skylda? Ég spyr í einfeldni minni:
Haldið þið, sem þessu stjórnið, að
landslýður sé svo hefnigjarn og
lesi þetta til að smjatta á því? Nei,
því vil ég ekki trúa. Lítið í ykkar
eigin barm, þið háu herrar, sem
matið fjölmiðlana. Haldið þið að
það dragi úr afbrotum að blása
þau út í æsifregnastíl? Hugsið
ykkur tvisvar um og gæti hver að
sjálfúm sér. Setið ykkur í spor
aðstandenda og gerið ekki öðrum
það, sem þið vilduð ekki að ykkur
yrði gert. Hugsið til ykkar eigin
barna ef þau kynnu að eiga hlut
að máli, þótt síðar verði. Börn eru
miskunnarlaus og hafa það, sem í
húsum er hjalað. Þau börn, sem
hafa orðið fyrir því óláni, að feður
þeirra eða nánir ættingjar hafa
komist í tæri við lögin og verið
dæmdir af almenningsálitinu fyrir
tilstuðlan fjölmiðlanna með sínar
æsifregnir, geta liðið fyrir það alla
sína ævi, sálarlíf þeirra veriö
eyðilegt og kveikt með þeim hatur
á mannfólkinu, sem hefur sýnt
slíka grimmd og tillitsleysi sem
raun ber vitni. Frá mínu sjónar-
miði séð ættu dómar að vera
einkamál dómsvaldsins og hinna
dæmdu og hinum dæmdu ekki að
vera kastað út á hringleikahússvið
hefnigjarnra manna, til að rífa þá
þar á hol og ættingja þeirra.
Athugið ykkar gang! Gerið ekki
illt verra! Dæmið ekki svo að þér
verðið ekki dæmdir!
Anna Guðjónsdóttir."
Svo mörg voru þau orð, en ekki
hefur Velvakandi neinu við þau að
bæta. Vafalaust hafa lesendur
einhverjar skoðanir á þessu máli
og hvetur Velvakandi þá til að
senda línu til að ræða þetta
nokkuð.
Jæja, þetta hlýtur að duga til að kveikja upp í
kamínunni!
„Húnvetn-
ingur”
kominn út
RITIÐ „Ilúnvetningur" er nýkom-
ið út í tilefni af 40 ára afmæli
Húnvetningafél. í Reykjavík.
Ritið er fjölbreytt að efni, m.a.
er frásaga Sigurðar Nordal um
Ólöfu Sölvadóttur, Þórdísi á
Bjargi, grein eftir Ólaf H.
Kristjánsson, jafnrétti eftir Benný
Sigurðardóttur, Þingeyrakirkja
100 ára eftir Huldu Á. Stefáns-
dóttur og margt annað efni er í
ritinu.
Ritið er til sölu á vegum
félagsins.
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaga eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaói
2
stúðu þrír. fjórir menn og biðu
í myrkrinu. Tveir þeirra vorti
tneð rafmagnsluktir. Það \arð
að hafa fyilstu gát á iillu og
einlxita sér til að skynja
ttmhverfið.
Það var kaldara þarna en úti
á giitunni og dragsúgurinn lét
<>kki að sér ha>ða. Ilttndur hljóp
milli fótanna á liigóglumiinn-
um |)ó að þeir reyndu að ýta
liontim til hliðar.
Inni við vegginn lá maður
með aðra hiindina beygða undir
sér en hin var teygð fram svo
að það lá við hann va ri að
banda gestum og uangandi frá
iindirganginunt. Iliindin var
nálu ít.
— Er hann dáinn?
La’knirinn kinkaði kolli sam-
stundis.
Eins og til að leggja frekari
áherzlu á þ<>ssi orð heindu
liigreglttmennirnir luktiiniim
að líkinu og að hnífnum s<>m
enn stéiö í sárinti.
— Ilver fann hann?
Annar liigreglumannanna
hafði augsýnilega beðið þessa
attgnabliks og sté nú fram.
Maigret greindi naumast and-
litsdratti hans en hann var
tingur og ákafur.
— Eg var á þessari venju-
legu eftirlitsferð ininni. Eg hef
það fyrir sið að líta iiðru h\<>rjn
inn í alla þessa ttndirganga því
að ntargir notfa ra sér myrkrið
til alls konar svinarís. Þá sá ég
veru liggja á jiirðinni og fyrst
liélt ég þetta \a>ri einhver
fyHiraftur.
— Var hann dáinn þá?
— Já. ég hugsa það. En hann
var ekki oröinn kaldur.
— Ilvað var klnkkan þá?
— Ilana vantaði korter í
fimm. Ég kallaði samstundis á
starfsbróður minn og sfðan
hiifðnm við samhand við stiið-
ina.
— Nú greip Neveau fram í.
— Það var ég sent fékk
boöin og ég kom strax hingað.
I.iigreglustiið hverfisins var
ekki steinsnar frá. Neveau hélt
úfrain.
— Eg bað starísbróður minn
að kteðja lu kninn á vettvang.
— Og enginn virðist hafa
heyrt n<>itt.
— Ekki <>ftir því sem ég bezt
veit. Lengra fyrir innan undir
ganginn sáust dyr og dauft
Ijós.
— Ilvað <>r þetfa?
— Dyr inn á skrifstofur
gilnsteinabúðarinnar. En mjiig
lítið notaðar.
\ður en Maigret hélt á ný til
Quai d<>s Orfevres hafði hann
látiö senda boð til þ<>irrar
deildar s<>m sér um að þekkja
lík og nú voru sérfræöingarnir
að stiirfum.
— Ilvaö <>r þarna fyrir inn-
an? spuröi Maigret.
— Ekki n<>itt. Bara stein-
\eggur. Og svo dyr sem liggja
inn í hús í Rue Meslay en þa r
hafa verið lokaðar í háa herr-
ans tíð.
Það var hersý nih’gt að knmiö
hafði verið aftan að manninum
þ<>gar hann hafði veriö á leið
inn undirganginn. Einhver
hafði la'ðzt á eftir honum og
i'nginn í mannm<>rgðinni
skammt frá hafði tekiö <>ftir
nokknnn skiiptiðum hlut.
— Eg rannsakaði vasana
hans og fann voskiö hans.
Neveau rétti honurn það og án
þi ss að hann hefði gefiö um það
hendingu heindi einn mann-
anna Ijósinu að veskinu. Þetta
var óskiip hversdagslegt veski.
hvorki nýtt né sérloga gamalt
og úr viinduðu < fni. I því voru
þrír þústmd írankaseðlar og
nokkfir minni soölar og auk
þess nafnskirteini s<>m hljóðaði
upp á Louis Thouret. lager-
stjóra. Rue des l’eupliers
Juvisy. Einnig var bréfmiði
með nokkrum orðum blýants
skrifuðum ásamt með eldgam-
alli mynd af litilli stúlku.
— Megum við hyrja?
Maigret kinkaði kolli og
Ijósin vorn k\<>ikt og sérfrað-
ingarnir einlxittu sér að sínu
vorkeíni. Ilins \< gar átttl liig-