Alþýðublaðið - 05.11.1958, Blaðsíða 4

H
Sjómannafélagi Reybjavíkur.
Samkvæmt félagslögum fer fram stjórnarkosning í fé-
laginu að viðhafðri allsherjaratkvæðagreiðslu frá kl.
13.00 þann 25. nóvember næstk. til kl. 12-,00 daginn fyrir
aðalfund. Framboðslistar þurfa að hafa borizt kjörstjórn
fyrir kl. 22,00 bann 20. nóvember næstk. í skrifstofu
félagsins,
Framboðslistum þurfa að fylgja með’mæli
m.nnzt 100 fuligildra félagsmanna.
Reykjavík, 5. nóvember 1958.
Trúnaðarmannaráð
Sjóniannaféíags Reykjavíkuf.
Alþýðublaðið
Mð vikudagur 5. nóv. 1958
MrrMWéK MffSMS
„VIÐ GÆXUM verið betri. I
eitt skipti fyrir öll, getið þiS
íjert ýkkur ljós, að það er heill
ibeimur af fólk; fyrir utan, og
jbið berið ábyrgð á honum?“
iÞetta ei' boðskapur leikrits Mill-
ers: Allir synir minir, sem Leik-
félag Reykjavíkur sýnir nú,
Ijeikritið er mikið listaverk og
iboðskapur þess sterkur. Afrek
íeikfélagsins er í fullu samræmi
við þetta. Ég gat tekið undir við
S*að fclk, sem ég heyrði segja að
•sýningunni á sunnudagskvöld
Mokinni: „Þetta er bezta leiksýn-
ing, sem ég hef séð lengi.“ . . .
„Þetta er eftirminnilegasta
síund, sem ég hef átt í leikhúsi."
ÞAÐ ER SAGT, að Leikfélag
Heykjavíkur eigi við margvís-
íega örðugleika að etja, ekki sízt
þegar miðað er við þá tækni,
.möguleika og rými, sem pÞjóö-
leikhúsið hefur upp á að bjóða.
IÞess vegna vekur það sérstaka
athygli hvað þetta félag áhuga-
manna nær oft hátt í list sinni.
Enginn, sem sá Pí pa kí mun
gleyma því. Ég hygg líka, að
allir, sem sjá þetta ameríska
leikrit, muni lengj minnast þess.
Ekki stafar það þó eingöngu af
því hvað leikritið sjálft er viða-
mikið, heldur jafnvel fremur af
því, hvað leikstjórnin er hnit-
rniðuðu og leikurinn hárfínn.
MAÐDR GETUR VARLA í-
myndað sér að hægt sé að gera
Heimur fyrir utan fullur
af fólki — og við berum
ábyrgð á honum.
sjónin og ábyrgðartilfir.ning ein
staklingsins, sem er fyrst og
fremst tekin til meðferðar I
þessu leikriti. Höfundurinn starf
ar meðal voldugrar milljóna-
þjóðar, en hann talar ekki að-
eins til stórþjóða, heldur ekki
eingöngu til þjóðarheildar. Hann
talar til íbúa í litlu þorpi, til lít-
illa hópa — til hvers eins og ein-
asta einstaklings.
ÉG HYGG að hver maður,
sem sér þetta leikrit, finni það
glögglega, að máli hafi verið
snúið til hans. Þetta er vottur
um það, hvað innviðir leikrits
ins eru miklir og efnið víðfemt.
Það segir hins vegar fátt um
það, hversu mikil listaverk leik-
ritið er að byggingu. En þar er
það líka á tindinum. Hinar eld-
snöggu breytingar í viðræðuefn-
um valda því, að hin þunga und
iralda vex í hugskoti áhorfenda
og gerir andstæðurnar skarpari.
ÍSLENÐINGAR eru einstak-
lingshyggjumenn. Þess vegna
hefur, okkur enn sem komið er
gengið svo erfiðleiga að samlag-
ast í fjölbýlinu. Ef til vill opnast
augu okkar innan skamms fýrir
því, að við berum ábyrgð hvert
á öðru. Við eigum að styðja
hvert annað og styrkja í átök-
ÞAÐ ER HEíLL HEIMUR af unum við erfiðleikana, sem lífið
fólki fyrir utan og við berum færir okkur. Og án þessarar
öll ábyrgð á honum," segir Art- kenndar er í raun og veru ekki
hur Miller. Það er samfélagshug vert að lifa.
Boðskapur Arthnrs
Millers
\
Einstaklingshyggjan eða
samfélagshugsjónin.
Afrek Leikfélags Reykja-
víkur.
þetta betur. En af því að hér er
naumlega hægt að bera annað
en lof á borð, er kannske rétt að
nefna það, að læknisfrúin sting-
ur nokkuð í stúf fyrir stirðleika
sakir, og að ekki má þögn Ge-
orgs Deevers vera lengri og
kyrrð hans á sviðinu meiri fyrst
eítir að liann kemur inn. Lækn-
isfrúna mun varla hægt að laga,
en kyrrð Georgs má lagfæra,
þannig að eftirvæntingunni um
viðbrögð hans sé ekki misboðið.
BrUtinghamhjónin við brottförina.
VIÐ íslendingar erum fisk-
veiðiþjóð og munúm halda á-
fram að verða slík um langa
framtíð, ekki sízt vegna þeirra
ráðstafana, sem nú haía verið
gerðar t.l verndar fiskistofnin.
um kringum landið. Sem kunn-
ugt er nema fiskafurðir um
95% af heildarútflutningi okk-
ar, en töluverður hluti þessa
magns er óunninn fiskur eða
lítt unn'nn. Öllum er 1 jóst, að
við þurfum að stefna rneir að
því að geta fullunnið fisk okkaf
hér heima til að auka verð-
mæti hans og skapa jafnframt
aukna atvinnu. Hafa í því sam-
bandi orðið stórstígar framfar-
ir á síðari árum, einkum hvað
snertir freðfisk- og saltfisk-
vinnslu, en það er ekki nóg.
Hér er töluverður niðursuðu-
iðnaður, sem bæði framleiðir
verðmætar afurðn- og veitir
fjölda mannns starfa. Á sviði
niðursuðu höfurn við ekki tek-
ið þeim framförum sem skyldi,
og er okkur brýn nauðsyn, að
bæta úr því hið fyrsta. Ýmsir
þe'r aðilar, er starfa að niður-
suð'u hafa þegar gert tilraunir
til að k'omast í kynnisferðir til
erlendra fyrirtækja, en Þær til-
raunir1 reynst árangurslitlar, —
elnkum þa sem við eigum fáa
niðursuðufræðinga, sem gagn
hafa af stuttri dvöl Og verk-
smiðjur erlendis eru auk þess
ekki of fúsar til að gefa upp
sínar sérstöku framleiðsluað-
ferðir. En segja má, að þarflítið
sé að senda nýliða til slíkra
ferðalaga, þar sem við höfum
þegar nokkurn grundvöli að
byggja á.
Árangursríkara og kostnaðar
minna hlýtur að vera að senda
þá sérfræðinga, sem við nú þeg-
ar eigum til nágrannaþjóða
okkar til að fá upplýsingar, —
því að samkeppni á þessu sviði
er mikil og hver heldur sínu
| leyndu
en vanir sja margt og
| læra af jafnvel stuttri dvöl, en
óvönum er hætt við að yfir-
; sjást. Þair ættu síðan að kenna
| hinum, sem ekk. geta haft gagn
I aí stuttri kynnisfö'r og útbreitt
i þannig nýjar og fullkomnar að-
! ferðir á kostnaðarlítinn. hátt.,
s Kunnugt er mér um einn
I slíkan niðursuðufræðing, sem
i íyr.'r skemmstu fór til Dan-
merkur í stasjrstu Kflöt- og
gr ænmetisniðursuðuversmið j u
þeirra og dvaldist hann þar í
tvo daga. Fór hann síðan til
Þýzkalands og heimsótti ýmsar
síldarniðursuðuverksmiðjur, —-
sem, sjóða nlður til útflutnings.
Einnig kynnti hann sér starf-
semi stórrar grænmetisniður-
suðuverksmiðju í Lubeck, en
maður þessi er öllum hnútum
kunnur í Þýzkalandi þar sem
hann var verkstjóri í síldarnlð,
ursuðuverksmiðju öll stríðsár-
in, en kom síðan heim eftir
stríðið til að: starfa í þágu ís-
lenzks niðursuðuiðnaðar.
í þessari för fékk hann t. d.
mÝilvægar upplýsingar um nið
ursuðu á svína- og hreindýra-
kjöti, en hreindýrakjöt er nú í
miklum metum erlendis og ætti
því að geta orðið verðmæt út-
flutningsvara innan skamms. —-
Væri athugandi að athygli þjóð-
arinnar yrði vakin á þeim mögu
leikum, sem okkar bíða á þessu
sviði, t. d. með útvarpserindi.
Okkar tiltölulega unga nið-
ursuðuiðnaði er mikill fengur
að þeim mönnum, sem kynnst"
hafa hinu bezta í sams konar
iðnaði nágrannaþjóða okkar og
okkur er skylt að stuðla að því,
að slíkir menn fái tækifæri til
að endurnýja kunnáttu sína og
hefja þar m-eð niðursuðuiðnað-
inn á hærra stig en nú er.
B.G.
í dönskum skóluin er nu fai’ið að kenna drengjum að pressa og
hirða föt sín sjálfir.
FYRIR nokkrum dögum fór
Thomas E. Brittingham og
kona hans héðan til Norður-
landa, en hér höfðu þau
dvalið til þcss að velja náms-
fólk, sem þau styrkja til
náms við bandaríska há-
skóla.
Thomas E. Brittingham sagði
í stuttu viðtali við blaðið, að
þetta væri í þriðja skipti sem
kæmi til íslands þessara
erinda.
Fjórir íslendingar væru nú
við nám á hans vegum við há-
skólana í Madison, Visconsin
og í Delaware. ísland væri
fyrsti áfangastaðurinn í árlegri
ferð til Evrópu til þéss að velja
námsfólk, en héðan færi hann
til Danmerkur, Noregs, Sví-
þjóðar, Finnlands, Hollands og
Vestur-Þýzkalands í sömu er-
indagerðum.
Nú eru fimm ár liðin frá því
að í'yrstu námsmennirnir fóru
vestur um haf á vegum Britt-
ingham. Áður hafði hann kost-
að sjö námsmenn frá Norður-
löndum til ársdvalar við há-
skóla í Bandaríkjunum og á-
kvað af fenginni góðri reynslu
að efna til ennþá víðtækari
heimboða, því námsmenn telj-
ast allir heimilismenn þeirra
Brittinghamhjóna meðan þeir
dveljast vestan hafs.
Aðspurður um val náms-
manna, sagði Thomas E. Britt-
ingham, að ef um stúlkur væri
að ræða, kæmu fyrst til greina
þær, sem ætluðu að verða blaða
konur, en af piltum þeir, sem
ætluð'u að verða blaðamenn,
ríkisstarfsmenn (í utanríkis-
þjónustunni) eða verzlunar-
menn. Samt væru það alls ekki
skilyrði fyrir námsdvöl, að
námfólk ætlaði að leggja þess-
ar greinar fyrir sig. Valið færi
fram eftir því hvernig þeim
hjónum litist á fólk, en ekki
eftir því hve háar einkunnir
■ það hefði fengið í skóla.