Alþýðublaðið - 05.11.1958, Blaðsíða 11

Ivliðvikudagur 5. ncv, 1958
AlþýðublaðiS
11
. . &
SKIPAÚTGERB RÍkTsÍNS
M.s Skjaidbreið
til Ólafsvikur, Grundarfjarð-
ar, Stykkishól: s og Flateyj-
ar hinn 10. þ. m.
Vörumóttaka í dag og á
morgun.
Farseðlar seldir árdegis á
mánudag.
Esjð
viestur um land í hringferð
hinn 10. þ. m.
Tekið á móti flutningi til
Patreksfjarðar, Bíldudals,
Þingeyrar, Flateyrar, Súg-
andafjarðar, ísafjarðar,
og Akureyrar á morgun og ár
degis á föstudag,
Farseðlar seldir árdegis á
laugardag.
©élfteppa-
tBrdhnBiiiHi.
Við hreinsum gólfteppi,
renninga og mottur úr uli,
bómuli, hampi og kókus. —
Hreinsum eirrnig úr kaffi-,
blóð- og vínbletti. Herðum
teppin. Gferum við og breyt
um einnig teppunum. —
Sendum. Sækjum.
Gólfteppagerðin h.f„
Skúlagötu 51. Sími 17380.
Amerískir, vatteraðir slopp-
ar (nælon).
Hálfsíðar dragtir með skinni.
Poplín-kápur, fyrir telpur.
Amerískir nælon-samfest-
ingar, ungbarna.
Útiföt, barna (jersey),
Síðar jersybuxur fyrir börn
og unglinga.
íþróttaföt, barna- og ungl-
inga.
Kvenpeysur, (jlersey).
Barna-náttföt
Nælon-sokkar, mikið úrval
á gamla verðinu.
Ullargarn (fiedela).
Al-ullar kápuefni.
Kjólaefni, margir litir.
Kápu- og kraga-plussefni,
Rifflað flauel, einlitt og
mynstrað.
Mollskinn, margir litir.
Apaskinn, margir litir.
Seviod, svart og blátt.
Gluggatj aldaefni, þykk.
Ákhaði, margir litir.
Dúnhelt og fiðurhelt léreft.
Sængurvera damask, mis-
litt og hvítt.
Verð frá kr. 24.75.,
Kaki, margir litir
Hvítt sloppaefni, nælon.
Amerískar innkaupatöskur.
Gólfteppi, stærð 1,51x2,80
m'.; — Verð kr. 577,00.
Sendum í póstkröfu.
Sími 12335.
V efnaðarvöruverzlunin
Týsgötu 1.
LEIGUBÍLAR
Bifreiðastöð Steindórs
Sími 1-15-80
Bifreiðastnð Reykjaxíkur
Sími 1-17-20
R. J. ivs nciey: Nr. 35
Orðstír
deyr aldregi
Svo kyssti Violetta þær
báðar, gekk hratt til dyra, en
snéri við, vafði dóttur sína
örmum og kyssti hana. hvað
eftir annað. Loks hraðaði hún
sér á brott. Þegar í aðalstöðv-
arnar kom beið Vera Atkins
þar eftir henni og ók henni til
Ilassleshallar, hins gamla og
fagra aðalsseturs í Bedfords-
hire, þar sem var miðstöð og
biðstaður þeirra starfsmanna
leyniþjónustunnar, sem send-
ir skyldu úr landi sérstakra
srinda.
FIMMTÁNDI KAFLI.
Annar leiðangur.
Enda þótt þau hefðu ekki
hugmynd um það sjálf, var
þetta sú nótt, sem ákveðið hafði
ver ð að hinn mikli, floti, sem
flytja átti brezka innrásarher-
inn yfir sundið, skyldi leggja
úr höfn til strandar Norman-
die. Lendingarstaðurimi hafði
verið val nn spölkorn fyrir
vestan Rúðuborg En nú var
það, að veður gerðist óvenju-
lega óhentugt til sjóferða
þennan dag; hefði fremur mátt
halda, að það væri haustdagur
en júnídagur. Um kvöldið var
fundur haldinn í aðalstöðvum
innrásarhersins og allar að-
stæður vandlega athugaðar.
Sérfróðustu veðurfræðingar
töldu, að slæm veður gætu
haldizt lengi, en þó mundi
lygna heldur að morgni þess
6. júní, — en þó ekki nema í
bili. Það varð því að ráði að
treysta á það hlé og grípa
tækifærið, og seinkaði innrás-
inni því í rauninni ekki nema
um einn sólarhring
Þegar þær komu á sveita-
setrið var þeim sagt að flogið
yrði í Liberatorvél. Átti banda
rískur loftskeytamaður Jean-
Claude Guit að slást í för með
þeim. Hann var aðeins tví-
tugur að aldri, fæddur í
Bandairíkjunum, en báðir for-
eldrar hans franskir, og
frönskuna talaði hann svo vel,
að ekki heyrðist minnsti
hreimur. Hann var hár vexti
og þeldökkur og hinn glæsi-
legasti maður, en ekki bar
hann neinn einkennisbúning
að þessu sinni, frekar en þau
hin. Violetta var klædd skinn
úlpu, franskri að gerð og
sniði, og síðbuxum; karl-
mennirnir báru og skirmúlp-
ur og voru klæddir ilauels-
brókum, sem þá tíð\ úst á
Frakklandi, voru þer ir ó-
þekkjanlegir frá rau uleg-
um Fransmönnum, = 5 i að
útliti og framkomu a i ú. Að
sjálfsögðu voru vasar þeirra
rannsakaðir, og þau öll athug-
uð vandlega venju sam’ivæmt
Þegar sezt var að kvöld-
verði og þátttakendur kynnt-
ir, veitti Vera Atkins því at-
hygli, að Violetta var eihi
kvenmaðurinn, sem kjörin
hafði verið til þessa mikilvæga
leiðangurs. Og allur sá mikli
sægur karlmanna, sem þama
var staddur, starði á Violettu
hungruðum aðdáunaraugum;
um leið var svipur þeirra
dálítið spyrjandi, — hvaða
erindi gat þessi undursamlega
fagi’a kvenvera átt í þarni hóp
sem þarna var samankominn?
Vera segir sjálf svo frá: And-
rúmsloftið var magnað spenn-
ingu og kvíða. Það mátti sjá
það á karlmönuunum, sem
allir áttu að leggja upp 1 leið-
angra inn á meginlandið, að
þeir væru fram úr hófi tauga-
óstyrkir. Violetta ein var ger-
samlega róleg og siett, og stóð
framkoma hennar í einkenni-
legri mótsögn við þeirra
hinna. Það var staðið upp í
smáhópum frá borðum, um
leið og kallaðir voru þrír til
fjórir saman. Og þar kom, að
hópur þeirra Stauntons og Vio-
lettu skyldi halda af stað út á
flugvöllinn, og ók Vera með
þeim í bifreiðinni, en öll tjöld
voru dregin fyrir glugga, eins
og áður Jafnvel starfsfólkið
á þessum leyniflugvelli mátti
ekki fá minnstu vitneskju um
hverjir störfuðu á vegum
leyniþj ónustunnar.
Liberatorvélin virtist tröll-
aukið bákn, samanborið við
litlu ' Lysandervélina, sem
flutti þau yfir sundið forðum.
Áhöfnin var sjö manna. Þar
sem þau áttu að sitja aftast
í vélinni á bak við sprengju-
hólfin, — að þessu sinni flutti
véli-n þó ekki neinar sprengj -
ur með sér, heldur hylki með
vopnum og sprengjuútbúnaði
til skemmdarverka, sem varpað
skyldi í fallhlífum niður með
þeim, — var aðeins rými fyrir
þau fjögur, auk mannsins,
sem átt; að aðstoða þau við
útstökkið. Þar var og líka vél-
byssuskytta, sem stjórnaði
skutbyssunni.
Fallhlífarnar voru ekki af
þessari ve-njulegu gerð, sem
hafðar eru til taks eins og
björgunarbelti, lef eitthvað
kemur fyrir, heldur mun
stærri, gerðar sérstaklega
fyrir fallhlífarhermenn, og
hafði þeim þegar verið komið
fyrir á sínum stað í vélinni
Þau klæddust nú flugbúningi
sínum; var ha'nn með ótal
vösum fylltum vopnum,
nesti, landabréfum og alls
konar tækjum. Vei'a kvaddi
þau, hreyflar vélarinnar voru
settir af stað, og allt’virtist
ganga samkvæmt áætlun. En
á síðustu stundu kom hrað-
boði með þá orðsendingu, aö
förinni væri fssstað um óá-
kveðinn tíma, þar sem veður-
skilyrði væru mjög óhagstæð.
Vélin var í þann veginn að
lyfta sér til flugs, og mesta
-mildi að takast skyldi að
stöðva hana með Ijósmerkj-
um. Tnnan ' stundar stigu far-
þegarnir fjórir út úr vélinni,
og fullyrðir Vera, að þótt
ótrúlegt kunni að virðast, hafi
það fyrst og fremst verið von-
brigði og gremja, sem lýsti
það, satt bezt að segja, ón’eit-
anlega an-nað en skemmtilegt
að vera búin að kveðja og
komin af stað, en snúa við og
stíga aftur út úr flugvélinni
og aka heim á setrið f setu-
stofunni miklu he ma í höll-
inni voru viðbrigðrn með
ýmsu móti. Sumir hvísluðust
á, aðrir gerðust önuglyndir, en
á Violettu urðu alls engin
skapbrigði séð. Hún þáði vind-
ling, sem Bob bauð henni, og
kaffi, e-n síðan var búizt til
nætursvefns, sváfu þsir þre-
menningarnlr saman í her-
bergi, en Violetta ein, skammt
frá herbergi þeirra.
Vei'a ók til borgarinnar, en
kom aftur að morg-ni til að
undirbúa brottför þeirra að
morgni, og henni er í minni
hve Violetta var þá hress og
kát. Hún lék borðtennis a£
kappi. Eg hef aldrei séð hana
jafn fagra, seg r Vera. Hún
var ekki í neinum sokkum, en
bar ilskó á fótum. Kjóllinn
hennar var mjög flieginn í
hálsinn og í eyrum bar hún
hvít blómamen, sem hún hafði
keypt í Parísarferðinni. Hún
var undursamleg sýnum, ítur-
vaxin, fögur í andliti, mjúk
og stælt í hreyfingum, þru'ng-
in fjöri, lífsnautn og þrótti.
Og enn vakti það undrun Veru
hve róleg og ókvíðin hún var.
Hafi hún haft eitthvert hug-
boð um ferðalokin, þá er það
eitt víst, að það varð ekki á
henni séð.
Þeir þremenningarnir, ferða
félagar Violettu, áttu allan
daginn fyrir sér. Þeir fengu
lánaðan bíl og buðu henni með
sér í ökuferð til Kambryggju,
þar sem lítill Vélbátur var
teki-nn á leigu, og dvöldust
þau í farþegarými hans allan
daginn til kvölds. Þá komu
þau aftur til hallarinnar, þar
sem allur undirbúningur fór
frarfi á sama hátt og kvöldiö
áður, og loks var ekið sem fyrr
út á flugvöllinn. Og að þessu
sinn] var haldið af stað. Nú
var innrásin hafin, enda þótt
þau hefðu ekki hina minnstu
hugmynd um það.
Þar sem þau sátu aftur í
flugvélinni, sáu þau ekkert út
eða niður fyrir sig. Því var
það, að þau gátu ekki notið
sömu sýnar og flugmennirnir,
—- yfix sundið hélt hinn
ínesti skipafloti, sem sögur
fara af, fyrr og síðar, en loftið
uppi yf.r var krökkt af flug-
vélum af öllum hugsanleguiu
stærðum og gerðum. Hver
einasti flugvöllur á Bietlandi
var 'notaður þá nótt, óg allar
héldu flugvélarnar suður á
bóginn og fluttu fallhlífaher-
sveitir, njósnaleiðangra og
skemmdaverkaflokka til at-
liafna á bak við víglínur fjand
mannanna.
LiberatorvéTn flaug í mik-
illi hæð yfir strönd Norman-
die og síðan inn yfir miðhér-
uð Fi'akklaiíds. Það gekk
greiðlega að finna staðinn,
sem valinn hafði verið til
xnóttöku fyrfr fallHlífarnar
og það, sem þær áttu að bera
niður með sér. Vélin hnitaði
hringa marga yfir staðnum og
flugstjóririn beið þess ái’ang-
urslaust að ljósmerkin sæust,
sem um hafði verið talað að
þeim yrði leiðbeint með a£
hálfu þeirra andspyrnuhreyf-
ingarmanna, sem móttökur
áttu að annast. Þegar útséð
virtist um að af því yrði, —
flaug vélin sömu leið t l baka
og lenti. Var þá aðeins stund
til dags, þegar þau, fjórmenn-
ingarnir, lögðust- ienn vonsvik-
in og: þreytt til hvílu í höll-
inni.
Klukkan fimm, þegar þeir
Bob og Staunton voru fyrir
skönimu sofnaðir, kóm vörður
og vakti þá, og ekki allt of
blíðlega.
-— Á fætur, herrar mínir,
kallaði hann og . hristi þá og
skók. Tíminn er kominn.
— Hvað, spurði Bob og
vissi ekki sitt rjúkandi ráð.
— Hvað er ldukkan? spurði
Staunton.
— Fimm, mælti vörðurinn.
Þá var sem allt ætlaði vit-
laust að verða. Hvern fjand-
ann sjálfan á þetta að þýða7
Það verður elikert far.ið fyrr
en einhverntíma í kvöld.
Vörðurinn gekk fram á
þröskuldmn og tók af hurð-
inni miða, sem fest hafði ver-
ið á hana, og á stóð:
— Áríðandi, vekið okkur
klukkan fimm á slaginu, og
sjáið svo um, að við komum
okkur í leppana.
Nú var þeim félögum meira
en nóg boðið. Þeir ruddust inn
í herbergið til Violettu, drógu
hana fram úr rekkjunnj og
lásu henni pistilinn. Héldu
síðan inn til sín aftur og
sofnuðu væran.
En klukkan á slaginu sjö
voru þeir enn vaktir. Og nú
var það Violetta sjálf, sem
stjórnaði hernaðaraðgerðun-
um. Hún hafði ekki farið að
sofa aftur, heldur klæðzt og
fengið sér morgunkaffi. Og
nú gerði hún þeim heiptarlegt
rúmrusk og galaði í eyra
þeim:
— Innrásin er hafin. Herir
okkar hafa gengið á land í
Frakklandi. . . Komið ykkur
á fætur, svefnpurkurnar ykk-
ar.
— Láttu ekki svona, eða við
skulum — tautaði Stauntoni
gremjulega í svefnrofunum.
— Skreiðstu upp í þitt eig-
ið fleti og reyndu -.3 fara að
sofa, öskraöi Bob. og kastaði
svæfli að henni.
Happdralti
Framhald af 2. síðu.
9) Kvikmyndavél, Bauer, 8
mm, nr. 6697. Aðalumboð í
Vesturveri. Eigandi: Björgvin
Magnússon sjómaður, Krosseyr
arvegi 7, Hafnarfirði.
10) Húsgögn eða lieimilistæki.
að eigin vali fyrir 10 þús. kr.
3017. Umboð í Vestmannaeyj-
I um. Ekki hefur náðst í eiganda.