Morgunblaðið - 02.07.1978, Blaðsíða 2

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. JULI 1978
Hefur búið í Nesi
í tæplega 60 ár
—en er reiðubúin til að selja með ákveðnum skilyrðum
begar blm. og ljósmyndara
har að garði í Nesi tók ólöf
Gunnstcinsdóttir okkur elsku-
lega og veitti leyfi tii þess að
taka myndir inni í húsinu.
Ólöf sagði að hingað hefði
faðir hennar Gunnsteinn Ein-
arsson skipstjóri og síðar hrepp-
stjóri flutt með fjölskyldu sína
árið 1920, og að hún sjálf hefði
því verið búsett í Nesi í tæp
sextíu ár.
Hún sagði að það væri sín
helzta ósk að húsið yrði varð-
veitt, en samningar hefðu staðið
yfir í nokkurn tíma um sölu
hennar hluta til ríkisins, en þeir
hefðu enn ekki tekizt. En hún
sagði jafnframt að hún væri
reiðubúin til þess að skipta á
sínum hluta Nesstofu og jarðar-
innar fyrir húsnæði sem upp-
fyllti ákveðin skilyrði.
Aðspurð um það hvort hún
hefði aldrei orðið vör við
Olöf Gunnsteinsdóttir, hús-
freyja í Nesi
draugagang í Nesi sagðist Ólöf
sjálf einskis hafa orðið vör í þá
átt, en hún gekk með okkur um
húsið og sagði frá ýmsu sem því
viðkom.
í því herbergi, sem nú er
setustofa þeirra hjóna, var
lækninga- og skurðstofa Bjarna
landlæknis. I öðrum glugganum
þar inni hafði hann jafnan ljós
logandi til að menn sem þyrftu
til hans að leyta á dimmum
nóttum og í illum veðrum fyndu
húsið.
í eldhúsinu er snagi í loftinu
sem enginn hefur þorað að
hreyfa við, því sú trú er við hann
Setustofan. sem áður var lækningastofa landlæknis.
bundin að sá sem raskar honum
kenni sér á eftir einhvers kvilla.
Og menn þykjast hafa sann-
reynt það.
Vegna þess að Ólöf hefur
viljað að húsið haldi sínu
upprunalega útliti, þá hefur t.d.
í engu verið hreyft við gólffjöl-
unum í stofunni, en þær eru þær
sömu og voru hjá Bjarna í eina
tíð, en aðeins verið sett varnar-
efni á fjalirnar.
Húsrýmið er allmikið, þrjú
stór herbergi á neðri hæðinni,
brattur stigi og á efri hæðinni
fjögur svefnherbergi, veggirnir
þykkir og bitar í loftum. Ólöf
sagði að í eina tíð hefðu þau
verið 20 manns í heimili í
þessum húshluta, en hinn hlut-
ann hefði Kristín Ólafsdóttir,
sem fædd var í Nesi 1860 átt, en
ríkið hefði keypt hennar hluta.
Krakkar að skera bönd af skreið í Ráðagerði á Nesinu.
Krían vill engar
heimsóknir
frá mannfólkinu
Minjar frá stríðinu yzt á Suðurnesi við Seltjörn.
Brotnar leyfar Melhúsabryggju
í fjörunni fyrir neðan Sæbraut
á Seltjarnarncsi skagar mikil
grjóthrúga út í sjóinn. Þessi
„hrúga“ og landið í kring á sér
sína sögu, en á fyrri hluta
þessarar aidar rfkti þarna lff og
vinnugleði við fiskverkun
• Árið 1914 keypti útgerðarfélagið
Kveldúlfur Melshúsajörðina, land-
ið fyrir ofan bryggjuna sem nú er
allt komið undir byggð, m.a. er
Kjarvalshúsið beint fyrir ofan
bryggjuna. Kveldúlfur reisti
þarna fiskverkunarstöð og gerði
varnargarð fyrir sjávargangi í
flæðarmálinu og mikla fiskreiti
Fiskreitir í Melshúsum þegar fiskverkun Þar var og hét. Upp af honum. Arið 1915 var reist
lýsisbræðslustöð í Melshúsum.
Steinahrúgan er leyfar bryggju
sem félagið reisti, en þarna stuttu
vestar var einnig trébryggja á
vegum Kveldúlfs og í kring stór
hafnargarður. Það má segja að
þessar framkvæmdir hafi verið
mikið átak eins manns, sem var
Thor Jensen, einn mesti athafna-
maður á Islandi á þessum tíma.
Hann hafði hugsað sér að með
tímanum ætti að vera unnt að
afgreiða togara og fiskflutninga-
skip við Melshús og jafnvel koma
þar upp kolaverzlun til skipa og til
sölu í bænum. Þegar til kom voru
bryggjurnar lítið notaðar vegna
þess m.a. að Reykjavíkurhöfn
komst í gagnið á þessum tíma, auk
þess sem Kveldúlfur byggði
bryggju út af Vatnsstíg í Reykja-
vík fyrir útgerðina.
Á þessum tíma var mikið
atvinnulíf hjá Kveldúfli og í
Melshúsum stóð fiskverkun með
miklum blóma, aðallega saltfisk-
verkun, allt til þess að hún lagðist
niður um 1940. Fiskurinn var
fluttur að Melshúsum á pramma
frá Reykjavíkurhöfn, og síðan
þveginn og verkaður í Melshúsum.
Þar rak Thor Jensen einnig lítið
kúabú, sem nokkurs konar útibú
frá Korpúlfsstöðum.