Morgunblaðið - 20.01.1980, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JANÚAR 1980
, PHILCO
pvottastöoin
þvottavél og þurrkari
í einu tæki
einstaklega fyrirferðarlitlu og þægi-
legu, sem gerir þvottahúsið óþarft.
Krókur i eldhúsi eða baðherbergi nægir.
Þú snertir ekki þvottinn frá því að þú
setur hann í vélina og þar til þú tekur
hann út hreinan og þurran. Philco
þvottastöðin tekur inn heitt og kalt
vatn, hefur 10 þvottakerfi og sparnaðarrofa.
Þessi vél frá Philco er nýjung en Philco
gæði eru engin nýjung, það vita þeir
sem reynt haf a.
heimilistæki hf
HAFNARSTRÆTI 3 — 20455 — SÆTÚN 8 — 15655
í síðasta þætti var rifjaður
upp gamall fyrripartur og sp'urzt
fyrir um botninn. Hjörtur
Hjálmarsson sparisjóðsstjóri á
Flateyri hefur lært vísuna þann-
ig:
Nefni ég tólf meö nadda-kólf
niöri í gólfi er áttu hólf:
Geir, Jón, Hrólf, Án, Gils, Má, Snjólf,
Grím, Eyjólf, Pál, Stein, Brynjólf.
Sveinbjörn Markússon frá
Yztu-Görðum í Kolbeinsstaða-
hreppi, lengi kennari við Austur-
bæjarskólann, hefur „Brand“
þar sem Hjörtur hefur „AN.“
Sveinbjörn lét þess jafnframt
getið, að það hefði verið leikur
þeirra barnanna í baðstofunni á
vetrarkvöldum að fara með
vísur, sem vont hefði verið að
læra. — Við höfðum ekki annað
við tímann að gera en kljást við
svona, sagði hann. Enda hvorugt
til, útvarp eða sjónvarp. Að-
spurður fór hann síðan með
þessa þulu:
Boli alinn baulu talar máli,
bítur og heitir Litur nautiö hvíta.
Slyngur á engjar ungur sprangar löngum,
undan á stundum skundar um grund til
sprunda.
í kofum gufu kræfur sofiö hefur,
kul ei þolir skola bola svoli.
Uxann vaxir.n öxin loksins saxar.
ítar nýtir éti ket í vetur.
Ekki er gott að átta sig á, hvað
„skola bola svoli" merkir. Kálf-
um var gefið skol og geta menn
svo reynt að ráða í framhaldið,
hvað skáldið hefur haft í huga.
Stungið hefur verið upp á, að
„svoli“ sé skylt „svolgra" „svelg-
ur“. Þetta merkir þá nautkálfur
sem sé gráðugur í skolið. Og svo
þykist ég vita að þetta vísuorð sé
a.m.k. stundum haft öðru vísi.
Hjörtur á Flateyri rifjaði upp
stökur, sem hann lærði strákl-
ingur í síld í Siglufirði. Þeir voru
látnir spreyta sig á skrýtnum
vísum, hversu fljótt þeir gætu
lært þær, og sagði hann, að þeir
hefðu tveir náð henni þessari,
eftir að búið var að fara með
hana tvisvar sinnum:
Stútungs bútinn skjálfhent sker
skútyrt klútavofa.
Sútum þrútin auögrund er
úti í hrútakofa.
Þá rifjaði Hjörtur upp gamla
vísu, sem hann fór oft með fyrir
nemendur sína, — hann var
kennari í 40 ár áður en hann fór
að þjóna Mammoni —, sem er
svo haglega gerð, að fyrsta og
síðasta orð hverrar hendingar
má tákna með bókstaf:
N vill ég kaupa af þér H,
S sem líka vakurt C,
Q vel þrifna og þar meö Á,
Þ í hringju lát í T.
I síðasta Vísnaleik var limra
eftir k, „Annabel Lee eftir Poe
tekur að sér prófarkalestur", og
auðvitað varð mér á í messunni,
svo að ég gat ekki komið henni
villulausri frá mér. Rétt er hún
svona:
„Ég leiörétti orö fyrir öörum“
sagöi Annabel Lee, „út á jöörum.
Hér er á skrifaö Po.
Ég set óöara Poe.
Þaö er víöar guö en í Göörurn."
í Þingvísum 1872—1942, sem
Jóhannes skáld úr Kötlum safn-
aði, er sagt svo frá vetrarþinginu
1926: „í umræðunum um lækkun
á gengisskráningu íslenzkrar
krónu upplýsti Tryggvi Þór-
hallsson ritstjóri, þingmaður
Strandamanna, að prentvilla
væri í frumvarpinu, og viður-
kenndi andstæðingur hans, Jón
Þorláksson, 1. þingmaður
Reykvíkinga, að hún væri til
mikilla bóta.
Flýgur um Tryggva fregnin sú,
— fer þaö og aö vonum, —
aö allt sitt gengi eigi hann nú
undir prentvillonum.“
Og svo koma hér tvær limrur
eftir k:
Allt sem William Shakespeare sagöi,
þaö sagöi hann óöara aö bragöi.
Ef hann vantaöi orö,
sem lá aldrei viö borö,
gekk hann út og skaut sig og þagöi.
Allt sem William Shakespeare sagöi,
þaö sagöi hann óöara aö bragöi.
Ef hann sagöi ekki orö,
sem lá alltaf viö borö,
var ástæöan sú aö hann þagöi.
Að lyktum vil ég hvetja vini
Vísnaleiks að láta til sín heyra.
Og til þess að örva undirtektir
geri ég hvort tveggja að rifja
upp gamlan vísupart, ef einhver
kynni það sem á vantar, og setja
fram fyrri hluta til þess að
botna.
Stefán Þorláksson rámar í
þennan vísupart, en kemur botn-
inum ekki fyrir sig:
Saltur veltu sultar nöltum byltir,
við sólar hjóliö rjóla gjólu tólin.
Þvílíkar langlokur geta verið
býsna skemmtilegar gagnstætt
því sem mönnum þykir um
stjórnarmyndunarlanglokuna:
Þetta er orðin lota löng
og lltlu breytir Svavar.
Ekki verður meira kveðið að
sinni.
Halldór Blöndal.