Morgunblaðið - 04.03.1980, Síða 28

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. MARZ 1980
sættir talar nú hástöfum við sjálft
sig um söguleg svik og er óðamála.
Hin raunverulegu sögulegu svik í
Sjálfstæðisflokknum í dag verða að
sjálfsögðu aldrei heimfærð upp á
Gunnar Thoroddsen og fylgismenn
hans, hversu ægilegt sem Morgun-
blaðið gerir sig í andlitinu og
hversu hátt sem það reiðir upp
hnefann.
Hin raunverulegu sögulegu svik,
sem verið er að fremja um þessar
mundir innan Sjálfstæðisflokksins,
eru þau, sem hér skal greina:
Tiltölulega fámenn, ætthelguð,
tryggðabundin og hagsmunatengd
afturhaldsklíka í Sjálfstæðis-
flokknum með Morgunblaðið í
broddi fylkingar hefur komist að
þeirri heimskulegu og hættulegu
niðurstöðu, að hún geti keyrt flokk-
inn alfarið eftir sínum kompás. Með
mikilmennskubrjálæði sínu og
valdagræðgi er þessi klíka nú að
efna til brennufara og bræðravíga
og kveikja elda ófriðar og upplausn-
ar innan Sjálfstæðisflokksins. Með
pólitískum einstefnuakstri sínum
er hún að skera niður pólitíska
breidd flokksins að minnsta kosti
um helming. Þar með er hún að
ræna flokkinn einu elsta og helsta
vígorði sínu: Flokkur allra stétta.
Með því að slá þröngan einkapóli-
tískan hagsmunahring utan um
foringjann, einangra hann frá hin-
um frjálslyndari öflum innan
flokksins og gera hann að háheilög-
um einvaldskonungi fyrir afturhald
sitt og fordóma, er kjarni Geirs-
klíkunnar að svíkja sjálfa sjálf-
stæðishugsjónina, sem felst enn
sem forðum í einkunnarorðunum:
Sjálfstæði. Frelsi. Framtak.
Slíkir svikarar við flokkshugsjón-
ina eiga að sjálfsögðu ekkert heima
í Sjálfstæðisflokknum, sem sam-
kvæmt uppruna sínum er íhald í
bestu merkingu og frjálslyndi sam-
anfléttað. Þessir dragbítar á vöxt
og viðgang flokksins ættu að koma
sér í burtu á einhvern afvikinn stað,
stofna sér nýjan flokk og koma sér
upp fána með hrægammi eða hý-
enu.
Afturhaldsöflin í Sjálfstæðis-
flokknum ættu að hafa vit á því að
láta hið fyrsta af djöfulskapnum í
garð Gunnars Thoroddsens. Þess í
stað ættu þau að láta sér nægja að
dæma stjórnina einungis eftir verk-
um hennar jafnóðum og þau koma í
ljós og átta sig á því í eitt skipti
fyrir öll, að það sem sagt er um
Gunnar og stjórnarmyndunina, er
um leið sagt við þá, sem vinna með
honum og fylgja honum að málum
innan flokksins, þ.e. gervallan
frjálslyndari arm Sjálfstæðis-
flokksins.
Sú kemur tíð, að ekki tjáir lengur
að vera með úrelta skammbyssu-
stæla frá villta vestrinu við bakið á
mönnum á samkundum Sjálfstæð-
isflokksins, enda verður það æ
ljósara með hverjum deginum sem
líður, að byssuræfíllinn er að verða
svo gamall, að bráðum fást engin
skot í hana lengur.
Framangreinda samlíkingu leyfi
ég mér að viðhafa um eftirfarandi
klausu úr leiðara Morgunblaðsins
12. febrúar sl. þar sem sagt er frá
flokksráðsfundinum: „Á flókks-
ráðsfundinum lýstu menn stuðn-
ingi við formann sinn með yfir-
gnæfandi meirihluta. „Hljóti for-
maðurinn vantraust, er Sjálfstæð-
isflokkurinn rjúkandi rúst,“ sagði
einn ræðumanna.“ (Leturbr. mín
- ÞHE.)
7 Lík börn leika best. Hér að
framan hefur verið talað við ófyr-
irleitna andstæðinga Gunnars
Thoroddsens með því tungutaki
einlægninnar, er þeir sjálfir hafa
innleitt að undanförnu.
Ég endurtek það, sem ég hef áður
sagt. Sá veldur miklu, sem upphaf-
inu veldur.
7.
Skjaldarmerki Sjálfstæðisflokks-
ins er fálki, öðru nafni haukur, með
þanda vængi á stuðlabergshamri,
reiðubúinn að lyfta sér til flugs.
Andstæðingar Sjálfstæðisflokksins
hafa löngum skemmt sér við að
undirstrika rándýrseðli og grimmd
fálkans og heimfæra þessa eigin-
leika yfir á sjálfstæðisstefnuna og
fylgjendur hennar. Slík túlkun er
að sjálfsögðu afbökun og útúrsnún-
ingur. Ef fálkinn er slæmur fugl
fyrir það, að hann veiðir sér til
viðurværis, þá erum við mennirnir
engu skárri, nema síður sé. Við
veiðum okkur til viðurværis bæði
beint og óbeint, og þarf ekki að
fjölyrða um það.
Þau atgerviseinkenni í fari fálk-
ans, er hrifið hafa sjálfstæðismenn
og komið þeim til að gera fuglinn að
ímynd stefnu sinnar og hugsjóna,
eru ötulleikinn, sjálfstæðisþráin,
þrekið, þorið og tíguleikinn.
Drengskaparmaðurinn Gunnar
Thoroddsen hefur allt til að bera,
sem til þess þarf að fullnægja
þessari ímynd sjálfstæðishugsjón-
arinnar. Þrek hans og kjarkur og
æðruleysi á örlagastundum, lát-
laust viðmót hans, höfðinglegt og
alþýðlegt í senn, víðsýni, fjölmennt-
un og góðar gáfur. Allt vekur þetta
aðdáun og traust langt út yfir
flokksraðirnar. Vængjaburðurinn
leynir sér ekki og enn eru styrkur-
inn og stinnar fjaðrir til staðar.
Því skal enn á ný lyft sér yfir
storð og flogið veglega. Með honum
fljúga fjórir haukar í fallegu
mynstri að morgni dags. Það er vor'
og vængjaþytur í lofti og hópinn
ber tígulega við himinbláma sjálf-
stæðis, frelsis og framtaks.
Því skulu þetta verða mín lokaorð
til félaganna minna fimm, er halda
merki sjálfstæðisstefnunnar eftir
atvikum hátt á loft um þessar
mundir og bjarga því sem bjargað
verður í bili á þjóðmálasviðinu, á
meðan halelújakrákurnar í kring-
um flokksformanninn garga af
bræði niðri á flatneskju meðal-
mennskunnar og skaka klístraða
vængi en þora ekki að fljúga:
Vegleg hauksins vængjatök
vekja stolt og gleði.
Vaskra drengja bök við bök
bjarga þjóðarveði.
Þórir Haukur Einarsson
Krakkarnir, sem sáu um þorrablótið.
Karólína Þorsteinsdóttir, Seyðisfirði:
Fjölskyldan sam-
an í leik og starfi
Upphaf barnaárssöngs Lillu, á
Þorrablóti Seyðfirðinga:
■Árið mltt er búið
út í huskan flúiö.
Mér fannst bara fjári
Kaman á því ári
æ, æ
ok ég kveð það nú með trega tári.“
Um áramót stíga menn gjarnan
á stokk og strengja heit, og
fyrirheit barnaársnefndar Sf. var
að öll ár skildu vera ár barnsins og
æsku staðarins.
Sennilega eru þorrablót orðin
fastur liður til þess að hressa uppá
skammdegið um land allt. Þetta
eru miklar hátíðir, þar sem flutt
er löng dagskrá, samin og flutt af
heimamönnum, stórir hópar vinna
að þessu í langan tíma og mæta
síðan allir sem vettlingi geta
valdið og eyða kvöldinu í dýrðleg-
um fagnaði, yfir hlöðnum borðum
og dýrum veigum.
En laugardaginn 2. febr. var
haldið hérna all nýstárlegt þorra-
blót, þar var aldurstakmark 13 ára
og uppúr. Hópur af lífsglöðum
unglingum marseraði inn, söng
sinn þorrablótssöng og bað gesti
að taka til matar síns, af hinum
hefðbundna þorrablótsmat.
Gestir þessa þorrablóts var
skemmtinefnd frá aðal-þorrablóti
bæjarins, sem flutti dagskrá sína,
við mikinn fögnuð. Einsog vænta
Heildarútgáfa á verkum
Jóhanns G. komin út
— alls 5 plötur frá árunum 1970—1979
KOMIN er á markað heildarút-
gáfa á verkum Jóhanns G. Jó-
hannssonar. tónlistarmanns, þ.e. 5
hljómplötur frá árunum 1970 —
1979. Á plötum þessum eru 50 lög
eftir Jóhann og texta þeirra
flestra hefur hann sjálfur samið.
Flestar þessar plötur hafa lengi
verið uppseldar, en úr því er nú
bætt með þessu framtaki útgáfu-
fyrirtækjanna Sólspils og ÁÁ-
hljómplatna.
í fréttatilkynningu frá útgáfuað-
ilum segir, að heildarútgáfa þessi
spanni 10 ár af tónlistarferli höf-
undar sem laga- og textahöfundar,
söngvara og hljóðfæraíeikara. Plöt-
urnar eru: Óðmenn (tvöfalt albúm)
1970, Langspil 1974, Mannlíf 1976
og íslenzk kjötsúpa 1979.
Hljómsveitina Óðmenn, sem á
i sínum tíma var talin framúrstefnu-
hljómsveit, var skipuð, auk Jó-
hanns G., Finni Torfa Stefánssyni
og Ólafi Garðarssyni, en síðar tók
Reynir Harðarson sæti Ólafs. Al-
búm Óðmanna var tekið upp í
Kaupmannahöfn og var kosin plata
ársins 1970. Á henni eru m.a. lög og
textar úr poppleiknum Óla, sem var
fyrsta leikhúsverk er samið var og
flutt hér á landi. Verk þetta var
útgefið af Fálkanum h.f. og er
löngu ófáanlegt.
Hljómplatan Langspil, útg. Sól-
spil 1974, var fyrsta sóló-plata
höfundar, tekin upp í Bretlandi. Til
aðstoðar við gerð hennar hafði
Jóhann G. marga heimskunna tón-
listarmenn að því er segir í frétta-
tilkynningunni. Vinsælustu lögin á
þessari plötu voru: „Dón’t try to
fool me“ og „I need a woman.“
Síðustu plöturnar tvær í heildar-
útgáfunni eru Mannlíf, útg. sólspil
1976, og íslenzk kjötsúpa 1979,
báðar teknar upp hér á landi. Koma
ýmsir aðrir flytjendur við sögu á
báðum plötunum.
Útgáfan er í albúmi, sem hannað
er og prentað af Kassagerð Reykja-
víkur. Formála að útgáfunni skrif-
aði Þorgeir Ástvaldsson. Upplagið
er takmarkað og af því eru 500
eintök tölusett og árituð af höfundi.
Verkið kostar kr. 15.900.>
má var að lokum stiginn dans af
miklu fjöri.
Einkenni þessa þorrablóts var
lífsgleði og fjör þó hvergi væri
sterkari drykkur í glasi en kók. Þó
stærsti hluti þeirra sem mættir
voru væru unglingar, mátti sjá
þarna fólk á öllum aldri. Undir-
búning allan og matreiðslu önnuð-
ust unglingar á aldrinum 13—14
ára undir stjórn Hilmars og Ernu,
og Rúnars og Oddu, sem Seyðfirð-
ingar eru farnir að þekkja af
starfi þeirra í þessum málum.
Barnaársnefnd var kölluð sam-
an sl. haust að tilhlutan kvenfél.
Seyðisfjarðar. En í nefndinni eru
fulltrúar allra félaga í bænum.
Starf nefndarinnar bar kannske of
mikið mót af kerfinu, sem er að
vaxa okkar litlu þjóð yfir höfuð,
frá henni hefur komið mikið
pappírsflóð, en óneitanlega marg-
ar hugmyndir sem síðan hefur
verið unnið að mjög vel, en því
miður af of fámennum hóp.
í nóvember var fjölskyldudans-
leikur í félagsheimilinu Herðu-
breið, þar voru bornar fram veit-
ingar og dansað af miklu fjöri,
yngstu þátttakendum fannst það
ekkert smá ævintýri að vera á
alvöru-dansleik með mömmu og
pappa.
1. des sl. var opið hús hjá
dagheimili Seyðisfj. þar sem for-
eldrum var boðið með börnum
sínum til þess að vinna við jóla-
skreytingar. Undirbúningur
starfsstúlkna dagheimilisins und-
ir stjórn fóstrunnar Ólafíu Stef-
ánsdóttur var alveg frábær. Það
var glaður barnahópur sem vann
þarna með foreldrum sínum þenn-
an dag.
í desember sýndi Leikfélag
Seyðisfjarðar barnaleikritið „Leif
Ljónsöskur". 20 manna hópur stóð
að þessu leikriti og helmingur
börn og unglingar. Hér á Seyðis-
firði voru þrjár sýningar á leikrit-
inu, auk þess sem farið var í
sýningarferð til nágrannabyggð-
anna. I þeirri ferð lenti hópurinn í
hrakningum á Fagradal á leið
sinni til Reyðarfjarðar. Útvarpið
var beðið um að birta smáfrétt um
þessa ferð, en sá sér ekki færi á
því.
Á aðfangadagskvöld söng sam-
kórinn Bjarmi ásamt barnakór við
guðsþjónustu í kirkjunni. Kirkjan
var alveg troðfull, og þessi há-
tíðlega stund fjölskyldunnar, hef-
ur áreiðanlega átt þátt í því að
flytja réttan svip jólanna inná
heimilin í þessu litla bæjarfélagi.
Jólin voru síðan kvödd með
álfabrennu á þrettándanum í dá-
samlegu veðri. J.C. menn stóðu að
þessari brennu. Ég var ekki þarna
viðstödd, en álit manna er að vel
hafi til tekist.
í samræmi við áramótafyrirheit
Barnaársnefndar, er sitthvað á
döfinni. T.d. kynningarkvöld á
verkum Péturs Gunnarssonar og
fá hann hingað í því tilefni, og
sitthvað fleira.
Þetta átti ekki að vera neinn
annáll eða fréttabréf. Mig langar
aðeins að vekja athygli á því sem
hér er að gerast og hvernig að því
er staðið. Allsstaðar heyrast frétt-
ir af því að skólar séu að gefast
uppá því að halda skemmtanir
vegna óreglu unglinga, aldur
þeirra sem drekka færist neðar og
neðar, óeirðir á Hallærisplani og
haldnar eru ótal ráðstefnur til að
ræða vandamálin.
Hér er einfaldlega reynt að fá
alla fjölskylduna með, reynt að
brjóta á bak aftur þá hefð sem
skapast hefur á undanförnum
árum að til sé eitthvert kynslóða-
bil, þar sem unga fólkið er dregið í
sér dilka. Allt sem hér hefur verið
gert, hefur miðast að því að fá
fjölskylduna saman í leik og
starfi. Á þeim skemmtunum sem
sagt hefur verið frá, hefur sú regla
hvergi verið brotin að hafa ekki
áfengi um hönd og alltaf hefur
unga fólkið komið og skemmt sér
af lífi og sál og óskað eftir að fá þá
1 sem eldri eru með. Engin lögregla,
ekkert vandamál, þessum hópi er
einfaldlega treyst til þess að
standa að þessum skemmtunum
og enginn leyfir sér að bregðast
þessu trausti.
Hrafn Baldursson frá Stöðvar-
firði sagði í morgunútvarpinu á
dögunum að spurning dagsins þar,
væri ekki hvort sendir yrðu
íþróttamenn til Moskvu, heldur
hvort togarinn á staðnum yrði
sendur til Reykjavíkur til viðgerð-
ar. Já spurningar landsbyggðar-
innar eru ekki alltaf þau stórmál
sem fylla rúm allra fjölmiðla
daglega. Mál málanna er vissulega
hvort þessi lífsakkeri þessara
byggða um land allt, togararnir,
sem öll vinna byggist á, gangi,
hvort loðnan komi, og einnig og
ekki síst hvernig til tekst við
uppeldi þeirrar kynslóðar sem þar
elst upp. Spurningin er hvort
okkur tekst að gera þetta unga
fólk að hraustum lífsglöðum ein-
staklingum sem vinna síðan sinni
heimabyggð til heilla. Þessvegna
eru öll ár, ár barnsins, ár æskunn-
ar, ár fjölskyldunnar.
Seyðisfirði 3. febr. 1980
Karólína Þorsteinsdóttir.