Morgunblaðið - 04.03.1980, Síða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. MARZ 1980
Minning - Þorgeir
Ingi Jóelsson
í gær var gerð útför starfsfé-
laga míns Þorgeirs Inga Jóelsson-
ar, sem í rúmlega þrjá áratugi
starfaði hjá Rafmagnsveitum rík-
isins. I byrjun sem verkstjóri
raflínulagna, svo aðalverkstjóri
birgðadeildar, en síðustu árin
skrifstofumaður hjá bókhaldi. Til
feðra sinna hefir safnast gegn
maður, sem gott og vert er að
minnast.
Áður en Þorgeir hóf störf hjá
Rafmagnsveitum ríkisins hafði
hann um árabil starfað hjá Lands-
síma Islands við símalagnir, vítt
og breitt um landið.
Þorgeir var Reykvíkingur í húð
og hár, fæddur 11.12.1909, sonur
hjónanna Margrétar Einarsdóttur
og Jóels Ulfssonar trésmiðs að
atvinnu.
Þetta var fáum árum eftir að
þjóðin hafði öðlast heimastjórn og
aðeins byrjuð að rétta úr bognu
baki margra alda erlends oks.
Foreldrar hans áttu þess kost,
sem þá var ekki sjálfsagður hlut-
ur, að setja son sinn til mennta, að
vísu ekki til langskólanáms. Verzl-
unarskólinn varð fyrir valinu. Góð
greind, róleg íhugun og skapfesta
eru gott fararnesti ungu náms-
fólki, þessu var Þorgeir gæddur í
ríkum mæli. En þrátt fyrir verzl-
unarskólamenntun sína, haslaði
hann sér völl á allt öðrum vett-
vangi. Kreppan svokallaða sem
ungt fólk í dag, þekkir ekki nema
af bókum, sneið íslenzkum at-
vinnuvegum svo þröngan stakk, að
langtímum saman var erfitt að fá
verkfúsum höndum verk að vinna.
Á þessum árum, nánar tiltekið,
alþingishátíðarárið 1930, hóf
Þorgeir störf hjá Landssíma
Islands við símalagnir, og þar
starfaði hann til ársins 1948.
Einmitt þau störf gáfu honum
færi á að ferðast um landið og
kynnast því. Og segja má, að í
vissum skilningi hafi örlög hans
ráðist. „Fjallkonan fríð“, varð sú
álfkona, er með dulmögnuðum
seið batt hann böndum allt til
æviloka.
Frá þeim tíma urðu ferðalög um
ísland og þess óbyggðir, ljósmynd-
un þess, hans hálfa líf, lífsnautn-
in. Einn var sá staður, sem hann
unni öðrum fremur, seiddi hann
stöðugt til sín — Þórsmörkin. Þær
eru ófáar ferðirnar hans Þorgeirs
inn í Mörk.
Sem samstarfsmaður hans átti
ég þess kost að eiga hann að
ferðafélaga í mörgum sumarferð-
+
Faöir minn
HALLDOR THIMGREN,
Stokkhólmi,
lést aöfaranótt 28. febrúar 1980.
Kerstin Halldórsdóttir Falk,
H. Thimgren & Co.
Konan mín
GUORUN GÍSLADÓTTIR,
Skipasundi 62,
andaöist í Landspítalanum aöfararnótt 2. marz.
Svavar Gíslason.
Móöir okkar
+
LÁRA ARNÓRSDÓTTIR frá Eskifirói,
Álftahólum 4, Reykjavík,
lést aö Borgarspítalanum sunnudaginn 2. marz.
Arnór Erling Óskarsson,
Tómas P. Óskarsson,
Óskar Þór Óskarsson.
+
Fósturmóöir mín
ELÍSABET KRISTJANSDOTTIR,
frá Meóaldal,
andaöist aö Hrafnistu laugardaginn 1. marz.
Sigríóur Benónýsdóttir.
+
Eiginkona mín og móöir okkar
GUÐRÍDUR SIGURÐARDÓTTIR,
Dalalandi 8,
andaðist sunnudaginn 2. marz.
Siguróur Jónsson,
Sigrún Siguróardóttir,
Gerður Siguröardóttir,
Örn Sigurösson,
Rúnar Sigurósson.
um starfsfólks Rafmagnsveitna
ríkisins og það veit ég, að ég mæli
þar fyrir munn okkar allra, að
ljúfari, traustari og ánægjulegri
ferðafélaga varð ekki á kosið.
Og nú þegar hann er allur, er
okkur söknuður efst í huga.
Mér hefir sagt kunningi hans, er
hafði lengri kynni af honum en ég,
að senmma hafi hugur hans heill-
ast af leikstarfsemi og leikbók-
menntum. Jafnvel komst „á fjal-
irnar", eins og sagt er um þá, sem
stíga dans við ungfrú Thalíu, ef
svo óskáldleg samlíking er við
hæfi. Áhugi hans hafði verið
slíkur, að hann fékkst við að snara
leikverkum úr erlendum málum.
Eins og títt er um sanna
fagurkera var Þorgeir „fjöllynd-
ur“ listunnandi. Gyðja hljómlistar
átti hug hans ekki síður en Thalía
eða bókmenntagyðjan. Hann var
óþreytandi unnandi sígildrar tón-
listar og átti í fórum sínum ágætt
hljómplötusafn, og segja má, að til
hinztu stundar hafi hann sýnt
þennan áhuga sinn í verki. Sama
dag og hann lést, sátum við
skammt frá hvorum öðrum og
nutum lystilegs söngs Sigríðar
Eliu, þegar hún túlkaði Ijóð og lög
stórmeistaranna. Gott væri að
vera sunginn í svefn svo ljúfum
tónum.
Þorgeir var með hærri mönnum
og vörpulegri eftir því. Hægur í
framkomu, ódeilinn, en fastur
fyrir. Jafnan glaður án þess að
vera flysjungur. Ef til vill seintek-
inn, en fastur vinur vina sinna.
Pétur Kristófer
Ragnarsson - Kveðja
Fæddur 12. apríl 1961.
Dáinn 11. febrúar 1980.
Því verður ekki með orðum lýst
hversu sárt það er að horfa á eftir
vini og jafnaldra á vit hins
ókunna, þó við eigum öll eftir að
mætast á þessari leið þegar okkar
tími er kominn.
Það var um sumar fyrir næstum
þremur árum að við kynntumst
Pétri og eftir það vorum við góðir
vinir. Hann var alltaf sami ljósi
og fjörugi strákurinn sem tilbúinn
var til að rétta vini sínum hjálp-
arhönd og sneið af örlæti sínu
hvenær sem var. Það verða seint
taldir upp allir hans kostir og
hæfileikar sem voru svo fjölmarg-
ir og lifandi en samt var hann
mannlegur og hafði sína galla eins
og við öll.
Á þeim þremur árum sem kynni
okkar náðu yfir þroskaðist hann
mikið eins og allir sem ganga upp
úr barnsskónum. Nú fyrir stuttu
síðan kom hann í heimsókn til
okkar fullur af orku og vilja til að
ná eins miklu út úr lífinu og hægt
væri. Hann reri til fiskjar og eftir
vertíðina ætlaði hann út í heim,
sumarið var fullt af ótal áætlun-
um og í náinni framtíð ætlaði
hann að finna námsbraut við sitt
hæfi. En forlögin komu þarna inn
í líf þessa unga manns og þetta
urðu aldrei annað en fallegir
draumar.
Á hverjum degi verða slys og
alltaf er jafn leiðinlegt að heyra
um þau en þegar það einn daginn
snertir mahn svo náið verður
manni á að hugsa: af hverju hann
svo ungur og hraustur? Er ekkert
réttlæti í þessum heimi? Þetta er
eitt af því fáa sem maðurinn getur
ekki útskýrt, það er eins og einum
sé ætlað að lifa lengi og reyna
margt en öðrum ætlað að kveðja
ungum og ómótuðum úr þessum
heimi.
Fráfall Péturs Kristófers Ragn-
arssonar skilur eftir sig stóra eyðu
í hugum okkar og margar góðar
minningar um okkar samveru-
stundir og myndin af honum mun
lifa með okkur þar til við hittumst
aftur.
Hér kveðjum við okkar vin með
þá von í huga að honum líði vel
handan við hið ókunna.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur sendum við fjölskyldu
hans, unnustu og öllum hans
fjölmörgu vinum sem nú syrgja
ungan vin.
I>að endist þér eins lengi og þú lifir
hið Ijúfa ævintýr.
I>að lagði þér á tungu orð, sem yfir
þeim undramætti býr
að fella rúbínglit á mýri og móa.
I>ú mældir grýtta jörð við pálmaskóga.
Þvi töfraorðið, það var æskan þín,
(>K þú varst sjálfur lítill Aladdín.
(Tómas Guðmundsson)
Lilja og Þyri Grétarsdætur.
+
Jarðarför sonar míns og bróöur okkar,
INGIMARS HALLDÓRSSONAR,
fer fram frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 5. marz 1980 kl. 1.30
e.h.
Halldór Oddsson, Kárastíg 8,
og systkini hins látna.
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar og bróöir
GARÐAR G.S. ANDRÉSSON,
Unufelli 23,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju miövikudaginn 5. marz kl. 3
e.h.
Birna Svala Pálsdóttir,
bðrn og systur.
+ SIGRÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR, frá Dufþaksholti, Hvolhreppi,
lézt aö Elliheimilinu Grund 20. febrúar. Jaröaförin hefur fariö fram
í kyrrþey, aö ósk hinnar látnu. Vandamenn
+
Faöir minn, tengdafaöir og afi,
JON RAFNSSON,
Hátúni 10,
Reykjavík,
sem andaöist 28. febrúar, veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju,
fimmtudaginn 6. marz kl. 13.30.
Valdimar Jónsson Ásdís G. Ragnarsdóttir
og börn.
Fyrir nokkrum árum kenndi
hann hjartameins, en síst var
honum í hug að rifa seglin eða
leggja árar í bát. Um hann á við
hið fornkveðna „Glaður og reifur
skyli gumna hverr, unz sinn bíður
bana“.
Þorgeir var einhleypur maður
alla tíð og lét sér nægja samlíf við
fyrrnefndar listgyðjur. Nú þegar
leiðir skilja og við lítum þennan
„öldung" ekki framar ganga um
vinnusal, minnist ég þess, að hinn
„slyngi sláttumaður" hefir nú með
ekki löngu bili, höggvið tvisvar í
sama knérunn.
Ingibjörg frændkona hans og
samstarfsmaður, hvarf okkur
starfsfélögunum, eftir margra ára
hetjulega baráttu við illkynjaðan
sjúkdóm.
Um þau bæði vildi ég segja.
Farnir eru traustir og góðir félag-
ar, sem mikill sjónarsviptir er að
og eftirsjá í. Stofnun okkar hefir
misst prýðisgóða starfsmenn og
skarð er fyrir skildi,
Um leið og ég votta ættingjum
þeirra beggja samhug minn,
þakka ég samfylgdina.
H.H.
Tregt er mér tungu að hræra.
Svo fór fyrir mér er ég frétti að
einn góðkunningi minn og æskufé-
lagi Pétur Kristófer Ragnarsson
væri látinn. Nokkrum dögum fyrir
fráfall hans hitti ég hann hressan
og kátan og lífslöngunin geislaði
af honum. Hann sagði mér frá því
hvað hann hygðist gera þegar
hann væri hættur á bátnum og
það að hann hygðist setjast aftur
á skólabekk með komandi hausti.
Þessar áætlanir og hugmyndir gat
hann aldrei framkvæmt því einn
daginn var hann svo skyndilega
horfinn á brott.
Pétur Kristófer Ragnarsson var
fæddur 12. apríl 1961, sonur hjón-
anna Ragnars Ágústssonar skip-
stjóra og Guðnýjar Pétursdóttur.
Nokkurra ára gamall fluttist hann
í Laugarneshverfið, þar sem okkar
kynni urðu og blómguðust þar til
dauðinn aðskildi okkur. Frá þess-
um 14—15 árum sem við áttum
saman er margs að minnast, hvort
heldur var í blíðu eða stríðu.
Hæfileikar Péturs á hinum ýmsu
sviðum voru gífurlegir. í íþróttum
var hann snillingur og ber þar
helst að nefna sundið, sundmanns-
efni var hann mikið og lagði hann
töluverða rækt við það í nokkur ár
og náði mjög góðum árangri.
Skólagangan átti ekki hug hans
allan, þó svo að hann hafi verið
afburða námsmaður, hann var
bara eins og svo margt ungt fólk á
hans aldri, hann vissi ekki hvað
hann vildi. Vinasnauður var hann
aldrei, því hann var vinur allra og
allir vinir hans.
Ég enda svo þessi fátæklegu orð
mín með kveðju til unnustu hans,
foreldra, bræðra og allra aðstand-
enda og vina, megi góður guð
blessa þau í sorg sinni.
Lát hljóma söngsins himinglaða mál,
þótt hugann kvelji sorgin þung sem blý,
og brátt mun vorið vitja þín á ný
og vorsins kliður óma i þinni sál.
(Jón frá Ljárskógum)
Sigurjón Ásgeirsson