Morgunblaðið - 19.10.1980, Side 16

04 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. OKTÓBER 1980
Föruneyti og fararskjóti. Árni Yngvason flugmaöur er lengst til vinstri á myndinni, en hann er einnig rekstrarstjóri Flugleigu Sverris. í
miöið er Paul S. Hansen og lengst til hægri Helgi Yngvason flugmaður. Myndin er tekin á flugvellinum í Meistaravík.
Niðurstöður rannsókna
á botnlögum lofa góðu
Texti og myndir: Fríða Proppé
Lagt var upp frá Reykjavíkur-
flugvelli laust fyrir hádegi um
miðjan síðasta mánuð á Cessna
402,10 manna flugvél flugleigunn-
ar, og fiogið þaðan til Keflavíkur
þar sem Paul keypti nokkurt
magn af dönskum bjór fyrir vini
sína í Meistaravík. Þaðan var
flogið í hánorður yfir Hornbjarg.
Er náð var út yfir Grænlandshaf
reyndu flugmennirnir að lækka
flugið til að komast niður að
haffletinum til könnunar ísreks.
Það tókst ekki og því var stefnan
tekin á Grænlandsströnd, ofar
skýjum. Um svipað leyti og efstu
tindar fjalla á Grænlandsströnd
báru við sjóndeildarhring svipti
skýjahulunni frá og fljótlega fóru
að bera við augu ísjakar, misjafn-
lega stórir. Flestir voru þó smáir
en einn myndarlegan borgarísjaka
sáum við á 69. bgr. Að sögn Paul
hefur sökum sérstakra hlýinda á
þessu sumri verið fremur ísalétt
og hefði það undir venjulegum
skilyrðum getað auðveldað rann-
sóknastörf Western Arctic, en
nokkrir tækniörðugleikar hafa
valdið því, að rannsóknum hefur
ekki miðað sem skyldi.
Botnlögin
lofa góðu
Er við nálguðumst ísröndina
náðum við talsambandi við West-
ern Arctic. Sögðu skipverjar, að
þyrla skipsins væri nýkomin úr
ískönnunarleiðangri yfir jaðri ís-
breiðunnar og skiptust Paul og
skipverjar á upplýsingum.
Skömmu síðar flugum við yfir
skipið. Dró Western Arctic á eftir
sér þriggja kílómetra langan kap-
al og með endurvarpi hljóðbylgna,
sem varpað er úr kaplinum niður á
botn sjávar, er hægt, með aðstoð
futlkomins tækjabúnaðar sem er
um borð, að fá nákvæmar upplýs-
ingar um tegundir botnlaga. Sagði
Paul, að skv. þeim upplýsingum
sem hann hefði fengið hjá skip-
verjum, er hann kom eitt sinn um
borð í skipið, væru niðurstöður
kannananna þær, að botninn
þarna væri nokkuð svipaður sjáv-
arbotninum úti fyrir Noregi, þar
sem olíu er að finna, eins og
kunnugt er. Hann sagði þó olíuna
ekki fengna, þó botnlögin lofuðu
góðu, því sjávardýpi, ísamyndun
og ísrek spiluðu þarna stóra rullu.
Næstu klukkustundirnar var
flogið þvers og kruss yfir ísinn.
Merkti Paul vandlega inn á stórt
kort staðsetningu stórra jaka,
áætlaða þykkt, þéttleika ísbreið-
unnar o.fl. Flokkaði hann ísinn
niður í u.þ.b. tug flokka og við
staðarákvörðun notaði hann full-
komið miðunartæki, sem staðsett
var í farþegarými vélarinnar.
Elstu fjöll
í heimi
ískönnuninni lauk þennan fyrri
dag ferðarinnar, er áætlað svæði
og flugþol var á enda. Var þá
haldið til Meistaravíkur á Græn-
landi, eða „heim til Grænlands",
eins og Paul orðaði það, en hann
var í þessari ferð að fljúga hundr-
aðasta flugtímann sinn með leigu-
vél Sverris í slíkum ísrannsókna-
ferðum.
Fjallasýn er tignarleg er nálg-
azt er strendur Grænlands. Hún
er að sögn kunnugra margbreyti-
leg eftir því hvar komið er að
ströndinni og fjöllin okkar ís-
lenzku, t.a.m. hrikaleiki Horn-
stranda, sem við flugum yfir fyrr
um daginn, verður lítilfenglegur í
samanburði við þessi fjöll, sem
sögð eru þau elstu í heimi.
Það fyrsta sem vakti athygli, er
náð var fótfestu á grænlenzkri
grund, var veðurfarið. Sól skein í
heiði og hvergi var skýjahnoðra að
sjá á himni. Blankalogn var allan
þann tíma er við stóðum við og
þrátt fyrir að hitastigið væri
Þessi þyrla er mikiö notuö, bæöi til farþegaflutninga og til aöstoðar viö vísindamenn. Lengst til hægri
má sjá flugturninn og þar á milli nokkur húsanna í Meistaravík.
Þannig leit ísbreiðan út á stóru svæði.