Tíminn - 08.07.1965, Blaðsíða 3

FIMMTUDAGUR 8. júlí 1965
TÍSVIINN
Skemmtiferð Framsókn-
arfélaganna í
Kvikmynd tekin í ferðinni, sem sýnd verður síðar
Nokkrir þáHtakenda í ferSalaginu vlð Reykholt.
Hin árlega skemmtiferS
Framsóknarfélaganna í
Reykjavík var að þessu sinni
farin sunnudaginn 27. júlí
s.l. Lagt var af stað frá Fé-
lagsheimili Framsóknarflokks
ins að Tjarnargötu 26 kl.
8.30. Þátttakendur í förinni
voru 260, og var ekið í 7
langferðabifreiðum frá B S í.
Voru bílarnir skreyttir með
oddveifum, sem á var letrað:
Framsóknarfélögin í Reykja-
vík.
Aðalfararstjóri var Kristján
Benediktsson, borgarfulltrúi, og
stjórnaði hann ferðinni af cniklum
myndarbrag. Auk hans voru leið
sögumenn í hverjum bíl, en þeir
voru: Einar Ágústsson, alþingis-
maður, Sæmundur Eggertsson,
verkstjóri, Jón Þórðarson, kenn-
ari, Jón ívarsson, framkvæmda-
stjóri, Sigurður Ólason, lögfræð-
ingur og Guðmundur Sigvaldason,
jarðfræðingur.
Heldur létu veðurguðirnir óblíð
lega við Framsóknarmenn í þetta
sinn. Kenndu sumir þeim á Veð-
urstofunni, en illt er að trúa þvl
þar sem þeir voru sjálfir á
skemmtiferðalagi sama dag. Þegar
lagt var af stað frá Reykjavík
var mjög þungbúið loft og hélzt
svo alla leiðina, og gekk sums stað
ar á með skúraleiðingum. Segja
má, að það hafi skyggt verulega
á ferðina, þar sem menn nutui
ekki til fulls fegurðar þeirra!
byggða, sem um var ekið. — Enj
allt um það, þótt blessuð sólini
FULLKOMIN .
ARAHLUTAÞJONUSTA
skini ekki, höfðu menn sól í sinni
og er það kannski mest um vert
í skemmtiferð.
Eíns og fyrr er greint, var
lagt af stað kl. 8.30. Ekið var
um Mosfellsdal að Þingvöllum,
og áð þar. Gengið var á Lögberg,
og þar fræddi Guðmundur Sig-
valdason, jarðfræðingur, ferða-
fólkið um jarðsögu íslands í stuttu
máli. Síðan var lagt á Kaldadal
og komið í Húsafellsskóg um há
degisbil.
í Húsafellsskógi tóku á móti
hópnum þeir Halldór E. Sigurðs-
son alþingismaður og Björn Jak-
obsson, fyrrum kennari. Halldór
bauð ferðalanga velkomna í Borg
arfjarðarhérað í snjöllu ávarpi og
fór nokkrum orðum um þetta
fagra hérað. Þeir félagar slógust
svo í förina og var að þeim góð-
ur fengur. Lýstu þeir landinu, í
sem um var farið, krydduðu þærj
lýsingar sínar sögum af stórbnotn;
um persónum, sem byggt hafa j
Borgarfjörð. j
f Húsafellsskógi var snæddur
hádegisverður. Að honum lokn-
um var ekið að Húsafelli, og
þar reyndu menn sig við kvía-
hellu Snorra prests á Húsafelli.
Urðu menn yfirleitt frá að hverfa
en þó kom Valdimar, bílstjóri hjá
Guðmundi Jónassyni, henni á kné
sér.
Þá var ekið að Hraunfossum.
Þar var dvalið góða hríð, enda
veður þar bezt í ferðinni. og dáð
ust allir að fegurð þeirra.
Síðan var haldið að Reykholti.
Þar á hlaðinu var Þórir Stein-
þórsson, skólastjóri, og rakti hann
sögu staðarins, Gengið var til
Snorralaugar og farið í Sturiunga-
reit. — Þaðan var haldið að Hús-
mæðraskólanum að Varmalandi og
þar gast hópnum kostur á að fá
sér kaffi og kökur, sem bragðaðist
mjög vel.
Frá Varmalandi var ekið að
enn einum skólastað, Hvanneyri.
Þar tók á móti hópnum Þorsteinn
Bjömsson, kennari. Þar sem þá
var tekið að rigna, bauð hann
fólki að ganga í íþróttahús skól-
ns. Þar sagði hann frá Bænda-
skólanum, og ræddi lítillega um
þær námsgreinar, sem þar eru
kenndar.
Því næst flutti Þórarinn Þórar
insson, alþingismaður, stutt á-
varp, og var gerður góður rómur
að máli hans. Áður en haldið
var úr húsi, sungu allir „Ó fögur
er vor fósturjörð", og stjórnaði
Björn Jakobsson söngnum, en
Björn og Halldór kvöddu ferða-
fólkið á Hvaneyri.
Þegar lokið var við kvöldverðar
nestið, var haldið sem leið lá til
Reykjavíkur, en stanzað var stutt
lega í Hvalstöðinni, þar sem unnið
var að því að skera stóra lang-
reyði. Þótti fólki mikið til um
stærð skepnunnr.
Á heimleiðinni var lagið tekið
og sitthvað fleira sér til gamans
gert. Þrátt fyrir óhagstætt veður
og þreytu eftir langa ökuferð, er
óhætt að fulyrða, að ferðafólkið
hélt heim ánægt og margs vísari.
Þess skal að lokum getið. að
Vigfús Sigurgeirsson, ljósmyndari
tók mynd af förinni. Er þess að
vænta. að þátttakendum leiki
nokkur forvitni á að sjá, hvernig
þeir líta út á hvíta tjaldinu, og
eru þeir hvattir til að mæta á
;kemmtanÍT Framsóknarfélaganna
í Reykjavík í vetur, en þá verður
myndin sýnd.
Úr öllum
Forystugrein Alþ 'ír*
á lau.gardag endar me' þ '. 'í
um orðum:
..Síldarapparatið ætlaði tt*
skammta sjómönnum og útve-*s
mönnum naumlega af hihu h.;a
verði, sem nú fæst fyrir lvsi
og mjöl. Sjómenn mótmæltU
og áfrýjuðu málinu til ríkis-
stjórnarinnar. Stjórnin brá
skjótt við og rétti hlut flotans
á kostnað verksmiðjanna, en
tryggði um leið tilgang bráða-
birgðalaganna — að saltað yrði
upp í samninga, þótt verð
á bræðslusfld væri eins hátt
og raun ber vitni.“
Mikið óskaplega eiga þeir á
Alþýðublaðinu bágt. Vindurinn
stendur af svo mörgum áttum
hjá þeim, að þeir hafa tapað
áttinnl og eina kennileitið, sem
þeir hafa núna fast er ágæti
bráðabirgðalaga ríkisstjórnflr-
lnnar!
„Logikk"
Allur leiðarinn er um það,
að bræðslusfldarverðið hafi
verið of lágt og þar hafi
ekki veríð bráðabirgðalögum
ríkisstjórnarínnar um að kenna.
Svo enda þeir leiðarann á því,
að segja, að tilgangur bráða
birgðalaganna hafi verið *á,
að lækka bræðslusfldarverðið,
svo saltað yrðl upp í samninga!
Og síðasta setningin er bein
fullyrðing um það, að bræðslu
sfldarverðið hafi verið mjög
hátt, svo hátt, að vafasamt væri
að nokkuð yrði salhið. Lóðikkin
er stóriengleg. ,
Oddamaðurinn
Ekkert blað hefur ráðizt jafn
harkalega á oddamann yfir-
nefndar Verðlagsráðs sjávarút-
vegslns og Alþýðublaðið með
hinum tllvitnuðu orðum hér að
afan. Segir þar, að ,,síldarappa
ratið“, sem í þessu tilfelli er
Bjarni Bragi Jónsson, hagfræð
ingur, sem nýtur sérstaks
trausts og álits rikisstjórnarinn
ar, sbr. Reykjavikurbréf Bjarna
Benediktssonar sl. sunnudag,
hafi ætlað að skammta sjó-
mönnum og útvegsmönnum
naumlega af hinu háa verði,
sem nú fæst fyrir lýsi og mjöí.
Með öðrum orðum: Alþýðublað
ið segir, að Bjami Bragi Jóns
son hafi verið handbendi síldar
kaupenda við ákvörðun sfldar
verðsins eða eins og Alþýðu
blaðið orðar það í þessum leið
ara: . .,,almenningur sér að
einhvers staðar í þessu yfir-
apparati sfldariðnaðarins hef
ur bilunin orðið.“
Þungar ákærur
Að vísu nefnir blaðið odda
mann yfimefndarinnar hvergi
á nafn, en tekur fram, að
sfldarkaupendur hafi með ráð
um dregið að leggja fram
plögg sín. Verður þvf ár.ökun
in á hendu.r oddamannj yfir-
nefndarinnar enn þyngri þar
sem af þessari fullyrðingu
blaðsins má ráða það, að odda
maðurinn hafi bókstaflega verð
launað síldarkaupendur fyrir
að reyna að tefja verðákvörð
unina og ,,skammtað sjómonn
um og útvegsmönnum nauin-
lega af hinu háa verði, sem
nú fæst fyrir Iýsi og mjöl“,
eins og AJþýðublaðið segir.
Hafa líklega aldrei komið fram
jafn svæsnar ásakanir í stjórn
arbiaði á hendur embættis-
Framhald á l4 siðu