Morgunblaðið - 25.01.1981, Qupperneq 32

Lækkar
hitakostnaðinn
jKignttlritafrUk
Síminn á afgreióslunni er
83033
SUNNUDAGUR 25. JANÚAR 1981
Ingólfur Ingólfsson um
ríkisverksmiðjusamningana:
Ljósm. Mbl. Rax.
*
Ottast ekki að verða
Snjómokstur í Reykjavík.
utan samningsins
„ÞAÐ vill oft vrrða á ka rlcikshcimiltim að mcnn vcrða sundurorða. cn ck
úttast ckki að viú vcrúum skildir cftir. Ef kjarasamninKar við
rikisvcrksmiújurnar vcrúa tvcir. þurfa mcnn ckki aú vcra í návÍKÍ
fjolskyldulífsins. Sá lcndir aldrei í fjólskylducrjum, scm býr hará mcð
sjálfum scr. Hins \cKar cr úk ckkcrt smcykur við að lenda í þeim
óhjákva milcxu erjum. scm vcrða til á fjolmcnnu kærlcikshcimili." sagði
Inuólfur InKÓlfsson. formaður Vclstjórafólans fslands, cr Morgunhlaðið
spurði hann. hvort hann hynuist við.
ra'ðum yrðu tveir.
In)jólfur kvað ASI-félögin hafa
ákveðið að fresta verkfalli og hafi
þau tekið þá ákvörðun án samráðs
við vélstjóra. Hann kvað vélstjóra
síðan hafa orðið að beini vinnumála-
nefndar að fresta einnig og hafi það
verið gert til þess að auka eigi frekar
á erfiðleika í því samstarfi, sem
félögin þyrftu að hafa sín í milii.
Vinnumálanefndin hafi ekki farið
fram á frestun, heldur hafi ASÍ-
félögin boðið hana.
Ingólfur sagði: „Ef um sök er að
raeða í þessu máli um stöðuna eins
og hún var orðin í viðræðunum, þá
tel ég að ábyrgðina beri fyrst og
fremst vinnumálanefndin fyrir að
láta málin þróast á þennan hátt.
Þegar verið er að raða upp í
launaflokka svo margbreytilegum
hópi, sem spannar allt starfslið
verksmiðjanna, þá er það mjög
vandasamur hlutur og verður ekki
sæmilega af hendi leystur, nema
menn vinni það í heild sinni. Verið
getur að það hafi einnig verið okkar
yfirsjón að setja ekki fram launa-
stiga eins og við vildum að hann
væri, heldur var einstökum starfs-
Krónan
stendur sig
að samningar í ríkisverksmiðjuvið-
hópum skipað í flokka meira af
hendingu fremur en með skipulögð-
um rökstuddum hætti. Þannig er
launastiginn eins og hann er í dag
einhvers konar afskræming á því
sem var. Er hætt við að hrikti í
þessu, þegar frá líður.“
Ingólfur kvað þau ummæli, sem
fram hefðu komið í frétt Morgun-
blaðsins á föstudag eftir einum
samningamanni, eflaust sögð í hita
augnabliksins, þ.e. að unnt væri að
reka verksmiðjurnar án vélstjóra.
Ingólfur kvað það í fyrsta lagi
verkfallsbrot og kvaðst hann ekki
ætla þessum félögum sínum að fara
út í slíkt. I öðru lagi kvað hann
vélstjórana stjórna framleiðslu
verksmiðjanna undir yfirstjórn
manna, sem eru ekki á staðnum,
nema dagtímann. Engir geti unnið
verk vélstjóranna aðrir en þeir
sjálfir.
Ingólfur Ingólfsson kvaðst myndu
sakna þess mikið, ef ekki yrði einn
samningur við ríkisverksmiðjurnar,
þar sem hann hefði haft það mikið
fyrir því á síðustu árum, að koma
þessu í einn samning og halda því
þannig. Hins vegar óttaðist hann
heldur ekki að verða utan hans. Það
yrði á margan hátt auðveldara.
Nýr sáttafundur hefur verið
boðaður á morgun, mánudag, klukk-
an 16.
ÞÓTT íslcndingum gangi alla
jafna illa I kapplcikjum. þegar
þcir mæta Dönum, en sigri
hcimsmeistara — geta þeir þó
alltént borið sig borginmann-
lega nú. þar sem íslenzk króna
er nú fyrsta sinni verðmeiri en
hin danska. Getur verið, að
Iiamlct hafi haft rétt fyrir
sér?
Samkvæmt gengisskráningu
Seðlabanka Islands frá því á
föstudag gefur hann nú aðeins
tæpa eina íslenzka krónu fyrir
hverja danska, 99 aura og og
89/100 úr hundraðasta eyrin-
um. Selji bankinn danska
krónu, kostar hún eina krónu
íslenzka og 18/100 úr fyrsta
eyrinum umfram krónu.
En sauðsvartur almúginn,
sem hefur ráð á því að ferðast
til útlanda, nýtur ekki slíkra
kjara. Til ferðamannsins kost-
ar danska krónan eina krónu og
10 aura og 20/100 úr ellefta
eyrinum.
Markaðshlutdeildin úr
77% í um 45% á sl. ári
- því augljóst hvert stefnir, segir Stefán Björnsson, sölustjóri Sæl-
gætisverksmiðjunnar Mónu, um markaðshlutdeild innlenda sælgætisins
„STAÐREYNDIR málsins
lÍKRja á borðinu og það er
alvejí augljóst hvert stefn-
ir. Arið 1979 var markaðs-
hlutdeild innlendu fram-
leiðslunnar um 77%, ea
1700 tonn af liðlega 2200
tonnum, en á síðasta ári
var hlutdeildin aðeins lið-
le>ía 45%, eða um 1000
tonn af 2200 tonnum,“
sagði Stefán Björnsson,
sölustjóri Sælgætisverk-
smiðjunnar Mónu, í sam-
tali við Mhl., er hann var
inntur eftir stöðunni hjá
þeim í kjölfar fréttar þess
efnis, að Sælgætisverk-
smiðjan Linda á Akureyri
hefði þurft að segja upp
þriðjungi starfsfólksins
Seltjarnarnessöfnuði
gefin lóð undir kirkju
EIGENDUR I’álsbæjarlands á
Scltjarnarnesi. systkinin Guð-
laug Sigurðardóttir, Pálsbæ.
Pétur Sigurðsson forstjóri.
Hrólfsskála. og Ólafur Sigurðs-
son. búscttur í Svíþj<ið, hafa
afhcnt sóknarncfnd að gjöf lóð
undir kirkju austantil i Val-
húsahæð. Gjöfin var afhcnt í
Pálsbæ, æskuhcimili þcirra
systkinanna miðvikudaginn 21.
janúar 1981.
Sóknarnefnd telur gjöf þessa
ómetanlegt framlag til samein-
ingar í safnaðarstarfinu og bera
vott um stórhug og höfðingsskap
frumbyggja Seltjarnarness og
niðja þeirra.
Undanfarin sex ár hefur sókn-
arnefnd undirbúið kirkjubygg-
ingu, en ekki getað hafist handa
fyrr en nú þar sem staðið hefur á
afgreiðslu lóðar frá bæjaryfir-
völdum. í fréttatilkynningu, sem
blaðinu barst í gær, segir að
gjöfin verði seint fullþökkuð.
Byggingalóðin séð frá suð-vestri með fögru útsýni inn yfir sundin
og til Esjunnar. Pálsbær er lengst til vinstri en gamli
Mýrarhúsaskólinn til hægri.
vegna mikils samdráttar,
m.a. í kjölfar gifurlejírar
hækkunar vörugjalds á
súkkulaði.
Stefán sagði, að áhrifa vöru-
gjaldsins væri ekki farið að gæta í
verulegum mæli hjá þeim, þar sem
eldri birgðir um áramót hefðu
ekki verið hækkaðar, en þau
kæmu síðan ofan á aðra óáran
innan tíðar. — „Við höfum því
ekki þurft að segja upp starfsfólki
nú, en við sögðum upp fólki þegar
síðasta vor þegar samdráttarins
fór verulega að gæta. Hvað verður
er ekki gott að segja til um,“ sagði
Stefán ennfremur.
„Það er hins vegar alveg aug-
ljóst, að ef við ætlum að lifa í
þessu landi, þá verðum við að
tryggja innlendu framleiðslunni
ákveðna markaðshlutdeild og er
ég ekki að tala um nein höft í því
sambandi. Það er því nauðsynlegt
að leita nýrra leiða til að bæta
ástandið," sagði Stefán Björnsson,
sölustjóri Sælgætisverksmiðjunn-
ar Mónu, að síðustu.