Morgunblaðið - 04.02.1981, Blaðsíða 24

52
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. FEBRÚAR 1981
HÖGNI HREKKVÍSI
© 1961
McNaught Syad., Ibc.

Ást er...
lllilc
... aö njóta faöm-
lagsins eins og hœgt
er.
TM Reg. U.S. P«t. Otf —rlghts reserved
• 1978 Los AngeiM Tlma® Syndicate
AuKnablik. — Ég held ég sé með tappatogarahníf í vasanum.
drengir!
COSPER
„Næst heyrum við og sjáum — að sjálfsögðu —
Herbert von Karajan stjórna er hljómsveitin leikur
Flautuleikarann og hundinn hans.“
Það er framkvæmdin
sem ég er að gagnrýna
N.N. skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Mig langar að skrifa þér út af
margumræddu manntali, sem tekið
var um sl. helgi. Það er búið að
taka fram bæði í blöðum og
útvarpi, að teljarar hafi hvarvetna
fengið afskaplega góðar móttökur
hjá fólki. í mínu tilfelli horfir þetta
svona við: Við hjónin vorum skilin
áður og komum hvort frá sínu
landshorninu, en búum nú saman.
Nágranni okkar var til þess kvadd-
ur af Hagstofunni að gera okkur
heimsókn sem teljari, til að taka af
okkur skýrslu. í henni getur hann
lesið, hvað lengi við vorum búin að
vera gift, hvar við höfum verið
búsett áður o.s.frv. Þetta eru hlutir
sem við höfum aldrei minnst á. Við
komum utan af landi og þekkjum
ekki svo mikið sem eina manneskju
hér í nágrenninu. Við höfum haft
okkar einkamál fyrir okkur og
okkar lifsviðhorf er það að lifa i
nútíðinni en sleppa fortíðinni, við
ræðum hana ekki einu sinni okkar í
milli, hvað þá að við séum tilbúin
að ausa henni yfir nágranna okkar.
Þú átt bara allt
Aumingja maðurinn sagðist ekki
geta skilið, hvað það gæti verið í
þessari skýrslu sem færi í taugarn-
ar á mér. Ég sagði honum að ég
hefði í fyrstu ekki getað ímyndað
mér yfir hverju fólk væri að kvarta
í sambandi við þessa skýrslugerð,
af því að ég gat ekki séð neina
ástæðu til þess. En mér datt heldur
aldrei í hug að ég fengi nágranna
minn inn á gafl hjá mér til þess að
spyrja mig út úr. Ég hélt að það
yrði óviðkomandi maður og fannst
það allt í lagi. Svo byrjaði nágrann-
inn að spyrja mig út úr hvort ég
ætti þetta heimilistækið eða hitt.
Svo kom að þurrkaranum og þá
sagði hann: Áttu þurrkara líka? Þú
átt bara allt! Og svona gekk þetta
áfram.
Ætluðu að biðja
blessaðan manninn
að hjálpa sér
Ég vissi líka um gamla konu, sem
tók vel á móti teljaranum, gaf
honum kaffi og með því. Um leið og
hann var búinn að loka dyrunum á
eftir sér, settist gamla konan og
grét ofan í leifarnar. Þetta er
sannleikur en ekki tilbúningur, eða
orðum aukið að neinu leyti. Þessi
gamla kona er ekkja og hafði
kynnst manni á svipuðum aldri, og
þau fóru að búa saman. Þeim kom
saman um það að þau ættu nú ekki
mjög langt eftir ólifað, að þau gætu
alveg sætt sig við að búa saman
ógift til að valda erfingjunum ekki
óþarfa vandræðum og ruglingi þeg-
ar farið yrði að skipta reytunum.
Þau kaupa því í sameiningu lítið
hús í einbýlishúsahverfi, því að þau
höfðu alveg efni á því. I hverfinu
þekkti þau enginn, og þau komu
þangað eins og um hjón væri að
ræða. Teljarinn sem kom til þeirra
var úr þriðja húsi frá þeim. Þau
urðu auðvitað að skrifta fyrir
honum og þar kom þetta allt fram.
Þau höfðu ákveðið að vera ekkert
að flýta sér, en biðja blessaðan
manninn frá Hagstofunni að
hjálpa sér. En svo var það ná-
granninn, sem þau áttu síst von á
af öllum mönnum, af því að þetta
átti allt að vera svo mikið trúnað-
armál.
Fékk nágranna
sinn í heimsókn
Þriðja dæmið get ég sagt af
vinkonu minni. Hún á vangefið
barn, en vill frekar hafa það hjá
sér en á hæli. Hún puðar í því á
hverjum einasta morgni að kenna
barninu og þjálfa það, allt fram
undir hádegi. Þá fer barnið á
dagheimili. Þessi kona á fleiri börn
sem hún þarf að sinna. Hjónin hafa
haft það fyrir fasta venju að fara
einu sinni á ári í siglingu, þegar
vangefna barnið fær pláss á dval-
arheimili í einn mánuð. Þetta er
hugsað sem hvíld fyrir foreldra
þessara barna, og er ekki vanþörf
á. Til að geta komist í þessa
afslöppunarferð á hverju ári, þá
lætur hún sig hafa það á hverju
einasta kvöldi að þrífa matsal og
skrifstofu á vélaverkstæði hér í
borginni. Þarna er allt vaðandi í
smurningu og feiti og hvers kyns
óþrifum em fylgja vélum. Hún
hefur aidrei orðað þetta við nokk-
urn mann að hún gerði þetta, því
að henni finnst það niðurlægjandi
að þurfa að krjúpa í skítug gólf á
hverju kvöldi til þess að geta lyft
sér upp einu sinni á ári. Hún hefur
ekki viljað gefa neinum tækifæri
til þess að hafa það á milli
tannanna.
Þessi umrædda manneskja fékk
nágranna sinn í heimsókn nú um
Manntal 1981:
Manntalsskráningin hefur
gengið framar öllum vonum
'—* 1—7 *kiptuni okkur litiA aI uÍMtakl
— segir Klemenz Tryggva-
wm. hagstofustjóri
SVO SKM kunnugt er var
manntalsgógnum safnað
saman í Reykjavík á
sunnudag en úli á landi
hófst gagnasófnunin viða á
laugardag Voru siðustu
teljarar aft skita af sér f
hinum ýmsu skólum borg-
arinnar fram undir mift-
nætti en flestir hófftu þó
lokift yfirferft sinni um kl.
21. A mánudag var dllum
manntalsgögnum safnaft
• saman aft Skúlatúni 2 og
haffti þvi verki verift lokift
er blaftamaður og Ijós-
myndari Morgunblaftsins
komu þar laust eítir hádegi
á mánudag
I Skúlstúni 2 hiltum *>« StefSn
Rnyni Kn.lin.mon. v,6rt.pt.fr»«
in*. aem itjórn»Ai fr.mkvmmd
msnnulun. I Rnykj.vík. þ»r «m
bor*.r.vm«.nu kafn þnt.r nk.laA
.f ttr ri.yr.lum Þtó v.r »A
■jtlfrilcAu nokkuA um mt> fAlk v»ri
tkk. h*im. *in. ><v *Alil*gt »r Þt
h.f. Ulj.ru I nokkrum tilfrllum
Krykj.vlkurb.

rriddi MrilanuAur

Klrm*ni T rjnvum haemofaM)tr1.
rn húut hrfAi mttt viA rftir
umraAuniri fyrir mannuJiA Hrfst
b*kli|riM haf. vrriA .pum-
ingam.r um óv.pA. tambuA n« úm
f*rAir til vinnu *rm fólk hikrili
viA. »n t» hrfur okkur *kki unni.t
timi til ril ri.uA. þrlt. núgu v*l til
hliA hittum viA .A mtli tvo
hvrrfÍMljAra. |mu OuArúnu
H.nimdúttur o* Þorltk Hrl*.
,Þ*tt. |*kk i .11. tiaAi v*l fyrir
«i«," MgAi Þorltkur. .viA bofum
tkvrA.n fyrirmvli til .A f.r. rftir
junmit »A rkkrrt fari t milli mtla
Hlutvcrk okk.r v.r »A undirbú.
trlj.rtn. ok hj.lp. þríni eftir
fongum - viA hofum Ivo rim.
hrrn. »m Mljar.r attu hringt I
Strftn Rrynlr Krh
hrlrtu v.fc.triA'n
u fj.m hr.m.lum * t
fram.r ollum vonum." m«A.
Klrmrni ,Þ»A hrfur *kk*rt óvrinl
horiA uppt o« allt srng.A nns o* i
ho«u briAi út. t landi or htr i
Reykj.vik H*r t hofuAborK.r
•vaAinu var þó dtlitiA um »A fnlk
vari ekki hrima m aáralitiA var
um »A fólk neitaAi »A iv.r.
h.ld.A þvi fram. af bntu sam-
undirtektirn.r viA rn.nnt.liA kafi
•uAfrst þeaui ritoAun mina
ViA þt arm »A tinhverjum
MtaAum frnnu *kk. af|tr*iA.lu hjt
trlj.r. t sunnudrit vrrAur h.ft
•amband fra •kr.fatnfu Mannt.lv
■tjóra i Rrykjavik or r*I» þrir
frngiA trlj.r. hrim ti' »>n •*m
mun K*r» .húAankyralu u* l.k.
viA einatak I > nK»»k ýralu Þ.A rr
rótt ri t»k» fr.m »6 viA viljum
ekki »A fólk skíli *imtaklinK*
•kýrvlum »jtlft. hrldur varAvrin
þar hj» «*r ok afhrnd, trlj.r. um
Hvað skyldi Jón
Þorláksson segja?
Húsmóðir skrifar:
„Mér finnst það vel við hæfi í
orkusparnaðarvikunni, sem
orkumáiaráðherrann fyrirskipaði
með ærnum nefndarkostnaði og
miklu auglýsingaflóði, að kenna
gömlum húsmæðrum einföldustu
not af eldavélum. Fyrst hækkaði
stjórnin rafmagnsverðið um 10%,
og síðan tók hún 7% af ellilífeyr-
inum, svo að það var nú ekki mikil
hætta á því, að gömlu konurnar
kynnu ekki að spara rafmagnið.
Og þetta er gert árið 1981.
Auðgaðist mest
af rímunum
I kulda og við grútartýrur
skrifuðu lærðir menn sögu Norð-
urlandanna og varðveittu tung-
una, og svo Islendingasögurnar,
sem hingað til eru mest metnar af
öllum menningarþjóðum, nema
hér hjá menningarmafíunni
okkar. Hér má enginn grunn-
skólakennari tefja sig á því að
láta börnin lesa þær. Mest auð-
gaðst tungan af rímunum, sem
fólkið kvað í sig kjark og þor með
til þess að mæta kuldanum og
skortinum. Það yrði upplit á
einhverjum beitarhúsamannin-
um, sem kannski var fermdur upp
á faðirvorið, en kunni sand af
rímum, ef hann kæmi til eins af
þessum sænsklærðu spekingum
og honum væri borin léttmjólk og
afsakað um leið að ekki væri til
milliöi. Væri það ekki ráð, að
menntamálaráðherrann léti þessa
nýju 5 manna nefnd, sem fylgja'st
á með málfarinu, bjarga þjóðinni
frá þeirri smán, að þurfa að
kaupa léttmjólk, sem auglýst var,
að bráðum ætti að koma á mark-
aðinn.
Aldrei til peningur
til orkumála og vegamála
Það var á fyrsta árinu eftir að
Framsókn var uppvakin til þess
að fara að stjórna á ný, að
félagsvísindaprófessor hélt mörg
erindi í útvarpið, og var að láta
rannsaka, hvernig hlustað væri á
útvarp. Síðan var árangurinn
gefinn út, og þar var íslenskunni
svo misþyrmt, að slíkt sést von-
andi aldrei aftur. Framsókn byrj-
aði aftur eins og hún hafði frá
horfið, að nota ríkissjóð fyrir
bitlingalýðinn sem svo átti að
styrkja flokksfylgið og sósíalist-
ana. Kreppan sem búin var að
koma þjóðinni á vonarvöl var að
4/5 hlutum ráðsmennsku Fram-
sóknar að kenna. Það var aldrei
til peningur til orkumála og
vegamála, enda barðist Framsókn
með kommúnistunum á móti stór-
iðju, sem er besta lausnin til þess
að bæta lífskjör fólksins.
Svo á það að vera
Hvar værum við stödd núna, ef
Geir Hallgrímsson hefði ekki
fengið ráðrúm til þess að færa
okkur 200 mílurnar og vísinn að
Hrauneyjafossvirkjun? Kröflu-
ævintýrið er verk forsætisráð-
herrans og Sólness. Þjóð, sem svo
vel hefur varðveitt tungu sína og
menningu, getur vel samið við
aðrar þjóðir um stóriðju, þó svo
að þeir sem leggja til fjármagnið
græði líka. Það er vel hægt að
gera hlutina þannig, að báðir
aðiljar græði, og svo á það að
vera. Hvað skyldi Jón Þorláksson
segja um orkumálin núna, sem
vildi láta fara að rafvæða sveit-
irnar vorið 1931?“