Morgunblaðið - 10.04.1981, Síða 13

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 10. APRÍL 1981
13
Sigurlaug Bjarnadóttir:
Orkumálin í úlfakreppu
Athugasemd við fréttaflutning Þjóðviljans
Stundum heyrist kvartað yfir
því, að stjórnmálaumræða á Is-
landi standi á heldur „lágu plani“.
Fréttaflutningur Þjóðviljans sl.
miðvikudag af umræðum á Alþingi
um orkumál færði undirritaðri
dapurlega heim sanninn um, að
þessi umkvörtun á við rök að
styðjast. Þar eru ummæli sem ég
viðhafði um Búrfellsvirkjun og
álverið í umræðum í efri deild
slitin úr samhengi með ósæmi-
legum hætti og sett í fyrirsögn yfir
þvera síðu: „Sigurlaug Bjarnadótt-
ir viðurkennir mistök Sjálfstæðis-
flokksins varðandi orkusöluna til
Álversins: Sömdum af okkur með
Búrfellssamningunum."
Tilgangur Þjóðviljans er næsta
auðsær: þeir alþýðubandalags-
menn telja sig, með þessari
lítilmótlegu aðferð, koma höggi á
höfuðandstæðing sinn með því að
gefa í skyn — eða öllu heldur
staðhæfa, að meðal þingmanna
Sjálfstæðisflokksins hafi þeir nú
fundið liðsmann sem tekur undir
eilífðar-nöldur þeirra og úrtölur í
þessu lífshagsmunamáli þjóðar-
innar, orkumálunum, sem illu
heilli eru um þessar mundir í
þeirra forsjá. Þeir vita það vafa-
laust og finna, að flokkur þeirra,
með orkumálaráðherrann í broddi
fylkingar liggur undir ámæli al-
þjóðar fyrir háskalegt stefnuleysi
og aðgerðarleysi í þessum viður-
hlutamikla málaflokki — ella
myndi málgagn þeirra hafa sýnt af
sér þann mannsbrag að geta að
einhverju þeirrar hörðu gagnrýni,
sem kom fram í máli mínu á
orkumálastefnu Alþýðubandalags-
ins.
Ég gat þess í upphafi ræðu
minnar, að orkumálin væru í
7 ára dreng-
ur fótbrotnaði
SJÖ ÁRA drengur varð fyrir
bifreið á Holtavegi austan Lang-
holtsvegar laust fyrir hádegi á
þriðjudag. Hljóp drengurinn norð-
ur yfir Holtaveginn og lenti á
bílnum. Hann brotnaði á vinstra
læri og meiddist í andliti.
einhverskonar úlfakreppu um
þessar mundir og lét svo um mælt,
að fyrir mig sem almennan borg-
ara, öllu fremur en stjórnmála-
mann, hefði það verið óþægileg
tilfinning á þessum undangengna
stríðlynda vetri að heyra fréttir,
sem sífellt dundu yfir af orku-
skorti og orkuskömmtun, þegar
svo mikil óvissa ríkti um alla
framvindu í orkumálum. Ég bætti
því við, að þeir „íslendingar, sem
af alvöru hugsa um þessi mál
hljóta að vera haldnir nokkrum
ugg út af þeirri dæmalausu aftur-
haldssemi og þröngsýni, sem ræð-
ur innan þess flokks, sem nú fer
með orkumálin í hæstv. ríkis-
stjórn". Það hlyti að vekja undrun,
að niðurstaðan af langri ræðu
viðkomandi ráðherra, Hjörleifs
Guttormssonar væri eiginlega sú,
að við skyldum fara okkur nógu
hægt. „Þetta kalla ég hættulegt
rólyndi með tilliti til aðstæðna
eins og þær eru nú.“
Síðan vék ég nokkuð að stór-
iðjumálum og í því sambandi
Búrfellsvirkjun og Álverinu. Það
er rétt eftir mér haft í Þjóðviljan-
um, að við verðum að fara með
fullri gát og forsjálni í samningum
við útlendinga um uppbyggingu
orkufrekra fyrirtækja. Það segir
sig auðvitað sjálft. Ég taldi líka, að
við hefðum samið af okkur við
Alusuisse að því leyti, að orkuverð-
ið hefði verið of lágt, nauðsynlegt
hefði verið að fá inn í samninginn
endurskoðunarákvæði um orku-
verðið að breyttum aðstæðum. Ég
bætti því hinsvegar við, að enginn
hefði, á þeim tíma, sem álsamning-
urinn var gerður, getað séð fyrir
þá byltingu í orkuneyzlumálum
heimsins, sem nú væri komin á
daginn. Við værum hér einfaldlega
reynslunni ríkari, reynslu, sem
myndi nýtast okkur í framtíðinni
— „og ég vil leggja áherzlu á“ —
hélt ég áfram — „að þó að við
viljum fara varlega og gæta okkar
aðstæðna sem smáþjóðar gagnvart
margfalt stærri aðilum, þá megum
við auðvitað varast það að láta
minnimáttarkennd, einangrunar-
stefnu og einhvern hérahátt gagn-
vart útlendingum ráða ferðinni í
þessum rnálum". Þau rök yrðu ekki
hrakin, að sennilega værum við
ekki búin að byggja Búrfellsvirkj-
un í dag, ef Álverið hefði ekki
komið til að borga niður stofn-
kostnað af virkjuninni.
Ég kom raunar í ræðustól í
þessum maraþonumræðum um
frumvarp sjálfstæðismanna um
byggingu þriggja orkuvera, aðal-
lega til að benda á, hvort ekki væri
sérstök ástæða nú til að huga að
því ákvæði í álsamningnum, sem
gerir ráð fyrir, að byggja megi upp
smærri iðnað, úrvinnsluiðnað, úr
áli, sem Straumsvíkurverksmiðjan
framleiðir. Ég hefi áður vakið
athygli á þessu atriði á Alþingi og
utan þess vegna þess, að mér
sýnist þetta álitlegur kostur og
Sigurlaug Bjarnadóttir
mér er kunnugt um, að málið var á
sínum tíma til athugunar en hefir
strandað á því, að markaðurinn
hér innanlands er of lítill til að
standa undir slíkum iðnaði og
útflutningur ekki fýsilegur af sam-
keppnisástæðum á meðan óðaverð-
bólga helzt í landinu. Mér þykir
hinsvegar sérstök ástæða til að
athuga þetta nú, svo mjög sem
álklæðning húsa hefir farið í vöxt
hér nú á síðari árum. Þessi
álklæðning mun að mestu leyti
flutt inn frá Noregi. Iðnaðarráð-
herra, Hjörleifur Guttormsson,
tók þessari ábendingu minni vel.
Kannski „setur hann starfshóp í
málið".
Að sjálfsögðu þarf hvorki ég né
Sjálfstæðisflokkurinn sem slíkur
að kippa sér upp við þau viðbrögð
og málflutning Þjóðviljans, sem
hér hefir verið gerður að umtals-
efni. Við þingmenn Sjálfstæðis-
flokksins njótum líka þeirra for-
réttinda fram yfir kollega okkar
innan Alþýðubandalagsins, að við
getum tjáð skoðanir okkar sem
þingmenn og einstaklingar í senn
— sem ég gerði í þessu tilviki — en
þurfum ekki að leika fyrirskipað
hlutverk pólitískra plötusnúða.
Það sem hvergi
kom fram
Þótt ýmislegt hafi komið fram i fréttum
um gíslatökuna í íran, hefur þó margt
hió forvitnilegasta og magnaöasta um
máliö ekki komið fyrir almenningssjón-
ir hér á landi fyrr en nú — í bókinni
Gislar i 444 daga.
Hér er á ferðinni bók, sem er í senn jafn
spennandi og reifari, jafn upplýsandi
og bestu fréttaskýringar og jafn lifandi
og vönduðustu tímarit. Gislar i 444
daga er því sannarlega óvenjuleg og
athyglisverð bók.
FRABÆR
PÁSKABÓK
Furusvefnbekkur utanmál 75x195 cm. Verö
kr. 1.580.- meö dýnu og 3 púöum.
Áklæði: köflótt og brúnt riflað flauel.
OPIÐ TIL HÁDEGIS
LAUGARDAG