Morgunblaðið - 09.07.1981, Side 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. JÚLÍ 1981
„F ólkið er hreinlegt
og áreiðanlegt
af öllum þjóðernum
og á öllum aldri“
LITIÐ VIÐ Á TJALDSTÆÐINU í LAUGARDAL
Tjaldstæðið i LauRardal er
áfangastaður margra er-
lendra ferðaianKa, er ísland
sækja heim. Á sumrin er þar
ávallt iðandi mannlíf og svo
var einnig í góða veðrinu á
þriðjudaginn, er hlaðamaður
og ljósmyndari Mbl. litu þar
við og spjölluðu við rokkra
ferðalanga. Að sögn Árna
Péturssonar, „hótelstjóra*4 á
staðnum, voru þar um áttatiu
tjöld nóttina áður, en algengt
er að fólk komi á kvöldin, slái
upp tjöldum yfir blánóttina
og haldi svo af stað i leit að
nýjum ævintýrum strax
næsta morgunn.
Sagði Árni að um helgar
væru oft um 150 tjöld á
tjaldstæðinu, en í hans verka-
hring er að sjá um reglusemi á
Ljósm. Mbl.: Guðjón
„Skemmtilegust finnst mér alltaf
hin sigilda spurning: Hvernig
kemst ég til Reykjavíkur?“ Árni
Pétursson „hótelstjóri“ á tjald-
stæðinu i Laugardai.
staðnum og liðsinna fólki eftir
þörfum.
„Það er alveg ótrúlegt hvað
fólk spyr um. Margir spyrja
mig hvar hægt sé að komast í
þvottahús, en skemmtilegust
finnst mér þó alltaf hin sígilda
spurning: Hvernig kemst ég til
Reykjavíkur? Annars get ég
ekki annað sagt en að á allan
hátt er ákaflega gott að um-
gangast það fólk, sem hér
dvelst. Það er hreinlegt og
áreiðanlegt, af öllum þjóðern-
um og á öllum aldri. Það er
útbreiddur misskilningur að
hér dveljist aðeins þeir, sem
ekki hafi efni á að dveljast á
hótelum. Margir virðast hafa
nóg af peningum, en finnst
ákveðið sport að vera í tjöld-
um og koma þá gjarnan á
eigin bílum."
„Margra ára
draumur hefur
nú ræst“
Litið við hjá Ystgaard-fjölskyldunni
Volvo-bíllinn, sem stóð við tjaldið. gaf til kynna að íbúar þess
væru frá Skandinaviu og við nánari eftirgrennslan kom i ljós að
þeir voru frá Mið-Noregi.
„Við komum frá Noregi með
Smyrli fyrir viku síðan og höfum
ekið töluvert um Suðurland á
leið okkar til Reykjavíkur. í
borginni erum við búið að vera
síðan í gær, en hyggjumst nú
eyða viku í að keyra um Norður-
land á leið okkar til baka til
Seyðisfjarðar, þar sem við tök-
um Smyril aftur til Noregs." Það
er fjölskyldufaðirinn Hans-
Magnus Ystgaard sem hefur
orðið, en ásamt honum eru í
ferðinni kona hans Kari og
fjögur börn.
Ystgaard sagði veðrið hafa
verið mjög kalt þegar þau komu
til landsins, en sem betur fer
hefði hlýnað og nú væri varla
hægt að óska sér betra veðurs.
„Okkur hjónin hafði dreymt
um það í mörg ár að komast til
Islands og nú má eiginlega segja
að margra ára draumur hafi
ræst. Það sem helst vakti áhuga
okkar fyrir landinu eru hin
fornu tengsl þess við Noreg, sem
lesa má um í fornbókmenntun-
um. Auk þess er ísland öðruvísi
en það sem búast má við að
finna annars staðar og það er
alltaf gaman að upplifa eitthvað
öðruvísi," sagði Ystgaard, en
kona hans bætti við að draumur-
inn hefði nú breyst í að koma
aftur seinna og dvelja þá lengur.
„Að ferðast með börn er mjög
krefjandi, því þau vilja alltafsjá
eitthvað nýtt. Ég vildi gjarnan
vera lengur á hverjum stað og
komast þannig í nánari snert-
ingu við umhverfið," sagði Kari
Ystgaard og hófst nú handa við
að skera niður og smyrja brauð,
því börnin voru orðin svöng.
Islenska brauðið virtist bragðast
vel og fyrr en varði var heill
brauðhleifur horfinn eins og
dögg fyrir sólu.
Á hringferð um ísland. Kari og Hans-Magnus Ystgaard ásamt
börnum sínum fjórum.
Færir i flestan sjó. Jeppinn, kvikmyndatökuvélin og Nico van Eijk.
„Ég get betur
myndað ef ég er einn“
Nico van Eijk, belgískur áhugamaður um kvikmyndagerð tekinn tali
Hann stóð við bláa jeppann
sinn, sem augljóslega var fær í
flestan sjó, enda búinn að flytja
eiganda sinn um hálendi íslands
undanfarna daga. Eigandinn,
Nico van Eijk frá Belgiu, virtist
ekki líklegur til þess að þræða
þjóðvegina eingöngu, enda sagð-
ist hann hafa mikinn áhuga fyrir
erfiðum fjallaferðum.
„Ég ferðast oftast einn, þegar ég
er að kvikmynda, því þá er enginn
til að trufla mig og ég get betur
einbeitt mér að því að mynda,"
sagði van Eijk, sem um þessar
mundir vinnur að gerð kvikmynd-
ar um ísland. „Ég er nú enginn
atvinnukvikmyndagerðarmaður,
heldur er það áhugamennskan
sem togar mig áfram. Heima í
Belgíu rek ég eigið fyrirtæki en er
nú hér í annað sinn og á örugglega
eftir að koma hingað miklu oftar,"
bætti hann við og tók upp klút til
þess að þurrka af allvirðulegri
kvikmyndatökuvél, sem virtist
hafa farið víða.
„Kvikmyndin sem ég er að gera
á að heita „Land elds og ísa“ og ef
hún verður góð, sem auðvitað er
takmarkið, verður hún jafnvel
sýnd í belgíska sjónvarpinu."
Van Eijk sagðist hafa heillast af
landi og þjóð þegar hann kom hér
í fyrsta sinn og á Islandi væri
rólegt og gott að vera. „Fóikið hér
er ekki mikið fyrir að trana sér
fram við útlendinga, en þegar
maður þarf á hjálp þess að halda
er það mjög vingjarnlegt og hjálp-
legt. Náttúra landsins er einnig
stórfengleg og mjög ólík þeirri
náttúru sem ég á að venjast á
heimaslóðum," sagði van Eijk og
svipbrigði hans gáfu til kynna að
hann hefði upplifað ýmislegt á
ferðalagi sínu um hálendið. „Nei,
biddu mig ekki að bera þetta
tvennt saman, það væri ekki
hlutlaus samanburður. í fyllstu
einlægni get ég þó sagt þér að í
góðu veðri hefur ísland vinning-
inn, en við skulum bara sleppa
vonda veðrinu," sagði van Éijk
brosandi og sneri sér að nokkrum
Þjóðverjum, sem virtust nýkomn-
ir. Eitthvað virtust þeir vera í
vandræðum með að rata, en van
Eijk var nú ekki lengi að bjarga
því.
-Jll