Morgunblaðið - 09.07.1981, Qupperneq 15

MORGUNBLAÐÍÐ, FIMMTUDAGUR 9. JÚLÍ1981
15
Kleifarvegsheimilið:
Nú má taka til við að bæta
það og auka hag
eftir Elínu
Pálmadóttur
Felld var í borgarstjórn Reykja-
víkur sl. fimmtudagskvöld tillaga
fræðsluráðs, meirihlutinn þar
hafði samþykkt að leggja Kleif-
arvegsheimilið fyrir taugaveikluð
börn niður og taka upp í húsinu
dagskóla. Alþýðubandalagsmenn-
irnir, sem höfðu stutt það, sáu
sumir sem betur fer að sér og
greiddu í borgarstjórn 3 af fimm
atkvæðum með okkur Sjálfstæðis-
mönnum. Enda hafði verið mikill
þrýstingur fagfólks og þeirra, sem
gerst þekkja aðstæður um að
þessari ákvörðun yrði hnekkt.
Raunar ekki von að það fólk, sem
ekki hefur kynnt sér þetta heimili
og viðhorf aðstandenda þess áður
en ákvörðun var tekin, áttuðu sig
á mikilvægi þess, svo miklum
blekkingum sem búið var að beita
í vetur í málatilbúnaði til að koma
þessu í kring án þess að mikið
bæri á.
Nú hélt ég að málið væri búið.
En ég sé að enn er blekkingum
ekki lokið og hlýt að leiðrétta þá
síðustu, sem kemur fram í frá-
sögnum tveggja meirihlutablað-
anna af afgreiðslu málsins, sem
segja að sjálfstæðismennirnir í
borgarstjórn vilji ekki stækka og
bæta heimilið, birta raunar ekki
einu sinni í fréttinni opinbera
bókun, þar sem sjálfstæðismenn
skýra afstöðu sína til tillögu
Sigurðar Tómassonar, en það er
hún sem um ræðir þarna. Segir
það sína sögu.
„Ég lít svo á að heim-
ilinu sénú bjargað
frá að vera lagt niður,
og þá að fræðslustjóri
og fræðsluráð taki til
við að byggja það upp
og bæta ..
Tillaga sú, um að fela fræðslu-
stjóra í samráði við stjórn Heimil-
issjóðs taugaveiklaðra barna og
stjórn Hvítabandsins að hefja
undirbúning að stofnun nýs með-
ferðarheimilis fyrir taugaveikluð
börn í tengslum við Bústaðaskóla í
Reykjavík fyrir haustið 1982, er
gömul hugmynd, Kristjáns J.
Gunnarssonar fræðslustjóra, sem
hafði verið nokkuð unnin í
fræðsluráði áður en núverandi
meirihluti komst þar að. Var búið
að þreifa á málinu við gefendur,
fyrrnefnda tvo sjóði, og var hug-
myndin sú að annar þeirra gæti
látið í framkvæmdina kjallara-
íbúð sem hann á, þannig að byrja
mætti á teiknivinnu og vinna
grunninn að hausti, en selja svo
Kleifarvegshúsið að vori og ná því
að byggja um sumarið, svo heimil-
ið þyrfti ekki að leggjast niður.
Síðan núverandi meirihluti varð í
borgarstjórn, hefur málinu verið
hreyft í undirnefnd fræðsluráðs,
sem fjallaði um þetta mál. En það
hefur stöðvast undanfarin 3 ár
vegna þess, að ekki var vilji fyrir
því hjá nýjum meirihluta að reka
heimilið — hvar sem það væri. En
þess
mun hentugri rekstur yrði í nýju
húsi, sem sérstaklega væri byggt
fyrir starfsemina og þar sem
forstöðumaður gæti búið á staðn-
um.
Þegar allt var komið í óefni hjá
meirihlutanum um að leggja
heimilið niður, eftir að búið var að
samþykkja það í fræðsluráði af
m.a. Sigurði Tómassyni, en sýni-
lega ekki fylgi fyrir því í borgar-
stjórn, skellti hann fram loðinni
tillögu um þetta sama mál, sem
hefur verið í vinnslu undanfarin
ár. Sama gerir hann svo í borgar-
stjórn, og Guðrún Helgadóttir
tekur undir og bætir við. En
kjarni málsins er sá, að þessi
tillaga er í fyrsta lagi óþörf, ef
búið er að hrinda árásinni á
heimilið og það fær að lifa. Þá
getur fræðsluráð einfaldlega hald-
ið áfram að vinna að málinu, sem
stöðvað var þegar upp kom að
leggja það niður. Tillagan var því
aðeins sett fram fyrir fréttalag-
færingu, eins og kom á daginn.
Það hefði svosem verið allt í lagi
að samþykkja hana, þótt hún
gerði ekkert gagn ef það mætti
verða einhverjum til hugarhægð-
ar. En hún var bara enn svo
ruglingsleg og óljós að fræðsluráð
hefði verið mun verr sett með að
fá hana, ef það ætlaði í raun að
vinna áfram að því að byggja upp
betra heimili við Bústaði. I fyrsta
lagi er bara talað um stofnun „nýs
meðferðarheimilis" en ekki „sólar-
hringsheimili fyrir taugaveikluð
börn“, þótt ég hefði marg bent
flutningsmanni á það í fræðslu-
ráði að það væri nauðsynlegt í
ljósi þess að alltaf í meðferð
málsins var verið að reyna að
blekkja með tali um að breyta
sólarhringsheimili fyrir tauga-
veikluð börn í dagskóla fyrir börn
með hegðunarvandkvæði. í öðru
lagi sagði þar að rekstur skyldi
tryggður í samráði við mennta-
málaráðuncytið, „enda er tryggur
rekstur forsenda farsæls starfs",
eins og það er orðað. Hvað þýðir
það, ef menntamálaráðuneytið vill
ekki makka rétt? Er þá reksturinn
og allt - hitt fyrir bý? Fleira var
þarna skilyrt og af reynslu minni
af öllum blekkingarvefnum vildi
ég ekki taka neina áhættu um
orðhengilshátt síðar, enda bætir
tillagan ekkert við það sem af-
greitt hafði verið. Því tóku sjálf-
stæðismenn þá ákvörðun að fella
hana hreinlega með bókun, sem
skýrði afstöðuna, þar sem segir að
þessi tillaga stefni framtíð heimil-
isins í áframhaldandi óvissu. En
hin mikla óvissa í þessum efnum
hafi einmitt mjög háð starfsemi
heimilisins að undanförnu.
Ég lit svo á að heimilinu sé nú
bjargað frá að vera lagt niður, og
þá að fræðslustjóri og fræðsluráð
taki til við að byggja það upp og
bæta, eins og unnið var að þegar
þetta nudd um að ekki væri
rekstursgrundvöllur fyrir það,
upphófst fyrir 2 árum. Að fyrsta
skrefið sé að dusta rykið af tillögu
fræðslustjóra um nýbyggingu við
Bústaðaveg — og fær þá Sigurður
Tómasson og aðrir í meirihluta
fræðsluráðs tækifæri til að sýna í
verki að þeir vilja bæta og auka
veg heimilisins. Og það strax í
haust við gerð fjárhagsáætlunar.
Ur því ég tek mér penna í hönd
um þessi mál, vil ég að lokum
leyfa mér að láta í ljós eftirsjá
eftir sérkennslufulltrúa Þorsteini
Sigurðssyni sem ég hefi átt mikið
og gott samstarf við í uppbygg-
ingu á sérkennslumálum í skólum
Reykjavíkur á undanförnum ár-
um. Svo sem fram kemur í bréfi
hans er niðurstaða Kleifarvegs-
heimilisins aðeins dropinn sem
fyllti mælinn í átökum um alla
þessa þjónustu undanfarin 2 ár
enda hefur fræðsluráð stutt hug-
myndir Þorsteins fram að því. Það
kynni þó ekki að vera að hann hafi
líka trúað blaðafregnum í blaðinu
sínu með útleggingu á niðurstöð-
um atkvæðagreiðslu í borgar-
stjórn, um að meirihluti borgar-
fulltrúa vildi ekki bæta og auka
rekstur heimilisins fyrir tauga-
veikluð börn,er hann sagði upp.
Ég vona að þetta mikilvæga
heimili fái nú frið — og betri
framtíð, eftir að gerningaveðrinu
kring um það á þessum vetri
linnir.