Morgunblaðið - 09.07.1981, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. JÚLÍ1981
ást er.
... aö láta sig
dreyma saman.
TM Rea U.S. Pat. Off.—aH rlghts reserved
® 1981 Los Angeies Tlmes Syndicate
546
Rétt er það. Ég tilkynnti hvarí
stráksins. En éj? saKÖi ekki eitt
einasta orð um að gerð yrði leit
að honum!
Hestamannamótin eru nú hafin um allt land og á vegum má sjá
reiðmenn á ferð. Um leið og Velvakandi hvetur þá til að ganga vel
um landið og virða gróður og land, birtir hann hér fulltrúa
reiðmanna, eins og ijósmyndari blaðsins Kristján Einarsson festi
hann á filmu.
Þessir hringdu . . .
Misbrúkun
á börnum
Reykvísk móðir hringdi. Hún
kvaðst alveg forviða á hvernig
kaupéi"dur dagblaða gætu þvælt
blaðburðabornuiiu.71 t>el?ar Þau
kæmu að rukka. Þótt flestif u?.r5’
greiðlega eru alltaf einhverjir sem
þvæli þeim fram og aftur. Þótt
þeir segi krökkunum að koma á
ákveðnum tíma, þá séu þeir annað
hvort ekki heima eða finnist
ekkert til um það þótt þeir borgi
ekki. Segi krökkunum að koma
aftur og aftur og alltaf sé þetta
sama fólkið. Sagði hún þetta
mikla misbrúkun á börnum. Fólk
verður hvort sem er að borga
blaðið sitt fyrr eða síðar, og getur
þá alveg eins vel staðið við það að
gera það þegar það hefur sagt
börnunum að koma. Það er ekki
mjög uppörvandi fyrir krakkana
þegar svona er komið fram við
þau.
Önnur kona hringdi fyrir nokkr-
um dögum og kvað furðulegt að
blaðburðabörnin virtust sum
standa sig miklu verr eftir að
komið er gott veður óg bjartir
morgnar en á vetrum, þegar óveð-
ur er og vond færð. Hún kvaðst oft
dást að þessum krökkum, sem
kæmu alltaf kl. 7—8 á skammdeg-
ismorgnum með blöðin. Aftur á
móti ekki vorkenna þeim á sumar-
morgnum. En þá brygði svo við í
hennar hverfi að hún hætti að fá
blöðin sín áður en hún færi í vinnu
kl. 9. Og dagblöð eru auðvitað ekki
til nokkurs gagns, ef maður fær
þau ekki fyrr en að kvöldinu. í
sambýlishúsi hennar eru allir bíl-
ar farnir af bílastæðinu milli 8.15
og 9 og kæmu ekki aftur fyrr en
síðdegis. Blöðin þyrftu því að
koma fyrr. Ein telpan hefði sagt
að mamma vekti sig ekki, þegar
hún ætti ekki að fara í skóla og
þyrfti að vera búin að bera út
áður. En, sagði konan, það hlýtur
að vera hluti af uppeldi að venja
börn á að standa við það sem þau
hafa tekið að sér.
Hunangið og
börnin
Gunnela Johannsson i Kópa-
vogi hringdi:
Kvaðst hún hafa séð frétt í
blaðinu, þar sem fólk er varað við
að gefa börnum hunang og kvaðst
hafa allt aðra reynslu. Hún hafi
alltaf gefið yngstu dóttur sinni
hunang í pelann, um teskeið í
hvert sinn, og hefði henni orðið
ákaflega gott af því. Þegar barnið
fékk kighósta, fékk hún hann
ákaflega vægan, en eldri systir
hennar, sem ekkert hunang hafði
viljað, var miklu verri. Vildi hún
þakka þetta hunanginu sem hefði
heilsusamleg áhrif. Sagði hún að
dóttir sín gæfi sínu barni núna
hunang á pelann og yrði því gott
af.
Opnir og
áframgengir
„Kona ein, sem sat og var að
lesa Morgunblaðið með morgun-
kaffinu sínu í gær, greip símann
og las Velvakanda fyrir eftirfar-
andi:
Nær allir sem senda Velvak-
anda bréf eru að kvarta undan
einhverju eða hneykslast á ein-
hverju. Að vísu var það ekki
alfarið í blaðinu í dag, þar sem
m.a. er hrósað gangbrautavörzlu.
En þegar ég svo fletti blaðinu og
las aðrar greinar, stanzaði ég við
viðtal við sr. Sigurð Pálsson átt-
ræðan. Og ég ákvað að benda
lesendum Velvakanda á það hve
áttræður maður getur verið já-
kvæður og opinn fyrir hræringum
í nútímaþjóðfélagi. Það er ekki
mjög algengt að 'aldnir séu svo
opnir fyrir hræringum nútímans
og því sem ólíkt er því sem þeir
hafa vanizt áður, — raunar ekki
þeir sem yngri eru heldur. Hann
dáist að þeim sem eru opnir og
áframgengir. Sr. Sigurður segir:
„Ég hef ferðast nokkuð til út-
landa til að safna efniviði í þessa
bók. Fór til Kaupmannahafnar og
Oxford. Þar er gaman að koma í
bókasöfn og gott að vinna. En þó
hafði það að koma til Bandaríkj-
anna einna mest áhrif á mig. Það
var mikið stökk fyrir mig, líkt og
tilurð Bandaríkjanna var mikið
stökk í sögu heimsins. Á hinum
fornu menningarhöfuðbólum Evr-
ópu verður maður var við vissa
stöðnun, sem kemur til af því á
hve gömlum og rótgrónum grunni
allt þar er reist. En því er ekki að
heilsa í Bandaríkjunum, þar er
allt í rífandi þróun og frum-
byggjakrafturinn ennþá ríkjandi.
Bandarikjamenn eru svo opnir og
áframgengir og einnig á sviði
menntunar búa þeir að baráttunni
við að nema nýtt land, því allt
hangir þetta saman," segir séra
Sigurður."
Inn flaug
lítill fugl
Guðbjörg Guðnadóttir,
Háaleitisbraut 155 (sími
32519) hafði samband við
Velvakanda í fyrradag. Lítill
fugl hafði flogið inn um kjall-
aragluggann hjá henni. Þetta
er fallegur fugl og virðist vera
finka.
Eftir að fuglsins varð
vart, gat heímilisfólkið fengið
lánað búr handa honum. Lúið
hefur verið í blöðin, en ekki
virðist náfs Ve.rið auglýst eftir
fuglinum. Hann g£etj hafa
sloppið fyrr og verið úti ein-
hvern tíma, áður en hann
flaug inn í kjallarann hjá
Guðbjörgu.
Ekki er gott í efni,
því á heimilinu er köttur, og
vill Guðbjörg því losna við
fuglinn sem fyrst eða áður en
slys kemur fyrir hann. Og
biður eigandann um að
hringja til sín. Á daginn vinn-
ur hún í ísafold í Austur-
stræti. Þótt Velvakandi geti
ekki tekið að sér upplýsingar
um týnda hluti vill hann
endilega bjarga fuglinum áður
en kötturinn kann að ná í
hann.