Morgunblaðið - 03.01.1982, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. JANÚAR 1982
+
Ástkær sonur okkar,
ANTON SIGURDSSON,
Unufelli 31,
lést á Borgarspítalanum 31. des. '81.
Kristín Þorvaldsdóttir,
Sigurður Olatsson
Eiginmaöur minn og faðir.
HANS BENJAMÍNSSON,
Drafnarstíg 7,
lézt í Borgarspitalanum aö morgni 1. janúar.
Nína Lárusdóttir,
Benjamín Hansson.
Eiginmaður minn og faöir okkar,
HARALDURPÉTURSSON,
fyrrverandí safnhúsvörður,
Sólheimum 34,
lézt á sjúkradeild Hrafnistu á nýársnótt.
Margrét Þormóðsdóttir,
Pétur Haraldsson,
Guðbjörg Haraldsdóttir Bay,
Þormóður Haraldsson.
t
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
FANNEY GUOMUNDSDÓTTIR,
Rónargötu 1a,
lést í Öldrunardeild Landspitalans 31. desember.
Guðmundur S. Jónsson, Sigríður Sveinsdóttir,
Páll V. Jónsson, Sigurrós Jónsdóttir,
Björn Jónsson,
Þorgrímur Jónsson, óla K. Freysteinsdóttir,
Gunnar Jónsson, Sigrún Sigurjónsdóttir,
og barnabörn.
Móðir okkar,
KATRÍN ÞÓRARINSDÓTTIR,
Hjarðarhaga 48,
veröur jarösungin frá Neskirkju, þriöjudaginn 5. janúar 1982 kl.
13.30.
Blóm og kransar afþakkaö, en þeim sem vildu minnast hennar er
bent á líknarstofnanir.
Svala E. Pétursdóttir, Bragi Pétursson.
Móðursystir mín,
EIRÍKA EIRÍKSDÓTTIR,
fædd 9. nóvember 1898
dáin 18. desember 1981,
Barmahlíö 1, Reykjavík.
Bálför hennar hefur farið fram í kyrrþey.
Eiríkur Ketilsson,
Skaftahlíð 15.
+
Eiginkona mín,
HREFNA ERLENDSDÓTTIR HOLLAN,
sem lést 24. desember, verður jarösungin frá Bústaöakirkju
þriöjudaginn 5. janúar kl. 10.30.
James F. Hollan.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi,
ÁRNI GUÐMUNDSSON,
Kirkjuteig 3,
Keflavík,
verður jarösunginn frá Keflavíkurkirkju. mánudaginn 4. januar
1982 kl. 2.00 e.h.
Ingunn Einarsdóttir,
Stefán Árnason, Bryndís Guðmundsdóttir,
Herborg Árnadóttir, Guömundur Sigþórsson,
Guðmundur Árnason,
Einar Árnason,
og barnabörn.
Óskar Guðjónsson
Sandgerði - Minning
Fæddur 28. október 1920
Dáinn 22. desember 1981
Genginn er góður drengur, gott
hjarta er hætt að slá, því er tæp-
ast hægt að trúa, en þó er það
staðreynd, að æskuvinur minn og
félagi, Oskar Guðjónsson, er allur,
en Jesús Kristur kenndi okkur að
dauðinn er ekki endalok, og endur-
fundir munu takast að jarðlífi
loknu og lífrænt framlíf eiga sér
stað.
Oskar andaðist í svefni aðfara-
nótt 22. desember, og fékk hann
sína ósk uppfyllta hvað það varð-
aði að þegar hann færi héðan yrðu
það snögg umskipti, dauðanum
kveið hann ekki, hann gat tekið
undir með Agli: „Skal ég þó glaður
góðum vilja og óhyggur heljar
bíða.“ Því „alþjóð fyrir augum
verður gamals þegns gengileysi".
Þegar ég tek mér penna í hönd
til að skrifa um minn góða vin
Óskar Guðjónsson, finn ég til van-
máttar, vegna þess að ég get ekki
gert því þau skil sem ég hefði
óskað.
Óskar var fæddur 28.10. 1920
austur á Bakkafirði, sonur hjón-
anna Ingibjargar Arnadóttur og
Guðjóns Sæmundssonar. Óskar er
ungur að árum þegar fjölskylda
hans flyzt til Reykjavíkur, ðg
nokkrum árum síðar gerist hann
mjólkurpóstur á litlu býli innst á
Laugavegi, en mjólkurpóstar voru
þeir drengir kallaðir, sem fluttu
mjólk um bæinn á hestvagni til
neytenda, sem var algeng sjón í
Reykjavík í þá daga. Það var mik-
ið sport að fá að fara með þeim, og
í þessum ferðum kynntist ég fyrst
Óskari Guðjónssyni.
Fyrir 45 árum, þá var hann 15
ára og ég 10 ára, á þessu skeiði eru
5 ár nokkur aldursmunur, en aldr-
ei lét hann mig finna til þess, sem
þó var nokkuð títt með mönnum,
sem höfðu aldurinn yfir, að þeir
gerðust ráðríkir og drottnunar-
samir, en þess iét hann mig aldrei
gjalda, heldur tók mig sem jafn-
ingja, enda fann ég ætíð öryggi og
traust í návist hans. Þannig var
hans skapgerð öll, hann þekkti
ekkert kynslóðabil, fyrir honum
voru allir jafnir án tillits til ald-
urs.
+
Útför systur minnar,
GUDRUNAR KJARTANSDÓTTUR,
er lést 20. desember, fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 5.
janúar kl. 3.
Soffía Kjartansdóttir.
+
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
THEODÓR GUOMUNDSSON,
vélvirkjameistari,
Flókagötu 9,
veröur jarösunginn þriöjudaginn 5. janúar kl. 15.00, frá Frikirkjunni
i Reykjavík.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuö, en þeim sem vildu minnast hins
látna er bent á líknarsjóö Oddfellow-reglunnar, stúku nr. 5, Þor-
steinn.
Laufey Þorgeirsdóttir,
Louise Kristín Theodórsdóttir, Ragnar Már Hansson,
Hlíf Theodórsdóttir,
Þorgeir Theodórsson, Birna Björnsdóttir,
Guömundur Ægir Theodórsson.lngveldur Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móöir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓHANNA HJALTALÍN DENNIS
leikkona,
verður jarösungin frá Dómkirkjunni á morgun, 4. janúar, kl. 10
árdegis. Blóm vinsamlegast afþökkuö en þeim sem vildu minnast
hennar er bent á líknarstofnanir.
Valgerður Óladóttir, Baldur Bragason,
Dagbjörg H. Pinkney, John R. Pinkney,
Inga N. Dennís,
Helen M. Dennis
Robert Lee Dennis III.,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Minningarathöfn um móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og lang-
ömmu,
GUÐRUNUBJÖRNSDÓTTUR,
Furugrund 20,
fer fram frá Fossvogskirkju, mánudaginn 4. janúar kl. 10.30 f.h.
Jarösett veröur sama dag kl. 2 frá Saurbaejarkirkju á Hvalfjarö-
arströnd.
Blóm afþökkuö, en bent á SÍBS eöa aörar liknarstofnanir.
Hrafnhildur Tómasdóttir, Hans Johansen,
Haraldur Tómasson, Elín Erlendsdóttir,
Björn Sigurðsson, Ása Ásmundsdóttir,
Margrét Vilhjálmsdóttir, Birgir Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar samband rofnaði um
nokkurt skeið meðan hann stund-
aði sjómennsku og mótornám, sem
skilaði honum nauðsynlegum rétt-
indum til þeirra starfa sem að
hans sjómennsku laut, en þá gerð-
ist það að móðir hans tapaði sjón-
inni og föður hans dapraðist einn-
ig nokkuð sýn. Þá flutti hann sig í
land til að geta betur annast for-
eldra sína, hóf hann þá nám í
múrverki hjá Halldóri Halldórs-
syni múrarameistara.
Á þessum tíma var ég við nám í
húsasmíði og urðum við samtímis
í Iðnskólanum í Reykjavík. Síðan
eru 35 ár og endurnýjaðist okkar
vinátta, sem haldist hefur órofin
fram til síðasta dags.
Margt hefur á daga okkar drifið,
sem ekki er hægt að setja í minn-
ingargrein sem þessa, en það
geymist í minningunni og verður
ekki þaðan máð.
Svo vildi til að báðir lukum við
sveinsprófi með stuttu millibili, í
húsi Blóðbankans í Reykjavík sem
þá var í byggingu, en það voru
alltaf hálfgerð vandræði með hús-
næði fyrir þá athöfn á þeim tím-
um. Þetta er sjálfsagt einföld
saga, en stór í mínum augum, því
þarna var ég búinn að eignast
minn besta vin og félaga, sem
aldrei brást.
Óskar giftist Lilju Jósefsdóttur
frá Síreksstöðum í Vopnafirði árið
1953 og áttu þau tvær dætur, Ingi-
björgu og Vilborgu Guðnýju, son
átti Lilja fyrir hjónaband, Reyni
Marteinsson. Virti hann Óskar
mjög mikils og tókst með þeim góð
vinátta sem hélst til hinstu stund-
ar.
Fyrsta hjúskaparárið bjuggu
þau í Kópavogi en fluttust síðan í
Sandgerði. Hann byggði lítið hús,
sem þau bjuggu í í nokkur ár en
reisti síðan stórt og veglegt hús og
áttu þar fallegt heimili.
Lilja er góð kona og vönduð, en
hún á við heilsuleysi að stríða,
sem reyndi mjög á líf þeirra og
hamingju. Það reyndi á sálarþrek
Óskars og stóð hann af sér öldurót
lífs og erfiðleika, sem yfir dundu
og brotnaði aldrei, á hverju sem
gekk.
Óskar kom mikið við sögu
byggðar sinnar í Sandgerði. Var
hann í sveitarstjórn, byggingar-
nefnd og ýmsurti öðrum trúnað-
arstörfum. Hann lét sér annt um
hag blindra. Sjálfstæðisstefna var
stór þáttur í lífi hans og var hann
formaður Sjálfstæðisfélags Mið-
neshrepps í mörg ár. í öllum fé-
lagsstörfum vann hann óeigin-
gjarnt starf. Það er of langt mál
að telja allt það, sem hann hefur
þar að komið. Þeir sem til þekktu,
vita að hann kom framan að fólki
en ekki að baki, hann vann drengi-
lega.
Hann var meistari við margar
stórar sem litlar byggingar í
Sandgerði og nágrenni, fórst það
vel úr hendi, því hann var mjög
góður fagmaður og kunni sitt
starf vel.
Ekki er hægt að neita því, að á
kveðjustund er manninum tamt að
líta aftur í tímann, eins og gert er
hér að framan. Það er stutt í að
verða hálf öld síðan okkar kynni
hófust. Það er ótrúlegt hvað þetta
hefur verið fljótt að líða. Þá er
margs að minnast og margt að
þakka.
Ég finn, að ég hef verið ríkur að
eiga Óskar fyrir vin, vin, sem aldr-
ei brást, sem ég gat alltaf leitað til
með mín vandamál og hann hjálp-
aði mér að leysa þau. Hann sagði
oft: „Það er léttara að leysa málin
tveir heldur en einn.“
Þá reyndist hann sonum mínum
eins og bezti faðir, hjálpaði þeim
þegar þeir þurftu á aðstoð að
halda. Óskar Guðjónsson uppfyllti
það sæti að vera vinur vina sinna.
Ég get aldrei þakkað Óskari vini
mínum fyrir það allt, allt sem
hann gerði fyrir mig og fjölskyldu
mína. I Hávamálum segir: „Orð-
stírr deyr aldrigi/ hveims sér góð-
an getr.“ Orðstír Óskars mun lifa í
hugum þeirra, sem hann þekktu.
Við kveðjum hann öll með sökn-
uði og samhryggjumst fjölskyldu
hans, sem mest hefur misst.
Góði Guð, varðveittu þá sem
sorgin slær.
Reynir K. Ásmundsson
og fjölskylda.