Morgunblaðið - 08.04.1982, Side 18

Morgunblaðið - 08.04.1982, Side 18
18 MORGUNBLAÐIÖ, FIMMTUDAGUR 8. APRÍL 1982 .. Þá sat konan þarna inni með nýfætt barn sitt á hnjánum“ Rætt við Sigríöi Gestsdóttur fyrrum flugfreyju, nú starfs- mann á söluskrifstofu Flugleida í Lækjargötu „Sem ég sit þarna við borðið kemur ófrísk kona og fer inn á klósett. Skömmu síðar heyri ég einhvern hávaða. Ég hélt fyrst að það væri verið að þíða vængina, því hljóðið hafði minnt mig á skarkalann sem því fylgdi. En svo heyri ég eitthvað skrýtið frá saierninu, svo ég geng þangað og þegar ég opnaði dyrnar með nokkrum bægslagangi, þá sat konan þarna inni með nýfætt barn sitt á hnjánum.“ Sigríður Gestsdóttir réðist sem flugfreyja til Loftleiða í október 1947 og sinnti því starfi í u.þ.b. tíu ár, en síðan hefur hún starfað hjá fyrir- tækinu á jörðu niðri og vinn- ur nú á söluskrifstofu Flug- leiða í Lækjargötu. Ég heim- sótti Sigríði fyrir skömmu til að spjalla við hana um minn- ingar hennar frá frumbýl- ingsárum flugsins og spurði hana fyrst hvernig þaö atvik- aðist að hún fór út í þetta. ar, með viðkomu í Prestwick á Skotlandi, á DC-4 Skymaster-vél, Heklunni. Svo var farið fyrsta áætlunarflugið til New York í ág- úst 1948. Það var þá 18 tíma ferð með viðkomu á Gander á Ný- fundnalandi. Þetta þótti svaka flott að komast svona hratt. Flug- ið til Kaupmannahafnar tók þetta sex til sjö tíma og þá var að jafn- aði stoppað yfir nótt í Kaup- mannahöfn. En stoppin voru lengri í New York. Það var mikið um leiguflug á þessum árum, til dæmis flugum við þá mikið með innflytjendur frá Sigríður um borð í Heklunni é leiö til Rómar 7. aprfl 1948. L)ówn. Sigurður Magnúuon „Þetta var allt saman tilviljun. Ég hafði aldrei áður stigið upp í flugvél þegar ég fór í fyrsta túrinn sem flugfreyja. Aðdragandinn var sá, að ég var búinn að vera í skóla í Bandaríkjunum í tvö ár og kom heim vorið ’47. Þá gerðist það að hér á landi var staddur bandarísk- ur flugkapteinn, Moore að nafni, til að þjálfa íslenska flugmenn og fljúga með þeim. Kona hans var leikkona og langaði að hitta ein- hverja íslenska leikara og það varð úr að blaðafulltrúi Loftleiða, Sigurður Magnússon, kynnti þau fyrir foreldrum mínum, Gesti Pálssyni og Dóru Þórarinsdóttur og Moore-hjónin komu í heimsókn. Við það tækifæri spurði Moore mig hvort ég vildi verða flug- freyja. Ég vissi ekki hvað það var, en sagðist vera til í að koma niður á skrifstofu Loftleiða til Alfreðs Elíassonar og Hjálmars Finnsson- ar og ræða við þá um þetta. Ég fór þangað skömmu síðar. Skrifstofan var í hálfgerðum skúr niðri við Tryggvagötu og við vor- um tvær ráðnar frá og með 1. október, ég og Sigríður Johnson. Fyrst fórum við á þriggja vikna námskeið hjá Ms. Gillette, sem var flugfreyja og gift einum af er- lendu þjálfaraflugmönnunum. Ég man að við áttum að fá u.þ.b. 1.200 krónur á mánuði í laun.“ „Skýin eins og sápukúlur“ — Hvernig var fyrsta ferðin? „Þá flugum við fram og til baka til Kaupmannahafnar og stoppuð- um ekkert úti. Mér fannst þetta mikið ævintýri, fyrst að fara um borð og síðan í loftið og þetta lagð- ist allt saman strax mjög vel í mig. Ég man að mér fannst skýin vera eins og sápukúlur. Á þessum árum var flogið svona tvisvar í viku til Kaupmannahafn- Róm til Caracas í Venezuela. Þá var flogið frá Róm til Parísar og þaðan áfram til London og Reykjavíkur þar sem skipt var um áhöfn, síðan var flogið til Gander á Nýfundnalandi, eða Goose Bay og svo til New York, um Bermuda til Caracas. Þetta voru skrambi langar og strangar ferðir. Eftir að við vorum búin að skila af okkur farþegunum í Caracas var flogið til San Juan í Puerto Rico og hvílst þar og lestaðir bananar til Evrópu. Leigutúrarnir voru erfiðastir, en mér fannst þetta strax voða- lega skemmtilegt starf og var ekki heldur hrædd við þetta. En þetta voru auðvitað miklar vökur og tímabreytingar á þessum löngu ferðum." Fyrsta toröin til Rómar. falenakir flugliöar é Rómarflugvelli. Fré vinstri: Bolli Gunnarsson loft- skeytamaöur, Sigríöur Gests- dóttir, Alfreö Eltasson flugstjóri, Einar Árnason flugmaöur, Magn- ús Guömundsson flugmaöur og Halldór Sigurjónsson vélstjóri. „Þrjár braud- sneiðar á mann“ — Hvernig tóku foreldrar og aðstandendur þeirri ákvörðun þinni að gerast flugfreyja? „Þau voru ekkert á móti því. Þau höfðu sjálf ferðast mikið og svo var ég nú hvort eð var búin að Aö störfum um borö. Sigríöur Gestsdóttir við vinnu sína é söluskrifstofu Flugleiða í Lækjargötu. Ljótm. Krnlján vera tvö ár í burtu, en þó hljóta þau náttúrulega að hafa verið dá- lítið nervus þegar við vorum að lenda hérna í vondum veðrum, eins og gerist og gengur, og fegin þegar við vorum lent. Allt gekk þetta slysalaust, þrátt fyrir erfið- ar aðstæður. Við höfum verið svo heppin hér á landi að eiga afskaplega góða flugmenn. Það var erfitt að fljúga hér um alla þessa þröngu firði, en þessar erfiðu aðstæður gerðu flugmenn okkar betur undir það búna að lenda í hinu og þessu, heldur en marga aðra.“ — Hafa störf flugfreyju breyst mikið síðan þetta var? „Já, töluvert, en þó kannski minna en maður gæti ímyndað sér. Á þessum árum var farþega- flug í mótun og ekki komin sú hefð og regla á þetta sem nú er. Fyrst var farþegum gefið brauð um borð, síðan kalt borð. Hér heima var farið með farþega sem ætluðu áfram yfir hafið, að borða á Vega á Skólavörðustíg, a meðan ekkert veitingahús var á flugvellinum. Og þangað var maturinn sóttur fyrir ferðirnar líka. Það voru fyrst þrjár brauðsneiðar á mann, kaffi og mjólk. Síðar fluttist þessi starf- semi út á Reykjavíkurvöll og loks til Keflavíkur. Það voru sex flugfreyjur hjá Ixjftleiðum næstu árin eða þangað til Geysir var keyptur og þegar ég fór að vinna á skrifstofunni og hætti að fljúga, þá vorum við tólf. Á árunum ’53 og ’54 unnu Loftleið- ir mikið með norska flugfélaginu Braathen SAFE og var þá flogið á leiðinni Reykjavík — Kaup- mannahöfn — Hamborg — Stav- anger og til baka, þriggja daga ferðalag í allt.“ „Flestir vildu sitja aftast“ — Hegðuðu farþegarnir sér öðruvísi þá en nú, voru þeir hræddari við að fljúga? „Sennilega. Þeir voru oft að spekúlera dálítið í þessu öllu sam- an, vélinni og hreyflunum og hljóðinu og titringnum. Flestir vildu sitja aftast, ég man eftir því. Stundum þurfti að „feðra" hreyfil, það er að segja stöðva hann vegna einhverrar bilunar og ég man eftir því að hafa verið að fljúga ein- hvern tímann og þá drepur flug- stjórinn á einum af fjórum hreyfl- unum á Skymaster-vélinni, Hekl- unni. Þetta þótti farþegunum nokkuð ískyggilegt og höfðu orð á því, spurðu hvort þessi hreyfill ætti ekki að vera í gangi og bentu út um gluggann. Ég svaraði því til, að það væri alveg jafn öruggt að fljúga á þremur hreyflum og fjór- um. Það dugði. Þetta var erilsamt en spennandi líf. Við fórum víða. Það þótti all- merkilegt að vera að fara til Cara- cas og Puerto Rico og svona. Einu sinni lentum við líka á Haítí. Heimleiðin var miklu þægilegri í þessu Suður-Ameríkuflugi, heldur en útleiðin, því þá voru sætin tek- in upp og farþegarýmið fyllt af banönum, sem vengrar þjónustu eða aðstoðar þörfnuðust. Við vorum tvær um borð og miðað við það sem nú gerist var vinnuaðstaðan nú ekki glæsileg. Við þurftum til dæmis að hita upp hverja súpudós fyrir sig og opna hana, svo voru þetta líka mikið lengri ferðir, en nú tíðkast. Én þetta átti alltaf mjög vel við mig, mér fannst gaman að fljúga. Það var líka meiri „sjarmi" yfir þessu í þá daga, heldur en nú er. Stundum vissum við ekkert hvar við myndum lenda næst, í leigu- flugi. Stoppin voru miklu lengri en núna. Það er meira að gera um borð hjá flugfreyjunum núna, því timinn er svo stuttur." „Fjölgun í farþegarýminu“ — Hvað er þér minnisstæðast frá þessum tíma? „Ætli það sé ekki þegar barnið fæddist um borð hjá okkur. Við vorum að koma frá New York, bú- in að vera í Gander. Það var bor- inn fram matur á leiðinni frá Gander til Reykjavíkur og nú voru allir búnir að borða og fá sér kaffi og koníak á eftir. Við slökktum

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.