Morgunblaðið - 06.10.1982, Blaðsíða 14

46
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. OKTÓBER 1982
Vinsælustu
lögin
Bretland:
1. The Bitterest pill/THE
JAM
2. Private investigations/
DIRE STRAITS
3. Walkin’ on sunshine/
ROCKERS REVENGE
4. There it is/SHALAMAR
5. Eye of the tiger/
SURVIVIOR
6. Zoom/FAT LARRY'S
BAND
7. Pass the dutchie/
MUSICAL YOUTH
8. The message/GRAND
MASTER FLASH AND
THE FURIOUS FIVE
9. Friend or foe/ADAM ANT
10. All of my heart/ABC
Bandaríkin:
1. Jack and Diane/JOHN
COUGAR
2. Abracadabara/STEVE
MILLER BAND
3. Hard to say l’m sorry/
CHICAGO
4. You should hear how she
talks about you/MELISSA
MANCHESTER
5. Eye in the sky/ALAN
PARSONS PROJECT
6. Eye of the tiger/
SURVIVOR
7. I keep
forgettin’/MICHAEL
McDONALD
8. Somebody’s baby/
JACKSON BROWNE
9. Who can it be now/MEN
AT WORK
10. Blue eyes/ELTON JOHN
Vinsælustu
plöturnar
Bretland:
1. The kids from Fame/
YMSIR
2. Chart beat, chart heat/
ÝMSIR
3. The dreaming/KATE
BUSH
4. Upstairs at Eric's/YAZOO
5. The lexicon of love/ABC
6. New gold dream/SIMPLE
MINDS
7. In the heat of the night/
IMAGINATION
8. Rio/DURAN DURAN
9. Breakout/ÝMSIR
10. Signals/RUSH
Bandaríkin:
1. American fool/JOHN
COUGAR
2. Mirage/FLEETWOOD
MAC
3. Abracadabra/STEVE
MILLER BAND
4. Asia/ASIA
5. Emotions in motion/BILLY
SQUIRE
6. If that’s what it takes/
MICHAEL McDONALD
7. Good trouble/REO
SPEEDWAGON
8. Vacation/GO GO’S
9. Chicago 16/CHICAGO
10. Eye in the sky/ALAN
PARSONS PROJECT
nýjar plötur... nýjar plötur... nýjar plötur... nýjar plötur... nýjar plotur... nýjar plötur... nýjar plöt
Trio/Trio:
Lieber Gott, was
fiir ein Meisterwerk
★ ★ ★ ★ ★
Þegar ég fékk plötuna með Trio í hendurnar var mér sagt aö
móttökur þeirra, sem hlustaó heföu á hana, væru nær einvörö-
ungu á tvo vegu. Annaöhvort „fíluðu“ menn hana í botn eöa þá
þeir þyldu hana ekki. Eölilega gerði þetta þaö aö verkum aö
maður smellti plötunni á fóninn meö vissri tortryggni. Það tók
hins vegar ekki nema nokkur lög til þess aö komast að þeirri
niðurstööu í hvorum hópnum maður var. Þessi plata var sko
„fíluð“ í botn og gott betur.
Þeir, sem áhuga hafa á aö heyra
eitthvaö nýtt og skemmtilega fram
sett, ættu aö smella sér á þessa
plötu. Hún býr yfir afskaplega
mörgum kostum og ókostirnir eru
aö sama skapi einkar takmarkaöir.
„Deutsche bundesrock im erste
klasse."
Martin Fry, höfuöpaur ABC
sveitarinnar.
ABC/Lexicon of Love:
ÓTTALEGT POPP
Tekiö er á móti manni meö því
óborganlega lagi Da, Da, da, og
síöan fylgir hvert lagiö á fætur
ööru. Sum þeirra eru aö mati und-
irritaös frábær, önnur ekki alveg
eins frábær, en í heildina er platan
meö því besta og frumlegasta,
sem ég hefi heyrt lengi. Eftir aö
hafa heyrt í Spliff og nú Trio er ég
sannfæröur um aö eitthvaö meira
en lítiö er aö gerast i þýska popp-
inu.
Þaö er best að vera ekkert aö
skafa utan af hlutunum, en ég veit
nákvæmlega ekkert um Trio. Nafn-
ið bendir þó til þess aö hér sé tríó
á ferö og þaö gera lögin einnig. í
flestum tilvikum er aðeins um gítar
og trommur aö ræöa og stundum
gægist bassinn upp á yfirborðið,
en sjaldnast áberandi. Trommu-
leikurinn einkennist af mikilli sner-
ilnotkun svo og sterkum bassa-
trommubarningi.
Da, da, da gefur í raun alls ekki
rétta mynd af þeirri tónlist, sem
Trio flytur. Á plötunni er aö finna
margskonar áhrif, allt frá pönki og
niöur í Harry Belafonte. Platan
endar einmitt á örstuttri útsetningu
Trio á lagi hans „Deio“.
Frá mínum sjónarhóli er enginn
veikur punktur á plötu þessari.
Lögin eru eölilega misjafnlega
sterk, en þau bestu eru hreint
glæsileg. Má þar nefna Da, da, da,
Broken hearts, Nasty Sabine, Ya,
Ya og Danger is. Sabine flytur
okkur t.d. gamalt form á símtali
elskenda á allt annan máta en
maöur er vanur aö heyra og aö
auki á þýsku. Þá má heyra reggae
flutt á jafnvel enn frumlegri hátt,
en Spliff gerir á sinni plötu, í laginu
Energie.
★ ★
ABC er ein sú sveita, sem Bret-
ar hafa tekiö ástfóstri vió aö und-
anförnu. Hvers vegna er auðvelt
að skilja. Undir stjórn Martin Fry
kallar hljómsveitin fram einkar
áheyrilegt en um leið innihalds-
laust alþýðupopp, sem náö hefur
að taka sér bólfestu á vinsælda-
listunum svo um munar.
Breiöskífan Lexicon of love er í
sjálfu sér ekkert annaö en óttalegt
popp. Ekki vantar aö lögin eru vel
flutt, sem slík, en diskó/strengja-
lyktin af sumum laganna er illþefj-
andi og illþolanleg.
Það veröur bara aö hafa þaö, aö
ABC flytur tónlist sem fellur mér
engan veginn í geö, hvernig svo
sem reynt er. Þetta er innihalds-
laus tónlist, laus viö allan frum-
leika, og á köflum hreint og beint
afturhvarf til diskótímabilsins, sem
viö öll fögnum aö nú er liöiö undir
lok aö mestu. Þaö er þá ekki nema
fyrir tilstilli sveita á borö við ABC,
aö slík alda ríöur yfir oss á ný og
megi almáttugur guö foröa okkur
frá slíku.
Á þessari plötu eru nokkur lög,
sem vafalítiö eiga eftir aö ná vin-
sældum, en það er líka allt og
sumt.
Jonee Jonee/Svonatorrek:
Meistarataktar í sumum laganna
★ ★ ★ ★
Þaö er míkil dirfska hjá þeim
Garðbæingum í Jonee Jonee að
ráðast í það aö senda frá sér
stóra plötu. Dirfska að því leytinu
til, að þaö er ekki svo auðvelt aö
gefa út plötu meö einungis
tveimur hljóðfærum og saxófóni
viö og við, ásamt raddböndum.
Jonee Jonee hefur þó tekist þetta
og það með miklum ágætum. Ef
til kæmi skýrari söngur á köflum
væri þetta enn sterkari plata fyrir
vikið.
Þeim þremenningum Þorvari
Hafsteinssyni söngvara, Bergsteini
Björgvinssyni, trommara og Heimi
Baröasyni, bassaleikara tekst á
köflum meistaralega upp. Reyndar
Þorvar Hafsteinsson
er platan aö meginhluta til þræl-
góö. Örfá lög, 2 eöa 3, draga hana
aðeins niöur og þaö er ekki svo
slæmt þegar þess er gætt aö hér
er um unga hljómsveit aö ræöa og
hennar fyrstu plötu. Flestir hafa
hafiö ferilinn á iakari plötum en
þetta.
Tónlistin hjá Jonee Jonee líkist
á stundum Purrkinum, sérstaklega
söngurinn hjá Þorvari. Hins vegar
er trommuleikur Bergsteins til mik-
illar fyrirmyndar, en bassaleikur
Heimis vekur ekki síður athygli.
Hann er sagöur til þess aö gera
nýliöi á hljóöfærið, en meöhöndlar
þaö af mikilli færni. Leikur stund-
um á bassann eins og um gítar
væri aö ræöa til þess aö kalla fram
öðruvísi „sánd“. Ekki veitir af fjöl-
breytileikanum þegar hljóöfærin
eru svona fá.
Textar sveitarinnar eru eins og
gerist og gengur misjafnir, en sum-
ir þeirra eru hárbeittir. Má þar t.d.
nefna textann í Skyggni og Mann-
oröið’ans Sigurðar. Þá er texti
Ragnheiöar Jónsdóttur, móöur
Þorvars, stuttur en nokkuö bein-
skeyttur.
Bestu lögin á plötunni er erfitt
aö velja út en Haust, Af hverju óg,
Textinn minn og Abstrakt standa
upp úr svona eftir á. Þá er söngur
Þorvars í „Textinn minn“ sérlega
skemmtilegur og öskrin hans slaga
svei mér þá hátt í Einar Örn þegar
vel liggur á honum. Á Svonatorreki
er einnig aö finna örstutta útgáfu á
laginu Af því aö pabbi vildi þaö.
„Strákar, viö veröum aö sleppa
pabbanum aö þessu sinni. Viö eig-
um bara ekki teip,“ og þar meö er
skorið á þetta lag, sem skapaö
hefur Jonee Jonee talsveröar vin-
sældir Snyrtilega komist frá því aö
festa það í plast aftur, en ekki
heföi sakaö aö hafa þaö meö í
fullri lengd og skýrari útgáfu en á
Rokki í Reykjavík.
í heildina séö er þetta góö plata.
Hún er þó kannski dálítiö einhæf til
lengdar, en vissulega er aö finna á
henni mikil og góö frumleikamerki.
Hins vegar er hætt viö aö of stór
skammtur af þessari tegund tón-
listar riði mörgum aö fullu og þaö
taka þeir félagar meö i reikninginn.
Lögin eru stutt og hnitmiðuö og
tónleikaprógrammiö einnig. A
meöan svo er, er ekkert, sem
stendur í vegi fyrir fekari frama
tríósins, nema e.t.v. blendnar viö-
tökur hlustenda.
Heimir Barðason
nýjar plötur ... nýjar plötur ... nýjar plötur ... nýjar plötur ... nýjar plötur ... nýjar plötur ... nýjar