Tíminn - 29.07.1965, Qupperneq 14

14
TÍMINN
FIMMTUDAGUR 29. júlí 1965
Sigríður Guðmundsdóttir
frá EfrhBrú
Kæra vina mín!
Ég veit að þú fyrirgefur mér,
þótt ég fylgdi þér ekki síðasta
spölinn. Ég var víðs fjarri og gat
ekki breytt ferð minni, sem ákveð
in var alllöngu áður en þú komst
suður.
Þegar ég var hjá þér í sjúkra-
húsinu bjóst ég ekki við að þú
mundir leggja upp svona fljótt.
Fregnin um burtför þína kom
mér á óvart. En árin eru undar-
lega fljót að færast yfir, og við
vorum báðar orðnar gamlar kon-
ur.
Margt rifjast upp í huga mér,
og mörg ár eru liðin síðan fund-
um okkar bar fyrst saman á
Kvennaskólanum á Blönduósi, þá
komnar þar til veru og lærdóms
að búa okkur undir lífsstarfið.
Margt hefur borið við síðan. En
áreiðanlega óraði hvoruga fyrir
því, er við kvöddumst um vorið,
að við ættum eftir að hittast afiur
og endurnýja vináttuna, sem lek-
izt hafði með okkur. Þú kynntir
þig þannig á skólanum að allar
námssystur þínar báru|virðingu fyr
ir þér og vinarhug til þín. Við
söknuðum þín. Eftir að leiðir
skildu spurðu skólasystur okkar
eftir stúlkunni með mikla hárið.
En undir því nafni gekkstu í skól
anum. Ég hef aldrei augum litið
hárprúðari konu. Flétturnar náðu
niður fyrir hnésbætur, þykkt var
það og lifandi jarpt að lit, en á
það sló aðeins gullflum blæ.
Eftir skólaverúna hélztu heim
að Efri-Brú í Grímsnesi, og árin
liðu. Ég frétti ekkert af þér, en
ég mundi þig vel og svo atvíkað-
ist að fundum okkar bar aftur
saman. Ég tel það lán mitt að þú
varst húsfreyja á Ormsstöðum í
Grímsnesi, er við hjónin fluttumst
að Mosfelli. Ég man að séra Þor-
steinn Briem spurði mig, en mað-
urinn minn tók við brauðinu af
honum, hvort ég þekkti nokKurn
þar í sveit.
— Jú, ég sagðist þekkja Sigrjöi
Guðmundsdóttir á Ormsstöðum.
Hann brosti og sagði. — Það er
þá ekki lakasta konan í Gríms-
nesinu.
Þessi orð prestsins komu mér
ekki á óvart. Ég vissi það þá, að
þú varst að andlegum þroska uaf-
in yfir fjöldann. Að þú varst góð
og göfug vissum við skólasystur
þínar bezt. Prúð framkoma og hlé-
drægni var þér í blóð borin. Hóf
kunnir þú á tungutaki þínu. Ég
heyrði þig aldrei hvorki þá né
síðar segja hnjóðsyrði um neinn,
svo grandvör varstu og var þó
vinátta þín ekki öllum föl.
Það var ekki lítill fengur að
eiga þig að, er ég kom obekkt
í Grímsnesið, enda reyndist þú
mér ávallt sem bezta systir. Með
okkur urðu fagnaðarfundir. Þú
hafði ekki gleymí skólanum og
einhvern veginn fannst mér að þú
hefðir viljað koma aftur næsta .-et
ur, en eitthvað hamlaði því, að
svo gæti orðið. Þó mun ekki hafa
verið um fjárskort að ræða. Faðir
þinn Guðmundur á Efri-Brú var
talinn vel efnum búinn og góður
búhöidur. Við tókum upp þann
sið að koma hvor til annarar einu
sinni á ári og vera nætursakir.
Þú komst ávallt að haustinu að
afstaðinni sláturtíð. Ég kom vor
hvert. Það var gott að sækja þig
heim. Við áttum skemmtilegar
stundir í litla herberginu þínu.
Þú kunnir mörgum öðrum fremur
þá list að láta gesti þína finna að
þeir væru velkomnir. Um kvöldið
er þú varst setzt inn röbbuðum
við um bókmenntir. Þar var þinn
annar heimur. Þú áttir góðar bæk-
ur og allt eftir úrvalshöfunda.
Þegar hér var komið hafðir þú
orðið fyrir þeim harmi að missa
unnusta þinn á bezta aldri og efn-
ismann að dómi þeirra, sem
þekktu hann. Við ræddum aldrei
um 'þann missi. Harmur þinn var
hljóður. Enginn vissi hve nærri
þér var þá gengið. Það sýnir bezt
hve kær hann var þér, að meðan
hann stóð uppi svafstu inni hjá
honum liðnum, þar til hann var
lagður til hinztu hvílu. Þannig var
tryggð þinni farið til vina og ást-
vina.
Þú varst búkona í bezta lagi en
jafnfram veitul. Munu fáir hafa
vitað hve mörgum þú gerðir gott.
Það var ekki um það rætt. En
einhvern veginn kvisaðist, að hús-
freyjan á Ormsstöðum léti eng
an synjandi frá sér fara og rnarg
ir leituðu til þín ef þröngt var í
búi eða vandkvæði báru að hönd-
um. Bú þitt var blómlegt og efni
góð, enda hafðir þú ágætan ráðs-
mann, uppeldisbróður unnusta
þíns sem flutzt hafði með ykkur
að Ormsstöðum, er þú og unnusti
þinn höfðu búskap. Svo var þér
einkar kært að hafa tvo albræður
þína á heimilinu á hverju sumri.
Það varð þér mikið áfall að sjá
þeim á bak með 'stuttu millibili.
Þegar það gerðist var ég flutt
suður, en fundum okkar bar oft
saman, því' að með okkur hafð
tekizt ævarandi vjBáita, liöfti ald: e
bar skugga á. :Þiu .fyrsicvar jié:
efst í huga, að bregða búi og það
varð úr.
Ég tók það svo að þú yndir
ekki lengur á Ormsstöðum. Mér
varð þetta að sumu leyti fagnaðar
efni, taldi að er þú værir laus
við búskap og allt, sem honum
fylgir, gæti þú átt náðuga daga og
þá sinnt hugðarefnum þínum,
handavinnu, flosi og útsaumi. Þú
flosaðir heil gólfteppi og notaðir
aðeins sauðarlitina og band, sem
þú hafði sjálf spunnið. Niðurröð-
un lita var listaverk sem og vinna
og frágangur allur. Þú unnir öllu
fögru og áttir augu og næmleika
listamannsins. En annir dagsins og
aðkallandi störf sátu í fyrirrúmi.
Þú fluttir ekki suður eins og ég
bjóst við. Eg gætti þess elcki, að
þú hafðif alla ævi lifað með
skepnum, sem þú unnir af alhug-
Þú dáðir náttúruna og sást þar
myndir og heyrðir hljóm, sem að-
eins augu og eyru listamannsins
nefna. Manstu, hvfe oft þú'’minrit-
ist á Slauku og Ljósafoss. Þú
harmaðir. það að búið vár
að virkja Ljósafoss., . . .,
— Hljómurinn hans er, tildrei
sá sami og áður, sagði þú,' hrygg
í huga.
Vinnan var þér i blóð borin.
Þú settist ekki í helgan stein, en
hélzt áfram að vinna, annast um
aðra, þjóna öðrum, án tillits til
heilsu þinnar. í því kom fram þín
mikla fórnarlund og sjálfs-
gleymska.
í minni tíð varst þú einhver
mikilhæfasta konan í Grímsnesinu
og' þótt víðar væri leitað. En
mér líður nærri hjarta er ég hugsa
um, hve einmana þú varst. Þú
varst dul i skapi og einræn og átt-
ir ekki samleið með öllum og fáir
voru það, sem þú taldir vini þina.
En ég held að þú hafir átt fleiri
vini, en þú vissir um. Börnin, sem
dvöldust hjá þér á Ormsstöðum,
— sum langdvölum, og allir, sem
þú gerðir gott og réttir hjálpar-
hönd munu ávallt. blessa þig og
tjá þér einlæga þökk.
Kæra vina mín! Þú fyrirgefur-
4 VÍÐAVANGI
Framhald af bls. 3
ekkert sérstakt ráðuneyti, hef-
ur honum verið ætlað að hafa
eins konar yfirumsjón með
ráðuneptunum öllum, og bar
honum því ásamt fjármálaráð-
herra að fylgjast með því, að
fyrirmælum fjárlaga væri
fylgt. Þetta mun Ólafur Thors
hafa gert nokkuð, en hjá núv.
forsætisráðherra mun þetta
eftirlit hafa fallið niður með
öllu. Athyglisvert er líka, að
hinn mikli greiðsluhalli verður
á fyrsta heila árinu,. sem
hanra er forsætisráðherra. Sök
hans er því ekki mitnni en Gunn
ars, heldur jafnvel meiri, því
að hann mun á ráðuneytisfund
um hafa lagt oftar til en Gunn
ar, að vikið væri frá ákvæðum
Hann hefur hins vegar kom-
ið því svo fyrir, að öll gagn-
rýnin bitnar á Gunnari.
MATTERHORN
Framhald af bls. 9
hölluðu frá austri til vesturs,
en það kom í hlut Whympers
að draga ályktun af þessu, sem
fjallklifurmönnum kæmi í þarf
ir að kunna skil á: Úr því klett
urinn Ítalíumegin hallaðist út
á við, væri þessu líklegast öfugt
varið hinum megin, og væri sú
hliðin trúlegast líkust stiga, þar
sem þrepin hölluðust inn á
við. „Þessi hversdagslega álykt-
un var lykillinn að því að klífa
Matterhorn", skrifaði Whymper
síðar.
En á hádegi 13. júlí 1865 var
alls ekki búið að sanha kemi-
ingu hans. Hópurinn var kom-
inn í ellefu þúsund feta hæð
og slógu þar upp tjaldi. Croz|og
Peter ^yngri klifu enn hærra
oe j^omu til baka þrem klukkú-
‘trniúm síðar harðánægðir og
mikið upp með sér. Leiðin væri
leikur einn, sögðu beir. Þeir
hefðu getað komizt á tindinn,
ef þeir hefðu kært sig um að
halda áfram. Hópurinn matað-
ist og horfði á sólina brenna
út við sjóndeildarhringinn,
vöfðu sig síðan tekkjuvoðun-
um. Þegar myrkrið var að síga
yfir, sögðu þeir sögur af fjalia-
klifrurum hver annarri betri.
Leiðsögumennirnir sungu
söngva fjallahéraðanna.
Whymper minntist þessarar
stundar síðar: „Við vorum sæl
ir og glaðir í tjaldinu þetta
kvöld, við bárum ekki kvíð-
boga fyrir neinu“.
Niðurlag á morgun.
KIRKJUFUNDUR
Framhald af bls. 3
ir Kr. Þórðarson. Einnig mun
verða drepið á leikmannsstarf í
heild innan kirkjunnar. Annars
verðúr dagskráin í einstökum at-
riðum auglýst síðar,
'Þeir, sem kynnu að hafa í huga
mál, sem þeir óska tekin fyrir á
kirkjufundinum, eru beðnir að
senda tillögur sínar til undirrit-
aðs fyrir lok ágústmánaðar.
Heimilisfangið er Öldugötu 34.
Reykjavík, júlí 1965.
I undirbúningsnefnd almenns
kirkjufundar.
Arni Árnason.
þessi fátæklegu orð. Mér er vel
ljóst að um starf þitt — fjöl-
hæfni og listhneigð mætti rita
langt mál, svo sérstæð varstu og
mikill persónuleiki. En mér er
sem þú standir hjá mér og segir
með þinni venjulegu hógværð:
— Nú er nóg komið.
Já, ég bjóst við þvi. En þú
verður þó að viðurkenna að það,
sem drepið er á hér er allt satt.
Það getur ekki orðið mjög langt
til endurfunda Hafðu bökk fyrii
alllt og allt.
Elínborg Lárusdóttir.
FERÐIR
í VIKU
BEINA LEIÐ
TIL ^
LONDON
FLUGFELAG
JON eysteinsson
IsgfræSingur
ögfræðiskrifstof-a Laugavegi 11.
simi 21516
EYJAFLUG
með HELGAFELLI njótið þér
ÚTSÝNIS, FLJÓTRA
OG ÁNÆGJULEGRA FLUGFERÐA.
AFGREIÐSLURNAR
OPNAR ALLA DAGA.
REYKJAVÍKURFLUGVELLI 22120
WIPAC
Rafmagnsvörur í bíla
Éramlugtarspeglar i brezka
bíla, háspermukefli, stefnu-
Ijósalugtir og blikkarar
WIPAC-hleSslutæki, hand-
ftæg og ódýr.
SMYRILL LAUGAVEGI 170
Sími 1-22-60
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 86., 88. og 93. tbl. Lögbirtinga-
blaðs 1964 á v.s- Braga SK 74, verður að kröfu
Fiskveiðasjóðs íslands, Páls S. Pálssonar hrl o.fl.
sett í skrifstofu minni að Víðigrund 5 á Sauðár-
króki, miðvikudaginn 4. ágúst n.k. kl. 14, og
síðan framhaidið við skipið sjálft, sem þá verður
væntanlega í Sauðárkrókshöfn.
Bæjarfógetinn á Sauðárkróki.
Eiginmaður minn,
Loftur Torfason
V|k, Kaldrananeshreppi,
andaðist í Sjúkrahúsi Akraness 26. iúlí. — Jarðsett verður frá
Drangsnesi.
Fyrir mína hönd, barna minna og tengdabarna.
Hildur Gestsdóttir.
Hjartans þakkir sendum við frændfólki og vinum, sem vottuðu okk- |
ur samúð og hlýhug við andlát og jarðarför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdasonar, sonar og bróður,
Gísla Kr. Guðjónssonar
Ennfremur þökkum við sérstaklega læknum og starfsfólkt Sjúkra-
húss Akraness. — Guð blessl ykkur öll.
Unnur Rögnvaldsdóttir,
, Rögnvaldur Gíslason,
Magnús Gíslason,
Valur Gíslason,
Valgerður Lýðsdóttir,
foreldrar og systkini.
Minningarathöfn um móður okkar og tengdamóður,
Hólmfríði Imsland
sem andaðist í Landspítalanum 26. þ. ' m„ fer fram j Hallgríms-
kirkju, fimmtudaginn 29. júlí kl. 3 e. h. Jarðað verður frá Seyðis-
fjarðarkirkju. .
Ásta og Albert Imsland,
Ina og Börge Bildsöe-Hansen,
Svava og Haraldur Jóhannsson,
Kristján Steingrímsson.
Hjartans þakkir til allra, nær og fjær er sýndu okkur snmúð við
andlát og jarðarför
Sigríðar Síreksdóttur
frá Ártúni, Hellisandi.
Guð blessi ykkur ö]l.
Börn, fósturbörn, tengdabörn, barnabörn og aðrir aðstandendur.