Morgunblaðið - 09.02.1983, Blaðsíða 6

54
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. FEBRÚAR 1983
Farið yfir Jökullón að ofanverðu.
Ferðasaga
úr
Þórsmörk
— eftirErling Ólafsson
l>að var mánudaginn 2. janúar
um klukkan 17.00, að haldið var af
stað inn í Þórsmörk til að ná í bíl,
sem skilinn hafði verið eftir dag-
inn áður. Farið var á tveimur bfl-
um.
Ferðin gekk vel þar til komið
var að Alfakirkju. Þar hafði
safnast saman mikill krapi í
lægð sem þar er. Festum við
stærri bílinn. í þessari lægð voru
nú kannaðar aðstæður til að ná
bílnum upp og þegar við erum að
vinna við þetta skellur á okkur
ofsaveður méð mikilli hríð og
urðum við að halda kyrru fyrir í
öðrum bílnum. Eftir fjóra tíma
var veðrið gengið niður. Þar sem
sýnt var, að við mundum ekki ná
bílnum upp úr krapanum, héld-
um við til baka á einum bíl og
gekk það mjög erfiðlega, þar sem
fennt var í slóðina og mikið
meira til. Er við vorum komnir
ca. 5 km, mættum við vélsleða-
mönnum úr björgunarsveitinni
Dagrenningu, Hvolsvelli. Fórum
við síðan með þeim að Stóru-
mörk og skildum bílinn eftir.
Klukkan var um tíu á þriðju-
dagskvöld, er við komum heim í
Mosfellssveit. Nú var vandinn
orðinn meiri, þar sem tveir bílar
voru nú í Þórsmörk.
Daginn eftir var mjög vont
veður og ekkert hægt að gera.
Tíminn var notaður til að fá
vinnuvél til að ryðja inneftir, því
ekki var fært lengur neinum bíl-
um í Þórsmörk. Haft var sam-
band við Dofra Eysteinsson,
Hvolsvelli, til að vinna þetta
verk. Hann tók vel í það og sagð-
ist vera til þegar veður gæfi inn-
eftir. Á hádegi, fimmtudag, var
veður orðið sæmilegt, og var því
haldið af stað austur að Hvols-
velli og um kl. 20.00 var haldið af
stað inn í Mörk á „payloader" og
einum Unimog. Sex menn voru í
þessari ferð. Ferðin gekk seint,
þar sem snjórinn var mikill. Eft-
ir 10 tíma mokstur vorum við
komnir inn að Jökullóni, og voru
olíubirgðirnar fyrir „payloader-
inn“ farnar að minnka. Haft var
samband við Hvol um að fá
senda meiri olíu. Þarna biðum
við í 8 tíma, þar til Tryggvi Ing-
ólfsson kom á traktorsgröfu með
600 lítra af gasolíu. Síðan var
haldið af stað að nýju og trakt-
orsgrafan fengin til að koma
með. Er búið var að komast yfir
Jökullónið, komum við að
Steinholtsá. Þar misstum við
„payloaderinn" niður um ís og
kom sér þá vel að hafa traktors-
gröfuna með. Er þessi vandi var
leystur, tók verra við. Engin slóð
sást og urðu menn að ganga
fyrir og finna beztu leiðina. Áð-
ur en komið er að Stakkholtsgjá
er mikill hliðarhalli og urðum
við að finna veginn með slöngum
svo hægt væri að moka. Einnig
var farið að snjóa talsvert.
Vorum við ekki komnir á leið-
arenda fyrr en um sexleytið á
•i
Brugðið smálýsingu á
feril ríkisstjórnarinnar
— efiir Ingjald
Tómasson
í Kastljósi sjónvarps 10. des-
ember 1982 fóru fram mjög at-
hyglisverðar umræður um tvö
stórmál, er hafa lengi verið í
brennidepli íslenskra stjórnmála.
Hið fyrra var um utanríkismál,
milli Ólafs Jóhannessonar utan-
ríkisráðherra og sjónvarpsmanns-
ins Ögmundar Jónassonar. Um-
ræðurnar snerust mest um hjá-
setu ráðherrans í atkvæðagreiðslu
Sameinuðu þjóðanna um tak-
mörkun kjarnorkuvopna. Engu
var líkara en fréttamanninum
kæmi á óvart hin rólega rökfesta
ráðherrans um ástæður hjásetu
sinnar. Og varð Ögmundur oft að
grípa til hins sígilda ráðs komm-
únista að tala og tala, svo and-
stæðingurinn fengi sem minnstan
tíma til andsvara. Ólafur varð
hvað eftir annað að biðja and-
stæðing sinn um smáhlé í orða-
flauminn, svo hann gæti komið
sínum málstað til skila.
Hið síðara var hið sígilda álmál.
Um það Ieiddu þeir saman hesta
sína Hjörleifur Guttormsson iðn-
aðarráðherra og Guðmundur G.
Þórarinsson. Ráðherrann beitti
sömu aðferð og trúbróðir hans um
alsæluríki kommúnista um gjörv-
alla jörð, að gefa Guðmundi sem
minnstan tíma. Þetta gekk svo
langt, að stjórnandinn varð hvað
eftir annaö að stöðva flauminn í
ráðherranum, svo Guðmundur
fengi næði til andsvara. Það er
stórfurðulegt, að sárafáir
frammámenn þjóðarinnar eða
fjölmiðlar hafa minnst einu orði á
eitt stórvægilegt atriði hins um-
deilda álmáls. Ég vil nú skora á
hina svonefndu Þjóðhagsstofnun
og hina mörgu sprenglærðu topp-
reiknimeistara, sem segja má að
mundi sínar reiknivélar úr hverju
stjórnmálaskúmaskoti þjóðarinn-
ar, að reikna sem nákvæmast út
hve mikil sé sú fjárupphæð, sem
Þjórsá með Búrfellsvirkjun og ál-
veri hafa fært þjóðinni, frá því að
þessi fyrirtæki voru gangsett og
segjum til áramóta 1982—’83. Tal-
inn verði allur beinn hagnaður í
formi skatta, framlag til Byggða-
sjóðs, framlag til Hafnarfjarðar-
bæjar, þar með talin Straums-
víkurhöfn, gjöld til ríkisins, bæði
af út- og innflutningi af unnu og
óunnu áli, tekjur skipafélaga af
flutningum, mannakaup allt frá
byrjun. Svo eru það hinar miklu
óbeinu tekjur er segja má að hafi
runnið í stríðum straumum út í
hagkerfið. Talið er að hvert eitt
mannsstarf í álverinu skapi 7 önn-
ur störf víðs vegar úti í þjóðfélag-
inu.
Segjum að 600 menn vinni í ál-
verinu. Þetta verða á fimmta þús-
und stöður. Einhvern tíma hefði
þetta þótt umtalsverð búbót. Stað-
reynd er, að álverið hefur fært
okkur á silfurfati alla Búrfells-
virkjun með tilheyrandi spenni-
virkjum og flutningslínum.
Einn af æðstu prestum komma,
sem bíður þess í ofvæni að hið
sósialiska austantjaldssæluríki
komi sem fyrst á íslandi, skrifaði
grein í Morgunblaðið, þar sem
hann vildi gera helst ekki neitt úr
þeim mikla ávinningi okkar af
Búrfellsvirkjun og álverinu í
Straumsvík, sem ég hefi nú lýst
hér að nokkru. Er þjóðin virkilega
búin að gleyma öllu hatursmold-
viðrinu gegn Viðreisnarstjórninni
og alveg sérstaklega gegn beizlun
Þjórsár við Búrfell og álverinu. ís-
hræðsluæði þáverandi stjórnar-
andstöðu minnti helzt á hóp ís-
hræddra mera, sem ógerlegt er að
koma út á ísinn, þótt vel heldur sé.
Allt Faxaflóasvæðið átti að bráð-
drepast úr álveiki og eigandi ál-
versins átti að hrifsa öll völd hér á
landi í sinn gráðuga, óseðjandi
auðvaldskjaft. Þennan ófagra
söng hafa vinstri öflin sungið, allt
frá fyrsta undirbúningi Búrfells-
virkjunar og allar götur til nú-
dagsins.
Helztu tromp Hjörleifs í um-
ræðunum var að bera Guðmundi á
brýn óþolandi „sveitamennsku" og
að hann og allur Framsóknar-
flokkurinn væru gjörsamlega að
farast á taugum. Mér sýndist nú
ekki betur en að þessi furðulegu
ummæli ráðherrans ættu miklu
frekar við hann sjálfan. Eða er
ekki ráðherrann uppalinn í ís-
lenskri sveit? Það er nú orðið
hefðbundið í álstríði ráðherrans,
að kasta út stórri bombu fyrir
hver jól. Er líklega gert í og með
til að fela vesaldóm ráðherrans og
núverandi ríkisstjórnar í orku-
málum, og hina algeru upplausn í
efnahagsmálum, sem nú er aug-
ljós. Því er haldið fram, að hinar
miklu lántökur nú séu sambæri-
legar við lántökur Viðreisnar-
stjórnarinnar þegar eyðingu síld-
arinnar var lokið. Þá voru öll mið
full af þorskfiski, því öll orka,
tækni og fjármagn var notað í
gegndarlaust síldardráp, þar til
náttúrulögmálið hrópaði í eyru
rányrkjumanna. Síðasti biti í háls.
Þá var líka við völd ríkisstjórn,
sem kunni með fé alþjóðar að fara.
Nú er auðlind sjávar að þurrk-
ast út vegna gegndarlausrar rán-
yrkju. Skammsýni ráðamanna
fiskimála og þjóðarinnar er yfir-
þyrmandi. Aðalstarf orkuyfir-
valda virðist það helzt að halda
uppi fjölda starfshópa, ráða og
nefnda. Uppátæki þessara ráða
eru oft hin furðulegustu. T.d. er
svartolíunefnd búin að „starfa" í
mörg ár, án þess að gera nokkurn
skapaðan hlut til bóta, því umdeilt
er af fagmönnum hvort nokkuð
sparist við skipti í svartolíu. Og nú
er orkusparnaðarnefnd búin að
gefa út spil, sem eiga að venja
börnin á orkusparnað!! Ráð og
nefndir eru komnar víðs vegar um
land til að undirbúa hina alís-
>xlenzku iðnvæðingu, sem flaggað
var fagurlega í síðustu kosningum.
En fullvíst er, að ekki eitt einasta
hinna væntanlegu iðnfyrirtækja
getur starfað við núverandi að-
stæður, nema með miklum stuðn-
ingi ríkisins (fólksins í landinu).
lngjaldur Tómasson
„Nú er auðlind sjávar
að þurrkast út vegna
gegndarlausrar rán-
yrkju. Skammsýni ráða-
manna fiskimála og
þjóðarinnar er yfirþyrm-
andi. Aðalstarf orkuyf-
irvalda virðist helst að
halda uppi fjölda
starfshópa, ráða og
nefnda.“
Allir vita, að ríkið á engan pening
nú, svo þetta þýðir vaxandi bón-
bjargarlántökur frá erlendum
auðvaldsbönkum. Lántökustóriðj-
an er nefnilega stóriðja sem blíf-
ur, í austantjaldsaugum alþýðu-
bandalagsráðherranna.
Fróðlegt verður að fylgjast með
„neglingu svissneska álfélagsins