Morgunblaðið - 09.02.1983, Side 12

60
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. FEBRÚAR 1983
Svertingjarnir í ensku knattspyrnunni:
íWS!* ‘
a*°
Flestir þeir svörtu knattspyrnu-
menn sem í Englandi leika eru
synir innflytjenda frá Vestur-
Indíum, og það er staðreynd að oft
hafa þeir orðið fyrir barðinu á
ókvæðisorðum frá áhangendum
andstæðinganna meðan á leikjum
stendur og einnig utan vallar. Jeff
Powell, knattspyrnufréttamaður
hjá Daily Mail, var sá fyrsti til að
stinga upp á Laurie Cunningham,
þá leikmanni með WBA, í enska
landsliðið. Þetta var árið 1974, og
síðan hefur hann stöðugt fengið
hótunarbréf frá kynþáttahöturum
í landinu. Powell varaði Robson
við áður en hann valdi svo marga
svarta leikmenn í lið sitt — sagði
honum frá reynslu sinni.
Englendingar geta sætt sig við
að svartur hnefaleikamaður verði
breskur meistari, eða að svartur
hlaupari vinni gull, en að einn eða
fleiri svartir knattspyrnumenn
leiki í landsliði þeirra í knatt-
spyrnu; það eiga margir þeirra
ansi erfitt með að þo!a.
Robson valdi þessa svörtu
leikmenn í 22. manna hóp sinn
fyrir leikinn gegn Vestur-Þýska-
landi: Ricky Hill (Luton), Viv
Anderson (Forest), Cyrelle Regis
(WBA), Luther Blissett (Watford),
Mark Chamberlain (Stoke) og
John Barnes (Watford). Þrír
þeirra höfðu þegar komið við sögu
• Danny Thomas, bakvörðurinn
ungi frá Coventry, er fyrsti lands-
liðsmaður liðsins í fjölda ára.
Honum er spáö löngum lands-
liðsferli.
Bobby Robson, landsliðseinvaldur Englands í knattspyrnu, er óhræddur við að gera
breytingar. I>að sýndi hann er hann valdi sex svarta leikmenn í landsliðshóp sinn fyrir
vináttuleikinn gegn Vestur-Þjóðverjum í haust. Fyrirrennarar hans voru oft sakaðir um að
horfa framhjá svertingjum sem hefðu átt heima í liðinu — og áttu þær ásakanir oft við rök
að styðjast hin seinni ár. Þrátt fyrir áköf mótmæli almennings lét Robson engan bilbug á
sér finna og er bréfin tóku að streyma á skrifstofu hans hjá enska knattspyrnusambandinu
á Lancaster Gate í London var ekki nema eitt ráð til. Ruslakarfan var tekin undan
skrifborðinu og öllum þeim bréfum sem í voru mótmæli útaf vali hans var umsvifalaust
fleygt þangað. Robson vissi eflaust að hann tók talsverða áhættu með þessu vali sínu — að
hann kynni að skipta enskum knattspyrnuáhugamönnum í tvo hópa — og annan hópinn
fylltu svarnir andstæðingar hans. En hann hugsar ekki um slíkt. „Það skiptir mig ekki máli
hvernig knattspyrnumaður er á litinn — svartur, hvítur eða gulur. Andlitslitur hans skiptir
mig ekki máli heldur fæturnir,“ segir Robson.
hjá landsliðinu: Ricky Hill (síð-
ustu sjö mín. gegn Dönum á
Idrætsparken), Viv Anderson og
Cyrelle Regis.
Seldi leikskrár
á Wembley
Ricky Hill seldi leikskrár á
Wembley er hann var smápatti, en
12. október í fyrra sneri hann
þangað aftur — sem leikmaður.
Hann vill ekki gera neitt mikið úr
þeim ógeðfelldu móttökum sem
svörtu leikmennirnir þurfa að
þola víða. „Við getum reiknað með
þesskonar leiðindum þegar við
leikum í West Ham eða Chelsea;
en alls staðar annars staðar finnst
mér ég vera velkominn, með því
skilyrði auðvitað að ég leiki vel og
hagi mér skikkanlega," segir
hann.
„Hæfileikar knattspyrnumanns
hafa ekkert með litarhátt hans að
gera. En það er mikill misskiln-
ingur að svartir leikmenn séu að-
eins liprir með knöttinn — séu
góðir sóknarmenn — þeir eru ekki
síðri varnarmenn. Góð dæmi um
það eru Chris Whyte hjá Arsenal,
Pedro Richards, Notts County, og
Alex Williams, fyrsti svarti
markvörðurinn í deildinni, hjá
Manchester City. Munurinn á
hvítum og svörtum leikmanni er
að þeir svörtu eru afslappaðri þeg-
ar þeir eru með knöttinn — hvort
sem það er í sókn eða vörn,“ segir
Hill.
Hill er geysilega leikinn með
knöttinn; og að mati David Pleat,
stjóra Luton, ekki eftirbátur bras-
ilísku snillinganna í því efni.
Hann er eftirlæti allra aðdáenda
Luton, og fólk talar um hann sem
hinn svarta Brooking. Á leikvelli
minnir hann ekki aðeins á Trevor
Brooking í West Ham, heldur
einnig Bobby Charlton, stjórnand-
ann í liði Manchester United er
það var upp á sitt besta.
„Ég hef jafn mikinn áhuga á
knattspyrnu nú og þegar ég var
smástrákur. Þá var ég ekki fyrr
kominn heim úr skólanum en ég
var farinn að leika mér í fótbolta,
og fór ekki heim fyrr en orðið var
of dimmt til að ég sæi boltann,"
segir Hill. Hann er fæddur í Lond-
on, en fjölskylda hans kemur frá
Jamaica.
Rafvirki í stuöil
Foreldrar Viv Anderson eru
einnig frá Jamaica, en hann er
fæddur í Nottingham. Hann átti
að leika sem bakvörður í stað Phil
Neal í ieiknum gegn Vestur-
Þjóðverjum sem áður hefur verið
drepið á, en meiddist stuttu fyrir
leikinn og varð að draga sig í hlé.
Því voru aðeins tveir svertingjar í
byrjunarliði Englendinga í leikn-
um: Ricky Hill — og vöðvabúntið
Cyrelle Regis frá West Bromwich
Albion, „Smokin’ Joe“ eins og
hann er kallaður hjá Albion,
vegna þess hve líkur hann er Joe
Frazier, fyrrverandi heimsmeist-
ara í hnefaleikum.
Regis var 19 ára er hann hætti
námi í rafvirkjun, flutti frá Lond-
on til Birmingham og hóf að leika
knattspyrnu sem atvinnumaður.
Albion keypti hann frá áhuga-
mannaliðinu Hayes fyrir 5.000
pund! Ári síðar er Regis skoraði
þrjú mörk í leik gegn Everton, var
Robert Herbin, aðalþjálfari
franska liðsins St. Etienne, meðal
áhorfenda, og var hann svo hrif-
inn af leikmanninum að hann var
reiðubúinn að greiða Albion
750.000 pund fyrir hann.
Hayes sagði að Regis gæti feng-
ið hvað sem hann vildi — og hann
gæti m.a.s. séð um að hann yrði
löglegur með franska landsliðinu.
Á þeim tíma gat Regis enn valið
um hvort hann léki með enska eða
franska landsliðinu; hann var að
vísu enskur ríkisborgari, en hann
fæddist í Frönsku-Guineu, þar
sem hann bjó í fimm ár þar til
hann fluttist ásamt foreldrum sín-
um til London árið 1963.
Ron Atkinson, þáverandi fram-
kvæmdastjóri Albion, brást við
tilboði St. Etienne á þann hátt að

^ - fi
Y

•• -
I
• Mark Chamberlain hefur leikið frábærlega með Stoke í vetur. Fólkið
í Stoke kallar hann „hinn svarta Matthews“, en Stanley Matthews (nú
Sir Stanley) er frægasti leikmaður liðsins fyrr og síöar.

• Viv Anderson meiddist fyrir
leikinn gegn V.-Þjóðverjum og
missti sæti í liöinu.
bjóða Regis nýjan samning —
mun hagstæðari en þann sem
hann hafði fyrir. Regis sló til og
nokkrum mánuðum síðar — í
september 1978 — fyrirfór hann
svo rétti sínum til að leika fyrir
hönd Frakklands. Þá spilaði hann
með enska unglingalandsliðinu
gegn Danmörku í Hvidovre.
Einn meö sex systkinum
Luther Blissett fæddist í Fal-
mouth nærri Kingston, höfuðborg
Jamaica, og var hann sex ára er
foreldrar hans ákváðu að flytja til
London. Níu árum síðar snéru for-
eldrarnir aftur til Jamaica, þar
sem faðirinn starfar sem trésmið-
ur og móðirin starfar í verk-
smiðju. Blissett varð eftir í Lond-
on ásamt sex yngri systkinum sín-
um, sem hann sér enn meira og
minna farborða.
„Hann hefur haft það erfitt,"
segir Graham Taylor, stjóri Wat-
ford, „en það hefur þroskað hann
gífurlega, og ég er sannfærður um
að sú pressa sem hann verður nú
sjálfkrafa fyrir mun ekki hafa
nein áhrif á hann. Nú er hann
kominn í landsliðshópinn, og sjón-
varp, blöð og útvarp fylgjast náið
með öllu sem hann gerir. Það mun
ekki hafa nein áhrif á hann,“ segir
Taylor.
Luther, skírður í höfuðið á ein-
um frænda sinna, fékk fyrst
áhuga á knattspyrnu er hann
byrjaði í skóla, og síðan er hann
kom í gagnfræðaskóla komst hann
í skólaliðið. Þar stóð hann sig svo
vel að Paul Kitton, þáverandi leik-
maður með Watford, bauð honum
að æfa á svæði félagsins á kvöldin.
Þegar hann fór úr skóla, var það