Morgunblaðið - 18.02.1983, Blaðsíða 22

54
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. FEBRÚAR 1983
dtti enga t-ölu, s\jo ég Kl'ippti
hrvappacjatife burt."
„Vonandi heldur Þjódkirkjan áfram að eiga þá djörfung til náðar Guðs að fela honum ungbörn í skírninni. Slæmt
væri, ef menn tækju sér það vald að hindra aðra menn í að njóta skírnarnáðarinnar.“
Ást er ...
... aö láta af öllu
naggi.
TM Rtg. U.S. P>L Off -aK rlghts mumi
•1982 Los AngMw Tm« Syndlcate
Er það í hjúskaparmiðluninni.
Sendu mér til reynslu handfljótan
mann.
Með
morgunkaffinu
Er nokkuð sameiginlegt með stór-
þvotti og stórvinningi?
HÖGNI HREKKVlSI
Skírnin er sáttmáli
Guðs við manninn
Olafur Jóhannsson skrifar:
„Velvakandi!
Ég vil þakka Sóleyju Jónsdóttur
fyrir athugasemd hennar í Velvak-
anda nýverið. Gott er að fá viðbrögð
lesenda við efni síðunnar „Á Drott-
insdegi". nú ætla ég að svara athuga-
semdinni, en tek áður fram, að ég
hyggst ekki standa í frekari skrifum
um málið, nema sérstakt tilefni gef-
ist.
Þeim er vorkunn, sem misskilja
Matt. 28:19 og segja að talað sé um
að skíra lærisveinana. En á frum-
málinu, grísku, stendur: Farið og
gerið allar þjóðirnar að lærisveinum
skírandi ... og kennandi ... þ.e.a.s.,
skírnin + fræðslan gera menn að
lærisveinum Krists, en ekki er um að
ræða, að gera menn fyrst að læri-
sveinum, og skíra þá og kenna þeim
eftir það.
Islenska Þjóðkirkjan hefur leitast
við að fara eftir þessum fyrirmælum
Krists. Börnin eru skírð, og síðan
eiga þau kost á fræðslu í kristinni
trú. Sóley segir, að Biblían tali
hvergi um að skíra eigi ungbörn. Það
er rétt, að það er hvergi tekið fram
sérstaklega. En hvergi er heldur tek-
ið fram, að ekki eigi að skíra ung-
börn. Hvergi í öllu Nýjatestament-
inu er sett neitt aldurstakmark
skírnarþega. Það er því manna boð-
orð að krefjast ákveðins aldurs og
þroska til að mega þiggja náð Guðs í
heilagri skirn.
Postulasagan er saga með dæmum
úr frumkirkjunni, og er langt því frá
að hún segi frá öllu sem gerðist
fyrstu áratugina eftir upprisu Drott-
ins. Þess vegna er mjög rangt að
álykta sem svo, að lýsingar hennar
eigi að vera fyrirmynd alls starfs
kristinnar kirkju á öllum tímum. Má
m.a. benda á, að Orígenes kirkjufað-
ir, fæddur um 185 e.Kr., segir barna-
skírn hafa verið tíðkaða í kirkjunni
frá tíma postulanna, en þeir létu
flestir lífið á næstu 30 árum eftir
upprisu Drottins.
Mark 10:13—16 er lesið í skírnar-
athöfnum Þjóðkirkjunnar vegna
þess, að þau vers geyma frásögn af
því, hvernig frelsarinn tók á móti
þeim, sem menn úrskurðuðu of mikla
Skrifið eða
hringið
Velvakandi hvetur les-
endur til að skrifa þættin-
um um hvaðeina, sem hug-
ur þeirra stendur til — eða
hringja milli kl. 11—12
mánudaga til föstudaga.
Meðal efnis, sem vel er þeg-
ið, eru ábendingar og orða-
skipti, fyrirspurnir og frá-
sagnir, auk pistla og
stuttra greina. Æskilegast
er, að bréf séu vélrituð.
Nöfn og nafnnúmer þurfa
að fylgja öllu efni til þátt-
arins.
óvita til að geta meðtekið blessun
hans. Hann sagði, að enginn gæti
tekið á móti Guðsríki nema eins og
barn! Þ.e.a.s., við áorkum engu með
getu eða hæfni okkar, heldur getum
einungis þegið þá óverðskulduðu gjöf
em Guð býður okkur í friðþægingu
Krists. Forsendur okkar, skilningur,
þekking og þroski skipta alls engu
máli! Við vinnum á engan hátt að
sáluhjálp okkar með verkum eða
hjartalagi, heldur gerir Guð allt sem
gera þarf.
Frá upphafi hefur kristin kirkja
litið á skírnina sem gjöf Guðs, en
ekki verk manna. Skírnin er sátt-
máli Guðs við manninn — skuld-
binding Guðs gagnvart manninum.
Hún felur í sér fyrirgefningu synda
og sátt við Guð. Hún er rétt að okkur
sem gjöf, og annað hvort lifir skírð-
ur maður í skírnarnáðinni eða hafn-
ar henni.
Vonandi heldur Þjóðkirkjan
áfram að eiga þá djörfung til náðar
Guðs að fela honum ungbörn í skírn-
inni. Slæmt væri, ef menn tækju sér
það vald að hindra aðra menn í að
njóta skírnarnáðarinnar.
Ekki væri síðra, að aðrir söfnuðir
hættu að byggja á þeim sandi, að
barnaskírn sé óbiblíuleg. A.m.k. þeir,
sem vilja byggja á náð Guðs einni
saman, en telja verk manna ekki
bæta neinu við fullkomið friðþæg-
ingarverk Krists.
PS: Ég veit ekki um neinn kristinn
söfnuð, sem framkvæmir skírn ná-
kvæmlega á þann hátt, sem frá er
sagt í Post. 8:36—39 og frú Sóley
vitnar til.“
Jákvætt lifandi viðhorf
Haukur Eggertsson skrifar:
„Ég var á leiðinni heim í bílnum
mínum kl. rúmlega 18.00 fimmtu-
daginn 10. febrúar sl., opnaði út-
varpið og heyr: Þáttur um neyt-
endamál; viðtal Önnu Bjarnason
við Sigríði Haraldsdóttur, deildar-
stjóra neytendamáladeildar.
Ég skal viðurkenna, að ég hlust-
aði ekki á allan þáttinn, en dálítið
fannst mér á því bera hjá spyrj-
anda, að leitað væri eftir hinum
neikvæðu viðhorfum. Það hefur
þótt nokkuð ríkur fréttamanna-
stíll, og venjulegast ekki staðið á
þeim svörum, sem eftir var kallað.
Það stóð ekkert á svörum hjá Sig-
ríði. Þau voru glögg og báru vott
um góða þekkingu á viðkomandi
málum. Ekkert legið á því, sem bet-
ur mátti fara, og full viðurkenning
á því, að ekki séu allir hlutir í lagi.
Hins vegar var viðhorfið jákvætt.
Látið í ljós, að þrátt fyrir ýmsa
annmarka, værum við hér í betra
þjóðfélagi en víðast hvar annars
staðar finnst; yfirleitt mikið og
gott vöruval, þar sem neytendur
ættu kost á að kaupa það hag-
kvæmasta, og stórkostleg framför
hefði orðið á því hin síðari ár. Eft-
irtektarverðust voru ummælin um
leikföng barnanna, sem nú væru al-
Sigríður Haraldsdóttir
mennt hentug og endingargóð. Það
var að sjálfsögðu viðurkennt, að yf-
irleitt hefðu framleiðendur og selj-
endur betri aðstöðu en kaupendur
(neytendur), enda ættu þeir að vita
betur deili á því, sem selt væri. En
allt væri þetta í framför.
Niðurstaða: Þarna var ekki nöld-
urtónninn, heldur jákvætt, lifandi
viðhorf, án þess þó að horfa fram
hjá því, sem betur mætti fara og
laga þarf. Hafi Sigríður Haralds-
dóttir þakkir fyrir. Við hin, þessir
daglegu nöldrarar, ættum að taka
hana okkur til fyrirmyndar, og þeir
spyrlar, sem koma fram í fjölmiðl-
um, þurfa líka að vita, að það er
hægt að leita eftir fleiru en rausi
um hið ómögulega og illa, án þess
að frá minni hendi felist dómur um
það, að Anna Bjarnason hafi geng-
ið lengra í sínum spurningum en
sæmilegt megi telja. En stundum
(oft?) eru spurningarnar: Er ekki
ákaflega illa að ykkur búið og aðstað-
an slæm?“