Morgunblaðið - 24.02.1983, Qupperneq 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. FEBRÚAR 1983
„Förum æfingar-
lausir í rallið“
segja Hafsteinn og Birgir, sem aka
í Mintex-alþjóðarallinu á morgun
Meðal keppinauta [slendinganna verða tveir 330 hestafla Audi Quattro
keppnisbflar frá Audi bflaverksmiðjunum. Teljast þeir líklegir til sigurs
undir stjórn ökumannanna Stig Blomqvist og Harald Demuth.
Á MORGUN, fóstudag, leggja
rallökumennirnir íslensku
Hafsteinn Hauksson og Birgir
Viðar Halldórsson af stað í
Mintex alþjóðarallið, sem fram
fer í nágrenni York í Englandi.
Munu þeir aka Escort RS 2000
bfl. Verða þeir þar með fyrstir
íslenskra rallökumanna til
þess að keppa á enskri grund
og þeir fyrstu er stefna mark-
visst að því að gerast atvinnu-
menn í þessari íþrótt. Eins og
Morgunblaðið hefur þegar
greint frá njóta þeir aðstoðar
eins atvinnurallökumanns
Ford, Malcolm Wilson, við að
komast á framfæri í Englandi
eftir réttum leiðum. Morgun-
blaðið spjallaði við þá Hafstein
og Birgi í gær, en þá voru þeir
staddir á verkstæði Malcolms,
sem telst vera besta verkstæði
Bretlands er sér um undirbún-
ing rallbfla.
Fyrir viku héldu Hafsteinn
og Birgir til Englands til und-
irbúnings fyrir keppnina og lá
því beinast við að spyrja
hvernig málin stæðu. Birgir
varð fyrir svörum. „Bíllinn er í
toppstandi og því allt i góðu
Atvinnuökumaður Ford, Malcolm
Wilson, sem aðstoðar Hafstein og
Birgir í þeirra málum í Englandi.
Ljósm. Mbl. Gunnlaugur.
formi, ef undan er skilið það
að við neyðumst til þess að
fara æfingalausir í rallið!
Ætlunin var að prófa bílinn
nokkrum dögum fyrir keppni
á malarvegum, en allir slíkir
vegir eru í einkaeign og kostar
300 pund (9000 ísl. kr.) að
leigja slíka vegi í einn dag. Við
munum því sleppa því og get-
um einungis æft lítilsháttar á
malbiki. Verðum við því að
fara rólegar af stað í byrjun
en ætlunin var. Þessir öku-
menn í kringum okkur eru
búnir að aka á flestum þessara
leiða í 10—12 ár og því nánast
aldir upp í skóginum, þar sem
sérleiðirnar eru. Malcolm
Wilson sagði okkur það að
undirlag veganna væri mjög
misjafnt. Það gæti leynst
hálka og klaki undir mölinni,
þannig að þegar t.d. hemlað er
fyrir beygju fari dekkin niður
á klaka og bíllinn gæti hæg-
lega losnað upp af veginum og
endað í trjánum. „Fariði var-
lega,“ sagði hann.“
„Það má geta þess í leiðinni
að Malcolm mun gera sig
ánægðan með 10. sæti á RS
1600 i bílnum er hann ekur,“
sagði Birgir, en Hafsteinn
komst síðan að í símann, sem
notaður var við samtalið til ís-
lands.
„Jarðvegur veganna hérna
er töluvert öðruvísi en heima.
Hann er mun mýkri og kemur
sér því vel að hafa rásnúmer
ofarlega, því bílar sem eru aft-
arlega eiga það á hættu að aka
í ruðningum forystubílanna.
Það er algengt að langir
spýttkaflar séu á leiðunum og
síðan komi mjög krappir
beygjukaflar á milli. Við próf-
uðum bílinn á malbiki á
mánudaginn og vinnslan var
svakaleg. Bíllinn er allur mik-
ið léttari á sér en hann var
áður. Það gæti sett strik í
reikninginn að viðgerðir eru
ekki leyfðar nema á ákveðnum
viðgerðarsvæðum, ekki út á
þjóðveg eins og í keppni
heima. Gæti komið upp sú
staða að við þyrftum að aka
nokkrar sérleiðir í einu án við-
gerða.“
Verkstæði Malcolm Wilson
mun sjá þeim Hafsteini og
Birgi fyrir viðgerðarbíl, sem
er sneisafullur af allskyns
varahlutum og liggur við að
hægt væri að smíða upp annan
bíl ef með þyrfti svo mikið er
lagt upp úr varahlutalagern-
um. Tveir íslendingar verða
hluti af viðgerðarmönnum
þeirra, þeir Bjarmi Sigurgarð-
arsson og Þórhallur Krist-
jánsson. Þar sem Escort RS
200 bíll Hafsteins og Birgis er
búinn 240 hestafla vél, (ekki
260 hestafla vél og beinni inn-
spýtingu, eins og ætlað hafði
verið), fá ófá dekkin að fjúka
undir og undan bílnum á við-
gerðarsvæðunum þar sem þau
munu eyðast fljótt í keppn-
inni. Keppnin er 1100 km löng
og þar af eru 400 km sérleiðir.
Til gamans má geta að bensín-
eyðslan verður líklega um
250—300 lítrar þessa 1100 km.
En svo við snúum okkur aft-
ur að Hafsteini og Birgi, þá
hafa ensku blöðin tekið þeim
mjög, vel. Eitt virt bílablað
kvað Hafstein vera „The rally-
star from Iceland" sem myndi
útleggjast á íslensku —
rallstjarnan frá íslandi. Við
skulum vona að það reynist
orð að sönnu. Nánar verður
sagt frá Mintes-rallinu í blað-
inu á morgun.
G.R.

Hamborgari
TiuO.t.ri

i hádeginu,
á kvoldin - heima
í vinnunni,
á ferðalögum,
og hvar sem er.

* 9 ****,
•*
**** ...
"«**■*«
>%5*
-átið dósina standa í 5 mm.i heitu vatni
í potti eða vaski, áður en hún er opnuð,
og rétturinn er tilbuinn.
Lykkjulok - enginn dósahnífur.
Fæst t næstu verslun!
Niðursuðuverksmiðjan ORA hf.
Magnús Ketils-
son - Kveðjuorð
Fæddur 15. ágúst 1918
Dáinn 15. febrúar 1983
Það var fagur dagur og veður-
blíða með eindæmum er mér bár-
ust þær fregnir að Magnús væri
allur. Hann bjóst skjótt til brott-
farar, þó svo að ekki væri maður
grunlaus um að heilsa hans væri
farin að gefa sig. En það mátti
aldrei ræða og var Maggi alltaf
jafn hress og glaðvær.
Magnús var fæddur og uppalinn
í Bolungarvík og átti stóran hóp
systkina. Hann lifði tímana
tvenna og líf hans var vinna og
aftur vinna og ekki fyrir sjálfan
sig, heldur aðra. Það var líka fag-
ur og minnisstæður dagur er
Magnús kom fyrst heim í Gnúpu-
fell. Það var um vor, fyrir tæpum
9 árum. Ég var ein heima og hafði
sleppt út kvígukálfi, sem auðvitað
voru regin mistök, því kusa varð
óð og hljóp um víðan völl. Þá
renndi í hlaðið bifreið og út steig
grannur maður og bjartur yfirlit-
um. Þar var þá kominn Magnús
Ketilsson og var eitt fyrsta verk
hans heima í Gnúpufelli að hand-
sama kálfinn en svo sannarlega
ekki það síðasta. Síðan hefur
Maggi verið nær samfellt heima
og verið foreldrum mínum ómet-
anlegur, og er nú mikill harmur að
þeim kveðinn.
Já, þau eru æði mörg atvikin
sem rifjast upp og verður mér allt-
af minnisstætt er ég var á ísafirði
sumarið 1978. Það sumar varð
Maggi sextugur og var hann
staddur í Bolungarvík. Einn dag-
inn stóð hann inni á gólfi hjá mér
og spurði hvort ég vildi ekki koma
í kaffi út í Boiungarvík. Kaffi, —
jú ég hélt nú það. Er ég fór svo að
huga að heimferð um kvöldið rétti
hann mér lyklana að bílnum sín-
um og sagði, hana, þú getur farið á
honum þangað sem þér sýnist. Þá
vissi hann að mig langaði að skoða
mig um á Vestfjörðum og var þá
ekki kaffiboðið aðalástæðan, held-
ur hitt að geta lánað bílinn. Svona
var Maggi, alltaf mættur á stað-
inn ef hann hélt að hann gæti gert
eitthvað fyrir mann. Og oft, bæði
fyrr og síðar, lánaði hann bílinn
sinn, sem var raunverulega það
eina sem hann átti. Maggi var ekki
auðugur af veraldlegum gæðum og
kærði sig hreint ekki um þau en
hann var aftur á móti vel auðugur
af andlegum verðmætum og hugs-
aði fyrst og fremst um aðra til
síðustu stundar og hans tilfinn-
ingar og þarfir skiptu þar engu
máli. Það er ómetanlegt að hafa
fengið að kynnast slíkum manni.
Maggi var einn úr fjölskyldunni
og er nú skarð fyrir skildi. Við
systkinin söknum hans sárt, en
vitum þó að hann er enn hjá okkur
þó að við sjáum hann ekki lengur.
Um leið og við kveðjum Magga
og þökkum honum allar skemmti-
legu stundirnar og allt sem hann
gerði fyrir okkur viljum við votta
hinni öldnu móður hans og systk-
inum okkar dýpstu samúð.
„Far þú í friði.
Friður (iuðs þig blessi.
Hafdu þökk fyrir allt og allt.“
(V.Briem.)
Svanhildur Daníelsdóttir