Morgunblaðið - 01.07.1983, Blaðsíða 4

36
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. JÚLÍ 1983
langmest ba
yarjlíka áberandi
á kvenfataframleiöendum og vör
um þeirra. Föt fyrir konur á öllum
aldri og konur af öllum stæröumr-
—i t 1—i—i i—i—I—i r
flegntt
Hvernig svo sem á því stendur,
hafa tískuhönnuöir alla tíö — aö
langmestu leyti — beint athygli
sinni og sköpunargleöi aö kven-
fatnaði. Sennilegast mest vegna
þess, aö sagt er að konur séu aö
eðlisfari mjög glysgjarnar, aö ekki
‘ ké tjalaö utn“f^]u hgagja rnáá Kfctnuf
j I- \ \ ""f-""' '? "" j ' j ' L |
sjálfar segja að þær séu ekki
hræddar viö aö reyna eitthvað nýtt
----- ■ •' ■ ............. ...........
og gera allt til aö vera „ööruvísi*1 og
þetta vitj tískuhönnuöir auðvitaö.
Þegar tískuhönnuöir frá flestum
Evrópulöndunum kynntu tísku-
framleiöslu sína, sem seld verður í
verslunum næsta haust og vetur,
\
1,50

Að vísu voru allar sýningarstúlkurn-
ar þvengmjóar og ræfilslegar, en
hönnuöir og seljendur framleiðst-
unnar þreyttust ekki á aö básúna
yfir innkaupendum, aö fatnaður
þeirra væri framleiddur í öllum
-j-J-1---X...li |l i l .liíiimii.ml...'.lÍ-L-1--1-
stæröum, en ekki aöeins í nr.
-'i..f...\----»" "i........‘1-------1 ......■"!.
Hesselhoj heldur sér við víðan og þægilegan klæðnað eins og
>st.
36—38 eins og sýnt var. Eitthvað
•f t r~- • j f -f r— 'r ~t f ■■■■■"
virðkst pó pörjnuðir veröa oipnitj [
giajdþrbta hvgð quanpvnpir fnertir,
vegna þes$ Ibita áftur til tísk-
unnar eins og hún var um áriö 1950.
Tíska
Guöný Bergsdóttir
Lausar yfirhafnir
Kvenfrakkar og kápur eiga að
vera meira eöa minna meö karl-
mannasniöi næsta haust og vetur,
spá hönnuöir. Yfirhafnirnar eiga aö
vera stórar, reyndar nærri of stór-
ar, og liggja laust aö líkamanum.
Kragarnir eiga aö vera stórir og
oft eru yfirhafnirnar meö spæl eöa
spennu í bakið eöa meö lauslega
bundnu belti. Vasarnir eiga líka aö
vera stórir og ásaumaöir. Sjalkrag-
ar og ýmsar leggingar úr t.d. leöri,
veröa einnig áberandi.
Síddin er misjöfn, en flestir
hönnuöir vilja hafa hana um eöa
rétt fyrir neöan hné. En framar öllu
viröast hönnuöir leggja mesta
áherslu á vönduð efni og hér má
nefna alull, mohair, alpacca,
kambgarn, camel o.fl. Hvaö jakka
snertir, eru þeir mjög herralegir í
sniöi, bæöi ein- og tvíhnepptir og
oft með myndarlegum heröapúö-
um.
Þá finnast bæöi stuttir og síöir
jakkar. Þeir eru yfirleitt víöir og
þægilegir, oft meö litlu belti.
Heröalínan á aö vera breið og
ermarnar mjög víðar út frá öxlun-
um, en þrengjast svo fram aö úln- I
liö. Fangamörk og ýmis klúbb-
merki, sem karlmenn hingaö til
hafa haft einkarétt á, viröast nú
einnig ætla aö veröa vinsæl á
kvenyfirfatnaði.
Biússur
Bæöi blússur og skyrtur fyrir
kvenfólk eiga aö vera úr ýmsum
herraskyrtuefnum eöa úr þunnu
silki, þunnri ull eöa jersey. Þær
eiga aö vera í hefðbundnum stíl án
mikils skrauts.
Blússan/skyrtan má gjarnan
vera eins og tveim númerum of
stór og verður því frjálsleg og allt
aö því hiröuleysisleg. Auövitaö á
ekki aö hneppa lengra upp en allra
nauösynlegast þykir!
Margir hönnuöir eru hrifnir af
blússum/skyrtum sem eru hneppt-
ar á ská í annarri hliö á rússneska
vísu, aörir hafa þær hnepptar á
annarri — eöa báöum öxlum og
enn aörir hafa þær hnepptar í bak-
iö.
Stórar „leöurblökuermar",
þröngar um úlnliöinn og háir, litlir
kragar veröa „in“, segja hinir sköp-
unargiööu hönnuöir.
Buxur og pils
Einnig buxurnar eiga aö vera meö
herrasniði, einfaldar, oft með
uppábrotum og meö mjög greini-
legum pressubrotum. Þær eiga aö
vera lausar í mitti og um mjaömir,
oft meö belti, en þröngar niöur.
Sídd á buxum er eins mismunandi
og hönnuöirnir eru margir.
Nokkrir hönnuöir vilja aö konur
gangi í mjög þröngum buxum,
svona eins og þær sem dansarar
nota. Krókódílabelti eiga vel vlö
slíkar buxur.
Pilsin eiga aö vera „kynæsandi"
segja blessaöir hönnuöirnir, meö
löngum, oþnum klaufum á annarri
hliö eöa jafnvel aö aftan. Oft eiga
lítil vesti vel viö pilsin. Svo er þaö
enn tíska aö nota stóra litríka háls-
klúta og binda þá um mittiö.
Langir kyrtlar og ermalausir yfir
litlar blússur eöa peysur, eiga líka
Góöar fréttir fyrir
frímerkjasafnara
Frímerki
Jón Aðalsteinn Jónsson
Póstkassi fyrir bréf, sem
verða handstimpluö
Hvort sem safnarar gleöjast yfir
frímerkjamiðum þeim, sem nú hafa
veriö teknir í notkun, eöa ekki, ætti
önnur frétt örugglega aö gleöja
vandláta safnara. Er þaö uppsetn-
ing sérstaks póstkassa í aöalpóst-
húsi Reykjavíkur. Öll þau bréf, sem
í hann veröa látin fá svokallaöa
handstimplun.
Um áratuga skeiö hefur vél-
stimplun frímerkja tíökazt hér á
landi viö almennan póst og færzt
stööugt í aukana. Hinu er svo ekki
aö neita, aö vandlátir safnarar láta
þess konar frímerki helzt ekki í
söfn sín. Þannig má meö réttu
segja, aö vélstimpluö frímerki séu
2. flokks vara, enda kaupa sumir
erlendir kaupmenn þau ekki.
Fram aö þessu hafa safnarar í
Reykjavík og á ýmsum öðrum
stööum, þar sem vólstimplun
þekkist, oröiö aö fara bónarveg aö
póstmönnum til aö fá bréf sín
handstimpluö. Auövitaö fylgir því
nokkurt ónæöi fyrir póstmenn, en
af áratuga reynslu er mér bæöi
Ijúft og skylt aö segja þaö, aö þeir
hafa reynzt okkur söfnurum mjög
vel í þessum efnum sem öörum.
Fyrir rúmum áratug dvaldist ég í
Umeá í Norður-Svíþjóö, bæ ekki
ósvipuöum aö stærö og Reykiavík.
Eg varö þess fljótlega áskynja aö
þar var í aöalpósthúsinu póstkassi,
ætluöum bréfum til safnara. Aö
sjálfsögöu notfæröi ég mér þessa
þjónustu og fannst hún góö. Þegar
heim kom, færöi ég þetta í tal vlö
menn og impraöi á málinu á fund-
um í Félagí frímerkjasafnara, en
því miöur án árangurs. Núverandi
stjórn L.Í.F. tók þetta mál svo upp
á liönu hausti «a reyndist þaö þá
auösótt. Hins vegár hafa alls konar
tafir dregiö máliö á langinn, svo aö
þaö er fyrst nú, aö póstkassi þessi
er oröinn veruleiki.
Miövikudaginn 15. júní sl. hittust
nokkrir menn úr stjórn L.i.F. á að-
alpósthúsinu, R-1, ásamt póst-
meistaranum í Reykjavík, skrif-
stofustjóra hans, deildarstjórum
og ýmsum öörum starfsmönnum
póstsins. Tilefniö var þaö aö taka
téöan póstkassa í notkun. Póst-
meistarinn mælti nokkur orö og lét
í Ijós ánægju meö þessa þróun
mála og yfir samvinnu viö samtök
frímerkjasafnara. Undir þau orö
tók svo formaöur L.Í.F., um leiö og
hann þakkaöi þetta framtak póst-
yfirvalda í þágu frímerkjasafnara.
Nokkrum vandkvæöum var
bundiö aö finna þessum póstkassa
staö í aöalpósthúsinu. Endirinn
varö sá, aö honum var komíö fyrir
í hurö í kjallara pósthússins. Er
gengiö að honum frá Austurstræti.
Er þaö sama leiö og þeir fara, sem
láta stimpla frímerki á útgáfudög-
um. Þegar inn er komiö, blasir
skilti viö á huröinni, þar sem
stendur: Póstkassi fyrir bróf sem
veröa handstimpluð. Á þessu get-
ur enginn villzt. Þá er rétt aö taka
þaö skýrt fram, aö allir eiga jafnan
aögang aö þessum póstkassa, ef
þeir vilja láta handstimpla venjuleg
bréf sín eöa kort.
Þá hefur veriö komiö fyrir á
vegg til hægri handar kunnri mynd
frá fyrstu frímerkjasýningu hér á
landi, FRÍMEX 1958. Er þetta allt
einkar smekklega gert, og vil ég
leyfa mér aö færa póstmeistaran-
um í Reykjavík og mönnum hans
beztu þakkir fyrir þetta framtak.
Von mín er sú, aö safnarar og
aörir, sem láta sér annt um góöa
stimplun, notfæri sór þessa þjón-
ustu sem oftast. Þaö mun áreiö-
anlega gleöja margan viötakanda
póstsendinga.
NORDIA 84 og kynn-
ing hennar
Þegar þetta er skrifaö, er ekki
nema um ár, þar til hin mikla nor-
ræna frímerkjasýning hefst (
Reykjavík, en hún veröur opnuð 3.
júlí 1984 í Laugardalshöllinni. Frá
þessu hefur svo oft veriö sagt hór í