Morgunblaðið - 14.12.1983, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. DESEMBER 1983

_____ __________________________________< V er »íi_Pr»«_S^ndicile
„ \A.é -f'rak\c&r\v\ f>\nn lá.noJbcxy\ T
Víé detium c<£ (ara, i bío "
ást er...
... innkaupanna
viröi, stundum.
TM Raa. U.S. Pat. Off — aH rigtits reserved
C1983L<» Angetes Tlmes Syndlcate
l>að er launaseðillinn þinn, þetta.
HÖGNI HREKKVlSI
Blátt áfram
Vegferðarvísur
„Velvakandi góður.
Ég hef stundum leitað til þín og
geri það núna vegna þess sem mér
hefur borist til eyrna og vildi biðja
þig að veita rúm fyrir þessar línur
frá mér.
Þannig er mál með vexti, að út
mun vera komið kvæðasafn, sem
ber sama heiti og kvæðasafn sem
ég gaf út fyrir þrem árum, 1980,
og hlaut nafnið Blátt áfram — og
var með undirtitlinum Vegferð-
arvísur. Ég vildi aðeins biðja þig
að vekja athygli hlutaðeigandi á
þessu, svo ekki verði á ruglingur.
A Mrafnistu í Hafnarflrði,
Guðmundur A. Finnbogason
frá Hvoli, Innri-Njarðvík.“
„Því sem betur fer verður nú æ fleirum Ijóst að það er argasta fírra að leyfa
hér sterkustu og hættulegustu drykkina og hafna þeim veikustu og hættu-
minnstu."
Brennivín eða bjór?
Jón Óttar skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Einn höfuðpostuli bindindis-
hreyfingarinnar og verndari
brenndu vínanna, H.Kr., hóf þessi
skrif með fúkyrðum í minn garð.
Nú kveður allt í einu við annan
tón.
Loks koma nokkur rök, að vísu
léttvæg, en rök eigi að síður. Eru
þau einkum (1) að ölið muni bætast
við annað áfengi og (2) að ölið muni
stuðla að vinnustundadrykkju.
H.Kr. sagðist hafa haldið — og
er nú næstum því afsakandi að
þetta hefði verið það sem ég hafði
í huga. En það er ekki nóg að
halda. Maður í hans stöðu verður
að vita.
Það sem ég hafði i huga var allt
annað: Að móta stefnu til þess að
leysa af hólmi þá óheillastefnu sem
H.Kr. og hans skoðanabræður hafa
mest treyst í sessi.
Það sem ég hefi í huga er ekki
einasta að lögleiða áfengt öl, held-
ur að neyslunni sé síðan beint yfir
hættulegri drykkjunum.
Með þessu er ekki verið að gera
því skóna að ölið sé einhver allsherj-
arlausn á áfengisböli þjóðarinnar,
heldur aðeins að viðurkenna að það
er skásti kosturinn.
En hvernig á að fara að þessu?
Með því að nota tæki sem Islend-
ingar hafa notað árum saman:
verðstýringu. Og með því að beita
þessu tæki af nákvæmni og festu.
Þetta þýðir í fyrsta lagi að vínand-
inn í ölinu verður álíka dýr og hann
er í öðru áfengi í dag. Þar með er
tekið fyrir að ölið verið uppspretta
ódýrs vínanda.
I öðru lagi er nauðsynlegt að
hækka verð vínandans í sterku
drykkjunum (þ.e. gera sterku vínin
dýrari) umfram þetta mark til þess
að tryggja verulegan samdrátt í
neyslunni.
Ef H.Kr. heldur að verðstýring
muni ekki duga héðan í frá sem
hingað ti! fer hann villur vegar.
Reynslan bæði hér og erlendis síð-
ustu áratugi sannar það.
Ef H.Kr. heldur að íslendingar
geti eitthvað síður verið menning-
arlegir í áfengismálum en aðrar
þjóðir fer hann villur vegar. Engin
rök finnast sem styðja þá skoðun.
Hafí lögleiðing áfengs öls í ein-
hverju landi orðið til þess að auka
enn áfengisbölið hefur það verið
vegna þess að þeirri grundvallar-
stefnu sem hér er mörkuð var ekki
fylgt.
Hitt er annar handleggur að það
muni taka langan tíma að rækta
upp þær brunarúsir sem núverandi
óheillastefna hefur skilið eftir í
áfengismálum þjóðarinnar.
Sem betur fer horfast nú æ fíeiri í
augu við þá staðreynd að sú
„stefna“ sem H.Kr. og hans skoð-
anabræður hafa svo dyggilega staðið
vörð um er tímaskekkja, anakrón-
ismi.
Því sem betur fer verður nú æ
fleirum Ijóst að það er argasta fírra
að leyfa hér sterkustu og hættu-
legustu drykkina og hafna þeim
veikustu og hættuminnstu.
Eina hættan sem af ölinu getur
stafað er sú að það yrði tilefni til
þess að þeir sem mótuðu núver-
andi „stefnu" fengju tækifæri til
að móta aðra enn háskalegri
stefnu.
Vonandi er sá ótti ástæðulaus.
Þess í stað bendir allt til að sá járn-
aldarhugsunarháttur sem H.Kr. er
heltekinn af sé á hröðu og tímabæru
undanhaldi á íslandi.
Virðingarfyllst."
I svartnætti og jarðbanni
Ásgeir Guðmundsson, Kópa-
vogi, hringdi og hafði eftirfar-
andi að segja: — Ég er mikill
áhugamaður um dýravernd. Mér
er m.a. umhugað um snjótittl-
ingana og hef gefið þeim í ára-
tugi. Þeir hurfu héðan út af kött-
unum, en ég hvet fólk til að gefa
þeim, hvar sem til þeirra sést.
Mig langar til að leyfa þér að
heyra vísur, sem ég setti saman
þessum smávöxnu vinum mínum
til heiðurs:
Snjótittlingar
Snjór hylur jörð, nú er svartnætti hér,
smáfuglar komnir, því bjargarlaust er.
Sækja þeir mannheima sárri í nauð,
svífa til baka þá jörðin er auð.
Sólskin er lítið en svartnætti kalt,
sjálfsagt að gefa og kornið er falt.
Svangir þá fuglarnir saðningu fá,
sómi er mikill að gefa þeim þá.
Glöðum fylgir gefanda
gæfa á leið
og hópurinn við gluggann
sem að svangur beið.
Ljósm. Sv.P.