Morgunblaðið - 06.04.1984, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. APRÍL 1984
+
Móöir mín,
ÞÓRUNN ÓLAFSDÓTTIR,
andaöist að Hrafnistu 4. april.
Tryggvi Guðmannsson.
t
Móðir okkar.
LAUGHEIÐUR JÓNSDÓTTIR,
Langageröi 106,
lést þann 31. mars.
Útförin fer fram mánudaginn 9. apríl kl. 13.30 frá Bústaðakirkju.
Börn hinnar látnu.
+
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR ELÍN JÓNSDÓTTIR
frá Reyðarfirði,
Efstasundi 100,
verður jarösungin frá Fossvogskapellu föstudaginn 6. apríl kl.
15.00.
Börnin.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og útför móöur
minnar, ömmu og langömmu,
SOFFÍU SIGUROARDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til Droplaugarstaöa.
Soffía Smith,
Margrét Guðmundsdóttir,
Elsa Smith,
Edda Smith,
Anna Ottadóttir
og barnabarnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför
móöur okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÓLAFÍU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Þórufelli 4,
áður Hólmgarði 10.
Ólína Jónsdóttir, Magnús Óttar Magnússon,
Guömundur Jónsson, Sigurbjörg Sigurbjörnsdóttir,
Jóna Guðmundsdóttir, Oddur Magnússon,
Hrafnhildur Guðmundsdóttir, Birgir Bjarnason,
Gísli Guðmundsson, Stefanía Garöarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur samúö og vináttu við
andlát og útför mannsins míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
GUDMUNDAR JÖRUNDSSONAR,
brunavarðar,
Eyrarvegi 17, Akureyri.
Sérstakar þakkir til samstarfsmanna hans fyrir minningargjöf og
annan sóma við útför hans.
Guö blessi ykkur öll.
Vilborg Guðmundsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Karl G. Smith,
Örn Smith,
Gunnar Smith,
Hilmar Smith,
+
Þökkum innilega samúö og hlýhug við andlát og útför fööur okkar,
tengdafööur, afa og langafa,
BRYNJÓLFS EINARSSONAR
frá Reyni í Mýrdal.
Sigurður Brynjólfsson,
Þórarna Brynjólfsdóttir,
Einar Brynjólfsson,
Sigfús Brynjólfsson,
Sigríður Brynjólfsdóttir,
Vilborg Ragnh. Brynjólfsd.,
barnabörn og
Ingibjörg Markúsdóttír,
Gísli Brynjólfsson,
Bjarnveíg Sigurbjörnsdóttír,
Stefán Stefánsson,
barnabarnabörn.
Sigríður Elín Jóns-
dóttir Minning
Fædd 10. nóvember 1893
Dáin 30. mars 1984
{ dag verður gerð jarðarför
móður minnar, Sigríðar E. Jóns-
dóttur, frá Fossvogskapellu.
Hún lést 30. mars sl. eftir langa
og erfiða vanheilsu.
Sigríður var fædd 10. nóvember
árið 1893 í Bolungarvík á Strönd-
um. Foreldrar hennar voru Jakob-
ina Þorleifsdóttir, fædd og alin
upp í Bolungarvík, og Jón Elías-
son, ættaður úr Jökulfjörðum.
Þegar þau giftust og settu saman
bú, stofnuðu þau nýbýli frá heima-
jörðinni og nefndu Sel. Þar reistu
foreldrar móður minnar sitt heim-
ili og bjuggu þar alla tíð meðan
þeim entist heilsa. Þar fæddust
þeim sex börn, fjórir drengir og
tvær stúlkur.
Móðir mín minntist mjög oft á
æskuheimili sitt. Einkum voru
henni hugleiknar þær stundir er
hún sinnti bústörfum með föður
sínum og systkinum, og eins við að
sinna kindum og heyskaparstörf-
um, en skýrastar af æskuminning-
um hennar voru ferðir þeirra Bol-
víkinga norður að Horni til eggja-
og fuglatöku.
Þeir bændurnir í Bolungarvík,
Finnbogi og Jón, áttu saman festi
og fóru því árlega norður að Horni
með festarlið sitt til eggjatöku.
Farið var sjóleiðina frá Bolung-
arvík, fyrir Horn, inn á Hornvík
og aðsetur haft hjá Hornabænd-
um meðan á eggjatökunni stóð.
Næsta dag eftir komuna að
Horni var farið á fætur við rismál,
ferðin upp á bjargbrún hafin og
stefnan tekin austan við Kálfa-
tinda, en það var staður Bolvík-
inga.
Fyglingurinn í þessari ferð var
Jón Elíasson, faðir Sigríðar. Hann
gegndi um langt árabil því vanda-
sama starfi að vera sigmaður
Bolvíkinga og fór honum það vel
úr hendi því aldrei henti hann eða
hans fólk neitt óhapp eða slys, svo
sögur fari af.
Dagur var að kveldi kominn og
allar eggjaskrínur fullar af hinum
eftirsótta og gómsæta mat, svart-
fuglseggjunum. Ferðin niður af
bjargbrúninni var hafin. Það var
erfiður og vandasamur flutningur
að koma hinum dýrmæta feng
heilum heim, en það var þess viröi
að leggja mikið á sig, því verk-
launin voru mikil. Eggin færðu
aftur roða í föla vanga barnanna
og þau endurnýjuðu lífskraft
hinna fullorðnu eftir hinn langa
og dimma vetur norðursins.
Árið 1915 hóf Sigríður búskap í
Hraundal við ísafjarðardjúp með
væntanlegum eiginmanni sínum,
Pétri Friðrikssyni frá Dröngum.
Þau giftu sig árið 1917. Þó að
Hraundalur hefði ýmsa kosti sem
bújörð, þá voru veður þar oft mjög
válynd og fjárskaðar miklir af
þeim sökum. Ungu hjónin í
Hraundal urðu fyrir miklum fjár-
skaða og misstu mikinn hluta bú-
stofnsins. Af þeim orsökum hafa
þau tekið þá ákvörðun að fá sér
nýtt jarðnæði. Þau fengu ábúð á
Skjaldar-Bjarnavíkinni, sem var
nyrsti bærinn í Strandasýslu eða
hinu megin við Drangajökul frá
Hraundal séð. I þá daga var tæp-
ast um sjóleið að ræða, ferðir
strjálar og langt til næstu hafnar.
Þau tóku þá ákvörðun að flytja
með fólk sitt og fénað yfir
Drangajökul þveran og niður í
Meyjardalinn á Dröngum.
Um þessa búferlaflutninga Pét-
urs og Sigríðar yfir Drangajökul
hefur áður verið ritað og mun það
ekki gert hér frekar að sinni.
Pétri og Sigríði vegnaði að
mörgu leyti vel í Skjaldar-Bjarna-
vík. Þau náðu upp nokkuð góðum
bústofni. Nú voru börnin orðin
sex. Þó hagur þeirra batnaði, var
Skjaldar-Bjarnavikin mjög af-
skekkt og erfið jörð til aðdrátta.
En það sem mestu réð um að þau
tóku það ráð að flytja úr Skjald-
arvík var að nú voru börnin farin
að stáipast og þurftu að hefja
skóiagöngu. Skólaganga barnanna
í Skjaldarvík var, ef best lét,
þriggja daga ferð yfir firði á sjó
með sæbröttum fannbörðum
fjallaskörðum. Næsti skóli var á
Finnbogastöðum í Trékyllisvík,
svo skólaganga frá Skjaldarvík
var ekki fýsileg.
Árið 1935 flytja þau svo í
Reykjafjörð. Þar var þá nýbyggð
síldarverksmiðja og þorp að
myndast í kringum hana á Djúpa-
vík. Búskapurinn í Reykjarfirði
gekk vel og þar bjuggu þau í átján
ár eða þar til þau létu af búskap
og fluttu vestur á Hellissand til
Matthíasar sonar síns sem var þar
þá kaupfélagsstjóri.
Þau dvelja nokkur ár á Hellis-
sandi og taka fullan þátt í
atvinnulífinu meðan heilsa leyfði,
en þegar hún tók að bila, og þá
einkum hjá Pétri, fluttu þau til
Reykjavíkur, keyptu sér litla íbúð
við Efstasund 100 og bjuggu þar á
meðan þau gátu séð um sig sjálf.
Foreldrar mínir voru þakklátir
ölium hinum fjölmörgu sam-
starfsmönnum og vinum sem þau
eignuðust á langri starfsævi.
{ minningunni verða þau ekki
aðskiiin. Þau eru eitt. Þau stóðu
saman í blíðu og stríðu eins og þau
hétu hvort öðru í upphafi búskap-
ar síns. Þau eignuðust sex börn
eins og fyrr segir og þeirra helsta
áhugamál var að styðja þau til
þess að afla sér þekkingar og
menntunar, þeirrar menntunar
sem þau sjálf höfðu ekki mögu-
leika á.
Börn þeirra eru: Guðmundur
(látinn), var giftur Jóhönnu M.
Guðjónsdóttur; Guðbjörg, gift
Gunnari Guðjónssyni; Jóhannes,
giftur Kristínu Björnsdóttur;
Friðrik, giftur Jóhönnu H.
Sveinbjörnsdóttur; Matthías, gift-
ur Kristínu Þórarinsdóttur og Jón,
giftur Rósu Sigtryggsdóttur.
Við, börnin þeirra og barna-
börn, munum ævinlega hugsa til
þeirra með þakklæti og virðingu.
Guð blessi minningu þeirra.
Friðrik Pétursson
Sigríður, amma mín, fæddist að
Seli í Bolungarvík á Ströndum.
Hún var eitt af sex börnum hjón-
anna Jóns Elíassonar og Jakobínu
Þorleifsdóttur. Amma ólst upp og
dvaldi hjá foreldrum sínum að
Seli fram yfir tvítugt. Hún var
einkar félagslynd, greind og fróð-
leiksfús. Sem ung stúlka var hún
tíðum nefnd Strandasól, því hún
þótti afar falleg og bar hún það
með sér alla ævi. Skólaganga
hennar var eins og almennt gerð-
ist þá, ekki löng. Þrá sinni til
meiri þekkingar svalaði hún með
lestri góðra bóka. Hennar mesta
yndi var að ræða efni og innihald
þeirra.
Laugardaginn 17. mars barst
okkur sú harmafregn að vinur
okkar og góður félagi, Guðbergur
Már Reynisson, hefði látist af
slysförum aðfaranótt þess sama
dags.
I fyrstu neituðum við að trúa
því að Guji væri dáinn. Örvænting
helltist yfir okkur, þetta gat ekki
verið satt. En við fengum engu
breytt, við urðum að horfast í
augu við þá hræðilegu staðreynd.
Það er ógerlegt að ímynda sér
1
Amma giftist afa mínum, Pétri
Friðrikssyni frá Dröngum í Ár-
neshreppi, árið 1917. Þau eignuð-
ust sex börn sem upp komust. Þau
eru Guðmundur vélstjóri, látinn;
Guðbjörg, húsfreyja í Kópavogi;
Jóhannes, kennari í Reykjavík;
Friðrik, kennari í Kópavogi;
Matthías, skristofustjóri á
Hvolsvelli og Jón, vélstjóri í Búð-
ardai.
Fyrstu búskaparárin bjuggu
þau að Hraundal við Djúp. 1922
fluttu þau norður yfir Drangjökul
til Skjaldabjarnavíkur á Strönd-
um. I þeirri ferð hrepptu þau af-
takaveður, en komust þó klakk-
laust til byggða. Skjaldabjarnavík
er mjög afskekkt og umlukt fjöll-
um. Amma og afi höfðu mikinn
áhuga á að mennta börnin og
fluttust m.a. þess vegna til Reykj-
arfjarðar í sömu sveit 1935. Eftir
átján ára búskap þar brugðu þau
búi og fluttust til Hellissands á
Snæfellsnesi. Þar voru þau í skjóli
soanr síns, sem þá var kaupfélags-
stjóri þar. Árið 1963 fluttu þau til
Reykjavíkur og keyptu sér íbúð í
Efstasundi 100.
Það var einmitt í Efstasundinu
sem ég kynntist afa og ömmu. Þá
var dagur að kvöldi kominn í lífi
þeirra, en mitt rétt að byrja. Ég
varð strax aufúsugestur á heimili
þeirra og vandi því komur mínar
til þeirra nær daglega í mörg ár,
enda voru þau með eindæmum
barngóð og gestrisin.
Afi var farinn að heilsu síðustu
æviárin. Þá hjúkraði amma hon-
um af svo mikilli kostgæfni, alúð
og nærfærni, að seint mun gleym-
ast þeim er til þekktu. Þá var
amma mín á níræðisaldri. Þegar
afi minn lést 1979, níutíu og
tveggja ára, voru kraftar hennar á
þrotum. Eftir lát hans dvaldi hún
um tíma hjá dóttur sinni og
tengdasyni og allra síðustu árin
var hún á Grund.
Ég mun ávallt minnast ömmu
og afa með þakklæti fyrir alla þá
umhyggju og hlýju, sem ég varð
aðnjótandi á heimili þeirra. Bless-
uð sé minning þeirra.
Hrönn Jóhannesdóttir
hvernig það verður að koma heim
í sumar vitandi það að Guja vant-
ar í hópinn. Það skarð sem hann
skilur eftir sig verður ekki fyllt. Á
komandi sumri verða keppnis-
ferðalögin öðruvísi en vanalega.
Við munum sakna dillandi hláturs
Guja sem með glaðværð sinni og
hnyttnum athugasemdum átti at-
hygli okkar allra á ferðum þess-
um. Guji var ávallt sá okkar sem
stóð sig best á sjálfum vellinum,
ósérhlífinn, útsjónarsamur og
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÓLAFUR G. JÓNSSON
frá Brautarholti í Vestmannaeyjum,
veröur jarösunginn frá Landakirkju laugardaginn 7. apríl kl. 16.00.
Sigrún Lúövíksdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Guðlaugur Már
Reynisson - Kveðja