Morgunblaðið - 07.09.1984, Page 50

50
MORGUNBLAÐID, FÖSTUDAGUR 7. SEPTEMBER 1984
Pétur Jökull Pálmason
verkfrœðingur — Minning
Feddur 10. janúar 1933
Diinn 1. september 1984
í dag er til moldar borinn Pétur
J. Pálmason, verkfræðingur á Ak-
ureyri. Pétur varð bráðkvaddur 1.
september sl.
Glæsilegur maður, farsæll og
góður drengur hverfur á braut á
miðjum aldri, sárt er saknað af
öllum, sem báru gæfu til að eiga
samleið með honum, okkur vinum
hans og skólasystkinum og ekki
sízt konu hans, börnum og systk-
inum.
Pétur Jökull Pálmason fæddist i
Reykjavik 10. janúar 1933. For-
eldrar hans voru hjónin Pálmi,
rektor, Hannesson frá Skíðastöð-
um, Lýtingstaðahrepp í Skaga-
firði, Péturssonar og Ragnhildur
Skúladóttir, alþingismanns
Thoroddsen. Þau eru bæði látin,
Páimi lézt 1956 og Ragnhildur
1966.
Börn þeirra Pálma og Ragnhild-
ar sem komust á legg auk Péturs
eru: Ingibjörg Ýr f. 7. maí 1931,
kennari, Skúli Jón f. 10. marz 1938,
lögfræðingur, Pálmi Ragnar f. 31.
janúar 1940, verkfræðingur.
Pétur ólst upp hjá foreldrum
sínum hér i Reykjavik, gekk i
menntaskólann og útskrifaðist
stúdent vorið 1953. Innritaðist þá
um haustið i Verkfræðideild Há-
skóla íslands og lauk fyrrihluta-
prófí vorið 1956. Hélt þá til Kaup-
mannahafnar og lauk prófi i bygg-
ingaverkfræði 1959.
Hann hóf störf hjá móðurbróð-
ur sínum, Sigurði Thoroddsen,
verkfræðingi, 1959, tók svo að sér
eftirlitsstörf fyrir Rafmagnsveitu
Reykjavíkur 1959—61 við bygg-
ingu Steingrimsstöðvar við Sog,
en var meðstofnandi Verkfræði-
stofu Sigurðar Thoroddsen hf.
(VSI) 1962 og starfaði þar síðan.
Árið 1964 fíuttist hann til Akur-
eyrar til að veita útibúi VSI þar
forstöðu og gegndi því starfi til
dauðadags.
Of langt mál væri að telja upp
þau fjölmörgu og fjölþættu verk-
efni, sem Pétur vann að og stjórn-
aði, en verkfræðistofan aflaði sér
trausts og virðingar undir stjórn
hans. Mér fannst alltaf vönduð
vinnubrögð einkenna öll fagleg
samskipti við Pétur og menn hans.
Hinn 6. janúar 1962 kvæntist
Pétur Hrafnhildi Ester Péturs-
dóttur frá Sauðárkróki. Foreldrar
hennar eru hjónin Pétur, verk-
stjóri Jónsson á Sauðárkróki og
Ólafía Sigurðardóttir. Börn þeirra
Péturs og Hrafnhildar eru:
Jón Rafn, stúdent , f. 14. maí
1962, Pálmi Ragnar, stúdent, f. 27.
ágúst 1964, Katrin ólína, nemi, f.
11. febrúar 1967, Ragnhildur
Ólafía, nemi, f. 9. október 1968,
Dagbjörg Helga, nemi, f. 27. nóv-
ember 1974.
Pétur Pálmason var fríður mað-
ur sýnum, hár og spengilegur, á
yfírborði alvörugefinn, en grunnt
var á glettni í svip hans. Hann var
sporléttur og ósérhlífinn.
Pétur var varkár og prúður að
eðlisfari bæði í leik og að starfi, en
á bak við vingjarnlega framkomu
hans var festa og ákveðni og ein-
staka sinnum sá á glóð mikils
skaphita á bak við annars agaða
framkomu.
Hann var mikill áhugamaður
um íþróttir og útivist, enda stund-
aði hann íþróttir alla tíð, hand-
bolta og skíðaíþróttir, hesta-
mennsku, badminton og skokk.
Ég minnist margra góðra
stunda frá skólaárunum með Pétri
einmitt tengdum sameiginlegum
íþróttaáhuga, en sá áhugi nærðist
af áhrifum frá Pálma, heitnum,
Hannessyni, rektor, sem unni
fjallaferðum og átökum við hina
íslenzku náttúru. Pálmi sagði ein-
hverju sinni, að sér fyndist skíða-
ganga bezt íþrótta, en þar eftir
kæmi hestamennska.
Leiðir okkar Péturs lágu fyrst
saman í 1. bekk Menntaskólans i
Reykjavík haustið 1947. Bekkur-
inn var fámennur. Við vorum
yngstir og minnstir i stórum,
gömlum og virðulegum skóla, lifð-
um súrt og sætt saman hvern dag
haust, vetur og vor og snerum
bökum saman gegn stórveldum,
efribekkingum og kennurum.
Eftir landspróf fjölgaði bekkj-
ardeildum, gamli hópurinn dreifð-
ist og ný bönd vináttu og kunn-
ingsskapar urðu til án þess að þau
gömlu rofnuðu, því að lengi býr að
fyrstu gerð.
Við í þessum ágæta árgangi, MR
1953, höfðum orðið að sjá á bak
nokkrum góðum vinum og félög-
um. Og nú hefur verið nærri okkur
höggvið, og eftir stendur ófyllt
skarð. Pétur var svo sérstakur,
einlægur og góður vinur.
Við kveðjum hann með sárum
söknuði og sendum Hrafnhildi,
börnunum og öllum aðstandend-
um okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Benedikt Bogason
Það eru nú liðin um 35 ár síðan
við Pétur hittumst fyrst. Þá sett-
umst við að hausti, ásamt stórum
hópi skólasystkina, í þriðja bekk
Menntaskólans í Reykjavík. Þar
áttum við síðan samleið næstu
fjóra vetur fram til stúdentsprófs.
Síðasta veturinn sátum við saman
hlið við hlið í tímum og urðu þá
kynni okkar nánust, sem vonlegt
er. Á þessum árum tókst með
okkur hinn ágætasti kunnings-
skapur, sem varað hefur þótt leið-
ir okkar hafi sjaldan legið saman
hina síðari áratugi þar sem við
bjuggum þá lengst af sitt i hvoru
landi eða sitt í hvorum landshluta.
Þó hittumst við nokkrum sinnum
á tyllidögum árgangsins eða á
stúdentsafmælum og voru kynni
okkar þá ætíð hin sömu og mótazt
höfðu á menntaskólaárunum. Sú
vinátta og þau tengsl, sem á þess-
um árum mynduðust í hópi okkar
voru ótrúlega náin og hafa að
mestu staðizt tímans tönn. Ég
held að okkur öllum, sem kynnt-
umst Pétri á skólaárunum hafi
þótt til hans koma og hafi þótt
vænt um hann. Ber margt til þess.
Hann var ætíð glaðvær og fundvís
á hið skoplega i umhverfí sínu en
jafnframt drenglundaður alvöru-
maður, sem gott var að leita til og
ræða við. Þannig stendur hann
mér fyrir hugskotssjónum og
vafalaust fleirum úr okkar hópi.
Það eru hörmuleg tíðindi þegar
jafn ágætir menn eru kallaðir
héðan af heimi svo skyndilega, á
aldri, en á hinn bóginn er gott að
minnast slíkra manna sem Pétur
var.
Það munum við öll gera á veg-
ferð okkar inn í ókomna tíð þar
sem jötuninn stendur með járn-
staf í hendi og kallar okkur eitt af
öðru til fundar við þann er sólina
skóp og er stundir líða fram verða
köll hans æ tíðari.
Við samstúdentar Péturs vott-
um konu hans, börnum og að-
standendum okkar dýpstu samúð.
Gunnar Jónsson
Kveðja frá mágkonubörnum
„Þú hafðir fagnað með gróandi grösum
og grátið hvert blóm, sem dó.
Og þér hafði lærst að hlusta unz hjarta
í hverjum steini sló.
Og hvernig sem syrti, í sálu þinni
lék sumarið öll sín Ijóð,
og þér fannst vorið þitt vera svo fagurt
og veröldin ljúf og góð.“
(Tómas Guðmundsson)
Olly, Pétur,
Ingunn og Óli.
Pétur Pálmason varð bráð-
kvaddur laugardaginn 1. sept. sl.
Hann fæddist í Reykjavík 10.
janúar 1933 og voru foreldrar
hans hjónin Pálmi Hannesson,
rektor, og kona hans Ragnhildur
Skúladóttir Thoroddsen.
Áð loknu stúdentsprófi 1953 hóf
hann nám í byggingarverkfræði
við Háskóla íslands og lauk prófi i
þeirri grein frá Kaupmannahafn-
arháskóla árið 1959. Hóf hann þá
störf hjá móðurbróður sínum, Sig-
urði Thoroddsen verkfræðingi.
Hann varð meðstofnandi að verk-
fræðiskrifstofu Sigurðar Thor-
oddsen hf. árið 1962 og starfaði
þar síðan. Árið 1964 setti skrif-
stofan á fót útibú á Akureyri og
var Pétur valinn til að veita henni
forstöðu, sem hann hefur gert alla
tíð síðan. Rekstur og umsvif úti-
búsins hafa aukist jafnt og þétt og
hef ég þá trú að það hafi ekki hvað
síst verið að þakka traustri stjórn-
un Péturs.
Kynni okkar Péturs hófust er ég
settist í 3ja bekk Menntaskólans í
Reykjavík og hafa þau haldist alla
tíð síðan, þó fundum okkar hafi
fækkað eftir að hann flutti til Ak-
ureyrar 1964.
Á menntaskólaárunum stofnuð-
um við spilaklúbb með þeim Ólafi
Erni Arnarsyni og Sigurði Sig-
urðssyni og spiluðum við saman
til ársins 1964, með hléi þau þrjú
ár, sem Pétur var við nám í Kaup-
mannahöfn.
Pétur hafði sem sumarvinnu á
skólaárunum fyrir stúdentspróf
eftirlit með laxveiði í Hvitá og
Ölfusá og var ég þá oft með hon-
um um helgar, en þá var mest að
gera i eftirlitinu, enda mátti þá
ekki hafa net i ánum. Til nota við
eftirlitið hafði hann jeppabifreið,
sem ekki þótti svo lítið merkilegt á
þeim árum. Ég hafði mjög gaman
af að vera með Pétri á þeim árum.
Ég hafði mjög gaman af að vera
með Pétri í þessu eftirliti og keyra
um sveitir Árnessýslu, auk þess
sem oft komu fyrir skemmtileg og
minnisverð atvik.
Foreldrar Péturs áttu sumar-
bústað við Reykjakot í Ölfusi og
héldum við þar til, en móðir hans
var þar öll sumur og faðir eftir því
sem tími gafst til. Þessi sumur
skilja eftir sig skemmtilegar
minningar.
Hinn 6. janúar 1962 kvæntist
hann Hrafnhildi Pétursdóttur og
eignuðust þau 5 börn.
Pétur Pálmason var ekki mjög
mannblendinn maður en hann var
trygglyndur og traustur vinur
vina sinna.
Við hjónin færum Hrafnhildi,
börnum þeirra og öðrum skyld-
mennum innilegar samúðarkveðj-
ur.
Jón Ólafsson
Við fráfall æskuvinar rifjast
upp löngu gleymd atvik. Fyrstu
kynni okkar Péturs lýsa honum
vel. Það var snemma vetrar 1942
að við, nokkrir leikfélagar af
Bókhlöðustígnum, höfðum orðið
varir við rottu, sem forðaði sér inn
í tóman vatnstank i Menntaskóla-
portinu við íþöku. Bárum við eld
að opinu líkt og brennumenn forð-
um og svældum út dýrið undir ör-
uggri forystu foringjans í hópn-
um. Meðan þessu fór fram hafði ég
veitt athygli ókunnum strák, sem
stóð álengdar og fylgdist með, en
lét afskiptalaust. Eitthvað fannst
foringjanum sveinninn þó að-
finnsluverður og hugðist stugga
honum burt. Sá ókunni snerist til
harðrar mótspyrnu og lauk svo, að
foringinn, sem var nokkrum árum
eldri, sá sitt óvænna og hvarf af
vettvangi unandi sínum hlut illa.
Hópurinn fylgdi foringja sinum
allir nema ég, sem lék forvitni á
þessum nýja strák. Þarna hitt-
umst við Pétur fyrst, þá á 10. ári
báðir, og er ekki að orðlengja það,
að meö okkur batzt þarna sú vin-
átta, sem entist siðan, endaþótt
atvikin hafi fækkað samfundum
okkar mjög síðasta aldarfjórðung-
inn tæpan. Þessi fyrstu kynni lýsa
Pétri vel, fáskiptinn að fyrra
bragði, en lét hvergi hlut sinn að
óreyndu. Það var einkenni hans að
vilja í engu vera eftirbátur og
stöðugt þurfti að reyna með sér og
samferðarmönnum. Varð ég að
bfta í það súra epli að vera honum
síðri í allri íþrótt, hvort heldur
hjólreiðum, sleðakeppni eða
stökkum. Fyrsta veturinn flug-
umst við alloft á og finnst mér nú
hann hafa þurft að ganga úr
óyggjandi skugga um, hvor okkar
væri fremri að afli. Þannig var
Pétur, hann vildi allt gera vel.
Hann var drengur góður og það
veit fyrir víst að hann hefur á
engu þvi níðst, sem honum var til
trúað, endaþótt ég hafi ekki fylgst
með störfum hans.
t
Hughellar þakkir flytjum viö öllum þeim er sýndu samúö og virö-
ingu viö fráfall og útför
JÓNS B. HELGASONAR,
fv. kaupmanns.
Sérstakar þakkir viljum viö færa félögum og stjórn Karlakórs
Reykjavlkur er helöruöu falllnn frumherja meö fögrum söng.
Ólöf B. Guöjónadóttir,
Alrún G. Jónadóttir Paul, Philip Martin Paul,
Svarrir Jónaaon, Hólmfríöur Áageiradóttir,
Ragnar J. Jónaaon, Anna Einaradóttir,
Laifur Jónaaon, Quöný Kr. Jónadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
SIGURÐUR ÞORKELSSON,
Birkimel 8a,
er lótinn.
Elae Þorkalaaon og aynir.
t
JÓSEFJÓNSSON,
frá Brekku, Þingi, A-Hún.
lést í San Fransisco USA, 23. ágúst 1984.
Jaröarförin hefur fariö fram.
F.h. fjölakyldu hana,
Ingimar Siguröaaon, járnamiöur.
t
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
JÓHANNES DAGBJARTSSON,
bifvélavirki,
Álfhólavegi 43, Kópavogi,
veröur Jarösunglnn frá Aöventkirkjunni mánudaginn 10. septem-
ber nk. kl. 13.30.
Halldór Laufland Jóhanness., Rannveig Skaftadóttir,
Kolbrún Sigrlóur Jóhannesd., Guömundur Sigurösaon
og barnabörn.
t
Þökkum sýnda samúö vlö fráfall
JÓN8 B. JÓNSSONAR
fré Svainsstööum, Veatmannaeyjum.
Veronlka Ólafadóttir
og aörir aöstandendur.
t
Innilegar þakklr til allra þeirra er sýndu okkur samúö og hiýhug vlö
andlát og jaröarför
GUOMUNDAR HELGA GUÐMUNDSSONAR,
fyrrv. nasturvaröar.
Sérstakar þakkir færum vlö fyrrverandl samstarfsfólki hans á sim-
stööinnl á fsafirði og starfsfólkl hjúkrunarheimilislns Sunnuhlíöar
sem annaöist hann i veikindum hans.
Helga Þóroddsdóttir.
Þorvaldur Veigar Guömundss., Birna Friöriksdóttír,
Ragnheiöur Ó. Guömundsd., Theodór Kristjánsson.
Lokað
eftir hádegi föstudaginn 7. september vegna útfarar
PÉTURS JÖKULS PÁLMARSSONAR.
VERKFRÆÐISTOFA
SIGURÐAR THORODDSEN HF.,
Ármúla 4, 105 Reykjavík.