Morgunblaðið - 01.02.1985, Blaðsíða 4
4 B
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. FEBRÚAR 1985
Ein er sú manneskja,
sem mér hefur þótt
bera af mörgum, sak-
ir hógværöar og lát-
leysis annars vegar
og hins vegar einurð-
ar og sterkrar réttlæt-
iskenndar. Manneskj-
an er Hjördís Hákon-
ardóttir, sem þrátt
fyrir náms- og starfs-
feril af alvarlegra tag-
inu, á enn sína
glettni, skörp og hlý í
senn. „ Mér hefur nú
alltaf tekist aö
humma fram af mér
blaðaviötöl, hingað
til, en þaö var einkum
um þaö leyti sem ég
gegndi sýslumanns-
embættinu, aö leitað
var til mín meö slíkt, “
segir Hjördís, sem er
svo sem ekkert ólm í
viðtal. Hún lætur þó
til leiðast og gefur sér
tíma eftir strangan
vinnudag í Borgar-
dómi Reykjavíkur,
áður en hún tekur til
viö að sinna börnum
sínum tveim, Hákoni
og Ólöfu Emblu, aö
ógleymdum eigin-
manninum, sem er'
heimspekingurinn
Eyjólfur Kjalar. Hjör-
dís Hákonardóttir var
fyrsta konan sem
skipuö var í sýslu-
mannsembætti og
gegndi hún því emb-
ætti í þrjú og hálft ár
sem sýslumaður
Strandasýslu. Hún et
önnur konan sem
skipuð er í embætti
dómara á íslandi, en
sú fyrsta var Auður
Þorbergsdóttir. Sam-
hliða borgardómara-
starfinu gegnir Hjör-
dís starfi formanns al
þjóðlegu mannrétt-
indasamtakanna
Amnesty Internat-
ional. Dagurinn sem
við mælum okkur
mót, er stormasamur
rigningardagur, einn
af þeim verri. Þök
hafa tekist á loft,
svo og bílar, Ijósa-
staurar brotnað en
Hjördís kemur heil á
húfi úr vinnunni, þótt
fótgangandi sé og
hálka á götum. „Ég
gekk heim í hádeg-
inu, þá varð ég alveg
gegndrepa, ég held
ég hafi orðið að hafa
alfataskipti, “ segir
hún og hengir renn- =
vota kápuna upp til
þerris, áður en við
komum okkur fyrir í
upplýstu skjóli, með
skammdegisveðrið
úti fyrir í bakgrunnin- |
um.
Morgunblaðið/ólafur K. Magnússon.