Morgunblaðið - 01.02.1985, Blaðsíða 12

12 B
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. FEBRÚAR 1985
Eyrnalokkar. Laufblað úr 14 karata gulli, fiörildi úr 18 karata gulli moð Hálamen úr 14 karata
3 gáróttum barokkperlum og einni aaltvatnaperlu. Fuglinn hefur gulli og Acurit.
turkiaatein á hverjum „fæti“. „Stóra hluti, eina og laufblaóió, nota óg
bsaói aem hálamen og aem eyrnalokk," aegir Hjördía.
Eyrnalokkur meó túrmalín-
ateini og litlum túrmalínum
eem Hjðrdía hefur brugóiö
upp á gullþráö.
Guilhálamen með
eldópal, áströlskum
steini sem hefur
þann eiginleika að
litast eftir því hvern-
ig birtan felhir á
hann. Perhirnar eru
granat-saltvatnsperl-
ur og barokkperlur.
Eðalgripir ekki bara
eitthvað „ríkt og fínt“
— Hjördís Gissurardóttir
Flestar konur eiga fallega
skartgripi, en þær eru
færri sem skarta eigin
smíó. Hjördís Gissurar-
dóttir, gullsmiöur og verslunar-
rekandi er í hópi siöarnefndra. „Þó
gerist þaö yfirleitt ekki aö ég
smíöa hlut gagngert handa sjálfri
mér,“ segir Hjördís. „Hins vegar
verður maöur stundum ástfang-
inn af hlut á meöan hann er í
smíöum og heldur honum fyrir
sig. Sé þaö ekki mögulegt þá er
eins og maöur sé aö hitta gamla
kunningja ef þessir skartgripir
koma t.d. til manns i viögerö.
Ég er bókstaflega alltaf meö
skartgripi, nema þá helst í sundi.
Hef þaö hins vegar fyrir reglu að
taka þá alla af mér um leiö og ég
kem heim. Annars fer þaö mikiö
eftir því í hvernig skapi ég er
hvaö ég set á mig. Ég held aö
þaö hljóti aö vera eins meö
skartgripi og fatnaö. Ef fólk er í
góöu skapl er þaö líklegra til aö
klæöa sig meira áberandi og aö
sama skapi aö setja á sig fleiri
skartgripi," segir Hjördís.
Hún hefur starfaö aö gullsmíöi
í 15 ár, en áhuginn vaknaöi öllu
fyrr. „Áhuga á skartgripum hef
ég haft nánast frá því ég man
eftir mér. Þegar mér er hugsaö til
gamalla frænkna minna sem
núna eru látnar, man ég eftir
skartgripunum þeirra og ilm-
vatnslyktinni.
Annars var ég víst búin aö
ákveöa þaö tóif ára gömul aö
veröa gullsmiöur. Pabbi haföi
gefiö mér gullhring þegar ég var
krakki og honum týndi ég í skól-
anum. Geröi þaö sem margar
konur hafa lent í, aö leggja hring-
inn frá mér á vask á meöan ég
þvoöi mér um hendurnar og
gleyma honum þar. Þegar ég svo
mundi eftir honum var hringurinn
horfinn. Húsvöröurinn í skólan-
um sagöi þá viö mig: „Þú kannski
giftist manni sem smíöar handa
þér hring, eöa bara lærir þetta
sjálf!"
Skartgripirnir sem viö fengum
aö Ijósmynda frá Hjördísi eru allir
eftir hana sjálfa og flestir úr gulli.
Viö spyrjum hana hvort gulliö sé
í uppáhaldi umfram aöra málma.
„Nei, alls ekki. Þaö er aöeins
eitt skilyröi sem ég set varöandi
skartgripi og þaö er aó þeir séu
eöalskartgripir, bæói steinn og
málmur. Þetta er líka spurning
um gæðamat, aö fólk setji pen-
ingana sína í hluti sem eru þess
viröi og hafa endingu. Þaö er
nefnilega alger misskilningur aó
ekta skartgripir séu einungis
eitthvaö „dýrt og fínt“.
Oft held ég til dæmis aö konur
sem sífellt eru aö kaupa sér
plasthluti, eyöi þegar allt kemur
til alls, meiri fjármunum til kaup-
anna en annars. Plastgripirnir
eru yfirleitt háöir tískusveiflum
sem koma og fara og þeir veröa
leiðigjarnir til lengdar. Þá er ekki
annaö að gera en aö leggja
þeim, ekki er hægt aö bræöa þá
upp og búa til úr þeim nýja gripi.
Eins og þú heyrir þá er plastiö
fyrirbæri sem ég er lítiö hrifin af i
skartgripum, enda er efniö ónátt-
úrulegt og algerlega laust viö all-
an persónuleika."
— Áttu þér uppáhaldsskart-
grip?
„Þaö held ég bara ekki. Mér
þykir ákaflega vænt um alla
þessa hluti, sumir ná kannski
meiri tökum á manni en aðrir, en
ég á bágt meö aö taka einn fram
yfir annan.“ A
— Skartgripirnir þínir, eru
þeir allir eigin smíö?
„Flesta hef ég smíöaö sjálf,
nema þá sem eru antikmunir. En
auövitaö eru til skartgripir, eöa
oftar eöalsteinar, úti i heimi sem
maöur leyfir sér aö eignast —
eöa réttara sagt leyfir eiginmann-
inum aö gefa sér, svona til aö
hann fái aö vera eins og aörir
góöir eiginmenn!"
Ber ekki skart-
gripi af vana
— Ólöf Pálsdóttir
Eg ber ekki skartgripi af
vana, a.m.k. ekki ennþá!
En á hinn bóginn hef ég
ekki verið þekkt fyrir aö
fylgja heföum eöa tískubylgjum,
varöandi skartgripi, fatnaö, hús-
gögn eða annaö, segir Ólöf Páls-
dóttir, myndhöggvari og
sendiherrafrú, þegar hún aö lokum
samþykkir aö ræöa viö okkur um
skartgripi sína. Þá kvaöst hún álíta
lítt áhugaveröa fyrir sig eöa aöra,
enda heföi lífsstarfiö snúist um
aöra hluti. Samþykkti þó aö hafa
undir niöri lúmskt gaman af
spennandi og fögrum hlutum.
Ólöf brosir, þegar tískubylgjur
ber á góma, og segir: „Því heyrö-
ist, þegar ég lauk námi, giftist og
flutti til Islands, aö konan hans
Siguröar Bjarnasonar ritstjóra
Mbl. væri eitthvaö skrýtin. Þaö er
kannski ekki aö undra, þetta var
fyrir nær 30 árum og ég lét vefa
svart teppi á boröstofugólfiö. Var
meö alla veggi hvíta og þykk hvít
gluggatjöld, á meöan veggir flestra
heimila í Reykjavík voru málaöir í
ýmsum dökkum litum og allt gard-
ínu- og teppaflúr var rósótt.
Ég hef líklega erft þaö frá móöur
minni aö hlaupa ekki eftir tískunni.
Hún haföi sjálfstæöasta og besta
smekk sem ég hef kynnst hjá
konu. Átti þaö t.d. til aö klæöa
okkur systkinin í föt sem hvergi
sáust fyrr en kannski mörgum ár-
um síöar," segir Ólöf. „Og stund-
um var manni strítt á sérkenni-
legum klæðaburði."
Skartgripir Ólafar eiga sér flestir
forvitnilega sögu og uppruna,
sumir nýir, aðrir aldagamlir. Grip-
ina hefur Ólöf eignast bæöi á meö-
an hún bjó erlendis, hér heima og
á feröum sinum ytra.
„Ég set skartgripi á mig mikiö
eftir skapinu þann daginn og einn-
ig eftir því hvert ég er aö fara,“
segir Ólöf. Bætir síöan viö meö
ákveöinni röddu: „En setji ég upp
skartgripi, sem mér finnst ekkert
gera, hvorki fyrir fötin eöa mig, tek
ég þá strax niður. Og varla er ég
komin heim úr hófi eöa móttöku,
en ég hef tætt af mór öll „djásnin”
og kastaö þeim á fyrsta hentuga
staöinn — oft glataö uppáhalds-
gripum þannig. Fólkiö mitt er síöan
aö finna þetta á ótrúlegustu stöö-
um. Ég man aö þaö var sérstak-
lega erfitt aö muna hvar „frúin“
haföi afklæöst skartgripunum sin-
um í London, þar sem sendiherra-
bústaöurinn er á 6 hæöum!
Þaö er eins og ég gleymi
skartgripunum um leiö og ég tek
þá af mér. Samt á hver hlutur sinn
vísa staö hjá mér á öllum mínum
mörgu heimilum.“
— Eru skartgripir meðferðis á
feröalögum?
„Já. Þegar viö ferðumst um
framandi lönd, Nígeríu, Kína, Ind-
land, Tyrkland og víðar, hef
skartgripina alltaf meöferöis, frek-
ar en aö skilja þá eftir í feröatösku
eöa hótelboxum.
Skartgripir Ólafar eru ekki
bundnir viö neina eina línu. „Sjái
„Þetta hálsmen koypti Ag í
Egyptalandi ’63 og gaf móður
minni. Hef lítiö notaó þaó sjálf,
enda finnst mér þaö heyra
henni til.“ Gullmen meó uppá-
þræddum tilhöggnum steinum.
Messingnæla um 12 sm há.
„Eitt af því sem ég kaupi í gríni
og nota sjaldan.“
KVIKMYNDIR
Nikkelfjallið
Afrakstur íslensk/bandarískrar samvinnu
etta atvikaöist þannig,
aö til mín kom banda-
rískur maöur, David Shanks
aö nafni, sem langaöi til aö
sjá söguna á hvíta tjaldlnu
og var reiöubúinn til aö fjár-
magna gerð kvikmyndar um
hana. Þaö varö úr aö ég
framleiddi myndina og haföi
frjálsar hendur með manna-
ráöningar. Þannig má segja
aö íslendingarnir komi inn i
Leikkonan Grace Zabrisky og Ragna Fossberg fðrðunarmeist-
ari á tökustað.
myndina," segir Jakob
Magnússon um kvikmynd-
ina Nikkelfjalliö, sem frum-
sýnd veröur á islandi 10.
febrúar næstkomandi og er
þaö fyrsta frumsýning á
henni. Átta íslendingar, auk
Jakobs, unnu viö gerö
hennar, þau Sigurjón Sig-
hvatsson, sem annaðist eft-
irvinnslu, Björn Emilsson
sem hljóðmaður, Guömund-
ur Kristjánsson og Ólafur
Rögnvaldsson viö lýsingu,
Vilborg Aradóttir í búning-
um, Edda Sverrisdóttir viö
flutninga og Hallur Helga-
Patrick Cassidy
leikari.