Morgunblaðið - 03.05.1985, Side 5

MORGlJNkLAÐIÐ, FÖSTUDÁGÚR 3. MAl 1985
É 5
og Ifklegast blöa I svona fjóra mán-
uði," segir hún hlæjandi og bætir
viö, „annars er mismunandi hvaö
fólk þarf aö blöa lengi eftir pöntun.
Stundum er hægt aö panta pils I dag
og fá það nánast á morgun og
stundum er nokkurra vikna bið.
Þetta er árstlöabundið."
—Er einhver regla á þvl hvernig
þú vinnur hugmyndirnar þlnar?
„Ekki föst. Stundum kvikna
hugmyndir aö fllkum þegar ég er að
gera eitthvað allt annað. I morgun
var ég t.d. að snlða kjól og fékk á
sama tlma hugmynd aö frakka/-
jakka. Stundum þarf ég ekki annað
en að sjá blússu til að fá út frá henni
hugmynd að kjól — sem oftast er
ekkert llkur blússunni fullgeröur.
Maður getur I sjálfu sér fengiö
hugmyndir út frá svo mðrgu — nú
eða þá hreinlega sest niður og byrj-
að að krota á blað."
—Finnst þér viðhorf til fatahönn-
unar hafa breyst frá þvl sem áöur
var?
„Já, stærsta breytingin er sjálf-
sagt sú að fatahönnun er I tlsku
þessa stundina og óskaplega margir
eru að spá I hana eða dreymir um
að læra þetta. Oft grunar mig að
margir haldi aö þetta sé bara aö
sitja og teikna, sem er mesti mis-
skilningur. Námið sjálft er erfitt og
hrein þolinmæðisþjálfun ofar öllu.
Þegar ég var aö læra var maöur
látinn rekja upp sömu ermina aftur
og aftur, kannski tlu sinnum, þótt
manni fyndist hún nú vera oröin
nokkuð þokkaleg I annað sinn og
sæi ekki alltaf tilganginn með þessu.
En ég sé tilganginn núna og myndi
ráðleggja öllum sem ætla sér út I
fatahönnun aö læra hana spor frá
spori, hafa alla grunnkunnáttuna á
hreinu og reyna slðan að gera sem
mest upp á eigin spýtur."
—Attu þér einhverja dálætis-
hönnuöi?
„Þaö er ósköp breytilegt. Mögler
er einn og alltaf dáist maður að Yves
Saint Laurent, þó mér finnist að
hann mætti stundum vera svolltið
djarfari. Hins vegar er ég ekki hrifin
af þessari lausu japönsku hönnun
sem hefur verið rlkjandi á undan-
förnum árum. Stundum veit maöur
ekkert hvernig fllkurnar eru I laginu
— og ég er nú svolltið hrifin af
kvenlegheitum I klæönaði. Finnst
skemmtilegra aö leyfa konum að
vera með mitti og mjaðmir."
—Mitti og mjaömir, erum við þá
ekki komnar aftur að rómatlsku kjól-
unum þinum, sem m.a. hafa sést I
keppninni um ungfrú Island og aö
mér skilst ekki ósjaldan við kirkjualt-
ar?
„Meðal annars. Fyrst þú minnist á
brúðarkjóla, þá er gaman að þvl
hvað konur eru farnar að panta mun
(burðarmeiri brúðarkjóla en almennt
gerðist. Kjóla með margslungnu
sniði, burðargrindum jafnvel, slóða
og höfuöbúnaöi. Mér finnst voöalega
gaman að teikna svoleiöis brúðar-
kjóla."
—Ætlar kannski að hanna einn
slikan fyrir sjálfa þig?
„Varla, ég held að þaö sé oröið
fullseint," segir Marla Lovlsa og hlær
við, en fyrst við erum farnar að ræða
fjölskyldumálin er ekki úr vegi aö
spyrja hvort llkur séu á að sonurinn
haldi út á sömu braut. Er hann byr-
jaður aö teikna?
„Hann. Nei, ég held að hann
verði nú frekar boxari en fatahðnn-
uður, að minnsta kosti eins og málin
standa I dag," segir hún brosandi.
—En nú ert þú viðloðandi Marl-
urnar allan daginn meira og minna,
ýmist I versluninni eða á saumastof-
unni. Hvernig gengur að samræma
þetta heimilishaldinu?
„Það gengur. Ég er heppin að þvl
leytinu til aö sambýlismaður minn er
sjálfur tengdur viðskiptallfinu og skil-
ur hvernig svona fyrirtæki gengur
fyrir sig. Ég held að það hljóti að
vera ógerningur fyrir manneskju sem
stendur f fyrirtækjarekstri að búa
með einhverjum sem tengist við-
skiptalffinu alls ekki. Skilur ekki
hversu mikill tlmi og vinna fer I
fyrirtækjarekstur og er að segja má
á móti honum. Ég held að það sé
bara ekki hægt. “
—Ef fatahönnunin hefði ekki
komið til, hvaö værir þú að gera I
dag? Getur þú gert þér þaö I hugar-
lund?
Marla Lovla hugsar sig um, brosir
meö sjálfri sér og segir: „ætli ég
væri bara ekki að sauma föt ein-
hvers staðar úti I bæ! Að vera hús-
móðir með heimilisrekstur og upp-
eldi á fjórum börnum aö aöalstarfi er
eitthvað sem ég get nú ekki séð mig
I, þannig að llklegast hefði sauma-
skapurinn orðiö ofan á. Eða þá aö
ég hefði farið I Myndlista- og hand-
Iðaskólann, hverveit."
—Gætir þú unnið með öörum
fatahönnuðum?
„Ég hef nú aldrei gert það og
ímynda mér að það yrði erfitt. Til
dæmis að eiga fyrirtæki með öðrum
fatahönnuöi, það hugsa ég að yrði
ekki auövelt. Ég er bara einhvern-
veginn þannig gerö, aö þó ég spyrji
bæði starfsstúlkurnar mlnar og vin-
konur hvað þeim finnist um eitthvað
sem ég er að hanna, þá er ekki þar
með sagt að ég taki nokkuð mark á
þvi. Að minnsta kosti ekki ef ég sjálf
hef trú á aö flikin verði best eins og
ég hafði hugsaö mér.“
—Sjálfsöryggiö verður sem sé að
vera til staðar?
„Já, maður verður að hafa trú á
sjálfum sér. Sjálfsöryggiö kemur
með tlmanum, reynslunni og ekki
slst mistökunum sem maður lærir
kannski hvað mest af.“
—Heldurðu að þú verðir I fata-
hönnuninni það sem eftir er?
„Já, það sem ég stefni að núna
er að koma afgreiðslunni og bók-
haldinu alfariö úr mlnum höndum,
reyna að stækka saumastofuna og
gefa mér meiri tlma til aö hanna fyrir
búöina. Helst þyrfti ég aö leigja mér
simalaust herbergi meö góðri læs-
ingu, þar sem ég gæti unnið óáreitt I
fjóra tima á dag. Annars er I sjálfu
sér sama hvar maöur er að vinna.
Svo framarlega sem vinnan er skap-
andi og skemmtileg þá þreytist ég
ISUZU
TROOPER
rURBQ
isuzuTROOPER
- lúxusvagn í bæjarakstri, ósvikið hörkutól á
fjallvegunum og allt þar á milli. Þetta er einstakur
bíll, búinn þægindum fólksbílanna, krafti og styrk
jeppanna og farþegarými fyrir allt að 9 manns án
þess að nokkurs staðar þrengi að!
isuzu TROOPER
á fáa sína líka!
Kynntu þér verð og greiðslukjör
- við tökum flestar gerðir notaðra
bíla upp í og það bjóða fáir betur
góðum greiðslukjörum.
BíLVANGURsf
HÖFÐABAKKA 9 5ÍMI 687BOO