Morgunblaðið - 19.07.1985, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. JÚLÍ 1985

1954
1950
1938
1978
innar er ekki úr vegi aö spyrja Ijósmyndarann hvort
hann hafi aldrei tekiö sér pensil í hönd.
„Ég byrjaði á þessu einu sinni, bæði málaöi og
teiknaði," segir hann sem hlaut styrki í skóla á
sinum tíma vegna hæfileika á myndlistarsviöinu.
„Síöan komst ég aö því, aö þaö sem ég var aö gera
á mörg þúsund sekúndum meö penslinum, gat ég
gert á einni sekúndu meö myndavélinni. Nú þá not-
aöi ég hana." Þaö gerir hann óspart, því aó á sama
tíma og hann var í verkefni á fslandi hélt hann
nokkrum sinnum utan dag og dag vegna vinnu
sinnar. Eitt verkefnanna var aö mynda drottningar-
móöurina bresku fyrir 85 ára afmæliö í ágúst. Hann
sýnir okkur afraksturinn, gömlu konuna í hópi
barnabarnanna. Aö því loknu spyr hann okkur hvort
viö höfum fengiö eitthvaö af viti út úr þessum Sam-
ræöum, ef svo sé langi hann aö fara aö hvíla sig.
Sem hann auövitaö fær, enda tíu mínúturnar sem
viö fengum löngu búnar aö margfaldast og strangur
vinnudagur í nánd. Vinnudagur sem ekki hefst fyrr
en ein af þessum frægu húfum hans er komin upp,
en á því hefst hver einasta myndataka. „Þetta byrj-
aöi allt sem einn stór brandari, en núna erum viö,
t
ég og aöstoóarfólkiö mitt, oröin hjátrúarfull. Þaö
gerir ekki nokkur maður í hópnum neitt fyrr en
húfan er komin á sinn staö." Og þar verður hún
væntanlega um ókomin ár, enda á Ijósmyndarinn
aó eigin sögn eftir aö gera óskaplega mikiö áöur en
hann fer sex fetin niöur. Eitt verkefnanna sem liggja
fyrir er útkoma nýrrar Ijósmyndabókar eftir hann
sem mun bera heitiö „Myndir þú leyfa dóttur
þinni... ?“
„Þaö er ósköp sorgleg staöreynd aö í dag sér
maöur menn liggja yfir klámritum sem eru gengin út
í slíkar öfgar aö myndirnar ættu frekar heima á
skrifboröi skurölækna en annars staöar. Þaö er svo
gersamlega búiö aö eyðileggja nektina í Ijósmynd-
um og kannski hugum fólks lika. Svo mér datt í hug,.
hvort þetta mannfélag sem finnst á tunglgönguferö-
ir og hjartabýtti lítiö tiltökumál, heföi ekki bara gott
af því aö sjá aöeins aftur í tímann þegar da Vinci og
fleiri máluóu nakta líkama, ástina og rómantík án
þess aö gera hana klámfengna. Nú, síðan geröi ég
þetta sama meö myndavél," segir hann og þar meö
eru samræöur á enda.
1964
Þessa mynd af Maríu Guðmundsdóttur ték Parkinson, eða
„Park«“ eins og Marta og fleiri kalla hann, árið 1964. „Það
er mjög gott aó vinna med Parkinson," segir Maria, „hann
er rólegur og yfirvegaður og með þennan yndiatega breska
húmor. Er ekkert að æaa sig yfir hlutunum, hetdur horfir á
broslegu hlióarnar.“ Það var einmitt ein af þessum broa-
legu hliðum sem Parkinson sýndi, er þau sneru hlutverk-
um við í Kjésinni nýlega, fyrirseetan oróin Ijésmyndari og
Parkinaon myndefnið.