Morgunblaðið - 28.07.1985, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. JÚLl 1985
53
Vilborg Björns-
dóttir - Kveðjuorð
Kædd 1. janúar 1914
Dáin 29. iúní 1985
það ævistarf þeirra allra og stað-
festi Drottinn verk þeirra með náð
Að morgni dags, laugardaginn
29. júní, kallaði Drottinn Vilborgu
Björnsdóttur, Austurgötu 5, Hafn-
arfirði, heim í sín eilífu Föðurhús.
Hún hafði þá lokið um 50 ára
þjónustu á akri Guðs, við að safna
saman í Hans blessa ríki.
Vilborg ólst upp í föðurhúsum
við gott atlæti. Þrátt fyrir það brá
fljótt skugga á líf hennar. Er
fyrsti áratugurinn hafði runnið
sitt skeið tók að bera á sjóndepru
hjá henni sem jókst stöðugt með
árunum. Til að áhrifa hennar
gætti minna var Vilborg látin fá
gleraugu sem urðu sterkari og
sterkari með hverju ári sem leið
og höfðu þau mjög mikil óþægindi
í för með sér. Að 10 árum liðnum
var hún farin að nota sterkustu
gler sem fáanleg voru og enn
versnaði sjónin. Framundan hjá
ungu stúlkunni var ekkert nema
blinda.
Vilborg hafði spurnir af því að
Drottinn væri farinn að bera
nafni sínu vitni meðal þjóðar
okkar, m.a. með því að lækna
sjúka, fyrir bænir þjóna sinna.
Hún fór á samkomu þar sem fagn-
aðarerindi Jesú Krists var boðað.
Drottinn leiddi prédikarann í að
flytja frásögnina um blinda
manninn sem Jesús læknaði. Orð-
in gengu lifandi og máttug beint
inn í hjarta hennar og fékk hún
jafnframt sannfæringu um, að
eins og Hann læknaði blinda
manninn á hérvistardögum sínum
svo var Hann máttugur að gefa
henni sjónina því að „Jesús Krist-
ur er í gær og í dag hinn sami og
um aldir". Á samkomunni sagði
hún engum frá því sem átti sér
stað innra með henni en næsta
dag fór hún til Guðrúnar Jóns-
dóttur og bað hana að biðja fyrir
sér til lækninga. Ekki þarf að orð-
lengja það að Drottinn stóð við
fyrirheit sitt og gaf henni sjónina
á ný. Hún tók þegar af sér hin
þrúgandi gleraugu og las upp frá
því smæsta letur gleraugnalaust
svo lengi sem hún lifði. Þessum
vitnisburði sagði Vilborg marg-
sinnis frá á opinberum samkom-
um og Drottinn staðfesti hann
jafnframt, því að hún söng og spil-
aði á orgel á samkomum og las
nótur gleraugnalaust alla tið.
Skömmu síðar fóV Vilborg að
starfa með Guðrúnu og Salbjörgu
Eyjólfsdóttur sem þá þegar voru
byrjaðar að vinna að útbreiðslu
Fagnaðarerindis Jesú Krists
ásamt fleirum. Upp frá því varð
sinni.
Vilborg var búin að þjóna
Drottni sínum yfir 30 ár er fund-
um okkar bar fyrst saman. Þannig
var að móðir mín veiktist og fór á
spitala. Ekkert varð við sjúkdóm
hennar ráðið og sögðu læknar að
hún ætti skammt eftir ólifað enda
sjúkdómurinn sagður vera hinn
hræðilegi vágestur krabbamein.
Þannig er það, við mennirnir
ályktum en Guð ræður. Einn af
fyrrverandi sveitungum móður
minnar hafði samfélag með fyrr-
nefndum trúarsystkinum. Hann
frétti af veikindum hennar og bað
um að beðið væri fyrir henni.
Drottinn var við til að heyra bæn-
ir barna sinna, bornar fram í ör-
uggu trúnaðartrausti til Hans sem
allt vald hefur á himni og jörðu.
Hann gaf móður minni lengra lif
og lifir hún enn í dag nú áttræð að
aldri — dýrð sé Guði. Það var þeg-
Fædd 12. maí 1900
Dáin 23. júlí 1985
Að kvöldi dags 23. júlí andaðist
í öldrunardeild Borgarspítalans
Hafnarbúðum, Ólöf Guðrún Stef-
ánsdóttir 85 ára að aldri.
Hún fæddist í Kotleysu við
Stokkseyri 12. maí 1900, en ólst
upp i Kumbaravogi hjá foreldrum
sínum Sesselju Sveinbjörnsdóttur
frá Kluftum og Tungufelli í
Hrunamannahreppi og Stefáni
Ólafssyni frá Syðri Steinsmýri í
Vestur-Skaftafellssýslu.
Systkini Ólafar eru Valdimar
fyrrv. vörubílstjóri nú á 89. ald-
ursári og Guðrún, fyrrum sauma-
kona, sem varð 95 ára sama dag-
inn og systir hennar andaðist.
Ólöf hélt til Reykjavíkur um
1920 og giftist nokkru síðar Hann-
esi Jónssyni kaupmanni. Hann
hafði áður verið kvæntur Andreu
Andrésdóttur en missti hana.
Hannes og Andrea eignuðust eina
dóttur, Málfríði.
Ólöf og Hannes bjuggu farsælu
hjónabandi og eignuðust 11 börn
sem öll eru á lífi. Þau eru talin í
aldursröð: Sveinbjörn, yfirverk-
stjóri, kvæntur Halldóru Sigurð-
ardóttur, þau eiga þrjá syni.
Stefán, verkstjóri, var kvæntur
ar þær systur í Drottni, Guðrún og
Vilborg, komu til móður minnar
til að biðja fyrir henni að ég sá
þær í fyrsta sinni. Mér er kunnugt
um að, að við svipaðar kringum-
stæður hefur fjöldi landsmanna
hitt Vilborgu og notið ríkulegrar
blessunar Drottins fyrir.
Vilborg ferðaðist í marga ára-
tugi vítt og breitt um landið ásamt
systkinum sínum í Drottni við út-
breiðslu Fagnaðarerindisins. Þá
höfðu þau málgagn þess, „Fagnað-
arboðann", meðferðis og hefur það
Asdísi Jónsdóttur, þau slitu sam-
vistir, þau áttu 2 börn saman. Pét-
ur deildarstjóri kvæntur Guðrúnu
Árnadóttur þau eiga 2 börn. Sess-
elja, gift Málfreð Friðrikssyni
skósmið á Sauðárkrók þau eiga 5
börn. Áður hafði Sesselja eignast
1 dóttur. ólafur Hannes, prentari,
kvæntur Þorbjörgu Valgeirdóttur,
þau eiga 2 dætur, Andrea Kristín,
starfsmaður flugmálastjóra, ógift,
bjó með móður sinni. Björgvin,
starfsmaður Flugleiða, hann er
kvæntur Margréti Hallgrímsdótt-
ur, þau eiga tvö börn. Áður hafði
Björgvin eignast son með Dóru
Magnúsdóttur. Jóhann, húsgagna-
smiður, kvæntur Margréti Sig-
fúsdóttur, þau eiga 3 dætur. Jón
Stefán, húsasmiður, kvæntur
Droplaugu Benediktsdóttur, þau
eiga 4 börn. Sigurður Ágúst, stýri-
maður, var kvæntur Erlu Lárus-
dóttur. Þau slitu samvistir. Þau
eignuðust 1 son.
Yngst systkinanna er Þorbjörg
Rósa, gift Guðmundi Haraldssyni
járnsmið. Þau eiga 3 dætur.
Afkomendur ólafar og Hannes-
ar munu núna orðnir um 70—80
talsins. Oft var þröngt í búi og
annasamt á þessu mannmarga
heimili en allt bjargaðist þó vel.
Má þar þakka dugnaði og starfs-
ómögulegt var þar við að bæta.
Helgi var afbragðs starfsmaður,
samviskusamur svo af bar, gædd-
ur miklum hæfileikum og reynslu.
Hann var ekki mikill að vallar-
sýn, alltaf mjög grannholda, en
seiglan einstök. Lengi barðist
hann hetjubaráttu við þann sjúk-
dóm sem lagði hann að velli og oft
mátti ekki á milli sjá hvor mundi
sigra.
Allir vinnufélagarnir virtu
Helga og þótti vænt um hann. Það
kom berlega í ljós, þegar hann var
sjötugur og hélt okkur stórveislu,
þáði góðar gjafir og hlý handtök.
Ég veit að ég mæli fyrir munn
allra vinnufélaganna þegar ég segi
að hans sé sárt saknað, enda lagði
hann alltaf gott til málanna og
Helgi Jósefsson
Keflavík - Minning
Fæddur 13. nóvember 1913
Dáinn 21. júlí 1985
Sunnudaginn 21. júlí sl. lést á
Borgarspítalanum í Reykjavík,
Helgi Jósefsson, Smáratúni 15,
Keflavík.
Helgi fæddist 13. nóvember 1913
í Kambakoti í Vindhælishreppi á
Skagaströnd. Ungur að árum fór
hann til dvalar hjá frændfólki
sínu á Síðu í Refasveit í
Húnvatnssýslu og var þar við
bústörf og aðra vinnu, sem til féll
fram yfir tvítugt. Á þessum árum
herjaði kreppa og atvinnuleysi.
Það var því ekki á hvers manns
færi að komast til mennta eða
stofna til búskapar.
Helgi ákvað því að hleypa heim-
draganum og freista gæfunnar
annarstaðar. Örlögin beindu hon-
um til Keflavíkur, en þangað flutti
hann 1935 og þar hefur hann dval-
ið síðan. Þetta sama ár gekk hann
að eiga Gyðu Helgadóttur frá
Stóra-Ósi í Miðfirði, sem verið
hefur honum traustur og elsku-
legur lífsförunautur í fimmtíu ár.
Þau reistu sér notalegt hús við
Smáratún í Keflavík. Þar var allt-
af gott að koma. Húnvetnsk gest-
risni réði þar ríkjum. Þeim Gyðu
og Helga varð tveggja barna auðið
en þau eru Björn lögreglumaður I
Reykjavík og Þóra húsmóðir í
Keflavík, bæði bera þau uppruna
sínum gott vitni. Barnabörnin og
barnabarnabömin glöddu ævi-
kvöld Helga meira en orð fá lýst.
Fyrst eftir komuna til Keflavík-
ur stundaði Helgi sjóinn, síðan
gerðist hann vörubílstjóri, en það
kom fljótt í ljós, að hann var lag-
inn við vélar og þegar Olíufélagið
hf. hóf starfsemi sína á Keflavík-
urflugvelli, réðist hann þangað,
sem bifvélavirki. Þar starfaði
hann uns hann réð sig til starfa á
vélaverkstæði Varnarliðsins í
kringum 1960 og þar hefur hann
starfað til dauðadags.
Ég kynntist Helga, þegar ég hóf
störf hjá Varnarliðinu 1967. Við
vorum sveitungar og þekktum
hvorn annan af orðspori, svo það
lá í hlutarins eðli að milli okkar
myndaðist vinátta, sem aldrei hef-
ur fallið skuggi á þessi 18 ár. Helgi
var svo sannarlega vinur vina
sinna og þess fékk ég og fjölskylda
mín að njóta alla þá tíð sem hans
naut við. Umhyggja hans og hug-
ulsemi var slík á allan hátt að
Ólöf Guðrún Stef-
ánsdóttir - Minning
blað staðið landsmönnum til boða
frá árinu 1935. Hann flytur kenn-
ingu í Guðs heilaga orði ásamt
vitnisburðum um mátt og kær-
leika Hans til okkar mannanna
barna. Þar getum við fræðst um
kærleika og speki Guðs og vegna
fyrirheitanna notið handleiðslu
Hans og sigurs.
Vilborg starfaði við útgáfu
Fagnaðarboða frá upphafi. Þar
skrifaði hún eigin vitnisburð, vann
með öðrum við þýðingar úr erlend-
um blöðum og útbjó blaðið til
prentunar. Hún hafði oft á orði að
Drottins vegna þyrfti að gæta alls
eins vel og kostur væri og vandaði
allt sem hún vann eftir bestu getu.
Nákvæmni hennar og samvisku-
semi var við brugðið í hvívetna.
Drottinn hafði gefið henni góðar
gáfur sem Hann varðveitti með
trúfesti sinni meðan dagur entist.
Vilborg var listaskrifari og voru
margir sem nutu þess að fá í hend-
ur Biblíur sem hún hafði ritað í
blessunarorð. Hún var minnug
þess að maðurinn réttlætist ekki
af verkum sínum heldur fyrir trú
á Jesúm Krist og þess vegna var
hún stöðugt vakandi og biðjandi í
Hans nafni. Ilmur af lífi Drottins
streymdi frá þessu dygga barni
Hans til þeirra sem njóta vildu.
Frá tvítugsaldri er Drottinn
læknaði Vilborgu með krafti sín-
um fékk hún að njóta góðrar
heilsu því að Hann var hennar
hirðir og hana brast ekkert. Hún
gekk heilshugar út í þjónustuna
við Hann og fékk náð til að mæta
á allar samkomur sem haldnar
voru í trúarsamfélagi hennar
meðan hún lifði. Viku fyrir and-
látið spilaði hún og söng af fullum
krafti á samkomu í Hörgshlíð 12 í
Reykjavík. Tveimur og hálfum sól-
arhring fyrir andlátið var síðasta
samkoma áður en hún var kölluð
heim og enn var Vilborg á sínum
stað. Nokkru síðar var stund
hennar komin, að ganga inn til
þeirrar hvíldar sem Drottinn hef-
ur búið öllum sem Hann elska.
Ég minnist Vilborgar með sár-
um trega, en hjarta mitt er fullt af
þakklæti til Drottins fyrir að hafa
fengið að kynnast henni og njóta
samvista við hana og samfélags í
trúnni. Það er von mín og bæn að
Drottinn okkar haldi áfram að
kalla sanna og dygga verkamenn í
víngarð sinn til að bjóða inn í
veislusal himnaríkis, svo að hús
Hans verði fullt.
Katla Ólafsdóttir
orku Ólafar sem aldrei féll verk úr
hendi og lagði oft nótt við dag til
að sinna sínu stóra heimili og voru
þau samhent um það hjónin.
Lengst af, eða í hálfa öld, stóð
heimili þeirra á Ásvallagötu‘65.
Allt var hreint og fágað innan-
húss og voru börnin látin hjálpa
til við heimilisstörfin og hér sann-
aðist hið fornkveðna að „fár er
sem faðir, en enginn sem móðir."
Það var mál manna að Ólöf
hefði verið falleg kona, tíguleg í
framkomu og fasi.
Að hún var góð kona og móðir
fengu börnin að reyna og njóta og
þakka minninguna um allar góðu
samverustundirnar, sem verða
aldrei fullþakkaðar.
Hannes Jónas, eiginmaður ólaf-
ar, andaðist 21. júlí 1971 og síðan
alltaf var hann reiðubúinn að
rétta hjálparhönd.
Þessi fátæklega kveðja til Helga
vinar míns á að vera lítill þakk-
lætisvottur fyrir þá hlýju og vin-
semd, sem hann alla tíð sýndi mér
og fjölskyldu minni.
Ég sendi Gyðu og fjölskyldu
hennar innilegar samúðarkveðjur.
Megi góður Guð hugga þau og
styrkja.
Jóhann Baldurs
hafa þær mæðgur Andrea og Ólöf
haldið heimili saman.
Þær voru mjög samrýndar og
annaðist Andrea móður sína af
mikilli umhyggju til síðasta dags.
Þegar heilsu Olafar fór að hraka
þurfti hún oft á vistun á hjúkrun-
arheimili að halda og var þá
þrautalendingin að fá hvíldarinn-
legg á öldrunardeildina í Hafnar-
búðum.
Þar er allur aðbúnaður til fyrir-
myndar og starfsfólkið upp til
hópa hið ágætasta.
Það kom oft fram hjá Ólöfu
þakklæti til starfsfólks fyrir þá
miklu umhyggju sem það sýndi
henni og öðrum vistmönnum og
taldi hún að þessu fólki yrði seint
þakkað.
Ólöf hafði sterka skapgerð,
grandvarleiki var þar í fyrirrúmi
og vandaði hún allt sitt dagfar.
Hún var mikil trúkona þó hljótt
færi og efaðist ekki um heimkom-
una. Blessuð sé minning um góða
konu og móður.
P.H.
Blómastofa
Fríöfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opiðöllkvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar viö öli tiiefni.
Gjafavörur.

LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — Sími 81960
+
Móðir okkar, tengdamóöír, amma og langamma,
ELKA GUÐRÚN ARADÓTTIR
frá Sólmundarhöffta.
lést í Hrafnistu, Reykjavík, þriöjudaginn 23. júlí.
Jaröarförin fer fram frá Fossvogskirkju miövlkudaginn 31. júlí kl.
10.30 árdegis.
Börn, tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn.