Morgunblaðið - 30.08.1985, Side 35

35
_________________________ MORGUNBLAÐIÐ, FQSTUDAGUR 30. ÁGÚgT 1985
Jóna Guðný Hannes-
dóttir Hólum - Minning
Þann 23. ágúst andaðist á heim-
ili sínu, Hólum í Stokkseyrar-
hreppi, Jóna Guðný Hannesdóttir.
Vil ég leyfa mér að minnast þess-
arar vinkonu minnar með fáum
orðum hér í blaðinu. Jóna fæddist
að Hólum þann 14. september
1905, dóttir hjónanna Þórdísar
Grímsdóttur og Hannesar Magn-
ússonar er þar bjuggu lengi. Af
börnum þeirra voru sjö er náðu
fullorðinsaldri en af þeim lifa nú
tvö; Guðfinna búsett í Hveragerði
og Dagur búsettur í Reykjavík. Á
æskuheimili Jónu var stundaður
búskapur að þeirra tíma hætti og
bjargræði sótt jöfnum höndum til
lands og sjávar. Starfið var mikið
og allir urðu að leggja fram krafta
sína. Góðir siðir og samviskusemi
mótuðu heimilislífið og þá sem
þar ólust upp. Að þessu bjó Jóna
allt lífið og bar hún foreldrum sín-
um og æskuheimili gott vitni.
Er hún var komin yfir tvítugt
réðst hún til starfa í Reykjavík.
Vann hún við heimilisstörf á
mörgum myndarheimilum, var
það henni á við góðan skóla og þar
bundust vináttubönd sem entust
alla ævi. Á þessum árum fór hún
einnig á hjúkrunarnámskeið en
hún hafði sterka hneigð til þeirra
starfa og líknarhendur þótt ekki
yrði af frekari námi.
Alltaf hélt Jóna sterkum tengsl-
um við æskuheimili sitt og dvaldi
þar flest sumur og rúmlega fertug
kom hún alkomin heim. Þá áttu
heima í Hólum bræður hennar
tveir og mágkona. Á heimili þeirra
vann hún allt sem hún mátti og þá
best þegar mest þurfti við. Fóst-
ursyni þeirra, Helga fvarssyni,
sem nú er bóndi í Hólum, var hún
sem önnur móðir og studdi hag
hans og heill í öllu. Jóna var
barngóð og þau voru ófá sumar-
dvalarbörnin í Hólum sem gegn-
um árin nutu umhyggju hennar,
en að þeim hlúði hún sem best
mátti verða.
Á fertugsaldri mætti Jóna því
mótlæti að veikjast og dvaldi þá
um meira en árs skéið á heilsu-
hælinu á Vífilsstöðum. Þótt hún
næði aftur heilsu og starfsgetu að
mestu þá háði hún allan síðari
hluta ævinnar þrotlausa baráttu
við heilsuleysi er að sótti en var þó
ætíð sístarfandi. Síðustu æviárin
sótti elli og sjúkleiki fast að svo
ekki varð vörnum við komið. Var
hún þá þrotin að kröftum og
starfsgetu. Var það henni lán að
geta dvalið á heimili sínu til
hinstu stundar.
Allt líf og starf Jónu Hannes-
dóttur var ein óslitin þjónusta við
aðra án þess að spurt væri um
endurgjald. Hún var að mestu fá-
tæk að veraldlegum fjármunum,
en sagt hefur verið að við ævilok
eigum við það eitt sem við höfum
gefið öðrum. Sé það rétt, fór Jóna
af heiminum miklu ríkari en
margur sá er á ævi sinni hefur
saman dregið mikið af þeim jarð-
nesku auðæfum sem margir halda
að veiti mönnum hamingju.
Lífsviðhorf Jónu mótaðist öðru
fremur af sterkri og einlægri trú á
Drottin sinn og frelsara og í því
ljósi ber að skoða líf hennar og
starf. Fagnaðarerindið og kirkjan
er það boðar áttu hug hennar all-
an og þangað sótti hún styrk. Mér
var það til mikillar gæfu og bless-
unar að kynnast Jónu og fjöl-
skyldu hennar og hef bæði ég og
fjölskylda mín notið ómældrar
vináttu hennar og kærleika. Trú
mín er sú að sá Drottinn sem hún
byggði líf sitt á muni veita henni
góða heimkomu.
Blessuð sé minning hennar.
Hrönn Thorarensen
Guðrún S. Bjarna-
dóttir - Minning
Fædd 11. október 1906
Dáin 23. ágúst 1985
Þann 23. ágúst sl. lést elskuleg
vinkona okkar og frænka, Guðrún
S. Bjarnadóttir, hjúkrunarkona,
Karlagötu 19. Guðrún, eða Gunnar
frænka eins og hún var jafnan
kölluð af ættingjum sínum, fædd-
ist á Grund í Skorradal, 11. októ-
ber 1906. Foreldrar hennar voru
Kortrún Steinadóttir og Bjarni
Pétursson. Systkini hennar voru
Kristín, fædd 8. mars 1902, dáin
24. september 1969, og Pétur,
fæddur 8. desember 1912, dáinn
10. desember 1944. Uppeldisbróðir
þeirra systkina var Ólafur Hans-
son prófessor, fæddur 18. sept-
ember 1909, dáinn 18. desember
1981.
Guðrún dvaldi í foreldrahúsum
til ársins 1936 er hún kom til
Reykjavíkur ásamt móður sinni.
Dvöldu þær þá á heimili Kristínar
og manns hennar, Kristjáns
Þorsteinssonar, að Seljavegi 23.
Fljótlega eftir komuna til Reykja-
víkur fór Guðrún í Hjúkrunar-
kvennaskólann. Eftir að hún út-
skrifaðist þaðan vann hún lengst
af hjá kaþólsku systrunum á
Landakotsspítalanum. Sjúkl-
ingarnir þar nefndu hana Guð-
rúnu góðu vegna þess hve elskuleg
og blíð hún þótti við þá, enda
rækti hún starf sitt af þeirri alúð
og umhyggju sem einkenndi alla
hennar lífsgöngu. Sfðustu starfs-
árin vann hún á Heilsuverndar-
stöðinni við hjúkrun aldraðra.
Guðrún giftist aldrei né eignað-
ist börn, en systursyni sína annað-
ist hún sem sína eigin og bar hún
hag þeirra og fjölskyldna þeirra
mjög fyrir brjósti. Eftir lát Krist-
ínar hjálpaði hún Kristjáni mági
sínum við heimilisstörfin meðan
kraftar entust. Gekk hún börnum
systursona sinna í ömmustað og
sjá nú litlu frændsystkinin á eftir
frænku sinni, sem allt vildi fyrir
þau gera.
Guðrún var nægjusöm kona og
gerði ekki miklar kröfur en hafði
ánægju af að gleðja aðra. Ekki
gerði hún víðreist um dagana en á
meðan heilsan entist henni fór
t
Ástkær eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi,
BRYNJÓLFUR GUÐMUNDSSON,
vélstjóri,
Móabaröi 2, Hafnarfiröi,
andaöist i Landspítalanum fimmtudaginn 29. ágúst.
Sigríöur Engilbertsdóttír.
t
Maöurinn minn og faöir,
HJALTI ÞÓR HANNESSON,
veröur jarösunginn frá Grindavíkurkirkju 31. ágúst kl. 14.00.
Kristbjörg Jóhannsdóttir,
Jóhann Hjaltason.
hún alltaf einu sinni á ári í sveit-
ina sína, Skorradalinn. Þar þekkti
hún hverja þúfu og hvern hól.
Þegar heilsuna tók að bresta og
hún komst ekki lengur í dalinn
sinn, lét hún hugann reika og
minntist unaðsstunda sinna þar.
Var henni þá tíðrætt um jarðar-
berjabrekkuna þar sem þau systk-
inin léku sér saman í bernsku. Þar
fékk systursonur hennar, Þor-
steinn, að byggja sér sumarbú-
stað.
Síðustu tvö æviárin dvaldist
Guðrún í Hafnarbúðum og naut
hún þar gððrar umönnunar elsku-
legs starfsfólks, sem gerði allt sem
í þess valdi stóð til að létta henni
veikindi hennar. Færum við alúð-
arþakkir fyrir.
Við minnumst Gunnu og þökk-
um henni þá hlýju og alúð sem
hún sýndi okkur. Við trúum því,
að þegar að okkur kemur að fara
yfir móðuna miklu þá verði Gunna
þar til að taka á móti okkur,
brosmild og hlýleg eins og hún
ávallt var.
Hin langa þraut er liðin
nú loksins hlaustu friðinn
og allt er orðið rótt.
Nú sæll er sigur unninn
og sólin björt er upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(Vald. Briem)
Frændfólk
KJÖTVIKA
Sumarslátrun...
Nýslátrað _ _ ^
Lambakjöt t QQ,00
1/1 dílkar niðursagaðir pr-kg-
Ljúffengt - bragðmikið og meyrt...
Nýtt, ófrosiö kjöt sem fengið hefur að hanga
og meyrna þannig að bragðgæðin
eru komin í hámark.
Lambakjöt
í Sælkeraf lokki
Notið tækifærið
... á meðan á sláturtíð stendur
Opið til kl.20 í Mjóddiimi
eti dl kl.l8i Starmýri_
og Austurstræti.
AUSTURSTRÆTI 17 - STARMYRI 2
MJÓDOINNI