Morgunblaðið - 24.01.1986, Blaðsíða 12

12 B
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 24. JANÚAR1986
TÓNLIST
Það varfyrlrsjö
érumy I Birmingham,
Englandi, að hinn
sextan ýra gamli
Nick Rhodes hætti í
skóla og ýkvað að
stofna hljómsveit,
hljómsveitina Puran
Duran. Sá galli var
þó á gjöf NJarðar, að
hann kunni hvorki að
leika á hljóðfærl né
lesa nótur en aftur á
móti leit hann út fyrlr
að vera sú gerð pilta,
er aðdáendur vilja að
séu í hljómsveítum
og að sumra áliti er
það einmitt aðalat
_______riðið. Það sem
mestu máli skipti þóy
var að hann hafði
það í rikum mæli,
sem flesta pilta
skortir, sem eiga sér
_______þann draum að
verða hljómlistar
menn í rokkhljóm
sveitum: Hann var
duglegur og ákveð
inn og það í ríkum
á hljóðfæri
en langadi bara svo mikið að reyna þetta
Nick og nokkrir
aðrir piltar á hans
reki tóku sig því
saman og settu á
stofn hljómsveit-
ina Duran Duran. Nafnið fengu
þeir að láni hjá geggjaða pró-
fessornum í kvikmyndinni „Bar-
barella." Nöfn piltanna voru:
John Taylor, Andy Taylor, Roger
Taylor og Simon Le Bon, auk
Rhodes. Þó þrír fyrstnefndu beri
sömu eftirnöfn, eru þeir ekki
skyldir.
Þeir hafa þegar verið útnefnd-
ir sem ein besta hljómsveit
sinnartegundar, af gagnrýnend-
um slíkrar tónlistar, eru kyntákn
milljóna unglinga, hafa gert
fimmtán tónlistarmyndir með
leik hljómsveitarinnar og breið-
skífur þeirra seljast í milljónataii.
Þeir hafa þegar gefið út fjórar
breiðskífur og auk þess fjölda
smáskífna og er þar á meðal ein
með laginu „Wild boys", eitt
besta rokklag seinni tíma, en
það gerir hvorutveggja, að lama
besta tónlistartúlkun á þessu
sviði síðan Pink Floyd var og hét,
lagræn, höfug og sérstæð.
Engin hljóA-
færakunnátta
í upphaf i
Sp: Hvað hefur Nick að segja
um Arcadia, Breta og ýmislegt
annað?
Nick Rhodes: Fólk hefur aldr-
ei séð Duran Duran í réttu Ijósi,
það hefur alltaf verið einblínt á
glysið i kringum hljómsveitina
en það er kannski sök okkar
sjálfra. Líklega ráða myndbönd-
in sem við lékum inn á mestu
þar um. Að mínu mati eru þessi
myndbönd með því besta, sem
gert hefur verið af rokkhljóm-
sveit. Við vorum að nokkru leyti
brautryðjendur svona mynd-
banda og erum því ánægðir með
vinsældir þeirra, en við höfum
þó ávallt látið okkur mestu varða
tónlistarflutninginn.
Spyrjandi: Ég las einhvers
staðar, aðþið hafið fyrst
og fremst hugsað um að
búa til smelli og það
hafi komið niður á
gæðum tóniistar-
innar.
NR: Þaðerfjarri
sanni. Ég stofnaði
hljómsveit með John
ið var að syngja sitt síðasta, allur
töfraljómi í kringum hljómsveit-
irnar hafði verið eyðilagður, en
annað kom þó í staðinn. Ræfla-
rokkið kom frá fólki, sem alist
hafði upp undir áhrifum frá tón-
list Davids Bowie og Roxy
Music, tónlist áttunda áratugar-
ins, og þetta fólk var ekki búið
að gleyma fyrri straumum. Þeg-
ar við byrjuðum með Duran
Duran kunni enginn okkar að
leika á hljóðfæri og lá því í
augum uppi að við vorum að
renna blint í sjóinn.
Sp: Hvernig gátuð þið stofn-
að hljómsveit, úr því að þið
gátuð ekki leikið á hljóðfœri?
NR: Mig langaði bara svo
mikið til að reyna þetta. Við John
byrjuðum báðir að leika á gítara,
hversvegna við völdum þá er
ekki gott að segja, en líklega
vegna þess að það virtist svo
sjálfsagt. Ég fikraði mig áfram
og tók til við hljóðgervil, en slík
tæki voru rándýr um þær mund-
ir. Ég skrapaði saman hvern
eyri, sem ég gat komið höndum
yfir, til að geta keypt mér einn
slíkan, en var þá svo heppinn
að á markað kom ný gerð úr
plasti, smákríli með snertiflötum
úr málmi og hræódýr.
Les ekki nótur
Sp: Gastu lesið nótur?
NR: Nei, og get ekki enn. Ég
get að vísu
lesið nótur
nú, en
erafar
seinn og
get ekki
leikið á
hljóðfærið
jafnframt.
Þegarég
fékk hljóðgervilinn
límdiég einfaldlega
stafi á nóturnar, A, B, C . ..
tók þá síðan
smátt og
smátt af,
að læra og í framhjáhlaupinu
rakst ég líka á ýmislegt óvænt
í meðferð tækisins, eitthvað
sem ég hefði kannski aldrei
fundið hefði ég lært á hefð-
bundinn hátt að leika á píanó.
Þessi aðferð er kannski ekki
viðurkennd sem sú besta en ég
hef alltaf haldið mig við hana,
hvað sem ég er að fást við.
Sp: Hversvegna stofnaðirðu
þessa hljómsveit?
NR: Þegar ég var að alast upp
hafði ég mikinn áhuga á tónlist
og fannst sem þar lægi framtíðin
fyrir mér. Byrjaði að kaupa mér
hljómplötur þegar ég var ekki
eldri en 10 eða 11 ára. Mér
gekk ekki vel í tónmennt í skól-
anum, fékk ömurlegar einkunnir.
Samt hafa þeir nú hengt upp
mynd af mér í tónmenntastof-
unni í skólanum, sem ég var í.
Sp: Vonir þínar stóðu þá til
að verða rokkstjarna?
NR: Nei, dreymdi ekki svo
háleita drauma og ég lít ekki á
mig sem rokkstjörnu núna því ég
hef áhuga á svo fjölmörgu auk
tónlistarinnar. Ég er meira að
segja ekki hrifnastur af rokki í
tónlist, hlusta fremur á klassík
eða nýbylgju en popptónlist.
Þegar við héldum okkar fyrstu
tónleika, en það var fyrir 40
manna hóp í listaskóla, vorum
við með kastljós og allskonar
brellur, eins og þetta væri leik-
rit. Ég varð að gera eitthvað til
að bæta upp kunnáttuleysi á
hljóðfærið og þetta varð meiri-
háttar uppákoma, gekk enn
lengra en við gerð fyrstu Duran
Duran-breiðskífunnar. Ég var
þarna með lítinn hljóðblandara
og í hann setti ég allskonar
umhverfishljóð sem ég lét
blandast því sem hinir voru að
leika. Svo höfðum við klarinettu-
leikara, ég með hljóðupptökurn-
ar og hljóðgervil, trommuheila
með samba, foxtrott og bossa
nova-takti og tvo bassagítarleik-
ara. Þessi hljómsveit okkar hafði
aðsetur í Birmingham og loks
þegar okkur hafði tekist að eign-
ast nokkurn aðdáendahóp fóru
hinir strákarnir að spila með
öðrum grúppum sem léku hefð-
bundnara rokk, og skildu
okkur John eina
eftir. Það
áheyrendur og örva
dansa.
Fyrr á árinu tóku tveir af
Taylor-piltunum sér frí frá Duran
Duran og hófu samstarf með
Robert Palmer í hljómsveit
nefndri „Power Station". Rhod-
es, Roger Taylor og Le Bon
stofnuðu þá hljómsveitina
„Arcadia". Fyrsta breiðskífa
þeirra, og kannski sú eina, kom
út fyrir skömmu og ber nafnið
„So red the rose." Umsagnir um
Arcadiu eru, að þar sé á ferðinni
þegar ég var
16ára
og nýhættur í skóla.
Ég hafði enga almenni
legavinnu og langaði
að reyna mig við
eitthvað nýtt. Ræfla-
rokk-
eftir því sem ég lærði
['að muna staðsetninguna!
Sp: Þetta hefur ekki
verið ósvipað og að
lœra að vólrita?
NR: Einmitt, og
með þessu móti
þreifaði ég mig
áfram við
var þá ekki
annað fyrir okkur ;
gera en að byrja á ný og
reyna að safna liði. Okkur
langaði líka að breyta stíl
okkar, leika meira popp, eitt-
hvað með föstum takti, sem fólki