Morgunblaðið - 04.03.1986, Side 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. MARZ1986
Litiði á verkun refaskinna:
Jón Pétursson og Snorri Stefánsson skrapa burtu fitu af skinnunum
eftir að búið er að rífa þau af refnum. Snýst tromlan, sem skinnið
er þrætt uppá, og skraparinn skefur fituna af.
hanga í einn sólarhring eftir þurrk-
un og pakkað í kassa, sem fer síðan
til Danmerkur eða London á upp-
boð.
Dýrin eru fædd í maí, drepin og
fláð í nóvember þegar feldurinn er
hvað fallegastur, þau komin í vetr-
arfeld. Þessi skinn eiga að fara á
uppboð í febrúar og búist er við,
að meðalverðið verði um
2.000—2.500 kr., en verðmætið fer
eftir þykkt undirrullar og gæða
yfirhára, auk stærðar feldsins.
Nærvera Hvanneyrar-
skólans mikilvæg
Þeir Guðmundur og Jón lögðu
áherzlu á það, að mjög mikilvægt
væri að hafa sem mesta og bezta
leiðbeiningarþjónusta í upphafi.
Hingað til hefðu menn mest barið
augum sömu beljurassana í gegnum
tíðina og verið að ragast í rollum.
Síðan væru þeir allt í einu með dýr,
sem þeir hefðu ekki haft hugmynd
um í upphafí, hvemig ætti að
KAPUSALAN
BORGARTÚNI 22
SÍMI 23509 -
Hæg bílastæði
kApusalam
AKUREYRI
Hafnarstraeti 88
L Slmi 96-25250
klæðir hverja
honu.
• • • •
Góð leiðbeininga-
þjónusta frumskilyrði
Borgarfirði
Á TÍMUM offramleiðslu landbúnað-
arafurða, þar sem hætt er að éta
feitt ket og smér sér til viðurværis,
verða menn að finna sér eitthvað
annað við að vera sér til fram-
færslu, ef þeir hinir sömu vilja ekki
eiga það á hættu að flytja á mal-
bikið. Þess vegna hafa hinar svo-
kölluðu aukabúgreinar náð miklum
vinsældum. Ein þessara búgreina,
refarækt, hefur aukist að mun upp
á síðkastið. Samhliða ^ölgun loð-
dýrabúa eykst þörfin fyrir margs
konar þjónustu við loðdýrabændur,
svo sem fóðurstöðvar og það sem
hér verður aðeins kynnt, verkun
skinna af refnum.
Undir jólin keyptu þeir bræður
Jón og Guðmundur Péturssynir í
Geirshlíð í Flókadal og Guðmundur
Kristinsson á Grímsstöðum í Reyk-
holtsdal vélasamstæðu frá Finn-
landi til þess að verka refaskinn.
Vélasamstæðan er skrapari, þurrk-
unartromla og þurrkklefí. Kostaði
samstæðan um 400 þúsund krónur.
Þegar búið er að skrapa fítu af
skinnunum með skraparanum eru
þau sett í þurrkunartromlu í 3—5
mínútur með leðrið út og síðan
15—20 mínútur með feldinn út. Eru
skinnin látin veltast í sagi í þurrk-
unartromlunni og strekkt á fjalir,
sem nefnast þönur og sett í þurrk-
klefa í þrjá sólarhringa. Mikilvægt
er, að rétt hitastig og rakastig sé
í klefanum. Þá er kembt úr þeim
sag og annað álíka og þau látin
Guðmundur Pétursson og Guðmundur Kristinsson strekkja skinnin
á þönur til að þau verði sem áf erðarfallegust.
umgangast, verið jafnvel skít-
hræddir við refina. Þá er mikilvægt
að hafa einhvem til þess að leita
til, ef eitthvað er óljóst, svo ekki
þurfi að læra af mistökunum, því
það er allt of dýru verði keypt. Síðan
eru aðrir að ganga í gegnum þetta
sama og þeir gerðu í upphafí.
Ákaflega mikilvægt væri, að
bændur tileinkuðu sér sem fyrst þá
tækni og þekkingu, sem við þarf
að hafa, svo vel gangi. Á Hvanneyri
væri Maenús Jónsson kennari við
<
o
r-
o
(/>
Cl
yj
m
LL
<
O
LLI
:;:

bændaskólann og nytu Borgfirðing-
ar þess að búa svo nálægt skólan-
um. Magnús er jafnframt í hluta-
starfi sem loðdýraræktarráðunaut-
ur og segði bændum til, sem væru
að hefja búskap, enda væri kennsla
í þessum greinum á bændaskólun-
um núorðið.
Snorri Stefánsson loðdýratæknir,
sem sér um rekstur á loðdýrabúinu
á Hvanneyri, sagði, að það sem
einna helzt stæði greininni fyrir
þrifum væri að fjármagn til leið-
beiningarþjónustu væri ákaflega lít-
ið. Greinin væri í fjársvelti og það
væri hluti af skilningsleysi yfir-
valda, að ráðamenn væru aldir upp
líkt og að framan er getið með
bænduma, og þess vegna hefðu
þeir ekki skilning á þörfum greinar-
innar varðandi leiðbeiningarþjón-
ustu.
Ef vel ætti að vera þyrfti mikla
natni við fóðrunina, ekki síður en
við kýr. Mikilvægt væri að fóðrið
væri gott. Ef fóður er lélegt og illa
tekst til með fóðran í upphafi, þá
stækka dýrin ekki eins mikið og
feldurinn verður ekki eins eðlilegur.
Dýrin era ákaflega viðkvæm á
vaxtarskeiðinu. Ef misst er af
vaxtarskeiðinu, þá er búið að missa
af svo miklu. Því stærri sem skinnin
era, þeim mun meira er borgað
fyrir þau. Þess vegna væri nauðsyn-
legt, að þeir, sem fara af stað, geti
fengið ráðgjöf sem fyrst til að betur
gangi.
Loðdýraræktarfélag Borgar-
fjarðar sá um uppsetningu og rekur
fóðurstöðvar í Borgamesi. Áður
fyrr vora menn að blanda sjálfir
fjörefni í fóðrið, þegar hver og einn
var að paufast með sína poka. Núna
reiknar Magnús Jónsson loðdýra-
ræktarráðunautur út, hvert efna-
innihald fóðursins á að vera, bar
sem fóðrið þarf að vera mismunandi
orkuríkt eftir uppeldistíma dýranna.
Ef fóðrið væri lélegt yrði varan léleg
og þar með árangurinn einnig.
- pþ
Fróóleikur og
skemmtun
fyrirháa sem lága!