Morgunblaðið - 11.04.1986, Blaðsíða 2

82 HB
MORGUNBLAÐIÐ, PÖSTUDAGUR U. APRÍL1986

^Fr wM p- ' *

HEIÐURSGESTUR ÞINGSINS
Maurice Franck, listráðunautur ICD frá árinu 1980,
hóf hárgreiðsluferilinn rúmlega sextán ára gamall
á hárskerastofu í París. Ári seinna hóf hann störf hjá
frægum hárgreiðslumeistara, AlexTonio, og upp frá því
byrjaði hann að greiða fyrirsætum stóru tískuhúsanna í
París. 1949 gerðist hann svo yfirmaður hárgreiðslustofu
Chatham-hótelsins í París og opnaði sína eigin
hárgreiðslustofu 1964. ídag rekurhannsvo
hárgreiðslustofu á Ritz-hótelinu i París.
Franck hefur sérhæft sig í brúðargreiðslum og hefur
handbragð hans sést við margar giftingar þekktra aðila,
auk þess sem Franck hefur haft á höndum hárgreiöslu
ýmissa slíkra aðila burtséð frá brúökaupi. Má þar nefna
konur eins og Marléne Dietrich, sem hann greiðir fyrir
öll sérstök tækifæri og hefurgert frá '58.
Leyndardóminn að réttri hárgreiðslu fyrir rétta konu
segir Franck fyrst og fremst vera þennan: Hver kona
hefursinn persónulega stíl og verk hárgreiðslumeistarans
erað finna út hvernig má heimfæra þann stíl á sem
bestan máta. Þ.e. með því að finna út hvaða
nýtískulegastur stíll fer best við, yngir konuna, undirstrikar
fegurð hennarog eykursjálfstraustið. Og hérá myndunum
gefur að líta nokkrar leiðir til þess og á Norðurlandaþinginu
verða þærfleiri, en þarverður haldin sérstök sýning frá
Maurice Franck, þarsem íslenskarfyrirsæturífrönskum
hátískufatnaði sýna hárgreiðslur eftir hann. Á meðal þess
sem verðurá sýningunni má nefna rómantíska
samkvæmiskjólinn á einni myndinni, en kjóllinn erfrá Ninu
Ricci og hefur Franck gert hárgreiösluna við hann sem
og annan fatnað frá því tískuhúsi.
MORRÆNT
MEÐ FRÖNSKU ÍVAFI
Af Norðurlandaþingi ICD
hárgreiðslusamtakanna á íslandi
í sumar og heiðursgestum þess
MANNLEG SAMSKIPTI
Á ég þetta virkilega skilið?
Umkvörtun móður, sem er alveg að missa þolinmæðina með börnin
Ef dóttir þín er vön að heilsa þér
á morgnana með brosi,
ef sonur þinn kveður þig með
kossi á kvöldin,
ef dóttir þín er ánægð með það,
sem hún er að læra,
ef sonur þinn er að læra það, sem
honum líkar bezt,
ef dóttir þín tekur til í herberginu
sínu einu sinni í viku,
ef dóttir þín býður þér eina töflu,
af því að þú þjáist af mígreni,
ef sonur þinn spyr þig, hvernig
þér gangi í vinnunni, af því að
þú ert heldur áhyggjufull á svip,
ef dóttir þín fer strax á vorin að
gera drög að áætlunum fyrir
sumarleyfið,
ef sonur þinn er farinn að svipast
um eftir sumarvinnu handa sér
strax um páskaleytið,
ef dóttir þín man eftir því að
senda ömmu sinni póstkort,
þegar hún er á ferðalagi í
sumarleyfinu,
ef sonur þinn kemur þér á óvart
með svolítilli gjöf á afmælis-
daginn þinn,
ef dóttir þín gerir fasta áætlun um
útgjöld sín og fer eftir henni í
einu og öllu,
ef sonur þinn lætur þig vita um
að hann komi ekki í kvöldmat,
ef dóttir þín hefur fyrir sið að
slökkva Ijósið í herberginu sínu,
þegar hún fer út,
ef þér virðist dóttir þín glaðlyndari
en þú varst á hennar aldri,
ef þér finnst, að sonur þinn sé
ánægðari með tilveruna en þú
varst á hans aldri . . .
Ja, þá er eiginlega óþarfi fyrir
ykkur að lesa þessar línur, nema
ef vera skyldi, að foreldrar vildu
gjarnan renna enn styrkari stoðum
undir þá sannfæringu sína, að
þeim hafi tekizt afar vel með
uppeldi barna sinna.
En af því að þaö er svo langt
frá því, að allir feður og allar
mæður geti hrósað sér af því að
þeim hafi tekizt jafn vel til með
uppeldi sinna barna eða aö þeirra
börn hafi artað sig svona vel, þá
ættuð þið, hinir heppnu foreldrar,
að hugsa til annarra, miður vel
settra foreldra í þessum efnum,
og gjarnan vekja athygli þeirra á
þessu greinarkorni.
Kröfur, kröfur . . .
Ég þjáist beinlínis af börnunum
mínum — eins og af tannpínu eða
af höfuðverk.
Það er annars ekki svo auövelt
að staðsetja þennan sára verk, en
hann er alltaf fyrir hendi, þótt hann
komi svo sem ekki í veg fyrir að ég
drífi mig framúr á morgnana, fari
í vinnuna, tali um aðra hluti, njóti
þeirra góðu stunda, sem lífið gefur,
viðhaldi skopskyni mínu eftir föng-
,um.
En ég finn samt fyrir stöðugri,
nagandi óþægindatilfinningu, sem
nær að varpa skugga á tilhugsun-
ina um, hvað næsti dagur kunni
að bera í skauti sér; ömurleg mara,
sem eitrar sífellt meir samveru-
stundir okkar á heimilinu, eyðilegg-
ur öll eðlileg samskipti innan fjöl-
skyldunnar, verður þess valdandi,
að óhemju tími fer nánast til einsk-
is — þessi dýrmæti tími, sem líður
svo undra fljótt og ég hefði svo
gjarnan viljað nýta betur.
Þegar börnin mín voru lítil ásak-
aði ég sjálfa mig fyrir að vera ekki
nægilega mikið samvistum við
þau, þau gerðu kröfu til alls, og
enda þótt ég léti þeim mikið í té,