Morgunblaðið - 01.05.1987, Side 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. MAÍ 1987
l.MAÍ
Ekki allir sem geta fagnað í dag:
Sagt upp störfum
frá ogmeð 1. maí
ÞAÐ ER óhætt að segja að það
eru tímamót í lífi útibússtjóra
Ljósmyndavara á Eiðistorgi,
Guðrúnar Gunnarsdóttur, í dag
hátíðisdag verkalýðsins því henni
hefur verið sagt upp starfi frá
og með þessum degi. Ástæðan
að hennar sögn tilraunir hennar
til að fá Iögboðnar launahækkan-
ir 1. desember og 1. mars sl.
greiddar bæði sér til handa og
dóttur hennar, sem vinnur á
sama stað. Hún segist ekki sjá
fram á að fá aðra vinnu í sinni
atvinnugrein, sem hún hefur tíu
ára reynslu í, fyrr en þá í fyrsta
lagi í haust.
Auk Guðrúnar voru þær Kristín
Þórsdóttir og Svala Amardóttir við
störf í Hugföngum, sem er bóka-
búð, og hjá Ljósmyndavörum á
Eiðistorgi. Þama er um tvö fyrir-
tæki að ræða og starfar Kristín hjá
Hugföngum en þær Svala og Guð-
rún, sem reyndar em mæðgur, hjá
Ljósmyndavörum. Um mánaðar-
mótin taka Hugföng yfír rekstur
Ljósmjmdavara og hefur Svala
fengið vinnu áfram hjá því fyrir-
tæki. Þær stöllur vom mjög óhress-
ar með meðferðina á Guðrúnu,
sögðu þetta allt tilkomið vegna þess
að hún hefði beitt sér við vinnuveit-
andann sem nokkurs konar trúnað-
armaður. Aðspurð sagðist Guðrún
hafa leitað réttar síns hjá Verslun-
armannafélagi Reykjavíkur. Þeir
hefðu sagt að ekkert væri hægt að
gera þar sem hún hefði ekki skrif-
legan samning við vinnuveitenda.
Hins vegar bæm henni þriggja
mánaða laun. Vinnuveitandinn
hefði hins vegar tjáð sér, að hann
færi fremur í mál við hana en að
greiða þá fjárhæð.
Skiljanlega var þessi uppsögn
Guðrúnar efst í hugum þeirra stall-
systra. Varðandi launa og kjaramál
almennt sögðu þær, að laun mættu
vissulega vera hærri og þá sérstak-
lega hjá Verslunarmannafélagi
Reykjavíkur. Kristín sagðist vera
að kaupa íbúð og til þess að endar
næðu saman yrði hún að vinna tvö-
falda vinnu, fulla í bókabúðinni og
síðan á veitingahúsi um kvöld og
helgar. Svala sagði að eiginmaður
hennar ynni svo að segja allan sól-
arhringinn, væri í fullri vinnu á
daginn og síðan stundaði hann
leigubílaakstur á kvöldin, um nætur
og helgar. Aðspurð sagði hún, að
þau sæju ekki mikið hvort af öðm,
en þetta þyrfti til þannig að þau
gætu komið undir sig fótunum í
lífínu.
— Hver er ósk ykkar til handa
launþegum í tilefni dagsins?
Allar kváðu þær upp úr með að
launahækkun væri það mikilvæg-
asta. Lágmarkslaun þyrftu að vera
40-50 þúsund krónur. Þær vom
spurðar í lokin, hvort sumarfríið
væri skipulagt. Svala sagðist ekkert
sumarfrí taka. Kristín sagðist ætla
til Costa del Sol en Guðrún sagði
sumarfríið óráðið og taldi ekki ólík-
legt að það færi í atvinnuleit. F.P.
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
Hafdís Ásgeirsdóttir er kennari að mennt en hefur starfað í banka
frá þvi hún útskrifaðist einvörðungu vegna launamismunar.
Hafdís Ásgeirsdóttir afgreiðslu-
fulltrúi í Iðnaðarbankanum:
Það borgar sig
núna að fara
í kennarastarfið
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
Þær sögðust hafa litlu að fagna 1. maí. Talið frá vinstri: Kristin Þórsdóttir, Guðrún Gunnarsdóttir og
Svala Arnardóttir, en myndin er tekin i bókabúðinni Hugföng þar sem Kristín starfar og Svala mun
starfa frá deginum í dag.
„ÉG FINN verulegan mun á því eftir áramótin hversu lífsnauðsynj-
ar eru dýrari. Þetta sést best hjá þeim sem eru með greiðslukort
þar sem útgjöldin eru sundurliðuð. Þá hafa bankamenn dregist veru-
lega aftur úr. Það borgar sig núna aftur fyrir mig að fara i
kennarastarfið, sem það gerði engan veginn þegar ég lauk kennara-
prófi. Þess vegna vinn ég í banka, en er þó búin að sækja um starf
sem kennari", sagði Hafdís Ásgeirsdóttir afgreiðslufulltrúi i aðalúti-
búi Iðnaðarbankans í Reykjavík.
Hafdís lauk prófí frá Kennarahá-
skóla íslands árið 1986 að loknu
þriggja ára námi á háskólastigi.
Þá borgaði sig engan veginn að
hennar sögn að hefja kennslu vegna
lágra launa. Hún þáði því það starf
sem hún nú sinnir enda launin mun
betri en byijunarlaun kennara voru
þá. Hafdís segir aftur á móti að
nú séu kennaralaunin orðin sex
þúsund krónum hærri á mánuði,
þó hún taki tillit til þrettánda mán-
aðar bankastarfsmanna. Því hefur
nú nú sótt um kennarastarf, enda
hafi hugur hennar ætíð staðið til
þess starfs.
Varðandi stöðu launþega segist
hún eiga fullt í fangi með að fram-
fleyta sér einni og að hún fínni
fyrir verulega þyngri framfærslu-
byrði nú en fyrir síðustu áramót.
„Mér fínnst alveg nógu mikið mál
að framfleyta mér, greiða húsaleigu
og lífsnauðsynjar, að ég tali ekki
um ef ég fer út í að kaupa mér svo
sem einn sófa í innbúið. Ég hreint
og beint skil ekki hvemig fólk fer
að því að fjárfesta í íbúðarhús-
næði, jafnvel með böm á framfæri",
sagði hún.
Hún sagðist vonast til að ný ríkis-
stjóm stæði við eitthvað af öllum
þeim fögru loforðum sem glumið
hefðu í hennar eyrum fyrir kosning-
ar. —Hvers konar ríkisstjóm?
„Mér lýst nú eiginlega ekkert á
þetta en ég vil endilega fá Kvenna-
listann í stjóm. Það em einu
manneskjumar sem ég treysti til
að standa við það sem sagt hefur
verið. Þá fínnst mér svo sem allt í
lagi að leyfa Alþýðuflokknum að
spreyta sig á ný.
Hafsdís sagði að lokum, er hún
var spurð hvemig hún ætlaði að
veija deginum. „Ég fer austur fyrir
fjall að heimsækja fjölskylduna. Ef
gott verður veður þá tek ég kannski
þátt í skrúðgöngu, hver veit.“
- F.P.
Gunnar Guðnason vagnstjóri hjá SVR:
„ Við höfum dregist
verulega aftur úr“
„Ég var á kafi i þessu áður
fyrr, lét mig aldrei vanta í
kröfugöngumar og ég verð að
segja að fólk hafði töluvert
meiri áhuga á þessu í gamla
daga en nú. Lagði meiri vinnu
í þetta og tók þátt af meira lífi
og sál en nú. Pólitíkin var harð-
ari og gat af sér eldmóð. Það
kom meira að segja fyrir að til
handalögmála kæmi, ef þjóð-
ernissinnar og kommúnistar
hittust undir fánum á föraum
vegi,“ segir Gunnar Guðnason,
fullorðinn strætisvagnabílstjóri
sem við hittum að máli í skýli
SVR á Hlemmi. Gunnar heldur
áfram:
„1. maí hefur því alltaf verið
mér hugleikinn, þótt það hafí
nokkuð dvínað á seinni árum. En
þetta er baráttudagur verkalýðs-
ins og hafði og hefur enn mikið
gildi sem slíkur. Sem fyrr segir
virðist mér áhuginn hafa verið
almennari áður, en þess ber að
geta, að það þurfti meiri baráttu
fyrir mannsæmandi kjörum þá
heldur en nú.“
Þýðir það að kjörin séu bara
góð nú?
„Það sagði ég ekki, hins vegar
gera íslendingar meiri kröfur nú
til dags en áður var. Áður var
ekki verið að keppast við að eign-
ast bíl eða sjónvarp. Þá var bara
hugsað um að eiga til hnífs og
skeiðar. Nú hef ég ekið hjá SVR
í rúm 30 ár og er óhætt að segja
að aldrei hafí vagnstjórar verið
hálaunamenn. Hins vegar hafa
kjörin verið misjöfn. Þegar ég var
að byija voru þau léleg, en það
breyttist til hins betra er við vor-
um ráðnir sem fastir starfsmenn.
Þá má heita að við höfum fengið
greidd þokkaleg laun, en á seinni
árum höfum við aftur dregist
verulega aftur úr og síðustu miss-
erin hefur verið nokkuð harðvítug
kjarabarátta í gangi. Uppruna-
lega vorum við á sams konar
launum og Iögreglan, en nú mun-
ar þar einum átta til tíu iauna-
flokkum. Það eina sem heldur í
menn er vonin um uppbót í formi
yfírvinnu sem nóg er af og skýr-
ingin á því er sú að launin eru
svo léleg að það er sjaldan fuil-
skipað. Aldrei er þó erfíðara að
manna vagnana en á sumrin þeg-
ar fríin standa yfir.“
En er ekki e.t.v. að rætast
Morgunblaðið/Þorkell
Gunnar Guðnason
úr málum ykkar? Ertu ekki
bjartsýnn?
„Ég tel mig vera bjartsýnis-
mann að því leyti að maður
reynir ævinlega að sjá bjartar
hliðar á öllum málum. Hins
vegar hef ég enga ástæðu til
að vera bjartsýnn hvað launa-
málin varðar. Það byggi ég á
þeim viðbrögðum sem kröfur
okkar hafa fengið og ég sé
ekki að við séum í nokkurri
aðstöðu til að koma málum
okkar á framfæri. Við getum á
engan þrýst. Þess vegna er nú
urgur í vagnstjórum þjá SVR.“
- gg-