Morgunblaðið - 13.10.1987, Qupperneq 12

12 B
fttor$wtfrlaftÍfr /IÞROTTIR ÞRIÐJUDAGUR 13. OKTÓBER 1987
Reynsluakstur / Mitsubishi L-300
Nýrstfll
Segja má, að með gömlu gerðinni af L-300 hafi Mitsubishi verið
kominn með annan fótinn upp á þann pall, sem hann er nú búinn
að koma sér vel fyrir á. Sá nýi er stórlega endurbættur og tekur
hinum eldri fram að öllu leyti. Hann er miklu fallegri, sterkbyggð-
ari og um leið öruggari, rúmbetri, einkum í framsætum, hærra er
undir hann og munar mest um að bitarnir undir miðjum kvið þess
gamla eru ekki til trafala nú. Þá er vélin endurbætt og öflugri og
stýrið er nú af tannstangargerð, mun næmara og betra en í gamla
bilnum. Klæðningin hefur líka tekið stakkaskiptum og er nýtískuleg
og þægileg.
Ný hönnun
Drifbúnaður hins nýja L-300
4x4 er ekki algjörlega nýr,
hann er í grundvallaratriðum sá
sami og í Pajero-jeppanum. Að
framan er sjálfstæð
flöðrun, að aftan
heil hásing. Enginn
millikassi er í
bílnum, heldur er
niðurfærsla lága
drifsins í sjálfum
gírkassanum og framdrifið tengt
með keðju frá honum. Sparar bæði
pláss og þyngd og virkar ekkert
síður en millikassi. Hægt er að setja
í framdrifíð á ferð, en í lága drifið
aðeins ef ekið er hægt og þá þarf
að tvíkúpla. Handvirkar driflokur
eru á framhjólum.
Boddýið er ný hönnun og farið að
kröfum nýrra tíma um útlit, loft-
mótstöðu, rými og öryggi. Það
gefur eftir á réttum stöðum við
árekstur (30 handsmíðaðir bílar
voru klessukeyrðir í rannsóknar-
skyni á meðan hönnun stóð yfir),
er styrkt annars staðar til að hlífa
farþegum. Útlitið semur sig að
nútímanum og það þannig, að vek-
ur athygli. Þar hefur augjóslega
verið farið að kröfum loftaflsfræð-
innar og tekist vel, því að t.d. er
lyftistuðull -0,1, sem þýðir, að á
miklum hraða hefur bíllinn ekki til-
hneigingu til að lyfta sér, heldur
hið gagnstæða, hann þrýstist lítil-
lega niður. Þrátt fyrir þessar kröfur
um loftkleyfni, þá hefur þó ekki
verið horft alveg framhjá fegurðar-
sjónarmiðunum, línurnar eru bráð-
laglegar.
Hoppaöaf staö
Þar sem ökumaður situr mjög fram-
arlega í bílnum, nánast beint yfir
framhjólunum, þá verða allar hreyf-
ingar aðrar en í venjulegum fólksbíl
eða jeppa. Mest áberandi er, að
maður hoppar, dúar svona upp og
niður, í venjulegum akstri. Það er
ekki alvarlegt, en framandi fyrst í
stað. Hann er mjög lipur í innan-
bæjarakstri og lætur vel að stjóm,
einkum koma stýri og skiptir vel
út. Á malarvegi fínnst, að hann er
framþungur og honum verður auð-
veldlega laus afturendinn í beygj-
um, þegar ekkert er hlassið aftur
í. Holur tekur hann léttilega og
bregður ekki, þótt þær séu af verri
sortinni. Þar sem hann er fram-
þungur, eins og fyrr sagði, er rétt
að vara sig á lausamölinni. Hann
verður rásfastari svo um munar við
að tengja framdrifíð, en þó er rétt
að vara við oftrú á það, einkum í
beygju, því að hann tekur jafnt á
báðum öxlum og getur því skapast
spenna á milli þeirra og annar hvor
misst gripið.
L-300 4x4 er ekki torfærutröll, en
torfærubíll engu að síður. Hann
skondrar léttilega yfir minni torfær-
ur og fer merkilega vel með far-
BÍLAR
Þórhallur
Jósepsson
skrifar
Morgunblaðið/RAX
Vel hannaður fjölnotabíll
Mitsubishi L-300 4X4,fallegri, öflugri, öruggari, þægilegri, sem sagt betri, en fyrirrennarinn. Vel heppnaður flöl-
notabíll.
þegana. Hann þarf bæði mikinn
hraða og mjög óslétt undir, til að
þörf sé fyrir handföngin að grípa í
þau. Þetta er að vísu ekki alfarið
kostur, ef óvarlega er farið, getur
hann fjaðrar of mjúklega og skellt
sér niður á gijót, sem er undir. En
hann prílar og bröltir yfir meðal-
ófærur og er brattgengari en maður
heldur. í þurrum sandi stendur hann
sig með stakri prýði. Þar koma
best í ljós kostir driflæsingarinnar
á afturdrifinu, það er ekki fulllæst
og hamlar því ekki í beygjum, en
tekur vel á báðum hjólum. Við þess-
ar aðstæður reyndist það vera
kostur að bíllinn er framþungur.
Hann átti ekki í neinum vandræðum
með að taka beygjur í sandinum,
jafnvel þótt beygt væri á móti u.þ.
b. 10 til 12 gráðu halla. Þar stóð
hann sig betur en aðrir bílar sem
við höfum prófað.
Ffölnotabfll
Mitsubishi L-300 4x4 hefur sæfi
fyrir 8 að ökumanni meðtöldum.
Áftursætin eru þægileg og með
beltum. Eitt þeirra er að vísu ekki
þægilegt, en viðunandi. Það er sæt-
ið, sem fellt er saman til að gera
gangfært frá dyrum í aftasta bekk-
inn. Með þessum sætum í, er bíllinn
kjörinn ferðabíll fyrir litla hópa og
fjölskyldur með mikinn farangur.
Sætin má taka úr bílnum og gera
hann þannig að flutningatæki ef
þarf. A hliðunum eru rennihurðir
og þær eru framúrskarandi góðar,
renna léttilega og lokast vandræða-
laust, opnast vel og er gott inn-
göngu um þær. Að framan er öllu
þrengra um að ganga og kostar að
fínna hina réttu sveiflu, að ganga
um þær dymar.
IMiðurstöður
Mitsubishi L-300 4x4 er vel heppn-
aður fjölhæfnibíll og þessi nýja gerð
er gjörbreytt frá hinni fyrri, að öllu
leyti til hins betra. Hann er nýtísku-
legur og laglegur fyrir augað og
traust til þess að vita, að hönnuðirn-
ir hugsuðu fyrir öryggi um leið og
útliti.
Miðað við verð er hann vel útilátinn
og fær fyrstu einkunn fyrir nota-
gildi.
Helstu kostir:
Gott rými, fjölhæfni, þægindi, útlit,
verð.
Helstu gallar:
Laus að aftan, full hár fyrsti gír.
Veislukoffort
Rennihurðlrnar eru elnkar llprar og gott er að ganga um dyrnar.
Trappan er tll hœgðarauka, en ef hún er tll trafaia f torfaarum,
má skrúfa hana af.
rs.%'13
BILAR
Þórhallur
Jósepsson
skrifar
Frá fyrstu tíð sendibíla hafa
menn föndrað við að gera þá
vistlega, jafnvel glæsilega. Þar hafa
einkum verið að verki eigendur
bílanna sjálfir. Þess-
ir vagnar voru
lengstum heldur
naktir innandyra og
fyrst og fremst ætl-
aðir til hagnýtra
starfa í þágu fyrir-
tækja. Fyrir rúmum áratug síðan
komst verulegur skriður á þessa
tómstundaiðju, þegar það varð
tískufaraldur í Ameríku að breyta
sendibílum og innrétta þá með öll-
um hugsanlegum þægindum.
Smám saman komust framleiðend-
ur á bragðið og nú eru flestir þeirra
famir að smíða sendibíla, sem ekki
eru aðeins með sætum fyrir far-
þega, heldur gefa þeir venjulegum
fólksbílum lítið eða ekkert eftir í
búnaði og þægindum. Mitsubishi
L-300 er í þessum hópi. Hann er
meðalstór af japönskum sendibílum
Stjórnklefinn
Morgunblaöiö/RAX
Stjómklefinn er vistlegur og þægilegur, nóg pláss. Takið eftir hvemig hliðarrúð-
umar eru dregnar niður að framan til að speglamir sjáist betur og geti verið
neðar.
á milli. Þá fæst hann einnig með
fjórhjóladrifi, eins og sá sem hér
ér prófaður. Sá vagn er allvels úr
garði gerður og í samanburði við
hin svokölluðu „bitabox“ verður
hannað kallast heilt veislukoffort.-