Morgunblaðið - 17.06.1990, Side 6

6 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. JÚNÍ 1990
Chiisloplier Lee
IFANG
eftir Þortinn Ómareson
AF dómneiiidarmeðlimum kvikmyndahátíðarinnar í Madrid var Chri-
stopher Lee vafalaust þekktastur, en hann á að baki glæstan feril sem
sviðs- og kvikmyndaleikari beggja vegna Atlantshafsins. Hann er ekki
síst þekktur á meginlandi Evrópu, því hann hefur búið og starfað í
mörgum löndum fyrir utan hið engilsaxneska svæði. Hann er kvæntur
danskri konu og hefiir mikinn áhuga á sögu Norðurlandanna, þ. á. m.
Islandi og Islendingasögunum. Eg hitti Christopher á litlu veitinga-
húsi skammt frá Hótel Victoria í Madrid og komst að því að hann
hefur frá gífurlega miklu að segja. Ekki endilega sjálfum sér, heldur
víðsýnum skoðunum á lífinu með tilliti til kvikmyndabransans fyrr og nú.
Christopher Lee er hvað þekktastur fyrir túlk-
un sína á Drakúla greifa í fjölda misgóðra
kvikmynda, en hann hefur einnig leikið
goðsagnapersónur á borð við Frankenstein,
Sherlock Holmes, Fu Manchu, Raspútín og
ýmsa skúrka sem seint gleymast. Stundum
er sagt að góðu mennimir leiki þá vondu og er Christoph-
er Lee einmitt dæmi um slíkt. Það skemmtilegasta við
þennan sérstaka leikara er nefnilega hin einstaka mann-
gerð sem hann hefur að geyma á bak við langleitt andlitið
og loðnar augabrúnimar. Lee reyndist afburða vel lesinn
og margfróður maður, með sérstakan áhuga á ólíkum þjóð-
um, tungumáli þeirra og menningu. Enda var hann fljótur
til þegar ég sagðist vera íslenskur: „Er það virkilega? í
fyrra hitti ég forseta ykkar, Vigdísi Finnbogadóttur. Ein-
stök kona. Og þegar ég sagði henni að ég hef lesið nokkr-
ar íslendingasögur, svaraði hún: „Ég hneigi mig, herra
Lee!“ Ég verð endilega að koma til Islands," sagði Lee og
var mikið niðri fyrir. Það var einsog við manninn mælt,
hin sígilda servéttuaðferð kom sér vel þegar Lee vildi ólm-
ur læra nokkur íslensk orð og séríslenska bókstafi. Og
maðurinn var óstöðvandi. Eftir að hafa farið með honum
í gegnum nokkrar Islendingasögur, ævintýri Tolkiens,
tungumálasögu með sérstökum rússnesku-auka, landafræði
og sögu, svo eitthvað sé nefnt, var mér ljóst að viðmæl-
andi minn hafði fullkomið vald á viðtalinu. Reyndar var það
á tímabili þannig, að hann hafði við mig hlutverkaskipti
og virtist kunna ágætlega við sig hinum megin borðsíns.
Og þegar ég var farinn að tjá mig á slakri menntaskóla-
dönskunni við hina dönsku eiginkonu hans vissi ég að ég
var að gera eitthvað annað en að hafa viðtal við leikara.
Loks þegar kassettan var á enda hafði mér ekki tekist að
koma einni einustu spurningu að. En þetta var án efa með
skemmtilegri viðtölum sem ég hafði komist í.
Enda þótt þessi málalok hefðu verið önnur en til stóð,
kom það ekki að sök, því ég átti eftir að hitta Christopher
Lee aftur. Kvöld eitt að loknum sýningum hittumst við
niðrí lobbíi og hann bauð uppá drykk. Hann átti fullt í
fangi með að rita nafn sitt á bréfsnepla fyrir aðdáendur
sína, sem virtust fjölmargir á Spáni.
Talar tungum
Þú virðist kunna vel við þig hér í Madríd, segi ég með
nokkurri aðdáun.
„Já, mér finnst Spánverjar skemmtileg þjóð. Ég bjó hér
um hríð fyrir margt löngu og skil bæði spænsku og katal-
ónsku þótt ég tali ekki vel. En það veitir mér visst öryggi
í viðtölum hér, því blaðamennirnir kunna ekki ensku og
nota túlk. Þá veit ég hvort túlkurinn hefur rétt eftir mér,“
segir hann og er skemmt. „En svo hef ég alltaf möguleika
á að skýla mér á bak við enskuna. í gær bankaði t.d.
ítalskur blaðamaður upp á hótelherbergi mínu og bað um
viðtal. Já, bara sísona án nokkurs fyrirvara. Eg þóttist
auðvitað ekki skilja manninn og þar sem hann skildi held-
ur ekki ensku varð ekkert úr viðtalinu. Ég hef alls ekkert
á móti því að tala við hann frekar en aðra, en ég kýs frem-
ur að nota móðurmálið í viðtölum."
Þú hefur þá leikið í kvikmyndum á Spáni?
„Já, ég hef leikið í mörgum kvikmyndum víðs vegar um
Evrópu, sem ekki eru allar sérlega þekktar, nema þá seinni
DrakúJa-myndirnar sem gerðar voru í ýmsum löndum á
meginlandinu. Á þessum tíma vissi ég að þetta væru ekki
endilega mjög góðar myndir, en mig langaði að kynnast