Morgunblaðið - 17.06.1990, Qupperneq 28

28 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 17. JÚNÍ 1990
Ég nota tækifærið, ef þér
er sama, og tala við hann
bróður minn í Suður-
Ameríku...
Með
morgxmkaffrnu
Bjánar. Ég er gluggaþvotta-
maður ...
HÖGNI HREKKVÍSI
ÚG lerTLA AÐ REVMAAP Sl/ÆFX.
haajn meþ LESTKI."
Um veð-
urspár
Á FÖRNUM VEGI
Frá gróðrarstöð Skógræktarfélags Reykjavíkur í Fossvogi.
Til Velvakanda.
A
IVelvakandabréfi frá Sigurði S.
Bjarnasyni þ. 7. júní er ijallað
um veðurspár. Þar er kvartað yfir
því, að veðurfréttir í sjónvarpi séu
og hafi alltaf verið „veðrið á morg-
un kl. 18 og ekkert þar fyrir utan“.
Bréfritari viðurkennir að vísu, að
hann sé ekki mikill veðuráhuga-
maður, og í því liggur kannski skýr-
ingin á þessari skoðun hans. En
ýmsir fleiri hafa litla þörf fyrir veð-
urfregnir og hlusta sjaldan á þær,
en kunna þó allvel að nota sér
þær. Þeir gera sér grein fyrir að
ekki er hægt að sýna á korti sam-
fellda spá fyrir næsta sólarhring.
Þess vegna er sú leið valin að láta
nægja fjögur kort. Tvö þeirra sýna
veðrið í upphafi sólarhringsins, kl.
18, rétt áður en veðurfregnir eru
sagðar. Annað kortið sýnir veður-
kerfin á hafinu og löndunum í kring,
en hitt lýsir nánar veðri á landinu.
Þá eru sýnd tvö samskonar kort
fyrir lok sólarhringsins næsta, kl.
18 á morgun. Ég þykist geta full-
yrt að þetta séu meiri upplýsingar
en þekkjast í sjónvarpsveðurfregn-
um víðast erlendis. En auðvitað
nægir ekki að horfa á kortin ein,
og allra síst aðeins á spákort kl.
18. Það þarf um leið að hlusta
grannt eftir skýringum veðurfræð-
ingsins, á því hvemig veðurkerfin,
regnsvæðin, snjókoman, skúrirnar
og vindbeltin breytast á milli korta.
En hér má bæta við, að veður-
fregnir eru ekki aðeins fluttar í
sjónvarpi. Á u.þ.b. þriggja stunda
fresti eru veðurfréttir í útvarpi. Þá
er tekið fyrir hvert veðurhérað á
landinu og reynt eftir föngum að
tímasetja veðurbreytingar næsta
sólarhrings. Ennfremur er slík spá
jafn oft lesin inn á símsvarann nr.
990600. Veðurspáin fyrir öll veður-
héruðin tekur þar svo sem 2 mínút-
ur, og gjaldið fyrir þann tíma er
sem svarar hluta úr vínarbrauði,
hvaðan sem hringt er af landinu.
Auk þess er hægt að fá í þessum
svarsíma ýmsar aðrar upplýsingar
um veður, eins og símaskráin ber
með sér.
Páll Bergþórsson
Sumar-
vinnaí
roki og
rigningu
SUMARIÐ var augljóslega komið
þegar blaðamaður Morgun-
blaðsins átti leið um höfuðstöðvar
Skógræktarfélags Reykjavíkur í
Fossvoginum á dögunum. Þar voru
hópar sólbrúnna og sællegra ung-
menna að störfum úti við og létu
ekki rokið og rigninguna spilla
vinnugleðinni þótt ýmsir hefðu
eflaust saknað góðviðrins í maí.
Skógræktarfélagið var stofnað
24. október árið 1946 og annast
uppeldi á tijá- og runnaplöntum.
Ásgeir Svanbergsson deildarstjóri
sagði í samtali við Morgunblaðið
að gróðrarstöð félagsins væri sú
stærsta á Reykjavíkursvæðinu.
„Sennilega verða um 6-700.000
plöntur gróðursettar á vegum fé-
lagsins í ár, eða fleiri en nokkru
sinni fyrr. Fastir starfsmenn félags-
ins eru 15-20 og það ræður einnig
fjölda fólks til starfa á vorin og
Skógrækt
Sennilega verða um 6-
700.000 plöntur gróður-
settar á vegum Skóg-
ræktarfélags Reykjavíkur
í ár, fleiri en nokkru sinni
fyrr.
sumrin, auk þess sem það annast
sumarvinnu skólafólks. Alls starfa
um 300 manns hjá okkur í sumar
og vinnan fer aðallega fram á ýms-
um jaðarsvæðum umhverfis borg-
ina. Félagið annast til að mynda
allan rekstur Heiðmerkurinnar og
framkvæmdir þar. Þessi starfsemi
er einkum fjármögnuð með sölu
skógarplantna, sem hefur aukist
jafnt og þétt á undanförnum árum,“
sagði Ásgeir.
Auk Heiðmerkurinnar plantar
félagið ttjám á stöðum eins og
Öskjuhlíð, Hólmsheiði og við
Rauðavatn. Tvær ungar stúlkur
Áslaug Árnadóttir og Steinunn
Reynisdóttir voru að koma af heið-
inni þegar blaðamanninn bar að
garði. Þetta er þriðja sumarið sem
Steinunn hefur starfað hjá félaginu
en Áslaug hefur unnið þar helmingi
oftar. Þær útskrifuðust báðar úr
framhaldsskóla í vor, Steinunn úr
Fjölbrautaskólanum í Ármúla og
Áslaug úr Menntaskólanúm í
Reykjavík. Þær létu vel af starfinu
og sögðu það ágæta tilbreytingu
að vinna úti á sumrin eftir skóla-
námið á veturna. „Það kemur fyrir
að við vinnum í gróðurhúsunum en
Víkveiji skrifar
Yfír sumartímann eru borgarbú-
ar mikið á faraldsfæti um
helgar og ekki óalgengt þegar menn
hittast að spurt sé: „Ætlar þú úr
bænum um helgina?"
Víkveiji lagði þessa spurningu
fyrir kunningja sinn núna í vikunni
og svarið var laggott — nei. Hvers
vegna ekki? „Veistu ekki að það
er 17. júní á sunnudaginn, ég er
alltaf í bænum 17. júní.“
Síðan skýrði hann frá því að
hann hefði verið í bænum þann dag
svo lengi sem hann myndi. Hann
sagði að sem barn hefði hann farið
prúðbúinn með foreldrum sínum og
systkinum í bæinn, tekið þátt í
skrúðgöngum og hátíðarhöldunum
að öðru leyti. Þetta hefði orðið sér
svo ógleymanlegt að hann vildi ekki
fyrir nokkurn mun að börnin sín
færu á mis við það. Þau hjónin
hefðu því tekið upp þann sið — og
hann gæti ekki séð annað en börn-
in kynnu vel að meta það. Þá spillti
og ekki að hafa afa og ömmu með.
xxx
essi kunningi Víkveija sagði
að sér hefði oft verið hugsað
til þess, einmitt 17. júní, hve sorg-
legt það væri hvað fjölskyldan gæfi
sér lítinn tíma til þess að vera sam-
an, það er að segja hvað foreldrar
gæfu sér oft lítinn tíma til þess að
vera með börnunum. Það væri eins
og þeim fyndist, þegar þau ynnu
bæði utan heimiiis, að þau ættu
rétt á að fá að nýta frítímann í eig-
in þágu. Auðvitað væri það rétt,
þau ættu rétt á því — en alltof
margir gerðu sér ekki grein fyrir
því hve dásamlegt það væri að eiga
þess kost að vera með ungum börn-
um sínum. Margir áttuðu sig ekki
á því fyrr en um seinan, þegar börn-
in væru vaxin úr grasi og vildu
heldur til dæmis fara í ferðalög
með jafnöldrunum en foreldrunum.
Börnin missa mikið ef foreldrarnir
gefa sér ekki tíma til að sinna þeim,
en foreldrarnir missa einnig mikils.
Þegar Víkveiji sagðist ætla að
festa eitthvað af þessum hugleið-
ingum á blað bað viðmælandi hans
fyrir þau skilaboð til foreldra að
vera með börnunum eins mikið og
þau gætu. Það væri engin fórn
heldur einhveijar ánægjulegustu
stundir lífsins. Síðar á lífsleiðinni
gæfíst nægur tími til að sinna öðr-
um áhugamálum.
Víkveiji er sammála því að mjög
er við hæfi að þjóðhátíðardag
urinn sé jafnframt notaður sem fjöl-
skyldudagur. Þá sameiríast þjóðin
um að fagna fengnu frelsi og vel
er ef fjölskylduböndin verða styrkt
um leið.
í hátíðarræðum er íslendingum
gjarnan líkt við fjölskyldu, við séum
í raun ein stór fjölskylda, og hvatt
til samkenndar. Hún sé þjóðinni
nauðsynleg. En við megum ekki
heldur gleyma öllum litlu fjölskyld-
unum sem mynda hina stóru.
xxx
Víkveija barst eftirfarandi
ábending frá sérfróðum
manni um íslenskt mál: „Á þjóðhá-
tíðardaginn, á afmælisdaginn er
rétt mál, einnig á þriðjudaginn, á
þriðjudeginum. Hins vegar er „á
17. júní, á 1. maí“ rangt, forsetning-
unni er ofaukið. En eðlilegt getur
verið að tengja orðasamböndin sam-
an og segja á þjóðhátíðardaginn
17. júní. Ljótt er að segja „þann
17. júní“, en hinn 17. júní eða
aðeins 17. júní er gott.“
/