Morgunblaðið - 14.04.1991, Síða 37

. MÓáGlÍKBÍAÍEÍlEÍ FÓLK Í FRt Ií viili
VEITIN G AREKSTUR
*
Gamalt á Italíu
- nýtt á Islandi
EINN AF frumkvöðlunum í íslenskum veitinga-
rekstri er Sverrir Þorsteinsson sem ásamt eig-
inkonu sinni Anettu Ásgeirsdóttur hefur löng-
um annað hvort verið í framvarðarsveit nýrra
strauma, eins og til dæmis er hamborgarabylgj-
an var að hefjast og Sverrir fór af stað með
Hlíðargrill sem hann er raunar oft enn kennd-
ur við, eða að hann hefur verið á undan sinni
samtíð eins og nú, er hann opnaði nýja veitinga-
staðinn sinn Kaffi Mílanó í Faxafeni. Sá veiting-
astaður er engum líkur. Útlitið er sótt til ítal-
íu eins og nafnið gefur til kynna, en veitingam-
ar eru sambland af því sem boðið er upp á
á„fínum“ matsölustað og kaffihúsi sem sérhæf-
ir sig í því besta sem völ er á samkvæmt sviss-
neskum og austurrískum hefðupi. Ogneytend-
ur kunna að meta staðinn, því um 100 manns
fara þar um á degi hveijum.
Sverrir Þorsteinsson ásamt gengilbeinum sínum
Rakel sem einnig er dóttir hans og Ásthildi Óskars-
dóttur.
Nú eru þau Anetta og Sverrir
að færa út kvíamar í þeim
skilningi að þar verður framvegis
opið á kvöldin frá fímmtudögum
til laugardags og ekki bara fyrir
mat, heldur einnig fyrir kaffihúsa-
meðlætið. Sverrir var spurður
hver tilurð þessa staðar var. Hann
svaraði: „Þannig vill til, að vinur
minn einn ítalskur, listamaður að
nafni Giovanni, á svona veitinga-
staði í Mílanó. Við höfum oft veitt
saman í Norðurá og Grímsá og
hugmyndin fæddist er ég sá stað-
ina hans. Þetta er gamalt fyrir-
bæri á Ítalíu þótt það sé nýtt
hér. Mér fannst þetta spennandi,
enda búinn að vera í 20 ár í brans-
anum og jafnan í hamborgurum
og kjúklingum. Nú fínnst mér ég
loks vera kominn í alvöru veiting-
arekstur og mér hefur aldrei liðið
betur.“
Hönnunin er sérstæð, Sverrir
segir um hana, „hönnuðirnir, Guð-
rún Margrét Olafsdóttir og Odd-
geir Þórðarson eiga veg og vanda
að henni, við settumst niður og
ræddum um hvað við hjónin vild-
um fá og þetta er afraksturinn.
Við vildum ekkert gervi, þannig
eru húsgögnin öll innflutt frá ít-
alíu og til að hafa bakkelsið það
eina rétta fengum við Baldur
Öxdal frá Lækjarbrekku til að
kenna okkur bökunina, en hann
lærði hana í Sviss.
Það er nú Anetta sem ber hit-
ann og þungann af kökubakstrin-
um og það er spuming hvað það
þýðir. Ánetta segir, „það þýðir
auðvitað stöðuga viðveru og mikla
vinnu. Það er ótrúlega mikið í
sumar af þessum tertum lagt.
Hvað þetta þýðir er m.a. að við
Sverrir förum að minnsta kosti
ekki í frí saman á næstunni. Svona
staðir þurfa sinn tíma til að skjóta
rótum, alltaf tvö ár. Svo má fara
að hugsa um annað og óþarfara,
eins og frí...
FLU GUHNYTIN G AR
Hnýtarar tóku
vel við sér
Fyrir skömmu rann út skilafrestur
á veiðiflugum í samkeppni sem
verslunin Litla
Flugan gekkst fyrir
í samvinnu við
Byigjuna. Gyifí
Pálsson skólastjóri
sem hefur verið í
forsvari fyrir
keppnina sagði í
samtali við Morg-
unblaðið að svömn
hefði verið mjög
góð, um 20 hnýlar-
ar hefðu sent inn flugur sem þætti
mjög góð þátttaka. „Nú bíðum við
þess að dómnefndin setjist að störf-
um, en hana skipa þrír menn, Orri
Vigfússon, Sigurður Pálsson og Stef-
án Hjaitasteð. Spuming hvemig
þetta gengur, því Sigurður er alla
virka daga norður á Blönduósi, en
Ori er eins og kría á steini. Annars
þarf ekkert að örvænta," sagði Gylfi.
Keppt er í tveimur flokkum, opnum
flokki þar sem keppendur skila inn
þeim flugum sem þeir kæra sig um.
Hin svegar hnýta þeir þtjár klass-
ískar fjaðraflugur, Crosfíeld, Night
Hawk og Blue Charm. Besta þrennan
gefur verðlaunin sem em glæsileg,
12 feta Lamiglass fluguveiðistöng
ásamt Lamson veiðihjóli með línu við
hæfí. Minni verðlaun em einnig í
boði, vöraúttekt í Litlu Flugunni og
fluguhnýtingarbækur. Greint verður
frá því er úrslit liggja fyrir, en þá
verða flugurnar til sýnis í Ármótum,
félagsheimili Stangaveiðifélagsins
Ármanna.
Þórir ásamt Ingibjörgu konu sinni inni á bar
tékk/íslenska veitingastaðarins.
hætti veitingarekstur í Tékkoslóvak-
>u rak á fjöru hans.
„Það var nú þannig að ég starfaði
talsvert við að halda veislur í sendi-
i'áðum heima á íslandi, meðal annars
' tékkneska sendiráðinu. Einhvéiju
sinni bar þannig til að mér var síðan
boðið að hafa afnot af íbúð í Prag í
nokkra daga og þar kynntist ég
ýmsu fólki, m.a. kokki einum sem
kom síðan til íslands og starfaði þá
á Hótel Esju, kynntist þar íslenskum
fiski og var mjög hrifinnn. Þegar það
barst síðan í tal að kaupa veitinga-
staðinn af tékkneska ríkinu, þetta
var fyrir byltinguna, þá var ég tiltölu-
|ega fljótur að sjá að þetta gæti ver-
>ð skemmtilegt uppátæki,“ svarar
bórir. En hvernig gengur þetta svo?
Gengur? Ja, það er skemmst frá
»ð segja, að síðustu tvo mánuði hef-
ur verið fullt hús, við erum að vísa
fólki frá flesta daga. Ég fæ vikulega
ferskan físk að heiman með flugi og
nota hann mikið, en svo er einnig
blandaður matseðill. Við emm ör-
ugglega það sem kallað er „inn“ í
Prag og því er kannski helst að þakka
að Tékkar hafa ekki fengið almenni-
legan físk og kunna vel að meta
hann. Svo höfum við ákveðið forskot
r
á aðra veitingastaði. Þannig var eins
og ég sagði, að við keyptum staðinn
fyrir byltinguna. En í dag em allir
veitngastaðir seldir á uppboðum. Við
tókumst á við ótrúlega seinvirkt kerfí
og uppskeram nú það sem til var
sáð. Þetta er svo skrýtið héma mað-
ur, fólkið er svo vant að bíða að það
bíður enn. Það er eins og reiknað sé
með þvi að utanaðkomandi aðilar
komi og framkvæmi hlutina. Svona
var nú þetta kerfí sem hér var og
það tekur sinn tíma að breyta því.
En hvemig er nú að vera í veiting-
arekstri í Prag, en fjölskyldan er
heima á íslandi? Gengur þetta til
lengdar? „Það er nú það alversta við
þetta. Ég er búinn að vera hér úti
síðan á jólum, kom aðeins heim um
páskana. Konan mín rekur hamborg-
arastaðinn Winnies á Hlemmi og
bömin eru á viðkvæmum aldri, strák-
urinn á sautjánda ári og stelpan 14
ára. Þetta er það versta að geta
ekki verið meira heima og satt að
segja get ég ekki séð í stöðunni hven-
ær ég geti breytt þessu. Sem stendur
vinnur maður 16 stundir á dag og
veitir ekki af. Þetta verður allt að
koma í ljós,“ segir Þórir Gunnarsson
veitngamaður á U Zlatého Rozné.