Alþýðublaðið - 28.02.1959, Blaðsíða 12

In memoriam :
Þorvaldur Benediklsson
stýrimaður.
lirkjuþállur
Framhald af 6, síön.
stormur er yfirsterkari lífinu
og Drottni lífsins.
Ekki skulum vér dyljast
þess, að sorgin er sár og við-
skilnaðurinn viðkvæmur.
Minningum hins liðna bregð-
ur fyrir, eins og myndum á
tjaldi, Sumar eru Ijúfar, aðr-
ar sárar, eins og gengur, en
yfir þeim öllum hvílir bjarmi
velvildar og kærleika. Og
rpinningarnar vekja helga og
hlýja þökk. Meira að segja
sumir smámunir frá liðnum
árum verða svo óendanlega
dýrmætir nú, þegar litið er til
baka. Þakkarhugurinn beinist
alla leið yfir dauðans haf, —
til strandarinnar hinum meg-
in, og hugirnir mætast enn,
eins og fyrrum, þegar annar
var úti á sjónum, en 'hinn á
íslenzkri strönd. Af þökkinni
léiðir ósk, heiia og brennandi
ópk um það, að góðum vini
verði landtakan létt, og skiln-
aðurinn við jörðina ekki erf-
iður. En slík ósk verður ósjálf
rátt að bæn — bæn fyrir bin-
um dánu. Ég veit, að ekki eru
ailir á eitt sáttir um það, hvort
bænin hafi. þýðingu, þegar
kömið er að leiðarlokum æv-
iánar. En „hvað getum við
annað en að biðja fyrir þeim?“
spurði gamall prestur við
jarðarför. — Hvað er fyrir-
bænin annað en ósk, sem ekki
er beint út í bláinn, heldur til
þess góða guðs, sem ríkir bæði
á himni og jörðu? Qg þegar
kirkjan lýsir blessun við út-
farir yfir kistu látins manns,
hvað er það annað en bæn
fyrir þeim, sem þar hvílir dá-
inn? Og hefur slík bæn ekki
sömu þýðingu, þótt maðurinn
hvíli í hinni „votu gröf“?
Þegar Jesús hafði skilið við
lærisveina sína og vini á jörð-
inni, hélt hann áfram að elska
þá. í þessu sem öðru var hann
hin heilaga fyrirmynd. Og
mörg eru atvikin, sem benda
tíl þess, að hinir dánu haldi
áfram að láta sér annt um þá,
MAGNÚS STEINAR
GÍSLASON.
F, 2. marz 1927,
D. 8. febr. 1959.
KVEÐJA ERÁ
FORELDEUM.
ÁSTKÆRI sonur! Vi® syrgjum,
í sorginni skína
gsislar hins guðlega máttar,
(5-em gefur og tfekur.
K“á varst okkur vorgeisli
bjartur,
vsrmdir og gladdir.
Minning um brosim þím Miðu
hægir frá skugga.
|fe
Hjartkæri sonur! Við söknum
að sjá þig ei lengur.
Ægir nú örmum þig vefuí’,
■atlt sýnist búið.
Innan skamms lífi hér lýkur,
við lítum þig aftur.
.(Far vel í frelsarans mafni,
ifi'uð faðir þig blessi.
Falinn í frelsarans arma
af föður og móður
ert þú nú, ástkaeri somutr,
á eilífðarleiðum.
Ciuði sé lof að hamn ,gaf þig.
Ciuðs náð þig leiði.
Vonaljós eilífðar voma
veisnir og gleður.
| sem eftir lifa, Hví skyldi fað-
irinn hætta að elska barnið
sitt, sem hann hlakkaði til að
sjá, í hvert sinn, er hann kom
af sjónum? Ég efast ekki um,
að látnir ástvinir fylgjast með
oss, miklu meira en vér vit-
um um, enda hefur það verið
trú manna í margar aldir,
byggð á dásamlegri reynslu.
— En £ þessu felst einnig
hvatning og' áminning til vor,
sem nú eigum í vorum hópi
syrgjendur og munaðarlausa.
Ekki getum vér glatt þá, sem
fórnirnar færðu vor vegna,
með öðru fremur en því, að
reynast þeim vel, sem eftir
lifa, svo sem vér höfum skiln-
ing og tækifæri til. Sú samúð
á að vara lengur en þá daga,
meðan slysin eru enn í fersku
minni.
Þessar fátæklegu hugleið-
ingar eiga að vera kveðja til
þeirra, sem nú eiga um sárt
að binda, og ég lýk þeim með
þeirri bæn, að góður Guð
blessi þær kveðjur, sem nú
streyma til þeirra víðsvegar
af landinu, og einnig kveðj-
urnar til þeirra, sem bíða á
ströndinni hinum megin, unzj
fundum ber saman að nýju.
Jakob Jónsson.
Framliald al 7. síðu.
sérhver flokkur fengi þingsæti
í hlutfalli við atkvæðamagn
sitt. Sjálfstæðisflokkurinn
varð fyrstur annarra flokka
til þess að taka undir þessar
tillögur Alþýðuflokksins og
hófust síðan viðræður milli
flokkanna um þær. Kommún-
istar hafa iðulega lýst yfir
þeirri skoðun sinni, að leið-
rétta beri kjördæmaskipunina
og mætti því ætla, að þeir
yrðu fylgjandi breytingu og
verður því eltki trúað að ó-
reyndu, að þeir muni hindra
framgang málsins. Hins vegar
virðist augljóst, að Framsókn
muni ætla að berjast gegn
þessu réttlæiismáli. Er leitt
til þess að vita, að Framsókn
arflokkurinn, sem í upphafi
var umbótaflokkuj- eins og Al
þýðuflokkurinn, skuli nú ger-
ast íhadlsamastur allra flokka
og berjast gegn jafnrétti kjós-
enda, hvar sem þeir búa á
landinu. En við því verður
ekkert gert. Framsókn hefur
greinilega markað sína stefnu.
Alþýðuflokkurinn verður því
að nýja kjördæmamálið fram
til sigurs í andstöðu við Fram
sóknarflokkinn og treysta því,
að aðrir flokkar veiti þessu
réttlætismáli lið.
Stefna U.S.A.
(Framhald af 6. líðu)
mest hafa gagnrýnt einstreng
ingshátt Dullesar verði
nokkru ánægðari með hina
nýju stefnu. í Bandaríkjun-
um eru sterk öfl, sem'krefj-
ast beinna samninga Banda-
ríkjánna og Sovétríkjanna og
slíkt samkomulag getur hæg-
lega orðið á kostnað VeStur-
Evrópu.
Þessu hafa Eússar sífellt
stefnt að og heimsókn Mikoj-
ans til Bandaríkjanna færði
þá nær markinu. Eisenhower
hefur til þessa ætíð vísað öll-
um tillögum Krústjovs um að
þessi stórveldi skiptu heimin-
um á milli sín á bug. En þeg-
ar Dullesar nýtur ekki lengur
við, getur svo farið, að press-
an frá þinginu verði 0f sterk.
(Arbeiderbladet)
UNGUR vinur minn, Þ.or-
valdur Benedi’ktsson, annar
stýrimaður á Júlí, er horfinn
sjónum. Hann var í hópi þeirra
dugmiklu manna, sem féllu í
valinn við skyldustörf í mann-
skaðaveðrinu mikla á Rytu-
banka 8. þ.m. eða þar um bil.
Þorvaldur var ungur maður,
aðeins 24 ára gamall, er hann
féll frá. Hann var fæddur í
Hafnarfirði, 15. apríl 1934, son-
ur hinna merku og mætu hjóna,
Guðrúnar Eiríksdóttur og Bene
dikts Ögmundssonar, skipstjóra
á Júní, sonur Ögmundar Sig-
urðssonar, skólastjóra Flens-
borgarskólans, og síðari konu
hans, Guðbjargar Kristjáns-
dóttur, systur Jónasar læknis.
Kynni okkar Þorvalds voru
ekki löng. Eitt sinn, er ég bjó
í næsta nágrenni við fjölskyldu
hans, bað faðir hans mig að
vera honum til aðstoðar við
nám í íslenzkri stafsetningu. í
flestum tilfellum hefði ég neit-
að. En ég fann, að Benedikt var
þetta kappsmál — og honum
vildi ég ekki gera í móti skapi
— og svo hitt, að Þorvaldur
leizt mér mannvænlegur pilt-
ur, líklegur til mikilla verka og
nytsamlegra. Og nú er ég þakk-
látur Benedikt, vini mínum, að
hann gaf mér færi á að kynn-
ast þessum merka syni sínum.
Þorvaldur Benediktsson vissi
vel, að kunnátta í íslenzkri
stafsetningu er ekki takmark í
sjálfu sér. Og hann ætlaði sér
aldrei að verða neinn sérfræð-
ingur í henni. En hann lærði
hana af tveimur ástæðum.
Hann ætlaði sér að öðlast skip-
stjóraréttindi, og allstrangar
kröfúr um þessa þekkingu eru
gerðar til þess. En honum var
einnig ljóst, að skipstjóra geta
verið lagðar á herðar ýmiss
konar skriftir og skýrslugerð-
ir, og þá var þessi þekking nokk
urs virði. Og Þorvaldur lagði
sig allan fram. Ég efa, að ég
hafi nokkru sinni haft nem-
anda, sem einbeitti sér meira
við námið. Átök hans við erfið
verkefni eru mér sífellt ánægiu
efni. Við bær svÍDtingar gneist
aði úr góðmannlegum augum
hans. Hann æ+laði sér að sigra,
og hann sigraði.
Takmark Þorvalds Benedikts
sonar var að verða skinstióri.
Ég hefi ekki verið siómaður,
og bekki bví ekki til hlítar allt,
sem til bess þari að vera góður
skipstjóri. En mér hefir skil-
ízt, að þrennt skipti mestu máli.
Eitt er að kunna tök á stiórn
skips. Annað að vera fiskinn,
sem kallað er, en það er að hafa
bá undarlegu náttúru að vita,
hvar fiskast hverju sinni. Hið
briðia er að kunna að stjórna
skinshöfninni.
Ég veit, að sögn fróðra, að
Þorvaldur Benediktsson var
góður skinstjórnarmaður. Á
annað atriðið hafði ekki enn
reynt, svo að nokkru næmi. En
um þriðja atriðið hefi ég orð
kunnugs manns, og þykist hafa
nokkuð vit á því sjálfur. Mun
ég því víkja nokkru nánara að
því.
Þorvaldur Benediktsson var
fæddur til þess að hafa manna-
forráð. Hann hlífði sér aldrei,
heldur krafðist mikils af sjálf-
um sér og beitti sig hörku, ef
svo bauð við að horfa. En hann
var jafnframf góður maður og
I mildur, viðkvæmur í lund. Allt
um það var hann einbeittur og
tók fast á, ef á þurfti að taka.
Þessir eiginleikar, sem kunna
að þykja andstæðukenndir,
gerðu það að verkum, að Þor-
valdur Benediktsson gat valdið
því verkefni að stjórna ósam-
stæðum mönnum. En þetta er
meginatriði í skipstjórastarfi,
Skipstjóri; sem ekki getur
stjórnað áhöfninni, er eins og
kennari, sem ekki hefir aga.
Sumir skilja aðeins kosti
manna, aðrir skilja aðeins galla
þeirra. Þorvaldur Beediktsson
hafði tök á hvoru tveggja. Þess
vegna létp honum mannaforráð
svo vel.
Við fráifall þessa unga vinar
míns verðui* mér hugsað til for-
eldra hans, ömmu, systkina, og
annarra vandamanna, sem eiga
um sárt að binda. Ég get engin
huggunarorð mælt. En brosið
hans Valda, góðlegt 0g fagurt,
og svipurinn, hreinn og tær,
munu geymast mér ávallt í
minni.
Halldór Halldórsson.
4ki Jakobsson
Krlstján Eiríksson
hæstaréttar- og héraðs-
dómslögmenn.
Málflutningur, innheimta,
*amningagerðir, fasteigna-
r»g skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
Sigurður Ólason
haestaréttarlögmaður,
og
Þorvaldur
LúSvíksson
héraðsdómslögmaður
Austurstræti 14.
Simi 1 55 35.
Samúðarkort
Slysavarnafélags íslands kaupa
flestir. Fást hjá slysavarnadeild-
am um land allt. f Reykjavík i
Hannyrðaverzl. Bankastræti 6,
Verzl. Gunnþórunnar Halldóra-
ióttur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma 14897.
Heitið á Slysavarnafélagið. —
t>að bregst ekki.
H úsnæðismiðlunin
Bíla og fasteignasalan
Vitastíg 8A. Sími 16205.
^llnningarspjöld
DAS
fást hjá Happdrætti DAS, Vest-
urveri, shni 17757 — Veiðaríæra
'rerrf. Verðanda, sími 13786 —
Sfómannaféiagi Reykjavíkur,
íimi 11915 — Guðm. Andrés-
syni guUsmið, Laugavegi: 50,
sínri 1S709. — í Hafnarfirði í
Pósthúslnu, eími 50267.
Minning:
SKÚLI LÁRUS
BENEDIKTSSON
F. 7. ágúst 1934.
D. 8. febr. 1959.
GUÐ er hæðin hæðaiina,
lielgur vísdóms andi.
Ég er smiæðin smæðanma,
smæsta kom á sandi,
Veit það guð í himinhæð,
hætta er allt í kringum. —
Sénhver lítil líkamsæð
lifir í tilfinningum.
Harðlynd öriög hugljúft ge®
harmi slá að vonum.
Þú ert fallinn fræknum með
fósturjarðar sonimi.
Önd þín hefur öðlazt frið
ofa,r völdum nauða.
Gleddumst þó, ef gætum við
grátið þig frá dauða,
Margan áttir míætan vin
meðan árin liðu.
Helgimála hlutverkin
hinum megin hiðu.
Á þinn farveg alls staðar
ástarstjörnur skína.
Gamlir fósturforeldrai*
faðma minning þína.
Svo var það til síðsta dags,
sízt þín tryggðin leyndist. —
Okkur gjörðir allt til hags,
örðugt þó að reyndist.
Okkar hjörtu og hugarsýn
harma fjötrar strengur. —
Ó, við söknum ávallt þín,
ástkær fósturdrengur.
Vakir kærleiks kveðja hlý,
krossferð er vor ganga. —
Draumaríki andans í
okkur kysstu’ á vanga.
Þitt var handtak heitt og fast,
lilýtt þér margur unni.
Heyrðist ei um aðra last
út frá þínum munni.
Hollum gæddur innri yl
oft þú leystir vanda.
Fjölbreytt list þér lögð var íiS
líkamans og anda.
Hugarfars um fróman stig,
faðir, stjúpi og bróðir,
hjartakæran kveðja þig
konan, börn og móðir,
Títt þótt falli tár af brá
tengd við grandið rýrðar,
hittast áílir heilir á
helgu landi dýrðar.
JÓSEP S. HUNFJÖR©,
Knallspyrna.
Frh. af 11. síðu.
Eins og kunnugt er vanm
Þróttur sig upp í fyrstu deild á
síðasta keppnistímabili, og höf-
um við fúllan hug á að halda
sætinu um sinn.
Afmælisrit verður gefið út
síðar á árinu um sögu félagsins,.
iStjórn Þróttar skipa nú:
Óskar Pétursson formaður.,
Bjarni Bjarnason varaformað-
ur. Guðjón Oddsson ritari. Har
aldur Snorrason gjaldkeri. Half
dór íSigurðsson unglingaleið-
togi. Magniús Pétursson form,
handknattleiksd. Helga Emils-
dóttir gjaldkeri.
Varastjórn: Björn Árnason,
Kristvin Kristvinsson.
|_2 28. febí*. 1953 — Alþýðublaðið