Morgunblaðið - 01.12.1991, Síða 43

H39M383ÍI . t HTJOACITJVTVÍrJ<r (tívtA JöVí JOHOM
MORGUNBLAÐIÐ SONNUDAGUR 1. DESÉMBER 1991
43
^t)uiar^uíiar Lenndi
Liandi
ir
óarar.
. . . vakna þegar hún er send í
sveitina, nlu óra gömul, til að bæta
fyrir brot sitt. Heimur náttúrunnar og
tilfinningar telpunnar tala saman á
því margræða máli sem Guðbergur
Bergsson hefur flestum skáldum
betur á valdi sínu. Gleðin kallast á
við harminn - frelsið við fjötrana - í
þessari meistaralegu sögu um litla
manneskju, eina og óstudda, í leit
að lífinu.
taka sér bólfestu í híbýlum hans.
Steinar Sigurjónsson hefur með sög-
um sínum leitað nýrra leiða í skáld-
sagnaritun og á ómældan þátt 1
endurnýjun nútima sagnagerðar á
Islandi.
Hann missir fótanna í bókstaflegri
merkingu orðanna, og hjólastóllinn
verður hlutskipti hans. Þetta er átak-
anleg frásögn ungs manns sem er
sviptur frelsinu til að njóta lifsins á
þann hátt sem ungum mönnum er
einum lagið. Samt leiftrar hún af
óstýrilátu fjöri og þeirri smitandi
fyndni sem piltinum er nærtæk.
Hann berst af hörku við kröfur
heimsins, karlmennskuna og ein-
semdina. I þeim átökum eru töfrar
sögunnar fólgnir.
. . . naga hugann og hræra í minn-
ingum mannsins í eilífu stríði hans
við að stjórna eigin lífi. Kjallarinn er
í senn kimileg og ógnvænleg frá-
sögn af baráttu manns við draug-
ana sem flykkjast að honum og
HIN HÁFLEYGA MOLDVARPA
I Hinni háfleygu moldvörpu birtir Þórarinn
Eldjárn Ijóð á frjálsu formi, yrkir á persónu-
legan hátt um eigin reynslu og ögrar sjálfum
sér og samtið sinni á gráglettinn og stundum
sársaukafullan hátt.
ORT
Þórarinn kom fyrst fram á sjónarsviðið sem
Ijóðskáld hins hefðbundna forms. I Ort tekur
hann upp þann þráð og yrkir háttbundin
Ijóð, vísur, orðlengjur og sonnettur, sem þó
búa að reynslu formleitarinnar i síðustu bók-
I um hans.
“ FUGLAR
Frumleg og margræð Ijóð. I Fuglum Þórunnar
Valdimarsdóttur eru óljós skil milli manna,
fugla og trjáa. Landið er líkami manna og
dýra, og efnakljúfurinn mikli - dauðinn -
heldur utan um gangverkið i ógleymanlegu
kveri.
■WNHAaEyGA
IBOIDV^rp^
ANSJOSUR
Bragi Olafsson yrkir í Ijóðabók sinni Ansjósur
um þætti í lífi mannsins
sem eru svo fínlegir
að þeir verða vart
greindir, sýnir sem
hverfa ef þær eru
skoðaðar of
grannt, orð sem „
missa marks ef rvJI\.L/\Cj 1D
þau eru lesin of laugavegi 18
hátt. S í MI 2 51 88
MORI, YLA, SKOGOL,
OG AÐKE DRAUGAR
ÉG ÞOU EKKIAD VERA
HEPPIHN MATT F1NR MU“
I