Morgunblaðið - 09.04.1992, Qupperneq 38

38
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. APRÍL 1992
Minning:
Guðlaug Pétursdóttir
Fædd 25. desember 1897
Dáin 1. apríl 1992
Lauga frænka er dáin. Okkur
systkinin langar að kveðja hana
með nokkrum orðum. Hún var
ömmusystir okkar og var okkur
betri en nokkur amma. Þegar við
vorum lítil bjuggum við í sama
húsi og hún og oft var farið til
Laugu ef mann vantaði eitthvað
og ekki stóð á hjálpseminni. Það
var alltaf jafn gott að koma til
hennar í gegnum árin, hún bakaði
heimsins bestu hveitikökur og gaf
okkur með heimatilbúinni kæfu.
Síðustu árin bjó hún í hjúkrunar-
heimilinu Skjóli og var það yfirleitt
fastur liður hjá okkur að hittast
þar á laugardögum, drekka hjá
henni kaffí og spjalla. Það á eftir
að taka langan tíma að sætta sig,
að hún er ekki lengur í Skjóii, en
við þökkum henni öll árin sem við
áttum með henni og vitum að það
er tekið vel á móti henni þar sem
hún er núna og þó við séum hrygg
á þessari stundu, þá segir spá-
maðurinn Kahalil Gíbran: Skoðaðu
hug þinn vel þegar þú ert glaður
og þú munt sjá, að aðeins það sem
valdið hefur hryggð þinni, gerði þig
glaðan. Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur hug þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín.
Því að hvað er það að deyja
annað, en að standa nakinn í blæn-
um og hverfa inn í sólskinið.
Hvfli elsku Lauga í friði.
Agga, Gróa, Laulau og Nikki.
Guðlaug Pétursdóttir fæddist 25.
desember 1897 að Hvassahrauni á
Vatnsleysuströnd en fékk hægt
andlát þann 1. apríl sl., þá orðin
94 ára að aldri.
Foreldrar hennar voru Pétur
Örnólfsson og Oddbjörg Jónsdóttir
en systkini Guðlaugar sem öll eru
látin voru: Jóhann Pétursson,
Emelía Pétursdóttir og Gróa Pét-
ursdóttir.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
KRISTINN GUÐMUNDSSON,
Miðengi,
Grimsnesi,
andaðist á heimili sínu 7. apríl.
Helga Benediktsdóttir
og dætur.
t
Elskulegur eiginmaður minn, fósturfaðir okkar og sonur,
SVERRIR KARLSSON,
Skipholti 16,
varð bráðkvaddur á Grensásdeild Borgarspítalans þann 7. apríl.
Kolbrún Gunnarsdóttir,
Skúli Gunnarsson,
Ragnhildur Gunnarsdóttir,
Nanna Einarsdóttir.
t
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Ketilsstöðum i Hörðudal,
Reynimel 35,
Reykjavík,
sem lóst í Landspítalanum 2. apríl, verður jarðsungin frá Hallgríms-
kirkju föstudaginn 10. apríl kl. 13.30.
Hans Kristján Guðmundsson, Sólveig Georgsdóttir,
Gunnar Ólafur Hansson, Ásdís Þórhallsdóttir,
Elísabet Gunnarsdóttir.
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
RAGNHEIÐUR BLÖNDAL BJÖRNSDÓTTIR,
Gnoðarvogi 60,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu föstudaginn 10. apríl kl.
10.30. Þeim sem vilja minnast hinnar látnu er vinsamlega bent
á heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
Eggert Kristinsson,
Hrafnhildur Harðardóttir, Njáll Helgason,
Hafdís Edda Eggertsdóttir,
Bryndís Erla Eggertsdóttir, Stefán Egilsson,
Björn Sævar Eggertsson, Ásgerður Ó. Júlíusdóttir.
t
Útför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
RAGNARS JAKOBSSONAR
fv. útgerðarmanns
frá Flateyri,
sem lést í St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, 1. apríl sl. fer fram frá
Fossvogskirkju mánudaginn 13. apríl kl. 10.30.
Árni Ragnarsson, Guðfinna Halldórsdóttir,
Kristján Ragnarsson, Kristín Möller,
Kristinn Ragnarsson, Elín Jóhannsdóttir,
Sigríður Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lauga, eins og hún var kölluð,
var vel ern og skýr í hugsun alveg
fram á síðasta dag, þrátt fyrir að
líkaminn hafi verið farinn að gefa
sig. Síðustu árin þegar hún var
spurð að leyndarmáli því sem olli
þessari háu elli, þá var svarið: „Gott
skap“ en Lauga var mjög jákvæð
manneskja með létta lund.
Hún var hvers manns hugljúfi,
tillitssöm við aðra, ennfremur stolt
og reist kona, hreykin af sér og
sínum.
Við barnabörn systur hennar
elskuðum hana sem ömmu, enda
bjó hún á heimili ömmu og afa,
þeim Gróu Pétursdóttur og Nikul-
ási Kr. Jónssyni, alla þeirra búska-
partíð og tók þátt í heimilisstörfum
og barnauppeldi með systur sinni
og mági. Lauga var líka okkar
amma.
Þeir eru ófáir dúkarnir sem
Lauga heklaði handa okkur yngri
kynslóðinni. Hún var mikil hann-
yrðakona og var ætíð að, enda
heilsuhraust svo af bar, þangað til
undir lokin.
Lauga fór ekki varhluta af erfið-
leikum lífsins frekar en aðrir þrátt
fyrir æðruleysi og jákvæðni í tali
um lífshlaup sitt.
Þau systkinin voru öll sett í fóst-
ur á yngri árum vegna veikinda
Péturs föður þeirra, en hann lá
rúmliggjandi í fleiri ár vegna eftir-
stöðva slyss við vinnu. Laugu var
komið fyrir á unga aldri að Minni-
Vatnsleysu á Vatnsleysuströnd og
ólst hún þar upp hjá góðu fólki,
þeim Sæmundi Jónssyni, d. 1925,
og Guðrúnu Lísbet Ólafsdóttur, d.
1921.
• Hjartnæm er sagan sem Lauga
sagði okkur systkinunum af því,
þegar móðir hennar fór fótgang-
andi með komabarnið í fanginu til
að koma því í fóstur á sveitabæ,
margar dagleiðir frá Hvassa-
hrauni. Fyrsti viðkomustaður á leið
þeirra mæðgnanna, var Minni-
Vatnsleysa og þáðu þær næturgist-
ingu af þeim heiðurshjónum,
Sæmundi og Guðrúnu.
Þessa nótt dreymir húsfreyju að
Guðlaug, kona nokkur sem búsett
hafði verið í nágrenninu og var
látin fyrir alllöngu, komi til sín og
segir með allnokkrum þjósti: „Það
ætla ég að þú látir ekki nafnið
mitt vera á þvælingi um sveitir
landsins, Guðrún mín.“
Morguninn eftir, óskaði Guðrún
húsfreyja eftir því að fóstra litlu
stúlkuna og var það úr að Guðlaug
litla fór ekki lengra næstu 18 árin,
eða þangað til hún flutti til systur
sinnar.
Lauga var systur sinni stoð og
stytta því mikið var að gera á stóru
heimili og amma Gróa vann mikið
og þarft verk bæði í félags- og
stjórnmálum en afí Nikulás var
skipstjóri og því mikið að heiman.
Lauga vann jafnframt hjá 0.
Johnson & Kaaber í næstum því
hálfa öld. Hún rækti starf sitt af
kostgæfni en það er einsdæmi hvað
þeir feðgar Olafur Johnson eldri
og síðar Ólafur yngri voru henni
góðir, allt fram í það síðasta.
Hún naut góðrar umönnunar á
hjúkrunarheimilinu Skjóli síðustu
árin. Guð blessi hana og gefi henni
frið.
Ibba, Gróa og Pjetur.
í dag verður til moldar borin
Guðlaug Pétursdóttir, sem lést í
hjúkrunarheimilinu Skjóli hinn 1.
þessa mánaðar.
Lauga móðursystir mín bjó hjá
foreldrum mínum, Nikulási Kr.
Jónssyni skipstjóra og Gróu Péturs-
dóttur, á Öldugötu 24. Eftir lát
þeirra bjó hún þar áfram og hélt
heimili fyrir bróður minn Örnólf.
Síðar keypti Örnólfur íbúð á
Holtsgötu 19 og fluttu þau þang-
að. Eftir að Örnólfur lést flutti hún
á hjúkrunarheimilið Skjól og leið
þar vel hjá frábæru starfsfólki í
góðum vistarverum.
Hún var eins og önnur amma
okkar systkinanna, en sjálf giftist
hún ekki og átti ekki bam.
Guðlaug var alla tíð mjög heilsu-
hraust og hafði ekki lagst inn á
spítala fyrr en fyrir einu til tveimur
árum og hélst minni hennar óskert
fram á síðustu stund.
Guðlaug Pétursdóttir fæddist í
Hvassahrauni 25. desember 1897.
Foreldrar hennar voru Pétur Örn-
ólfsson, sjómaður og fiskmatsmað-
ur, og Oddbjörg Jónsdóttir.
Vegna veikinda föður hennar var
Guðlaugu komið í fóstur til hjón-
anna Sæmundar Jónssonar, út-
vegsbónda á Minni-Vatnsleysu, og
Guðrúnar Lísbetar Ólafsdóttur. Þar
leið henni mjög vel og talaði hún
ávallt með virðingu um þau hjón
og börnum þeirra, Auðun útvegs-
bónda og Elínu sem síðar varð
húsmóðir á Stóru-Vatnsleysu.
Fjölskyldur þeirra höfðu ætíð
gott samband við Guðlaugu, sem
hún kunni vel að meta. Átján ára
flutti Guðlaug til Reykjavíkur.
Guðlaug átti þijú systkini sem
öll eru látin. Elst var móðir mín
Gróa, þá Jóhann Pétursson skip-
stjóri, sem lengst af var á togurum
frá Patreksfirði, kvæntur Elínu
Bjarnadóttur frá Stóru-Vatnsleysu
(en hún var dóttir Elínar Sæmunds-
dóttur), og yngst var Emilía Björg
Pétursdóttir, en maður hennar var
Kristinn J. Markússon, forstjóri í
versluninni Geysi.
Systkinabörnin höfðu ávallt
samband við Laugu og heimsóttu
hana ásamt börnum sínum.
Ég vil nota þetta tækifæri til að
þakka systur minni Tótu fyrir allar
þær stundir sem hún dvaldi hjá
Laugu eftir að foreldrar okkar lét-
ust og til hinstu stundar.
Guðlaug vann í um fjörutíu og
átta ár hjá fyrirtækinu Ó. Johnson
& Kaaber hf. og undi hún hag sín-
um þar hið besta. Eftir að hún lét
af störfum hefur forstjórinn, Ólafur
Ó. Johnson, fylgst með henni með
heimsóknum, símtölum og gjöfum
og bað Guðlaug mig um að minn-
ast þessa og láta í ljósi þakklæti
og góðar óskir.
í Lesbók Morgunblaðsins 29.
febrúar 1992 rakst vinur minn á
grein þar sem rætt var við Kurt
Schier' prófessor, en hann var
sæmdur stórriddarakrossi hinnar
íslensku fálkaorðu. Þar er ritað
eftirfarandi um Guðlaugu: „Ég
varð að vinna með náminu og fékk
vinnu í kaffibrennslu Ó. Johnson &
Kaaber. Þar mátti ég vinna hvenær
sem mér hentaði og gat því sótt
fyrirlestra við Háskólann að vild.
Mig langar að nefna hér lítið dæmi
um hjartahlýju sem ég varð aðnjót-
andi í kaffíbrennslunni. Óbreytt
eldri verkakona, Guðlaug Péturs-
dóttir, sagði við mig þegar ég var
á förum til Þýskalands, að hún
væri að fara að spila í Happdrætti
Háskólans til þess að geta — ef
hún fengi vinning — sent mér pen-
inga svo ég mætti koma aftur til
íslands. Hún vann að vísu ekki
neitt, en þessi tegund mannlegs
viðmóts var mér sönn gjöf.“
Að lokum vil ég og fjölskyldan
færa henni þakkir fyrir allt sem
hún var okkur og biðjum henni
guðs blessunar.
Pétur O. Nikulásson.
Minning:
Inge-Liss Jacobsen
Hún var fædd Kristensen 16.
ágúst 1921, í Kaupmannahöfn, og
lézt hinn 31. mars sl.
Foreldar hennar, Jens og Jenny
Kristensen, létust árið 1974. Þau
eignuðust einnig son, Henning, sem
lézt ungur árið 1943.
Liss giftist til íslands 1947 Hauki
BLÓM
SEGJA ALLT
Mikið úrval
blómaskreytinga
fyrir öll tækifæri.
Opiö alla daga frá kl. 9-22.
Sími689070.
Jacobsen, síðar kaupmanni, og varð
þeim þriggja bama auðið, en þau
erú: Egill Lars, f. 20. desember
1940, tannlæknir í Bandaríkjunum,
kvæntur Ruth, og eru böm þeirra
tvö, Micael Lars (15 ára) og Anna
Liss (13 ára); Öm Henning, f. 22.
september 1948, viðkiptafræðing-
ur, ókvæntur; og Guðrún Elise, f.
8. febrúar 1951. Maki hennar er
Björgvin Ólafsson og stunda þau
verslunarrekstur. Börnin eru Hauk-
ur Jens Jacobsen (23), Helgi Örn
Jacobsen (18) og Björgvin Gunnar
Björgvinsson (4).
Á Islandi undi Liss sér vel í faðmi
indællar fjölskyldu, þótt oft færi
hún á heimaslóðir í Danmörku, þar
sem hún lærði yng að meta fagra
tónlist. Þá lærði hún einnig ballett
við Konunglega leikhúsið og dans-
aði þar m.a. í „Elverhöj" eftir Hei-
berg.
Eg, sem þessar línur rita, kynnt-
ist henni í gegnum vin minn, Hauk
Jacobsen, fyrir áratugum. Heimili
þeirra á Sóleyjargötu 13, Reykja-
vík, var fagurt og bar vott um
smekkvísi hjónanna. Liss var ætíð
hress og ræðin og gaman að hitta
þau á góðri stund.
Bömin og barnabömin yljuðu
þeim um hjartarætur, en þau verða
föðumum og afa styrk stoð í sökn-
uði hans og sorg, þótt missir
mömmu og ömmu sé þeim einnig
mikið áfall.
Liss átti við langvarandi veikindi
að stríða, sem hún bar með þolin-
mæði og karki til hinstu stundar.
Ég flyt aðstandendum Inge-Liss
Jacobsen innilegustu samúðar-
kveðjur og bið Guð að blessa þá
og minningu hinnar látnu Heiðurs-
konu.
Ragnar Ingólfsson.