Morgunblaðið - 16.10.1992, Qupperneq 32

32
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. OKTÓBER 1992
Minning
Eyjólfur Jónsson
lögfræðingur
Fæddur 13. október 1920
Dáinn 11. október 1992
Það skyggði skyndilega sunnu-
daginn 11. október, þegar mamma
hringdi í mig og sagði mér að hann
Eyjólfur væri dáinn. Hann sem var
að hressast og byggja upp krafta
sína eftir veikindin.
Eyjólfur var elsta bam ömmu og
afa, þeirra Kristínar Eyjólfsdóttur
og Jóns Ingimarssonar. Hann braut-
skráðist lögfræðingur frá Háskóla
íslands í janúar 1949 og var fastráð-
inn lögfræðingur hjá Trygginga-
stofnun ríkisins frá 1. febrúar sama
ár, en þar hafði hann stundað ýmis
störf með skólagöngu sinni meira
og minna frá 16 ára aldri. Hinn 1.
janúar 1957 var hann settur skrif-
stofustjóri og síðan skipaður af ráð-
herra frá 1. maí 1959. Skrifstofu-
stjóraembættinu gegndi hann til 31.
desember 1979, á þeim tíma sá
hann um Atvinnuleysistrygginga-
sjóð og á tímabili líka um Lífeyris-
sjóð starfsmanna ríkisins. 1. janúar
1980 var hann skipaður fram-
kvæmdasijóri Atvinnuleysistrygg-
ingasjóðs og því embætti gegndi
hann til 31. desember 1990 að hann
lét af störfum fyrir aldurs sakir.
Hann starfaði þó áfram sem lög-
fræðingur hjá sjóðnum í tímavinnu
þar til hann varð að hætta í apríl á
þessu ári vegna veikinda.
Frá því ég man eftir mér hafa
hann og fjölskylda hans skipað stór-
an sess í lífí mínu, samgangur var
mikill milli heimilanna, sérstaklega
meðan við krakkamir vom lítil.
Ég byijaði fyrst að vinna í Trygg-
ingastofnuninni í janúar 1968 og
við það héldust áfram góð tengsl
milli okkar Eyjólfs. Á árinu 1983
vantaði hann aðstoðarmann á skrif-
stofu Atvinnuieysistryggingasjóðs
en fram að þeim tíma hafði hann
einn séð um sjóðinn. Hann hafði þá
samband við mig og bauð mér starf-
ið þar sem hann vissi að ég væri
að flytja utan af landi og vantaði
vinnu. Ég átti þess vegna því láni
að fagna að vinna í mjög nánu sam-
starfí við hann frá þeim tíma þar
sem við unnum bara tvö hjá sjóðn-
um. Ég held að varla sé hægt að
fínna betri yfírmann og leiðbeinanda
en hann var. Aldrei man ég eftir
að okkur hafí orðið sundurorða á
þessum áram og enn styrktust bönd-
in á milli okkar.
Þegar svo leið að því að hann
hætti störfum vegna aldurs og mér
bauðst að taka við starfínu hans
spurði ég hann hvort hann héldi að
ég gæti þetta, þá sagðist hann vel
treysta mér til þess að taka við af
sér, bara það skipti mig miklu máli.
Hann var mér góður kennari og
alltaf var jafn gott að leita til hans,
jafnt sem vinnufélaga og frænda.
Eftir að hann veiktist héldum við
áfram góðu sambandi, þó það hefði
mátt vera meira af minni hálfu, en
vegna aukins álags í vinnunni gaf
ég mér kannski ekki nægan tíma
til að hitta hann. En síðast þegar
við töluðum saman sagðist hann
vera að byggja sig upp og svo kæmi
hann í heimsókn til mín á skrifstof-
una og fengi sér kaffisopa með mér.
Elsku Rúna, Kata, Vigdís, Brynj-
ólfur, Guðgeir og Qölskyldur, ég og
allt mitt fólk vottum ykkur dýpstu
samúð og biðjum Guð að hjálpa
ykkur í þessari miklu sorg.
Hvíli elsku Eyjólfur frændi minn
í friði.
Margrét.
Með Eyjólfi Jónssyni er fallinn í
valinn einn af forvígismönnum
Bandalags starfsmanna ríkis og
bæja.
Hann byq'aði sem sendisveinn hjá
Tryggingastofnun ríkisins sextán
ára gamall og vann þar meira og
minna samhliða utanskólanámi í
menntaskóla og varð fastur starfs-
maður að loknu lögfræðinámi 1949.
Eyjólfur var einn af stofnendum
Starfsmannafélags ríkisstofnana
1939, tók sæti í stjóm þess 1949
og litlu síðar líka í stjóm BSRB.
Þau 11 ár, sem hann var þar annað-
ist hann aukalega skrifstofu banda-
lagsins, sem opin var tvisvar í viku.
Á hann hlóðust síðan trúnaðar-
störf eins og undirbúningur laga um
réttindi og skyldur opinberra starfs-
manna á áranum 1952-1954. Einnig
undirbúningur löggjafar um samn-
ingsrétt opinberra starfsmanna
1959-1962 og setti hann þar fram
fyrstu tillögur um verkfallsrétt að
hætti annarra Norðurlanda. Auk
margra annarra starfa fyrir BSRB
á þessum áram mun hann hafa
undirbúið löggjöf um Lífeyrissjóð
sjómanna, einnig unnið að end-
urskoðun launalaga 1955 o.fl. Eyj-
ólfur var tilnefndur sem fulltrúi
BSRB í nýskipaðan Kjaradóm 1962
og átti m.a. dijúgan þátt í þeirri
umstokkun, sem þá var gerð og
þeim stórfelldu og réttlátu kjaraleið-
réttingum, sem fengust. Og á hon-
um mæddi síðan einnig barátta
næstu ára við að veija þau kjör og
réttindi sem náðst höfðu.
Á þingum bandalagsins og al-
mennum fundum tranaði Eyjólfur
sér ekki mikið fram, en hann hafði
fastmótaðar skoðanir, sem byggðu
á félagshyggju og jafnaðar-
mennsku, þeim fylgdi hann fast
fram og gat verið bæði tillögugóður
og laginn við að fylgja eftir sínum
sjónarmiðum.
Ég átti þess kost að starfa með
Eyjólfí að málefnum opinberra
starfsmanna um skeið og síðar að
kynnast áhuga hans og dugnaði í
starfi hans sem framkvæmdastjóra
Atvinnuleysistryggingasjóðs. Hann
hefur lagt gjörva hönd á margt og
reynsla hans og samviskusemi hafa
stuðlað að veralegum hagsbótum
bæði opinberra starfsmanna svo og
alls launafólks í landinu.
Eftirlifandi konu hans, Guðrúnu
Guðgeirsdóttur, bömum og vensla-
fólki eru sendar innilegar samúðar-
kveðjur.
Haraldur Steinþórsson.
Þann 11. október sl. lést Eyjólfur
Jónsson lögfræðingur eftir stutta
en snarpa baráttu við erfíðan sjúk-
dóm, krabbameinið.
Eyjólfur var tæplega 72 ára, þeg-
ar hann lést, fæddur 13. október
1920 á Keldum í Mosfellssveit, son-
ur hjónanna Jóns Ingimarssonar,
bónda þar og í Breiðholti við Reykja-
vík, síðar verkamanns í Reykjavík,
og konu hans Ingibjargar Eyjólfs-
dóttur. Hann varð stúdent við
Menntaskólann í Reykjavík 1942 og
lögfræðingur frá Háskóla íslands
1949.
Eyjólfur starfaði hjá Trygginga-
stofnun ríkisins á námsáram sínum
og að loknu lögfræðinámi gerðist
hann fastur starfsmaður stofnunar-
innar eða frá 1. febrúar 1949. Hann
var ráðinn skrifstofustjóri Trygg-
ingastofnunar 1957 og skipaður
1959, en áratuginn 1980 til 1990
var hann framkvæmdastjóri At-
vinnuleysistryggingasjóðs, þar til
hann lét af störfum vegna aldurs.
Hann skilur eftir sig gifturík spor
í sögu almannatrygginga á íslandi.
Við undirbúning og setningu lag-
anna um atvinnuleysistryggingar á
áranum 1956 til 1957 vann Eyjólfur
ómetanlegt starf, sem lagasetningin
mun búa að um ókomin ár.
Þessi flölhæfí og gáfaði maður,
sem Eyjólfur Jónsson vissulega var,
helgaði því almannatryggingum alla
starfskrafta sína og var þar vissu-
lega enginn meðalmaður á ferð. Auk
gifturíkra starfa fyrir Trygginga-
stofnunina var Eyjólfur skipaður og
kosinn til íjölmargra nefndarstarfa
á vegum stofnunarinnar, sem of
langt yrði upp að telja hér. Einnig
var hann kjörinn í stjóm BSRB og
átti um tíma sæti í yfírkjörstjóm
Reykjavíkur, svo eitthvað sé nefnt.
Eyjólfur Jónsson var hlýr og
þægilegur í umgengni og hans er
saknað af fyrrverandi samstarfs-
fólki hjá Tryggingastofnun ríkisins.
Starfsfólk Tryggingastofnunar
ríkisins sendir eftirlifandi eiginkonu
Eyjólfs, Guðrúnu J. Guðgeirsdóttur,
bömum þeirra og öðram ættingjum
samúðarkveðjur. Blessuð sé minn-
ing Eyjólfs Jónssonar.
Starfsfólk Trygginga-
stofnunar ríkisins.
Látinn er hógvær og prúður mað-
ur sem ekki mátti vamm sitt vita.
Það var mikið lán að eiga Eyjólf
að, er gengið var frá samningum
um leiguland Galtalækjarskógar, er
síðar varð sumarparadís bindind-
ismanna.
Margt hefur breyst frá þeim tíma
er numið var land í Galtalækjar-
skógi árið 1966 og fylgdist Eyjólfur
ætíð vel með málum, en hans ágæta
eiginkona Guðrún Guðgeirsdóttir
sat í stjóm sumarheimilisins á þeim
tíma, og þar til fyrir örfáum áram.
Lögfræðiþekking Eyjólfs var góð
við samningsgerð, og var framsetn-
ing af hans hálfu ávallt mótuð sann-
gimi og að báðir aðilar gætu við
unað.
Það er yngra fólki sem nú skipar
stjóm sumarheimilis templara ekki
auðskilið hve gríðarlegt átak það
var á upphafsáram í Galtalæk, að
girða landið og búa svo aðstöðu, að
mögulegt var mótshald strax árið
1967.
Það er ljóst að ekki hefði gengið
svo vel ef ekki hefði hópur karla
og kvenna unnið hörðum höndum
að undirbúningi og framkvæmdum.
Allar helgar, ásamt sumarleyfum
var farið austur og lagt það lið sem
gerði staðinn smátt og smátt að
þeirri paradís sem Galtalækjarskóg-
ur er í dag.
Eyjólfur var laghentur og útsjón-
arsamur og vora það góðir kostir
er unnið var að uppbyggingu með
takmarkað fé til ráðstöfunar.
Eyjólfur varð strax áhugamaður
um rafvæðingu staðarins og lagði
gott lið við rekstur rafstöðva í skóg-
inum. Hafði hann á orði er fast raf-
magn var lagt á staðinn, að lítið
væri nú orðið fyrir sig að gera, en
þá tóku önnur verkefni við.
Að leggja góðu málefni lið er
meiri hvíld en nokkum granar og
árangur af starfi er kraftur sem
seint verður bugaður. Þessi orð era-
hugstæð er minnst er Eyjólfs Jóns-
sonar. Þó örþreyttur væri eftir störf
fyrir austan, var enginn hressari en
Eyjólfur er mætt var til fastrar
vinnu, enda sálin úthvíld þó ein-
hveijar harðsperrar væra í skrokkn-
um.
Fjölskylda Eyjólfs hefur gengum
tíðina verið langdvölum í Galtalækj-
arskógi og var það Eyjólfi ánægju-
efni hve dóttirin Katrín og hennar
maður Ármann undu þar við störf.
Sonurinn Brynjólfur var landvörður
í skóginum tvö sumur.
Eyjólfur lifði þau tímamót að
hreyfingin eignaðist meginhluta
þess lands er nýtt var undir móts-
hald bindindismótanna, og varð það
mikið ánægjuefni.
Það er mikils virði að eiga slíka
liðsmenn, og era með þessum orðum
þakkaðar allar þær stundir sem
Eyjólfur og Guðrún lögðu fram við
störf í Galtalækjarskógi.
Framlag og störf Eyjólfs Jónsson-
ar í Galtalækjarskógi verða öðrum
hvatning til starfa.
Við sendum Guðrúnu og fjöl-
skyldunni samúðarkveðjur um leið
og við vitum að minningin um góð-
an mann lifir.
Stjórn sumarheimilis templara.
Hann hvarf inn í haustið eins og
hann hafði komið - átti tvo daga í
afmælið sitt - og ljúfsár tregi árstíð-
arinnar, þrátt fyrir litadýrð og feg-
urð, fékk á sig harða ásýnd þess
miskunnarleysis sem við eigum oft
erfítt með að skilja af hendi almætt-
isins: Af hveiju einmitt nú, þegar
lífið virtist hafa náð yfirhönd að
nýju eftir harða baráttu gærdagsins
- og þægilegt ævikvöld í augsýn?
Við slíkum spumingum fást engin
svör.
Það var um margt litríkur hópur
sem sótti sér nýja lífssýn til Free-
port á Long Island seinni hluta átt-
unda áratugarins. Þjóðsagan hefur
lýst þeim sem hvítflibbarónum;
þangað hafí leitað forréttindafólk -
aðrir hafi ekki haft til fararinnar
ráð. Ekkert er þó fjær sannleikan-
um, enda spannaði hópurinn allar
stéttir þjóðfélagsins; endurspeglaði
kannski helst þetta sérstæða stétt-
leysi landans, þegar eitthvað bjátar
á; þá verða allir jafnir - og enginn
jafíiari öðram. Það reyndist hins
vegar þjóðinni nokkur forréttindi að
hafa sent þennan hóp vestur um
haf - innan ramma heilbrigðiskerf-
isins - því ófáir vesturfaranna end-
urguldu þjóðfélaginu ríkulega
stuðninginn við heimkomu.
Það munaði um Eyjólf Jónsson,
þegar hann sneri heim í janúar
1977. Freeportklúbburinn, sem
stofnaður var í ágúst sumarið áður,
hafði þá þegar hafíð baráttu fyrir
breytingum á afstöðu til áfengis-
mála og hugmyndir um að færa
Freeportkerfið heim vora í mótum.
Eyjólfur, sem um þessar mundir var
skrifstofustjóri Tryggingastofnunar
ríkisins og hafði áður verið lögfræð-
ingur stofnunarinnar allt frá 1949,
varð fljótlega lykilmaður í þessari
baráttu, enda var reynsla hans og
þekking á öllum hnútum heilbrigðis-
og tryggingakerfísins ómetanleg.
Ég hika ekki við að fullyrða að
samvinna Hilmars heitins Helgason-
ar og Eyjólfs Jónssonar hafi í raun
gert stofnun SÁÁ mögulega. Hug-
myndaauðgi og ákafí Hilmars var á
stundum með þeim ósköpum að
venjulegt fólk sá aðeins í iljar hon-
um, en þá kom það í hlut Eyjólfs
að vera akkerið sem hélt málefninu
við jörðina. Vissulega lögðu hér
fleiri afbragðsmenn til, en ég geri
ekki lítið úr neinum þeirra þó ég
álíti það fyrst og fremst verk Eyj-
ólfs hve SÁÁ kom fullmótað til sögu
strax við stofnun hinn 1. október
1977; albúið til að takast á við þau
verkefni sem biðu. Að íhygli hans,
reynslu og lagaþekkingu býr SÁÁ
enn þann dag í dag. Það lýsir hins
vegar manninum Eyjólfí Jónssyni
að aldrei bar á honum við þessi störf.
Það lét hann öðram eftir.
Upp úr samvinnu Hilmars og
Eyjólfs slitnaði árið 1978, en það
kom nú fyrir fleiri - og stóðu báðir
jafnkeikir eftir. Eyjólfur kom ekki
við sögu SÁÁ eftir það - ekki held-
ur innan kerfísins - því hann tók
fljótlega við stöðu framkvæmda-
stjóra Atvinnuleysistryggingasjóðs
ríkisins, sem hann gegndi uns
starfsaldri var náð. En þrátt fyrir
öll þau störf sem á hann hlóðust
átti Freeportklúbburinn og þau
vinabönd er hann hnýtti þar hug
hans allan þar til yfír lauk. Hann
sat þar margoft I stjórn - stundum
um árabil í einu - og til hans mátti
ávallt leita um stuðning og hollráð
ef klúbburinn var annars vegar.
Ég naut á stundum þeirra forrétt-
inda að fá að starfa með Eyjólfi að
sameiginlegum áhugamálum okkar
innan Freeportklúbbsins, SÁÁ og
annarra samtaka um áfengismál -
og ég tel mig gæfumann að hafa
fengið að ganga í smiðju til hans
um góð ráð, hvenær sem á þurfti
að halda. Þar var hann klettur sem
aldrei brást. Þau vináttubönd sem
við Þórann hnýttumst Eyjólfi og
Guðrúnu verða seint fullþökkuð.
Hugur Freeportfélaga verður hjá
Guðrúnu í dag. Hennar er missirinn
mestur.
Tómas Agnar Tómasson.
STRIKAMERKING
Framleiðendur,
heildsalar og þeir sem
beðið hafa eftir þessu
tækifæri.
Við kynnum í húsnæði okkar í Skipholti 33,
nýja gerð af prenturum fyrir strikamerki.
• Hóflegtverð
• Sérmerki (logo)
• íslensk leturgerð
• Hagkvæmni og hagræðing
• Prentar margar útfærslur og gerðir
af merkjum (EAN-8, EAN-13, UPC,
Code 39, Code 93,Code 128, Codebar ofl.)
• Samþykkt af Iðntæknistofnun íslands.
OTTO B. ARNAR HF.
Skipholti 33 • Símar: 624631, 624699
5 634567 890108
ÞÞíEæÐðööAá
ÍUÉéí
VERKFRÆÐINGAFELAG ISLANDS
Samgöngur í fortíð,
nútíð og framtíð
Ráðstefna á vegum Verkfræðingafélagsins um
innanlandssamgöngur á fslandi verður á
Hótel Loftleiðum laugardaginn 17. okt. kl. 13.10.
Ávarp flytur
Halldór Blöndal, samgönguráðherra.
Aðgangur ókeypis og öllum heimill.